De Italiaanse filmregisseur, dichter en schrijver Pier Paolo Pasolini werd geboren in Bologna op 5 maart 1922. Zie ook alle tags voor Pier Paolo Pasolini op dit blog.
Nineteen Forty-five
Dragging their feet in the dust, tired to the bone
the Germans now retreat, sheep lost in the fog.
Walking among the ruins, under wet acacia trees
dragging rifles in the mud along the least-known roads.
In the village bells are calling to the early morning service
and the days of old come back as if they never left.
In the villages bells ring as if to announce some holiday
with the yards swept neat and clean, with springtime fields
where gatherings of girls, their pony tails like sun rays,
pass under greening trellises on their way to hear mass.
The wild boys do come after, just finished with confession,
dressed in white knee socks and their blond hair neatly cut.
Monday, it’s Easter Monday! How they laugh how they run
these children from the village across the Tagliamento bridge,
they’re riding their bicycles and are wearing white shirts
beneath their English blazers, smelling of freshly cut oranges.
They are a little tipsy as they sing to the first coming of day,
and on their narrow scarves the cold wind ices their breath
as they ride to Codroipo, Casale, through grazing fields
riddled with check points and with companies of soldiers
joking and screaming underneath the platform
while wearing their best outfits to the first ball of the year.
God has dressed us in joy and in compassion,
on our foreheads he has placed the crown of love.
God has chosen to flatten hills and mountains,
to fill in the valleys, make the earth equal for us all
so that his creatures, contented, will people the land
in peacefulness and so fulfill their destiny.
God always knows that past our gloomiest dark
His splendor shines forever in each and every heart.
Vertaald door Adeodato Piazza Nicolai
Pier Paolo Pasolini (5 maart 1922 – 2 november 1975)
Hier met de acteur Franco Citti (rechts)
De Nederlandse schrijver Arthur van Schendel werd geboren op 5 maart 1874 in Batavia. Zie ook alle tags voor Arthur van Schendel op dit blog.
Uit: Een zwerver verliefd
„De moeder echter vroeg als hij naar bed was wel eens ontevreden en met een duister verdriet, waarom hij toch zoo van de zusjes verschilde, zoo zelden en zwakjes lachte en nimmer sprak van wat hij gezien had of gelezen. Doch Anfroy sloeg op haar woorden geen acht.
En toen – het was in den donkeren wintertijd dat het begon – bemerkten zijn ouders, dat hij lustloos werd, iederen dag laat thuis kwam en ’s morgens zich haastte om uit te gaan. En op een dag kwam vader Mahy hen vragen waarom Tamal in zoo langen tijd niet gekomen was om te zingen en te leeren. Anfroy sprak dien avond bedaard en ernstig met zijn zoon, die enkel antwoordde, dat hij ’t heerlijk vond den ganschen dag door de straten te loopen, denkende aan wat in de boeken stond, – maar hij zweeg van de zonderling ontspruitende genietingen waarmede hij in zijn verbeelding vreemder en schooner ongekendheden beleefde dan hij ooit had gelezen, gezichten van verre landen en oude tijden, van ridders en heiligen en van eigen daden, saâmgeweven tot een spel van kleurig verlichte tafereelen, die hem voort deden loopen met moede voeten door straat na straat uren lang, tot hij eindelijk stil stond en met heete oogen begeerde, dat er één lief beeld van zijn gedachten wezenlijk waar.
Hij zweeg van zijn innerlijken lust en beloofde weêr braaf naar het koor te gaan. Maar hij hield zijn belofte niet, hoewel zijn vader hem sloeg en vaak bestrafte.
Later bleef hij ook ’s avonds uit, een buurman zei dat hij in taveernen kwam met andere jongelieden. Anfroy bedwong zijn drift en sprak weder met hem; hij zou in den leer gaan nu bij een zilversmid. En Tamal, beschaamd over zijn luiheid, ging trouw naar den winkel waar hij aandachtig werkte; weldra voelde hij het tintelen van de onrust weder, die hem verlangend deed uitzien naar den Zondag om ver te kunnen loopen en aan de vreemde oorden te denken; maar hij bleef bestendig en zat ijverig gebogen op de werkplaats, waar slechts den ganschen dag het fluiten van den ouden meester klonk“.
Arthur van Schendel (5 maart 1874 – 11 september 1946)
Borstbeeld in Amsterdam, door J.G. Wertheim, 1952
De Nederlandse schrijver, columnist en dichter Koos van Zomeren werd geboren in Velp op 5 maart 1946. Zie ook alle tags voor Koos van Zomeren op dit blog.
