De Nederlandse dichter, schrijver en acteur Ramsey Nasr werd geboren in Rotterdam op 28 januari 1974. Zie ook alle tags voor Ramsey Nasr op dit blog.
De zeldzame dageraad’ (‘Am leuchtenden Sommermorgen’)
de bloemen fluistren en murmen
en waar praten ze dan over
en met welke mond
en waarom wandel ik zelf stom
rond bloemenkas kortom
traag start de zomermorgen op
Om later in een lofroep op de vrouw uit te barsten:
in een blinkende vrouw
van wie ik zeldzaam had gehouden
stulpte ze uit
o volroze dageraad
o dichtbevolkt hart
Feest in de stad
het is daar een fluiten en gijgen
ze smijten de trompetten erbij
op een hoop de genodigden
slopen de rieten en kleppen
een select groepje poept fagotten vol
een ander gezelschap spuit voor straf
de celesta tussen de bellen
men stampt er de bas in zijn kloten
kontneukt de piano het podium af
en dan ook ineens de hens
in het bruiloftsorkest
het is feest in de stad
dat moet godverdomme gedanst
het was er een klingen en dreunen
van hard pauken hard posaunen
daartussen hinkten en steunden
de kreupele engelen
gezeten vanaf kraakwitte schouders
keken er twee op haar hart ze wezen
onherstelbaar deze bruid
haar huid gebroken zwart
Ramsey Nasr (Rotterdam, 28 januari 1974)
De Vlaamse dichter, romancier en theatermaker Peter Verhelst werd geboren op 28 januari 1962 in Brugge. Zie ook alle tags voor Peter Verhelst op dit blog.
Voor het vergeten
Zolang we niets vergeten, gaat niets verloren.
Laten we dus vergeten, maar alleen
zoals we door te praten iets uiterst traag kunnen laten verdwijnen – daar,
zie je het, zie je het nog nauwelijks, tegen de zon in?
Zolang we niet vergeten dat iets van ons niets verloren mag gaan, eindelijk –
zoals er een zwijgen bestaat dat tegelijk een vorm is van zingen
dat een vorm is van dragen, een lichaam zo te dragen
dat het door ons heen, alsof het uiterst traag voorover valt, iets als glas
onder vel, broos glas, misschien is dat het lichaam
dat als een wijnglas zingend
zwijgend gedragen wil worden, dat wij het zo in de lucht heffen
dat het almaar lichter wordt – daar, zie je het nog, nauwelijks,
tegen de zon in?
– brengen de kleuren waarin het breekt ons misschien naar huis terug.
Vandaag zie je er …
Vandaag zie je er zo merkwaardig gaaf uit.
die glimlach van je
alsof een parkiet over je gezicht klimt.
Voor het eerst in jaren beweegt het kogelgewricht weer, de kop
wentelt weer in de kom, de pezen van de lach
spannen zich weer op, terwijl je zegt: weet je nog,
we lagen op een rots over de inham uit te kijken en we wisten
dat het nooit mooier kon worden dan dit
en daarna keken we in de zon.
Schepen voeren voorbij, alsof ze een berg wilden verplaatsen.
ik nam je gezicht vast zoals je handen rond de kop legt
van een hond en met je duimen de ooghoeken naar achteren
en het fluweel van de oren in glansrichting streelt.
Ben je gelukkig nu?
Op de rots krult de hond zich nog op, zijn poten
onder zijn lichaam gevouwen, de neus tegen zijn staart. Kijk
hoe hij trilt op de rots als de schaduw van een hijgend boompje.
Zo’n zonde dat we nooit echt de tijd hebben genomen om …
Peter Verhelst (Brugge, 28 januari 1962)
De Duitse dichter en schrijver Maik Lippert werd geboren op 28 januari 1966 in Erfurt. Zie ook alle tags voor Maik Lippert op dit blog.
z.b. bananen
esse ich noch immer
am liebsten überreif
wie damals
fruchtkörper
mit geborstenen schalen
gestrandete boote
am boden der nylontasche
mutter noch in der schürze der verkaufsstellenleiterin
gestärkte kragenflügel
im küchenhimmel
die essenz
mein ambrosius ein leicht flüchtiges ester
isobutylazetat
in jedem chemiebuch nachzulesen
und doch vergaß und vergesse ich mich noch heute
beim lösen der schalen
mit jedem biß ins mark
und ich gestehe
nicht an juanita gedacht zu haben
nicht an ihren vater miguel
nicht an jaime julio und atahualpa
ich weiß deren schule
sind geschwollene hände
und das modernde alphabet der stauden
und ich esse noch immer bananen
am liebsten überreif
in der küche sitzt mutter
die flügel am kragen sind müde
wenn du abreist
vergiß die bananen nicht
und ich kaue gewissenlos
im gebiß tastet die zunge
vergeblich nach sehnsucht
zur buße
Maik Lippert (Erfurt, 28 januari 1966)
De Nederlandse schrijver, historicus, jurist en politicus Thierry Baudet werd geboren in Heemstede op 28 januari 1983. Zie ook alle tags voor Thierry Baudet op dit blog.
Uit:Voorwaardelijke liefde
“Ik ging regelmatig naar de zonnebank en begon me beter te kleden en meer met mijn schouders te wiegen wanneer ik liep. Ik was op tangoles gegaan – niet om met cliëntes te dansen, maar om me bewust te worden van mijn lijf, om de sensuele beweging te leren en de verering van het vrouwelijk lichaam zoals dat ook bij versieren en beminnen van pas komt.
