De Nederlandse dichter en schrijver Peter Drehmanns werd op 22 september 1960 in Roermond geboren. Zie ook alle tags voor Peter Drehmanns op dit blog.
Opvoedkundig
ga niet met die man mee
hij houdt de vinger aan de pols
hij is van de wereld
hij volgt de regen door de greppels
doet het grint grijnzen
ga niet met die man mee
hij wast je handen wit
hij ruikt naar rundvet
ontsnapt aan de nederlaag
ga niet met die man mee
hij zet je zomaar op achterstand
lost de belofte ruimschoots in
ga niet met die man mee
hij verdwijnt waar je bij staat
Rob Brentjens (19)
Op de plek waar nu een warenhuis staat
waar men geuren voor vrouwen
riemen voor mannen verkoopt
daar deed ik de havo, het was een dependance,
ik studeerde af en nog eens af, opgeleid
tot leerkracht maar ineens werkend
als tractorenverkoper, een mooie job.
Er kwam een ommezwaai: schepen
voeren mijn leven in en uit, ik
was sluismeester, elf jaar lang. Intussen
betrok ik een huis langs de spoorlijn –
met zoon en dochter keek ik ’s avonds
na het werk naar de treinen die almaar
voorbijgingen.
Peter Drehmanns (Roermond, 22 september 1960)
De Italiaanse schrijver, vertaler, en literatuurwetenschapper Antonio Tabucchi werd op 23 september 1943 geboren in Pisa. Zie ook mijn blog van 23 september 2010 en eveneens alle tags voor Antonio Tabucchi op dit blog.
Uit: The Missing Head (Vertaald door Patrick Creagh)
“I’m off to have a piss,” replied Manolo curtly.
“Best thing for you,” said his wife.
Manolo shifted his penis inside his underpants, because it was swollen and hard and pressing on his testicles enough to hurt.
“I’d still be able to finfar,” he said, “I wake up like this every morning, with my mangalho as taut as a rope, yes I’d still be able to finfar.”
“It’s your bladder,” said his wife, “you’re old, Rey, you think you’re young but you’re old, even older than I.”
“I’d still be able to finfar,” retorted Manolo, “but I can’t finfar you, your cunt’s full of spiders’ webs.”
“Then off you go and piss,” said his wife to end the matter.
Manolo scratched his head. For some days he had been suffering from a rash that started at the nape of his neck and spread up into his hair, and it itched intolerably.
“Shall I take Manolito?” he whispered to his wife.
“Leave the poor child to sleep,” she replied.
“Manolito likes having a piss with his grand-dad,” claimed Manolo.
He looked over towards the camp bed on which Manolito was sleeping and felt a surge of tenderness. Manolito was eight years old. He was all that was left to him of his descendants. He did not even look like a gypsy. He had straight black hair, to be sure, like that of a true gypsy, but he also had blue-green eyes, as must have been those of his mother, whom Manolo had never met. His son Paco, his only son, had fathered him on a prostitute from Faro, an English girl he said, who was walking the streets of Gibraltar when Paco had started pimping for her. Then the girl had been packed off to England by the police, and Paco had found himself saddled with the child. He in turn had dumped him on the grandparents, having an important business deal to bring off in Algarve, he was in the cigarette-smuggling racket. But from that bit of business he never returned.”
Antonio Tabucchi (23 september 1943 – 25 maart 2012)
In 1988
De Engelse dichteres en schrijfster Mary Elizabeth Coleridge werd geboren in Londen op 23 september 1861. Zie ook mijn blog van 23 september 2010 en eveneens alle tags voor Mary Colderidge op dit blog.
L’oiseau bleu
The lake lay blue below the hill.
O’er it, as I looked, there flew
Across the waters, cold and still,
A bird whose wings were palest blue.
The sky above was blue at last,
The sky beneath me blue in blue.
A moment, ere the bird had passed,
It caught his image as he flew.
Larghetto
Grant me but a day, love,
But a day,
Ere I give my heart,
My heart away,
Ere I say the word
I’ll ne’er unsay.
Is it earnest with me?
Is it play?
Did the world in arms
Cry to me, “Stay!”
Not a moment then
Would I delay.
Yet, for very love,
I say thee nay.
Ere I give my heart,
My heart away,
Grant me but a day, love,
But a day!
Mary Coleridge (23 september 1861 – 25 augustus 1907)
Illustratie door Eleanor Vere Boyle in Voices from Fairyland, the fantastical poems of Mary Coleridge Charlotte Mew and Sylvia Townsend Warner.
De Tsjechische dichter Jaroslav Seifert werd op 23 september 1901 geboren en groeide op in de arbeiderswijk ´i¸kov in Praag. Zie ook mijn blog van 23 september 2010 en eveneens alle tags voor Jaroslav Seifert op dit blog.
Fragment of a Letter
All night rain lashed the windows.
I couldn’t go to sleep.
So I switched on the light
and wrote a letter.
If love could fly,
as of course it can’t,
and didn’t so often stay close to the ground,
it would be delightful to be enveloped
in its breeze.
But like infuriated bees
jealous kisses swarm down upon
the sweetness of the female body
and an impatient hand grasps
whatever it can reach,
and desire does not flag.
Even death might be without terror
at the moment of exultation.
But who has ever calculated
how much love goes
into one pair of open arms!
Letters to women
I always sent by pigeon post.
My conscience is clear.
I never entrusted them to sparrowhawks
or goshawks.
