Khalil Gibran, Carl Sandburg, E. L. Doctorow, Romain Sardou, Jens Johler, Anja Meulenbelt, Joachim Specht, Günter Görlich, Astrid Gehlhoff-Claes, Ivan Olbracht, Idris Davies

De Libanese dichter en romanschrijver Khalil Gibran werd geboren op 6 januari 1883 in Bischarri. Zie ook mijn blog van 6 januari 2007 en ook mijn blog van 6 januari 2008.

Uit: Jesus the Poet

 

„HE WAS A poet. He saw for our eyes and heard for our ears, and our silent words were upon His lips; and His fingers touched what we could not feel.
Out of His heart there flew countless singing birds to the north and to the south, and the little flowers on the hill-sides stayed His steps towards the heavens.
Oftentimes I have seen Him bending down to touch the blades of grass. And in my heart I have heard Him say: “Little green things, you shall be with me in my kingdom, even as the oaks of Besan, and the cedars of Lebanon.”
He loved all things of loveliness, the shy faces of children, and the myrrh and frankincense from the south.
He loved a pomegranate or a cup of wine given Him in kindness; it mattered not whether it was offered by a stranger in the inn or by a rich host.
And He loved the almond blossoms. I have seen Him gathering them into His hands and covering His face with the petals, as though He would embrace with His love all the trees in the world.
He knew the sea and the heavens; and He spoke of pearls which have light that is not of this light, and of stars that are beyond our night.
He knew the mountains as eagles know them, and the valleys as they are known by the brooks and the streams. And there was a desert in His silence and a garden in His speech“.

 

 

Gibran

Khalil Gibran (6 januari 1883– 10 april 1931)

 

De Amerikaanse dichter Carl Sandburg werd geboren op 6 januari 1878 in Galesburg, Illinois. Zie ook mijn blog van 6 januari 2007.

 

At a Window

  

 Give me hunger,

O you gods that sit and give

The world its orders.

Give me hunger, pain and want,

Shut me out with shame and failure

From your doors of gold and fame,

Give me your shabbiest, weariest hunger!

 

But leave me a little love,

A voice to speak to me in the day end,

A hand to touch me in the dark room

Breaking the long loneliness.

In the dusk of day-shapes

Blurring the sunset,

One little wandering, western star

Thrust out from the changing shores of shadow.

Let me go to the window,

Watch there the day-shapes of dusk

And wait and know the coming

Of a little love.

 

 

 

Flanders

  

 Flanders, the name of a place, a country of people,

Spells itself with letters, is written in books.

 

“Where is Flanders?” was asked one time,

Flanders known only to those who lived there

And milked cows and made cheese and spoke the home language.

 

“Where is Flanders?” was asked.

And the slang adepts shot the reply: Search me.

 

A few thousand people milking cows, raising radishes,

On a land of salt grass and dunes, sand-swept with a sea-breath on it:

This was Flanders, the unknown, the quiet,

The place where cows hunted lush cuds of green on lowlands,

And the raw-boned plowmen took horses with long shanks

Out in the dawn to the sea-breath.

 

Flanders sat slow-spoken amid slow-swung windmills,

Slow-circling windmill arms turning north or west,

Turning to talk to the swaggering winds, the childish winds,

So Flanders sat with the heart of a kitchen girl

Washing wooden bowls in the winter sun by a window.

 

Sandburg

Carl Sandburg (6 januari 1878 – 22 juli 1967)

 

De Amerikaanse schrijver Edgar Laurence Doctorow werd geboren op 6 januari 1931 in New York. Zie ook mijn blog van 6 januari 2007.