Uit: De bedoeling van een boom (Column)
“In dit streven volgt de ene boom, opnieuw: afhankelijk van de omstandigheden, een andere weg dan de andere. Een jonge beuk die in de schaduw staat zal extra investeren in zijn wortelstelsel, een douglas die tussen de douglassen staat zal extra investeren in de lengte van zijn stam, een eik die op zijn eentje in het weiland staat zal extra investeren in de breedte van zijn kroon en een appelboom die op sterven staat zal nog één keer alles investeren in de productie van appels (zaden).
Natuurlijk – met het woord ‘investeren’ moet je in dit verband oppassen. Met ‘investeren’ suggereer je inderdaad een bedoeling en voor ons is dat gauw gezegd, maar mij lijkt het uitgesloten dat een boom zich daar zelf van bewust is. Dat is nu juist de kunst – het doen en laten van bomen in alle facetten te beschrijven zonder er dénkende (laat staan: sprékende) wezens van te maken.
Dat een boom reageert op externe prikkels staat buiten kijf. Hij reageert op temperatuur en licht, op daglengte zelfs. En hij ‘weet’ (zullen we dan toch maar zeggen) dat zijn wortels naar beneden en zijn takken naar boven moeten. En als de wind een tak uit zijn kroon breekt, begint hij de wond terstond te dichten. En als het een zware tak was, als hij werkelijk in onbalans raakt, kan hij tot in zijn wortels maatregelen nemen om zijn inwendige spanningen weer op te heffen, of in ieder geval draaglijk te houden.
Dit alles zonder de hersenen om zich te beraden, zonder zenuwknopen, zonder commandocentrum. Je kunt het je haast niet voorstellen – maar zo is het. En als je doordenkt: we kunnen het zelf ook een beetje. Je snijdt jezelf in je vingers bij het schillen van een appel en je lichaam begint de wond terstond te dichten: ook daar komt geen beraad aan te pas, dat gaat als het ware buiten je om.
Eén conclusie: een paar miljoen jaar evolutie doet wonderen.”
Koos van Zomeren (Velp, 5 maart 1946)
De Nederlandse dichter Jurre van den Berg werd geboren in Thesinge op 5 maart 1986. Zie ook alle tags voor Jurre van den Berg op dit blog.
Opnieuw beginnen
Er is veel wat blijft
maar niet omdat het wacht.
Je kunt opnieuw leren lachen
door te lachen om het lachen
van anderen
in een zachte winter je huid
langzaam laten ontdooien.
Wij reconstrueren alleen
wat we al wisten, wat erna komt
is opnieuw de eerste blik
uit het raam in de morgen
oude muziek, nieuwe muziek
en het teruggevonden boek.
Jurre van den Berg (Thesinge, 5 maart 1986)
De Britse schrijver Danny King werd geboren op 5 maart 1969 in Slough, Berkshire. Zie ook alle tags voor Danny King op dit blog.
Uit: The Pornographer Diaries
“Suddenly you could see it in his eyes, Gary was wishing he_d never said anything about the mag because now he was backed into a corner and there was no way out without losing all face and when you_re only eleven years old, this simply isn_t an option. The next day Gary swiped his old man’s mag and brought it to school. An enormous cluster around the tennis courts resembling Mecca at rush hour alerted Mr Escott-Neu that something was amiss. Gary tried to stuff the offending contraband back into his bag before our House Master clocked it but it was simply impossible in the feeding frenzy he_d created. Gary was dragged off to the Headmaster and bloody lucky not to be caned. Then a letter was sent home to his dad and his luck ran out. Still, serves him right. Imagine nicking your old man’s wank mag? He must_ve been mad. Unfortunately, I arrived just too late to catch even a glimpse of the sacred article and tortured myself about it for weeks afterwards until Barry told me that he_d heard there was one in the bushes in the new field and did I want to come along and see if we could find it? Ten seconds later we were legging it up the road and across the old field and crossing the stream and… well, I guess this is where you came in. _Come on God, pass _em back,_ Barry was urging me. _Hang on a sec,_ I told him and savoured one last look at her. I didn_t know how old she was when you_re eleven you can_t judge age but she looked about 45 (see what I mean) and really quite scary. Her face was scowling and she had a wide gap between her teeth and heavy eye make-up and her hair was this enormous curly bush (up and down). She was leaning back on her hands and glaring at the camera with a look I took at the time to be contempt, though remembering back I_d say it was probably meant to be lust.”
Danny King (Slough, 5 maart 1969)
Zie voor nog meer schrijvers van de 5e maart ook mijn blog van 5 maart 2012 deel 1 en ook mijn blog van 5 maart 2011 deel 2.