De Nederlandse schrijver en dichter Rogi Wieg werd geboren op 21 augustus 1962 in Delft. Zie ook alle tags voor Rogi Wieg op dit blog.
Het rode leven regent
Aan de ene kant is er nog een kant.
Aan de andere kant is er geen kant meer.
Ik kan niet heen en weer, al zou tijd mij
dat wel toestaan. De schepping wil het niet.
De dood is de langste hoogte, voor- en zijkant
van het hout. Driedimensionaal niets waarin
ik liggen zal. Ik schrijf toch weer een vers over
wat er komen gaat. Komt dit door het weer vandaag?
Er valt rode regen* op de wereld. Het regent leven.
Misschien zonder DNA. Onwereldlijke maat die niet
naar niets toegaat als ik, maar komt vanuit het universum,
slingert door Het Al. Rode regen valt uit rode ogen
die wenen om de staat van zijn van lijf en stof.
En niets is een oud verhaal dat met lege handen
rooddoorweekt door de regen nooit meer thuiskomt.
Dit niets spoelt ook de rode regen niet naar huis
en niet meer weg. Zie: ik ben het, ik ben het maar.
In de ochtend
Verwondering over de matte lichtval
van deze ochtend, vol kersen en kleine regen.
Aangekleed, gekamd, maar wat ik doen zal
is mij nog niet gezegd. Dan zacht bewegen;
muziek die neerdaalt uit een instrument
waarop ik lang geleden heb gespeeld.
De klank verstoort mijn evenwicht. Het is mij onbekend
wat men hier speelt, de compositie lijkt verdeeld
in toen en nu; mijn vingervlugheid is gelijk.
De vleugel glanst, haar draagkracht even sterk,
zoals de lichte Arabesque die ik ontwijk
als ik mij tot herinnering beperk.
Zie, mijn vader prijst mijn spel,
geeft richtlijnen, streelt nu mijn moeders hand.
Tijd valt uit elkaar in onverdraaglijk getel.
Een verleden
Werkelijk voorbij kan niets ooit zijn;
de pijn waait voort als lucht tussen
de steden, draagt de lussen
van de tijd waarbinnen ik verschijn
in een ander zelf. Ik ben pas zesentwintig
maar meervoudig in mijn wezen,
in elke lus een ander leven,
een andere kus om mee weg te gaan.
En alleen de pijn gaat voort; zij stapt
zomaar, zij leeft voor zo weinig, hapt
nog naar vrede, maar wordt dan mij.
Misschien is er langzaam iets gebleven:
de lucht tussen de steden
neemt al mijn lussen op uit een verleden.
Rogi Wieg (21 augustus 1962 – 15 juli 2015)
In 1988
De Amerikaanse dichter, schrijver, vertaler en bloemlezer X.J. Kennedy werd geboren in Dover, New Jersey op 21 augustus 1929. Zie ook alle tags voor X. J. Kennedy op dit blog.
Hippogriff
To look at this fictitious steed
You’d think some mixed-up farmer
Had crossed an eagle with a horse.
It carries knights in armor
Through cloud fields at terrific speed.
I wish the Hippogriff
Would take me for a ride. Of course
It’s not real.
But oh, if . . .!
Barking Dog Blues
I hear those barking dog blues
Every getting-out-of-bed ofday,
Barking dog blues
That chase my other blues away.
Mister Municipal Dog-Catcher
Won’t you throw me in your pound?
Cause I just might bite somebody
If you leave me running round.
Baby, some men want to marry-
Me, I’d rather go to jail.
You drive me round in circles
Likeatinmntiedtomyuil.
Quit your messing round my little dog
Cause my big dog got a bone.
If you don’t want my big dog
Leave my little dog alone.
Hear me barking Monday morning
In the driving rain.
I’ll lay down in your kennel
But I won’t wear your chain.
Narcissus Suitor
He touched her and her gooseflesh crept-
He loved her as it were
Not for her depth nor clarity
But what he saw in her.