Uit: The March

 

At five in the morning someone banging on the door and shouting, her husband, John, leaping out of bed, grabbing his rifle, and Roscoe at the same time roused from the backhouse, his bare feet pounding: Mattie hurriedly pulled on her robe, her mind prepared for the alarm of war, but the heart stricken that it would finally have come, and down the stairs she flew to see through the open door in the lamplight, at the steps of the portico, the two horses, steam rising from their flanks, their heads lifting, their eyes wild, the driver a young darkie with rounded shoulders, showing stolid patience even in this, and the woman standing in her carriage no one but her aunt Letitia Pettibone of McDonough, her elderly face drawn in anguish, her hair a straggled mess, this woman of such fine grooming, this dowager who practically ruled the season in Atlanta standing up in the equipage like some hag of doom, which indeed she would prove to be. The carriage was piled with luggage and tied bundles, and as she stood some silver fell to the ground, knives and forks and a silver candelabra, catching in the clatter the few gleams of light from the torch that Roscoe held. Mattie, still tying her robe, ran down the steps thinking stupidly, as she later reflected, only of the embarrassment to this woman, whom to tell the truth she had respected more than loved, and picking up and pressing back upon her the heavy silver, as if this was not something Roscoe should be doing, nor her husband, John Jameson, neither.“

 

The author E.L. Doctorow in New York.

E. L. Doctorow (New York, 6 januari 1931)

 

De Franse schrijver Romain Sardou werd geboren op 6 januari 1974 in Boulogne-Billancourt. Zijn eerste roman, Pardonnez nos offenses, uit 2002 was meteen al een succes en werd in zestien talen vertaald. Het betreft een thriller die zich afspeelt in de middeleeuwen. Zijn tweede roman L’Éclat de Dieu verscheen in 2004, gevolgd door  Une seconde avant Noël, in 2005.

Uit: Délivrez-nous du mal

« En ce 9 janvier 1288, le père Guillem Aba s’éveilla avant le jour.
Il égrena consciencieusement son rosaire avant de quitter sa chambre à l’étage du presbytère, toujours enroulé dans les couvertures qui l’avaient gardé au chaud pendant la nuit.
Au pied de l’escalier, il écarta de son passage les deux moutons et le porcelet qui partageaient son toit pour la saison. Il alluma une lampe à huile avec une pierre à fusil et de l’amadou.
La pièce à vivre s’éclaira : un plafond bas, d’épaisses poutres pliant sous le poids qu’elles portaient, deux entrées, une fenêtre bouchée avec du papier huilé, une longue table, un poêle, des fagots et une échelle dont les degrés servaient de tablettes à une quinzaine d’ouvrages rangés à plat.
La maison curiale était, avec l’église proche, le seul bâti de pierre du village. Aucun fidèle ne la lui enviait pour autant : ses murs étaient glacés et humides, mal isolés par du torchis pauvre en paille.
Le père Aba activa les braises de son poêle à l’aide d’un pique-feu. Il se dirigea ensuite vers la sortie, emportant un profond récipient d’étain. D’ordinaire il descendait jusqu’au ruisselet qui sifflait sous l’église pour se fournir en eau, mais cette année, le lit pris par le gel, il n’était plus possible de s’y approvisionner. Aba se contenta d’amasser de la neige dans son récipient. L’hiver 1288 était parmi les plus rudes que d’aucuns eurent à passer depuis bien longtemps.
Le ciel était encore noir. Tout se taisait. Aba devinait cependant quelques maisonnées alentour, elles aussi illuminées de l’intérieur. Deux nouvelles habitations étaient en construction. »

 

romain1g

Romain Sardou (Boulogne-Billancourt, 6 januari 1974)

 

De Duitse schrijver Jens Johler werd geboren op 6 januari 1944 in Neumünster. Hij groeide op in Hamburg en volgde een opleiding tot acteur aan de Otto-Falckenberg-Schule in Münchnen, waarna hij drie jaar lang werkte bij de Städtischen Bühnen in Dortmund. Vervolgens studeerde hij in Berlijn economie. Sinds 1982 woont en werkt hij in Berlijn als zelfstandig schrijver.

 

Uit: Der Falsche

 

“Die Geschichte meiner Trennung von Antonia begann damit, daß ich sie kennenlernte.