Under my pen the verses dance no longer
and like a tear in the corner of an eye
the word hangs back.
And all my life, at its end,
is now only a fast journey on a train:
I’m standing by the window of the carriage
and day after day
speeds back into yesterday
to join the black mists of sorrow.
At times I helplessly catch hold
of the emergency brake.
Perhaps I shall once more catch sight
of a woman’s smile,
trapped like a torn-off flower
on the lashes of her eyes.
Perhaps I may still be allowed
to send those eyes at least one kiss
before they’re lost to me in the dark.
Perhaps once more I shall even see
a slender ankle
chiselled like a gem
out of warm tenderness,
so that I might once more
half choke with longing.
How much is there that man must leave behind
as the train inexorably approaches
Lethe Station
with its plantations of shimmering asphodels
amidst whose perfume everything is forgotten.
Including human love.
That is the final stop:
the train goes no further.
Vertaald door Ewald Osers
Jaroslav Seifert ( 23 september 1901 – 10 januari 1986)
De Nederlandse schrijfster Leni Saris werd geboren in Rotterdam op 23 september 1915. Zie ook mijn blog van 23 september 2010 en eveneens alle tags voor Leni Saris op dit blog.
Uit: Regine
“Frank staat half onder de donkere poort verborgen en staart aandachtig omhoog naar de veranda waar het jonge dienstmeisje ijverig bezig is de was op te hangen.
Ze is totaal onkundig van de luisteraar daar beneden onder bij de poort. Uit volle borst galmt ze:
Du hast das Herzen mein,
So ganz genommen ein….
Maar vanaf het eerste ogenblik dat hun ogen elkaar over die grote afstand ontmoeten is dat lied van beide zijden niets dan de eenvoudige waarheid.
Uit het huis komt opeens de boze stem van de huishoudster: “Regine Keller, zie je dan niet dat er een heer onder bij de poort staat? Jij ook met je eeuwige geblèr!”
Over het wasgoed kijken twee grote, verschrikte ogen naar de elegante, knappe vreemdeling.
Frank heeft plezier in het gedrag van het verschrikte kleine meisje en blijft lachend omhoog kijken. Regines ogen gaan nog wijder open en ze bloost.
“Ja, ik kom al!” roept ze verschrikt en maakt aanstalten om snel naar beneden te gaan.”
Leni Saris (23 september 1915 – 9 december 1999)
Cover omnibus
De Duitse dichter en schrijver Theodor Körner werd geboren op23 september 1791 in Dresden. Zie ook mijn blog van 23 september 2010 en eveneens alle tags voor Theodor Körner op dit blog.
Knospen – Am Elbbrunnen
Sei freundlich mir gegrüßt, du stille Quelle,
Aus tiefer Felsenkluft so klar entsprungen!
Der Liebe süßes Lied sei dir gesungen;
Begeistert tön’ es an der heil’gen Stelle!
Du bist so kühlend, bist so rein, so helle;
Noch ist dir nicht dein kühnster Sturz gelungen;
Doch hast du bald der Felsen Macht bezwungen;
Dann rauscht in breiten Strömen deine Welle.
Jetzt fülle hell mir die kristallne Schale!
In Träumen kommt die Knabenwelt gezogen;
Ihr bring’ ich froh den ersten Labetrunk.
Denn ach! schon früh saß ich in deinem Tale
Und lauschte oft dem Murmeln deiner Wogen,
Und still ergreift mich jetzt Erinnerung.
Theodor Körner (23 september 1791 – 26 augustus 1813)
Als student in Freiberg, portret door Friedrich Mardersteig, voor 1899
De Griekse schrijver Euripides werd geboren in 480 of 484 voor Christus. Zie ook mijn blog van 23 september 2010 en eveneens alle tags voor Euripises op dit blog.
Uit: Medea
“Voedster:
Zal Jason, al verstiet hij ook hun moeder,
ooit dulden, dat zijn kind´ren ´t zoo vergaat?
Dienaar:
Nieuwe verwantschap gaat nu boven d´ oude
en Creon is ons huis niet welgezind.
Voedster:
Dan zie ´k geen redding meer, als wij, eer ´t een
verduwd is, nieuw verdriet bij ´t oude voegen.
Dienaar:
Maar luister eens: ´t is beter, dat Medea
het nog niet hoort; stil dus, en zwijg ervan!
Voedster:
Ach, hoort gij, kind´ren, wat uw vader doet?
Vervloeken – neen, dat mag ´k mijn meester niet,
maar wel verraadt zijn daad gebrek aan liefde.
Dienaar:
Zoo zijn de menschen; ziet gij dat eerst nu,
hoe elk zichzelf meer dan zijn naaste mint?
Voedster:
Gaat nu naar binnen, kind´ren; dat is beter.
Houdt gij ze zooveel mogelijk alleen,
ver van hun moeder, tot haar stemming keert.
´k Zag haar al eens hen aanzien met een blik
vol gramschap, of ze op booze dingen zon.
En ´k weet: haar woede zal niet eer bedaren,
voor ze iemand treft; maar als ´t gebeuren moet,
dan treffe zij haar haat, heur liefde niet.”
Vertaald door Dr. Chr. Deknatel
Euripides (484 v. Chr – 406 v. Chr)
Jason en Medea door Carle van Loo , 1759
Zie voor nog meer schrijvers van de 23e september ook mijn blog van 23 september 2012 deel 2.