De eerste paar keer dacht ik: alleen als het daadwerkelijk leuk is ga ik verder. Zoals met Quirien. Dan had ik het namelijk ‘anders’ ook gedaan. Als ik er niet voor zou zijn betaald. Wanneer het meisje me ontroerde en ik kon iets bijzonders voor haar betekenen deed ik het ook. Zoals met Marie. Voor haar was ik de eerste, de enige: degene die alles goed zou maken. Maar ik merkte al snel dat mijn drempel verlaagde. Is het niet bizar dat aardig doen, een gesprek voeren dat je eigenlijk niet leuk vindt, geen probleem zou zijn – we doen het voortdurend, elke dag, bijna elk uur wel een keer – terwijl zomaar met iemand naar bed gaan, dat op z’n minst toch lichamelijk genoegen verschaft, immoreel en onbeschaafd zou zijn?
Het werd steeds natuurlijker om een vrouw gewoon te geven wat ze wilde. Al na drie of vier klussen begreep ik wat Tessa bedoelde toen ze zei dat ‘seks uiteindelijk gewoon seks’ is. Als de kleren uit gaan heb je te maken met een lichaam. Vaak is het gezellige praten, of een intense tongzoen, veel vermoeiender. Bovendien: ook onbetaalde seks is doorgaans plichtmatig.”
Thierry Baudet (Heemstede, 28 januari 1983)
De Albanese dichter en schrijver Ismail Kadare werd geboren in Gjirokastër op 28 januari 1936. Zie ook alle tags voor Ismail Kadare op dit blog.
What are these mountains thinking about
1
What are these lofty mountains thinking about
As the sun sets in the distance beyond the highway?
A mountaineer sets out at the fall of night,
His long rifle
Casting a hundred-mile-long shadow on the ground.
The shadow of the rifle hurries
Over mountains, plains, villages;
The shadow of its barrels hastens through the dusk.
I too set forth along the hillside
With a thought in my mind
Somewhere.
The shadow of the thought and the shadow of the rifle
Cross and collide in the twilight.
2
This is how you have always set out, Albania,
On your long legs
And with a long rifle.
You wandered without knowing where to go,
Onwards toward the morning full of clouds and mist,
Grey and ponderous, as though born of night.
Vertaald door Robert Elsie
Ismail Kadare (Gjirokastër, 28 januari 1936)
De Vlaamse dichter en schrijver Wies Moens werd geboren in Sint-Gillis-bij-Dendermonde op 28 januari 1898. Zie ook alle tags voor Wies Moens op dit blog.
Uit: Celbrieven
“Soms vraag ik me af, of ‘ik’ wel ‘ik’ ben. En of deze gevangeniscel geen droom is. Maar dat zijn wel degelik koude, witte muren. En die blauwe vlek, met het ronde ruitoog erin, is wel een ongenadige deur! Dus ‘ik’ ben ‘ik’, en ‘ik’ zit in een gevangeniscel. Maar waarom? Ik heb veel lust om met het stomste gezicht van de wereld het ‘Hep ik ooit fa me leve!’ van een Amsterdamse komenijsvrouw na te bauwen! Maar het is toch klaar, jongen!
Waarom was je nu ook zo dwaas ‘Vlaming’ te zijn?
Alles is hier oudbakken! Niet alleen het brood, maar ook de lucht, en het licht. Het lijkt wel of de lucht, waarin ik hier adem en leef, uit konserveblikjes kwam. En het licht dat door de matte ruitjes binnendringt, is niet het licht van vandaag, het lijkt veeleer het licht van vôôr een maand, glansloos en versleten. Van de hemel zie ik alleen een spie, een grauwe lap, gevat tussen hoge muren en de kruinen van drie bomen die als Geloof, Hoop en Liefde zijn.
Dit is nu een wonder idee. De wereld draait, en leeft, en loopt naar haar einde (zij loopt wellicht naar haar begin!) en ik ben er niet bij. Het wil me haast onmogelik voorkomen dat de wereld haar gang gaat zonder mij. Ik moet wel een nulliteit van belang geweest zijn! De doden zijn er ook niet meer, en de wereld doet het zonder ze.Het lijkt altans zo. Maar de doden leven ôver de wereld. Hun adem is door Gods adem geweven. Het is deze adem die de planeten in leven houdt. De glans van hun leven-dat-wàs valt in ons, en wij worden doorvonkt en doorbrand met het heilige vuur van alle heldhaftigheid!”
Wies Moens (28 januari 1898 – 5 februari 1982)
De Cubaanse dichter en schrijver José Martí werd geboren op 28 januari 1853 in Havanna. Zie ook alle tags voor José Martí op dit blog.
If I A Pleasant Keepsake (Verse Vi)
If I a pleasant keepsake
On leaving this world may bear,
Father profound, I would take
A lock of your silver hair.
If allowed for mercy’s sake
One more favor to implore:
The painter’s portrait I’d take
Of the sister I adore.
Could I to a treasure cling
From this life in that foretold,
The hidden tresses I’d bring
I keep in a chest of gold!
José Martí (28 januari 1853 – 19 mei 1895)
Zie voor nog meer schrijvers van de 28e januari ook mijn blog van 28 januari 2012 deel 2 en ook mijn drie blogs van 28 januari 2011.