Antonia wurde als Schauspielerin an das Theater engagiert, an dem ich bereits seit einer Spielzeit tätig war, und sie gefiel mir auf Anhieb, als ich sie das erstemal bei einer Probe sah. Sie hatte ein hübsches, etwas puppenhaftes Gesicht mit leicht hervorquellenden Augen, dunkelblonde Haare, schmale Hüften, einen ansehnlichen Busen und lange, wohlgeformte Beine. Vor allem aber war es ihre Stimme, die mich beeindruckte; sie hatte etwas Sprödes und Brüchiges und rief in mir eine mit leichtem Ärger verbundene Sehnsucht hervor.

Meine erste Berührung mit Antonia fand auf der Probebühne im vierten Stock des sogenannten Großen Hauses statt, das sich vom Kleinen Schauspielhaus dadurch unterschied, daß in ihm nicht nur Inszenierungen des Schauspiels gegeben wurden, sondern auch und vor allem solche der Oper mit Chor und Ballet.

Vom Chor weiß ich nur noch, daß zu seinen Mitgliedern der Bruder eines weltberühmten Sängers gehörte und diesem sogar ungeheuer ähnlich sah, so daß ich jedesmal, wenn ich in der Kantine oder spätabends in unserer Theaterkneipe, dem Raben, dieses Mannes ansichtig wurde, innerlich vor Schreck erstarrte, weil ich es nicht fassen konnte, daß er einfach so dasaß, sein Bier trank, seine Kümmelkäsestange aß und nicht vor Scham und Neid und Zorn und Rebellion dagegen, daß Gott die Gaben zwischen ihm und seinem Bruder so himmelschreiend ungerecht verteilt hatte, aus der Haut fuhr und zu rohem Fleisch wurde wie eine der Personen, die Francis Bacon gemalt hat.”

 

Johler

Jens Johler (Neumünster, 6 januari 1944)

 

De Nederlandse schrijfster, publiciste, feministe en politica Anja Meulenbelt werd geboren in Utrecht op 6 januari 1945. Zie ook mijn blog van 6 januari 2007.

Uit: Kristalnacht Herdenking 2008 (weblog)

“Daar hebben we de vaste mythe weer: Palestijnen verzetten zich niet tegen de diefstal van hun land, tegen de bezetting, tegen de belegering, maar ze zijn van huis uit moorddadig en er op uit om joden te vermoorden. Er is een karrevracht aan onderzoek geweest naar die zogenaamde indoctrinatie, en het blijkt flauwekul. In de Palestijnse schoolboeken staan een aantal zaken die Israel niet goed zou keuren, maar er is geen sprake van haat tegen joden, en in Israelische schoolboeken wordt de nakba ontkend en wordt er over ‘Arabieren’ vooral in negatieve en racistische stereotypen gepraat, net zoals Gerstenfeld dat doet. Het is dus echte flauwekul, en in mijn ogen dus racistisch, om Arabieren, moslims, Palestijnen in de hoek te schuiven van moorddadige jodenhaters, en vooral niet te kijken, a. wat de oorzaken zijn van het verzet, b. wat Israel zelf doet aan indoctrinatie.”

 

meulenbelt

Anja Meulenbelt (Utrecht, 6 januari 1945)

 

De Duitse schrijver Joachim Specht werd geboren op 6 januari 1931 in Weinböhla/Kreis Meißen. Na de verwoesting van Dresden in februari 1945 trok zijn familie naar Dessau. Daar volgde hij een opleiding tot slotenmaker. In 1947 vluchtte hij naar West-Duitsland. In Hamburg werkte hij als lasser. In 1952 emigreerde hij naar Australië. Daar werkte hij voor de spoorwegen. In 1955 keerde hij naar Duitsland terug en werd DDR staatsburger. Vanaf 1960 behoorde hij tot de Dessauer “Zirkel Schreibender Arbeiter” en in 1963 verscheen een eerste bundel verhalen. Vanaf 1972 concentreerde hij zich volledig op het schrijven.

