De Ierse schrijver die Paul Lynch werd geboren op 9 mei 1977 in Limerick in het zuidwesten van Ierland. Zijn ouders en zijn hele familie komen uit Limerick en andere delen van County Limerick. Toen hij negen maanden oud was, verhuisden zijn ouders naar het noorden van County Donegal in Ulster, de noordelijke provincie van Ierland, waar hij opgroeide. Zijn ouders vestigden zich in het noorden van Inishowen, een schiereiland aan de noordelijke kustlijn van Ulster, waarbij Lynch de rest van zijn kinder- en tienerjaren doorbracht in Malin Head en later in Carndonagh. Zijn ouders verhuisden naar Inishowen vanwege de baan van zijn vader bij de toenmalige Coast and Cliff Rescue Service (CCRS). Tegenwoordig woont hij in Dublin, waar hij vroeger zowel plaatsvervangend hoofdredacteur als hoofdfilmcriticus van The Sunday Tribune was, voordat hij zich tot het schrijven van fictie wendde. Zijn debuutroman, “Red Sky in Morning”, was het onderwerp van een veiling van zes uitgevers in Londen en leverde hem veel lof op in de Verenigde Staten en Frankrijk, waar het boek finalist was voor de Franse Prix du Meilleur Livre Étranger (prijs voor beste buitenlandse boek). De roman is geïnspireerd op een tv-documentaire over de opgraving van Duffy’s Cut, een plek in de buurt van Philadelphia waar in de jaren dertig van de negentiende eeuw Ierse emigranten, voornamelijk uit Ulster, werden ontdekt in een ongemarkeerd massagraf. Lynch’s tweede roman, “The Black Snow”, beschrijft de terugkeer van een Ierse emigrant naar zijn geboortegemeenschap in County Donegal en de daaropvolgende afdaling in een tragedie wanneer een stal in brand vliegt. De roman stond op de shortlist voor vele prijzen en won de Franse Prix Libr’à Nous voor beste buitenlandse roman. Zijn derde roman, “Grace” (2017), is zowel een beeldroman als een schelmenverhaal dat zich afspeelt tijdens de Ierse hongersnood en vertelt het verhaal van de strijd van een jong meisje om te overleven. De roman won de Kerry Group Irish Novel of the Year-prijs en stond op de shortlist voor vele prijzen, waaronder de Walter Scott-prijs voor historische fictie. Lynch’s vierde roman, “Beyond the Sea” (2019), is geïnspireerd door een waargebeurde gebeurtenis en is een existentieel verhaal over twee schipbreukelingen die zich afspelen op een boot in de Stille Oceaan. De roman is door verschillende recensenten vergeleken met het werk van Ernest Hemingway, Samuel Beckett, Herman Melville, William Golding, Fjodor Dostojevski en Pablo Neruda en won in 2022 de Franse Prix Gens de Mers. Lynch’s vijfde roman, “Prophet Song”, wordt beschreven als “een huiveringwekkende studie van Ierland dat een fascistische staat wordt”. “Prophet Song” ontving de veelgeprezen Booker Prize voor 2023. Lynch’s romans concentreren zich vaak op de beproevingen van de menselijke geest en onderzoeken metafysische en existentialistische thema’s in zowel Ierse als exotische omgevingen. Zijn werk onderzoekt onderwerpen als vervreemding, ontheemding, lijden, realiteit, geloof, religie en transcendentie, evenals meditaties over herinnering en identiteit.
Uit: The Black Snow
“Barnabas bent and grabbed a rock shaped like the tooth of some old animal that had fallen there to die under the wheel of an ancient sun, and perhaps that may have been, but as he tossed it lazy towards the ditch Matthew Peoples took a step forward and cleared his throat again. Jesus Christ, boys. They took no notice of him or perhaps they didn’t hear, for later in their memories what each of them heard was the dull sound of Matthew Peoples’ boots thudding up the field. Not a word from the man and something comic about the way he moved with his limbs all thickly, like he was set to stumble and hit the ground at the knees, fall without his hands into the dirt face-forward, break apart into his constituent elements. But they’d never seen him move quicker, his hands balled like stones and the whites of ankles winking at them through the rise and fall of his slacks. And if Matthew Peoples had known what he was running towards he might have stopped right there, turned instead for the road gated at the far side of the field. Barnabas wondering what was up with the man when he heard him bellow belatedly, a single word that came backwards over the man like a lobbed stone. Had to hear it twice in his mind till his eyes travelled to a place above the trees where he saw the swirl blackly, a shimmy of smoke that seemed to do a bow just for him.
Fire.
A skim of starlings in the sky above Carnarvan seemed to mirror the rising wreath of drift smoke. The murmuration swung in unison like minds entwined, weaved the sky with giant breathing until the dusk pulsed like a lung. The group inverted and swirled, caught the light and bent it, swung again into a strip of infinite looping, nature’s way of mocking perhaps what was playing out below, or more likely the birds were oblivious, locked into their own state of being. The boy saw the display above the townland but did not register it in his mind, watched instead his father run blind up the field, looked towards the darkening trees. Like a visitant, something passed through him cold.”