Drew her up Wobbling in his arms,
Laid lips by her smooth cheek
And would have joined the two of him
In one cohesive Greek
When soft by his obdurate car
A pair of ripples parsed
And syllables distinct and pure
Came bubbling up and burst:
‘Oh keep your big feet to yourself
Good sir, goddammit stop!
I’m not the pool you think I am!
I’ll scream! I’ll call a cop!
X.J. Kennedy (Dover, 21 augustus 1929)
De Duitse dichteres en schrijfster Elisabeth Alexander werd geboren op 21 augustus 1922 in Linz am Rhein. Zie ook alle tags voor Elisabeth Alexander op dit blog.
Kreuz
Symbol
des ewig
Hängenden
Deshalb
ergehen sich
Frauen
in Mitleid.
Leck mich am Arsch
Wenn er gewaschen
ist
vom Weißen Riesen
in Rei
vielleicht mit Dash
was läge da
einer Leckerei
noch im Weg?
Elisabeth Alexander (21 augustus 1922 – 17 januari 2009)
De Amerikaanse schrijver Robert Stone wed geboren op 21 augustus 1937 in New York. Zie ook alle tags voor Robert Stone op dit blog.
Uit: Children of Light
“Lu Anne was lying in the stack of seed husks.
“Well,” he said, “that looks comfortable.”
“Oh, yes,” she said, “very comfortable.”
He lay down beside her in the warm sun and buried his arms in the seeds.
“Downright primal.”
“Primal is right,” Lu Anne said. She laughed at him and shook her head. “You don’t know what this pile is do you? Do you? Because you’re a city boy.”
She sat in the pile, sweeping aside the seed husks with a rowing motion until the manure it covered was exposed and she sat naked in a mix of mud and droppings, swarming with tiny pale creatures that fled the light.
“There it is,” she told Walker. “The pigshit at the end of the rainbow. Didn’t you always know it was there?”
“You’ll get an infection,” Walker said. He was astonished at what Lu Anne had revealed to him. “You’re cut.”
“Out here waiting to be claimed, Gordon. Ain’t it mystical? How about a drink, man?”
When he bent to offer her the bottle she pulled him down into the pile beside her.
“I had a feeling you’d do that,” he said. “I thought … ”
“Stop explaining,” Lu Anne told him. Just shut up and groove on your pigshit. You earned it.”
“I guess it must work something like an orgone box,” Walker suggested.
“Walker,” Lu Anne said, “when will it cease, the incessant din of your goddam speculation? Will only death suffice to shut your cottonpicking mouth?”
“Sorry,” Walker said.
“Merciful heaven! Show the man a pile of shit and he’ll tell you how it works.” She made a wad of mud and pig manure and threw it in his face. “There, baby. There’s your orgone. Have an orgone-ism.”
She watched Walker attempt to brush the manure from his eyes.“
Robert Stone (21 augustus 1937 – 10 januari 2015)
In 2010
De Engelse dichter, schrijver en illustrator Aubrey Vincent Beardsley werd geboren op 21 augustus 1872 in Brighton. Zie ook alle tags voor Aubrey Bewardsley op dit blog.
The Courts Of Love
The courts of love are fair to see
Built of shining masonry
Quaintly carved in olden day
By the fairies’ hands they say.
Underneath the arching trees
Gentle lovers take their ease
Chanting songs of Ladye Love,
Whilst the birds which flit above
Make the golden courts to ring
With the joyous song they sing.
“Love is Lord of everything”.
Maidens in the Month of May
Watch the Knights who ride that way
Who for noble deeds and name
Are received with fair acclaim.
At the court they linger long,
Rest is sweet and Love is strong.
Then at quiet eventide
Lovers through the gardens glide
Speaking softly, whilst a ring
Of twilight fairies strangely sing
“Love is Lord of everything”.
Aubrey Beardsley (21 augustus 1872 – 16 maart 1898)
Zelfportret, 1894
Zie voor nog meer schrijvers van de 21e augustus ook mijn vorige blog van vandaag.