Uit: Capricorn

Durchfahrt verboten! Das klingt eindeutig und muntert mich wenig auf. Die Hauptverkehrsstraße nach Victoria River Downs über Coolibah und Fitzroy ist hundertdreiundneunzig Meilen lang. So weit reicht mein Sprit nicht mehr, und wenn eine der beiden Zwischenstationen verlassen ist, kann ich zu Fuß durch den Busch marschieren. Der andere Weg ist zwar nur ein Zweirillenpfad, dafür aber dreiundsiebzig Meilen kürzer und führt über Delamere. Den habe ich eingeplant, doch das Schild, das quer unter dem Richtungsweiser hängt, befiehlt klar und verständlich: Durchfahrt verboten! Was tun? Umkehren? Susann würde sich freuen, und meine Existenz wäre gesichert. Noch heute morgen hatte sie mich mit entsetzter Miene gefragt: “Was willst du in Victoria River Downs?”, als sie merkte, dass ich damit Ernst machte, die kleine Stadt Katherine zu verlassen. Susann war etwa vierzig Jahre alt, schlank, schwarzhaarig, mit vollem Busen und hatte ein albernes Lachen an sich, das ich nicht leiden konnte. Trotzdem bin ich drei Tage dort geblieben, nicht nur, weil ihr Mann, der sechzigjährige Fotograf George King, ins Land gefahren war, sondern weil mein Jeep einen schweren Federbruch hatte und ich bauen musste, und das im Januar bei neununddreißig Grad Celsius. So kam sie mir sehr gelegen, ich baute und schwitzte, ließ mich von Susann verpflegen und war zufrieden, denn sie führte eine ausgezeichnete Küche und besaß noch andere gute Eigenschaften.
Der Schmied, bei dem ich die Feder flickte, er trug den klangvollen Namen Eduard Teachenbrother, stellte sich als Sohn einer deutschen Mutter vor. Er radebrechte in herrlichstem Sächsisch und freute sich, jemand gefunden zu haben, der sein Kauderwelsch verstand. Von ihm erhielt ich auch den Tipp und die Adresse in Victoria River Downs, wo sein Bruder William einen größeren Maschinenshop betrieb und dauernd Fachkräfte suchte, die ihm angeblich immer wieder wegliefen.
Heute morgen briet mir Susann die letzten Spiegeleier mit Schinken. “Warum willst du weg?”, versuchte sie es noch einmal. “Du kannst hier jederzeit bei der Eisenbahn anfangen. Mein Bruder ist Chefclerk im Lok-Office, der bringt dich bestimmt unter.”

Specht

Joachim Specht (Weinböhla, 6 januari 1931)

 

De Duitse schrijver Günter Görlich werd geboren op 6 januari 1928 in Breslau. In 1945 raakte hij in Russisch krijgsgevangenschap. In 1949 werd hij vrijgelaten en kwam hij in Oost-Berlijn terecht. Na een studie pedagogie werkte hij tot 1958 als pedagoog in een jeugdinternaat in Ludwigsfelde. Van 1958 tot 1961 studeerde hij aan het Literaturinstitut “Johannes R. Becher” in Leipzig. Vanaf 1964 leefde hij als zelfstandig schrijver in Oost-Berlijn. Görlich was sinds 1955 lid van de SED en bekleedde enkele leidende functies. Van 1981 tot 1989 was hij lid van het Centrale Comité. Sinds de val van de muur publiceert hij overwegend kinder- en jeugdliteratuur.

Uit: Der erste Start

“Guten Tag, Lessi”, sagte der junge Mann zu meinem Nachbarn in der Reihe unseres Marschblocks, schüttelte ihm die Hand und fügte hinzu: “Pilot bist du also schon !”
Mein Nachbar antwortete: “Ja, das bin ich”, und lächelte dabei ein wenig verlegen. Er trug die Uniform des Unterleutnants der Nationalen Volksarmee. Sein Name ist Jürgen Leskien, und ich kenne ich schon ein paar Jahre – genau genommen seit dem Herbst 1953, damals war er noch nicht vierzehn Jahre alt . . .
Aber das will ich noch nicht erzählen, ich will, wie es sich gehört, der Reihe nach berichten.

