De Nederlandse dichter en predikant Piet Paaltjens werd geboren in Leeuwarden op 14 februari 1835. Zie ook alle tags voor Piet Paaltjes op dit blog.
Des zangers min (Fragment)
De morgendamp hangt over ’t veld,
En kleurt den herfstdraad wit.
Voor ’t venster op de Hoogewoerd
Een minnedichter zit.
Een dichter, die gewoon is, om,
Na d’afloop van ’t ontbijt,
Een lied te tokklen op de harp,
Zijn liefje toegewijd.
Niet, dat hij echt een liefje heeft;
Hij stelt het zich maar voor.
Dat doen de minnedichters meer;
Daar zijn ze dichters voor.
Ook nu weer is hij aan den gang;
Ook nu weer zingt de snaar
Zijns instruments een minnelied,
Zoo zoet, zoo wonderbaar:
‘Als ik u staar in ’t blauwend oog,
O Mina, Mina mijn!
Dan krimpt mijn jong studentenhart
Ineen van minnepijn!
En drinkt mijn oor uw zilvren stem,
O Mina, Mina mijn!
Dan zet zich dat studentenhart
Uiteen van minnepijn!
En proeft mijn mond uw liefdekus,
O Mina, Mina mijn!
Dan berst datzelfde jonge hart
Vaneen door minnepijn!’
Nauw sterft de laatste harptoon weg
Dier englenmelodij,
Of raatlend rijdt de diligence
Naar Woerden ’t huis voorbij.
De jongling werpt zijn dichtersblik
’t Raam uit en ’t rijtuig in,
En, hemel, hoe toevallig! – juist
In ’t oog van een Friezin;
Van een der liefste meisjes uit
Die landstreek, ‘in wier lijn’
Reeds Starter heeft gezongen, dat
‘De schoonste vrouwen zijn.’
Piet Paaltjens (14 februari 1835 – 19 januari 1894)
De Nederlandse dichter, schrijver en criticus Albert (Ab) Visser werd geboren in Groningen op 14 februari 1913. Zie ook alle tags voor Ab Visser op dit blog.
De dichter
God heeft hem in zijn achtertuin gelaten,
Daar jaagt hij speels de vlugge vlinders na,
Hij puurt er honing uit de rode klaver,
En slaat verbaasd het werk der mieren ga.
Soms klimt hij in een boom en denkt: De wolken
Die pak ik bij hun zachte flanken vast,
En rijd de luchten door – maar eenmaal boven,
Voelt hij zich door een wrange angst verrast.
Hij weet zich plots van God en mens verlaten,
En roept ontsteld naar alle einders heen.
Maar spottender geeft telkenmaal de echo
Met eigen stem terug: alleen – alleen!
God heeft hem in zijn achtertuin gelaten;
Daar leeft hij ver van alle liefd’ en lust.
Maar dikwijls schrikt een stem hem uit zijn spelen,
Dan staat hij op, en zoekt, en vindt geen rust.
Regenbui
Ik heb geluisterd naar de duizend talen,
Waarin de regen met de aardedingen spreekt.
Ik weet hoe elke regendrop veelmalen
Zijn zelfde en enigst woord in and’re stem versteekt.
Wat bracht mij tot dit simpelste genieten:
Het futs’len op een blad, het tokken in een ton,
Een laatste drop in rimp’ling zien vervlieten,
Nadat ze daalde – een vuurvlieg – in de zon.
Ab Visser (14 februari 1913 – 9 mei 1982)
In 1940
De Nederlandse journalist, schrijver, dichter, filmacteur en televisiepresentator Ischa Meijer werd geboren in Amsterdam op 14 februari 1943. Zie ook alle tags voor Ischa Meijer op dit blog.
Uit: Spitsuur in de hel (Verzameling avonturen en overpeinzingen van De Dikke Man)
“Die ochtend kuierde De Dikke Man onder een meedogenloze zon over de Westerstraat, waar drommen mensen traag langs de marktkraampjes gingen. Op de hoek van de Noordermarkt stond een groep Chilenen buitengewoon veel muziek te maken.
‘Weet je waarom die stakkers naar ons lang zijn gevlucht?’ vroeg De Dikke Man aan een heel mooi meisje, dat hem passeerde.
