De Duitse schrijfster en dichteres Sarah Kirsch (eig. Ingrid Hella Irmelinde Kirsch) werd geboren op 16 april 1935 in Limlingerode. Zie ook mijn blog van 16 april 2007 en ook mijn blog van 16 april 2008en ook mijn blog van 16 april 2009 en ook mijn blog van 16 april 2010.
Nesselblüte
Der kleine Gartenpavillon
Verlor Fenster und Türen.
Die Schwalben fliegen hindurch
Als wäre er nicht mehr vorhanden
Fledermäuse verschlafen das Leben
Kopfunter im First.
Es stecken Sensen und Forken im Sand
Das aufgelösten zerkrümelten Estrichs.
Bäume lesen
Der Regen fällt ins Grundwasser
anderen Nutzen
hat er im Winter nicht, es sei denn
ich bezög ihn auf Kiefern und Fichten
diesen nördlichen Bäumen
wird der Staub von Blüten und Wegen
jetzt gründlich ausgewaschen. Die Stämme
ziehen an mir vorbei (das ist übertrieben:
ich gehe den Weg lang) die Bäume sind Lettern, ich
beweg mich wie auf Papier, überspringe
mühsam den Zwischenraum, stolpere ein Zeichen nieder
das hier ist Nadelwald
kein Unterholz alles durchschaubar
von Zeile zu Zeile, der Boden voll Schnee
der kommt aus dem Regen, papierweiß
Eine merkwürdige Baumgruppe
offensichtlich vom Ausland (so
wächst es hier nicht) prellt vor, ich umkreise
sie mit langsamen Schritten: sechs Bäume
der erste am größten, das wär so ein Schiffsmast
ragt in den nicht sichtbarn Himmel, oben
ein Nebelfetzen, Rauch eines Dampfers
die Bäume liegen vertäut, ihrer Schiffsuhr
Zeiger zuckt auf die volle Stunde
ein Krachen ich fürchte mich nicht, ja
das sind Schüsse! jetzt geht es vorwärts
Kampfansage nach oben, nieder
mit Dummheit Ausbeutung Hunger, rot
leuchtet mein Wort
mit mir ein Wald!, Majakowski
bläst seiner Wirbelsäule die Flöte
ich lese: Aurora.
Sarah Kirsch (Limlingerode, 16 april 1935)
In 1972
De Vlaamse schrijfster, filosofe, hoogleraar en essayiste Patricia De Martelaere werd geboren in Zottegem op 16 april 1957. Zie ook mijn blog van 16 april 2008 en ook mijn blog van 7 maart 2009. en ook mijn blog van 16 april 2009 en ook mijn blog van 16 april 2010.
Uit: Thuis. Een plaats om beu te worden
‘Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.’
Men zegt dat er een grond van waarheid schuilt in alle spreuken en gezegden, maar deze is manifest onwaar. +Zoals het klokje thuis tikt, tikt het namelijk overal. En waar dat niet het geval is, waar het klokje wèrkelijk thuis tikt zoals het nergens anders tikt, daar is beslist wat met het klokje aan de hand.
Alle klokjes zijn dezelfde, en eigenlijk zijn alle huizen dat evenzeer. Er zijn natuurlijk de indrukwekkende verschillen. Er is de statige Westminster, de hoge beiaardklok, het Zwitsers koekoekshuisje, het polshorloge. Ook de geluiden verschillen aanzienlijk, van galmen tot geluidloos verspringen, met daartussen de hele scala van zenuwachtig tikken, spechtgehamer, dof geklik. Maar het ritme is van alle klokken onvermijdelijk hetzelfde. Alle klokken hebben dezelfde seconden, dezelfde minuten en uren. Geen enkele klok maakt een dag minder lang, of voegt een kleinigheid toe. Een klok waarvan het ritme verstelbaar zou zijn, zou geen klok meer zijn, maar een metronoom, handig om muziek te spelen maar niet om tijdig de trein te halen.
Ook huizen hebben hun paleizen of hun hutten, hun glans of hun dofheid. Maar alle huizen hebben een dak, wanden die bescherming bieden, een opening om binnen of buiten te gaan, en binnen een plaats om te slapen, te eten, bezittingen op te bergen. Daarom, zegt de architect Peter Eisenman, is de architectuur van alle kunstvormen en cultuursectoren de minst geschikte om ‘postmodern’ te worden, al werd de term postmodernisme uitgerekend in de context van de architectuur voor het eerst gebruikt. De reden hiervoor is dat de architectuur gebonden is aan de fundamentele voorwaarden die ‘onderdak’ stelt – namelijk steun en stevigheid te bieden -, zodat ze onmogelijk gestalte kan geven aan de postmoderne gedachte van wankelheid en onzekerheid.“
Patricia De Martelaere (16 april 1957 – 4 maart 2009)
De Franse dichter, dadaïst en surrealist Tristan Tzara werd op 16 april 1896 in de Roemeense plaats Moinesti geboren als Samuel Rosenstock. Zie ook mijn blog van 16 april 2007 en ook mijn blog van 16 april 2008. en ook mijn blog van 16 april 2009 en ook mijn blog van 16 april 2010.
Vegetable Swallow
Two smiles meet towards
the child-wheel of my zeal
the bloody baggage of creatures
made flesh in physical legends-lives
the nimble stags storms cloud over
rain falls under the scissors of
the dark hairdresser-furiously
swimming under the clashing arpeggios
in the machine’s sap grass
grows around with sharp eyes
here the share of our caresses
dead and departed with the waves
gives itself up to the judgment of time
parted by the meridian of hairs
non strikes in our hands
the spices of human pleasures.
Tristan Tzara (16 april 1896 – 24 december 1963)
De Engelse schrijver Kingsley Amis werd geboren op 16 april 1922 in Londen. Zie ook mijn blog van 16 april 2007 en ook mijn blog van 16 april 2008. en ook mijn blog van 16 april 2009 en ook mijn blog van 16 april 2010.
Something Nasty In The Bookshop
Between the Gardening and the Cookery
Comes the brief Poetry shelf;
By the Nonesuch Donne, a thin anthology
Offers itself.
Critical, and with nothing else to do,
I scan the Contents page,
Relieved to find the names are mostly new;
No one my age.
Like all strangers, they divide by sex:
Landscape Near Parma
Interests a man, so does The Double Vortex,
So does Rilke and Buddha.
“I travel, you see”, “I think” and “I can read’
These titles seem to say;
But I Remember You, Love is my Creed,
Poem for J.,
The ladies’ choice, discountenance my patter
For several seconds;
From somewhere in this (as in any) matter
A moral beckons.
Should poets bicycle-pump the human heart
Or squash it flat?
Man’s love is of man’s life a thing apart;
Girls aren’t like that.
We men have got love well weighed up; our stuff
Can get by without it.
Women don’t seem to think that’s good enough;
They write about it.
And the awful way their poems lay them open
Just doesn’t strike them.
Women are really much nicer than men:
No wonder we like them.
Deciding this, we can forget those times
We stayed up half the night
Chock-full of love, crammed with bright thoughts, names, rhymes,
And couldn’t write.
Kingsley Amis (16 april 1922 – 22 oktober 1995)
Hier met zijn tweede vrouw Elizabeth Jane Howard
Zie voor nog meer schrijvers van de 16e april ook mijn vorige blog van vandaag en eveneens mijn eerste blog van vandaag.