Das geschah am Morgen des 1. Mai 1961 in einer fahnengeschmückten Straße. Wir marschierten in einer Kolonne, die darauf wartete, in den langen Zug der Maidemonstration eingereiht zu werden. Darüber lag die Stimmung des 1. Mai, die wir alle kennen, mit roten Nelken, festlich gekleideten Menschen, Fahnen und der Musik vertrauter Arbeiterlieder. Pioniere marschierten in weißen Blusen, und sie trugen das Bild des kühnen Juri Gagarin. Das war das Neue an diesem 1. Mai –
ein Kommunist war als Erster in den Weltraum vorgestoßen. Sicherlich träumten viele der Jungen und Mädchen, die sein Bild durch die Straßen trugen, von ebenso kühnen Weltraumflügen.
Und an diesem 1. Mai 1961 waren das keine Träume, die in ferner Zukunft liegen. Neben mir marschierte der junge Unterleutnant. Jürgen – die Freunde rufen ihn auch Lessi – war auf Urlaub, hatte mich besucht und marschierte nun mit mir. Jürgen wollte, wie er mir sagte, am 1. Mai nicht am Straßenrand stehen. Jürgen hat eigentlich noch nie, so lange ich ihn kenne, am Straßenrand gestanden. Immer ist er mitmarschiert, oft auch dort, wo jemand vorangehen muß. Deshalb, und auch der Träume wegen, die jedes Mädchen und jeder Junge hat, möchte ich euch von Jürgen erzählen.”

Goerlich_Boekomslag

Günter Görlich (Breslau, 6 januari 1928)
Boekomslag (Geen portret beschikbaar)

 

De Duitse schrijfster Astrid Gehlhoff-Claes werd geboren op 6 januari 1928 in Leverkusen. In 1933 werd haar vader, die burgemeester was van Leverkusen, door de nazi’s uit zijn ambt gezet en trok de familie naar Keulen. In Keulen en in Londen studeerde Gehlhoff-Claes germanistiek en geschiedenis. Na haar promotie in 1953 werkte zij als wetenschappelijk assistente en begon zij met de publicatie van haar eerste werk, daarbij ondersteund door de dichter Gottfried Benn. Gehlhoff-Claes schrijft poëzie, proza en toneelstukken en vertaalt uit het Engels.

Uit: Abrahams Opfer / Didos Tod

DER FREMDE: Und ich bitte Sie, verzichten Sie auf jenes

Gespräch. Es ist zwecklos.

MOSCARDÓ: Was soll das heißen?

DER FREMDE: Fragen Sie nicht. Sie würden leiden. Und

das wünscht man nicht an jener Stelle, wo man beschlossen

hat, Sie zu retten.

MOSCARDÓ: Ich verstehe nichts. Von welcher Stelle sprechen

Sie?

DER FREMDE: Fragen Sie nicht, und folgen Sie mir jetzt. Es

ist alles für Ihre Flucht vorbereitet. Sie werden leben.

MOSCARDÓ (sehr stolz): Leben? Das werde ich in jedem

Fall. Aber dieses Leben werde ich dem verdanken, der es

mir schon einmal geschenkt hat.

(Pause, dann freundlich) Sie wollen mir zur Flucht verhelfen,

das ist sehr gut gemeint, – (wieder stolz) aber Luis

Moscardó braucht nicht zu fliehen. Er hat einen Vater.

DER FREMDE (nachdenklich umhergehend, für sich): Ich sehe

schon, so kommen wir nicht weiter. Ich muß es ihm sagen.

(vor Moscardó stehnbleibend, betont) Sie befinden sich in

einem gefährlichen Irrtum, junger Mann. Hoffen Sie nicht

auf den Oberst Moscardó. Er wird Sie opfern.