‘Nee, meneer,’ antwoordde Dat Heel Mooie Meisje.
‘Omdat ze in hun eigen land werden vervolgd,’ zei De Dikke Man. ‘Vanwege die muziek.’
Spitsuur
in
de
hel
dichtte hij. En liet zich verder meevoeren door de menigte.”
Ischa Meijer (14 februari 1943 – 14 februari 1995)
De Nederlandse schrijfster journaliste en columniste Hanna Marleen Bervoets werd geboren in Amsterdam op 14 februari 1984. Zie ook alle tags voor Hanna Bervoets op dit blog.
Uit: Of hoe waarom
“De Amerikaanse show werd verkocht aan TvTokio en TvTokio heeft het filmpje vertaald. ‘Karuchi!’ doet de baby daar. En: ‘Daisi ko ko koiya. Ya ya, yayaya!’ Bij het vlam vatten hoor je mensen lachen en bij het smeren van de slagroom ook. De man met de beker vonden de Japanse lachers minder grappig: bij het blussen blijft het stil. Sindsdien is het filmpje van één minuut en zeven seconden in zestien landen uitgezonden.
Daar heeft die baby nooit geld voor gekregen. Ik kan het weten.
Want ik, Florence Vos, vijfentwintig, was die baby.
Wist je dat?
Waarschijnlijk niet. Ik heb het in ieder geval in nog geen enkel tijdschrift gelezen. En als je mijn naam intypt bij een zoekmachine, verschijnen er heel andere dingen. Zelfs journalisten hebben er nooit naar gevraagd.
Ik had er net nog een op bezoek. Een journalist, hier; in mijn kamer. Hij droeg een trui van kunststof zo dun dat zijn schouderbladen er haast doorheen staken.
‘Mooie trui,’ zei ik.
‘Dank u,’ deed de journalist.
Ik gaf hem een mok thee en een roze koek, of eigenlijk: glacé. Ik ben dol op glacés maar de journalist heeft zijn koek niet opgegeten. ‘Hoe is het allemaal begonnen?’ vroeg hij al tijdens de thee. Ik kon het hem niet vertellen. Daarom zei ik: ‘Wil je niet iets anders weten? Wat ik leuke programma’s vind op tv? Wat voor dagcrème ik gebruik of welke lippenstift?’
De journalist schudde zijn hoofd.”
Hanna Bervoets (Amsterdam, 14 februari 1984)
De Amerikaanse schrijver Robert Shea werd geboren op 14 februari 1933 in New York. Zie ook alle tags voor Robert Shea op dit blog.
Uit: The Illuminatus! Trilogy (samen met Robert A. Wilson)
“The phone rang at 2:30 A.M. the morning of April 24. Numbly, dumbly, mopingly, gropingly, out of the dark, I find and identify a body, a self, a task. “Goodman,” I say into the receiver, propped up on one arm, still coming a long way back.
“Bombing and homicide,” he electrically eunuchoid voice in the transmitter tells me. I sleep naked (sorry about that), and Fm putting on my drawers and trousers as I copy the address. East Sixty-eighth Street, near the Council on Foreign Relations. “Moving,” I say, hanging up.
“What? Is?” Rebecca mumbles from the bed. She’s naked, too, and that recalls very pleasant memories of a few hours earlier. I suppose some of you will be shocked when I tell you I’m past sixty and she’s only twenty-five. It doesn’t make it any better that we’re married, I know.
This isn’t a bad body, for its age, and seeing Rebecca, most of the sheets thrown aside, reminds me just how good it is. In fact, at this point I don’t even remember having been the ringmaster, or what echo I retain is confused with sleep and dream. I kiss her neck, unselfconsciously, for she is my wife and I am her husband, and even if I am an inspector on the Homicide Squad-Homicide North, to be exact-any notions about being a stranger in this body have vanished with my dreams into air. Into thin air.
“What?” Rebecca repeats, still more asleep than awake,
“Damned fool radicals again,” I say, pulling on my shirt, knowing any answer is as good as another in her half-conscious state.
“Um,” she says, satisfied, and turns over into deep sleep again.
