Uit: Requiem voor een Wielrenner
geboren te Bergen op Zoom 15 maart 1982
overleden te Maastricht 4 februari 2006
JOHN
‘Een trapje minder. Dat kan geen kwaad,’
zegt dokter Mathieu van Lotto Davitamon.
‘Jouw leven hangt niet aan een zijden draad.’
En ook de cardioloog kan jou overhalen om
niet te stoppen maar af te bouwen in de rangen
van het peloton voor een nieuw seizoen op de pedalen.
Binnenkort afgestudeerd als fysiotherapeut
en dan met jouw Suzanne gaan trouwen.
Maar als sneeuw neerdaalt in het Vijlenerbos
val jij temidden van vier kameraden.
Dinteloord rouwt. In Breda op school blijkt
iedereen verslagen. Ook Wim de Nijs en zijn
vriendenploeg uit Made. En in Tilburg smijt
Stef Clement zijn fiets over de balustrade.
Mont Ventoux
dichten is fietsen op de Mont Ventoux,
waar Tommy Simpson nog is overleden.
onder zo tragiese omstandigeden
werd hier de wereldkampioen doodmoe.
op deze col zijn velen losgereden,
eerste categorie, sindsdien tabu.
het ruikt naar dennegeur, Sunsilk Shampoo,
die je wel nodig hebt, eenmaal beneden.
alles is onuitsprekelijk vermoeiend,
de Mont Ventoux opfietsen wel heel erg,
waarvoor ook geldt: bezint eer gij begint.
toch haal ik, ook al is de hitte schroeiend,
de top van deze winderige berg:
ijdelheid en het najagen van wind.
De pijp aan Maarten geven
Maarten heeft een rek vol pijpen,
want die in de remmen knijpen,
die plat vallen in de sprint
door een overstekend kind,
die door puisten op de kont
krijgen ’t wiel niet goed meer rond
of die pakken bij het leven
tot het hart het gaat begeven,
voor hen komt, nog onverwacht,
midden in de laatste jacht,
Maarten die, op hen bedacht,
uit de bezemwagen lacht.
Tour de France 2012 (Geen portret beschikbaar)
Wim van Est
De anjers trillen
Op zijn kist
Een halve eeuw
Zowat
Nadat hij op
De Col d’ Aubisque
Een bocht net had
Gemist
De schok was groot
Zoals ook nu
Want Wim van Est
Is dood
Zie voor de schrijvers van de 10e juli ook mijn blog van 10 juli 2011 deel 1 en ook deel 2 en eveneens deel 3.