I washed my face somewhat, tired old man watching me from the mirror, and ran a brush through my hair. Just time enough to think that retirement was only a few years away and to remember a certain hypodermic needle and a day in the Catskills with my first wife, Sandra, back when they at least had clean air up there . . . socks, shoes, tie, fedora . . . and you never stop mourning, as much as I loved Rebecca I never stopped mourning Sandra. Bombing and homicide. What a meshuganah world.”
Robert Shea (14 februari 1933 – 10 maart 1994)
De Duitse schrijver en regisseur Alexander Kluge werd op 14 februari 1932 geboren in Halberstadt. Zie ook alle tags voor Alexander Kluge op dit blog.
Uit: Ein Liebesversuch
“Die am Versuch beteiligten Mannschaften warteten in den Gängen des Schlosses, einige Meter von der Zellentür entfernt. Sie verhielten sich im wesentlichen ruhig. Sie hatten Weisung, sich nur flüsternd miteinander zu verständigen. Ein Beobachter verfolgte den Verlauf des Geschehens im Innenraum. So sollten die beiden Gefangenen in dem Glauben gewiegt werden, sie seien jetzt allein.
Trotzdem kam in der Zelle keine erotische Spannung auf. Fast glaubten die Verantwortlichen, man hätte einen kleineren Raum wählen sollen. Die Versuchspersonen selbst waren sorgfältig ausgesucht. Nach den Akten mußten die beiden Versuchspersonen erhebliches erotisches Interesse aneinander empfinden.
Woher wußte man das?
J., Tochter eines Braunschweiger Regierungsrates, Jahrgang 1915, also etwa 28 Jahre, mit arischem Ehemann, Abitur, Studium der Kunstgeschichte, galt in der niedersächsischen Kleinstadt G. als unzertrennlich von der männlichen Versuchsperson, einem gewissen P., Jahrgang 1900, ohne Beruf. Wegen P. gab die J. den rettenden Ehemann auf. Sie folgte ihrem Liebhaber nach Prag, später nach Paris. 1938 gelang es, den P. auf Reichsgebiet zu verhaften. Einige Tage später erschien auf der Suche nach P. die J. auf Reichsgebiet und wurde ebenfalls verhaftet. Im Gefängnis und später im Lager versuchten die beiden mehrfach, zueinanderzukommen. Insofern unsere Enttäuschung: jetzt durften sie endlich, und jetzt wollten sie nicht.“
Alexander Kluge (Halberstadt, 14 februari 1932)
De Iers-Engelse schrijver, publicist, uitgever en redacteur Frank Harris werd geboren op 14 februari 1856 in Galway, Ierland Zie ook alle tags voor Frank Harris op dit blog.
Uit: Oscar Wilde, His Life and Confessions
“The head master was always holding my brother Willie up to me as an example; but even he admitted that in my last year at Portora I had made astounding progress. I laid the foundation there of whatever classical scholarship I possess.”
It occurred to me once to ask Oscar in later years whether the boarding school life of a great, public school was not responsible for a good deal of sensual viciousness.
Englishmen all say so,” he replied, “but it did not enter into my experience. I was very childish, Frank; a mere boy till I was over sixteen. Of course I was sensual and curious, as boys are, and had the usual boy imaginings; but I did not indulge in them excessively.
At Portora nine out of ten boys only thought of football or cricket or rowing. Nearly every one went in for athletics-running and jumping and so forth; no one appeared to care for sex. We were healthy young barbarians and that was all.”
Did you go in for games‘?” 1 asked.
No,” Oscar replied smiling, “I never liked to kick or be kicked.”
Surely you went about with some younger boy, did you not, to whom you told your dreams and hopes, and whom you grew to care for?”
The question led to an intimate personal confession, which may take its place here.
It is strange you should have mentioned it,” he said. “There was one boy, and,” he added slowly, “one peculiar incident.
It occurred in my last year at Portora. The boy was a couple of years younger than I-we were great friends; we used to take long walks together and I talked to him interminably. I told him what I should have done had 1 been Alexander, or how I’d have played king in Athens, had I been Alcibiades.”
Frank Harris (14 februari 1856 – 27 augustus 1931)
Cover
Zie voor nog meer schrijvers van de 14e februari ook mijn vorige blog van vandaag.