MOSCARDÓ: Opfern? Wovon sprechen Sie? Ich begreife Sie

nicht.

DER FREMDE (leise, eindringlich): Mögen Sie Abraham?

MOSCARDÓ: Was soll das nun wieder? Sie sind ein seltsamer

Gesell.

DER FREMDE (noch dringlicher): Mögen Sie Abraham? Antworten

Sie!

MOSCARDÓ (lächelnd): Ich weiß nicht. Ich habe nie darüber

nachgedacht.

DER FREMDE: Dann wird es höchste Zeit, daß Sie es tun.

Was wissen Sie von ihm?

MOSCARDÓ: Von Abraham?

DER FREMDE: Die Sache mit Isaak, – erinnern Sie sich nicht?”

 

gehlhoff_claes

Astrid Gehlhoff-Claes (Leverkusen, 6 januari 1928)

 

De Tsjechische schrijver, journalist en vertaler Ivan Olbracht (eig. Kamil Zeman) werd geboren op 6 januari1882 in Semily. Olbracht is een zoon van de schrijver Antal Stasek (1843-1931). Hij studeerde vanaf 1900 in Praag en Berlijn rechten, geschiedenis en geografie, maar maakte de studies niet af. Vanag 1905 werkte hij als redacteur van de sociaaldemocratische arbeiderskrant in Wenen, later in Praag voor “Právo lidu”. In 1921 werd hij lid van de communistische partij van Tsjechoslowakije. Zijn satirische korte proza weerspiegelt de ondergang van de k.u.k monarchie en de maatschappelijke verhoudingen in de nieuwe republiek. Olbracht vertaalde ook werk van B. Traven, Jakob Wassermann, Arnold Zweig, Lion Feuchtwanger en Thomas Mann.

Uit: Die traurigen Augen. Drei Novellen (Vertaald door Gustav Just, August Scholtis, Markus Wirtz)

»Natürlich habe ich Ihre Tochter sehr gern«, sprach er mit eingekniffenen Augen und mit einem Lächeln, das seinen Mund umspielte, »sonst würde ich Sie doch nicht um Ihre Hand bitten.« Sie saßen sich gegenüber. Zwischen ihnen war ein weißes Tischtuch mit einigen Tassen. Ivo Karadžič streifte einer Untertasse die Zigarettenasche nervös ab. […]
»Mir geht es um etwas anderes, Herr Šafar, was ich als eine geringfügige Sache auslege, aber worüber Sie womöglich einer anderen Ansicht sein könnten. Hanele versichert mir, daß wir uns nicht einigen. Ich glaube das nicht. Wir müssen uns verständigen, und wir werden uns verständigen. Ich bin kein Jude, Herr Šafar.«
Die Augen des alten Mannes traten aus ihren Höhlen.
»Ich verstehe Sie nicht, lieber Herr«, flüsterte er.
»Ich bin kein Jude, Herr Šafar.«
Aus dem Antlitz des alten Manne verschwand langsam alle Farbe. Und aus den Augen aller Glanz.
Langsam faßte er mit beiden Händen die Tischplatte. Langsam erhob er sich. Stand da, mit den Händen auf den Tisch gestützt, nickte nach vorn, nach hinten, und seine toten Augen hefteten sich ins Leere, nahmen nichts wahr. Und er wiederholte, wie damals in Prag Hanele:
»Sie … Sie sind kein Jude?«
»Nein!«
»Sie sind getauft?« Es klang, als käme es aus einer gepreßten Kehle.
»Ich bin ohne Religion.«
»Verzeihen Sie mir, ich kann nicht allzu gut Tschechisch. Heißt das, daß Sie nicht glauben an unseren einzigen Gott?«
»So ist es.«
»Das ist noch schlimmer, mein Herr.«
Und so langsam, wie Josef Šafar vorhin aufgestanden war, setzte er sich wieder hin. Faßte sich an den Kopf. Er schwieg. Der Schlag, welcher ihn aus solch einer Höhe getroffen, war allzu jäh gekommen. Der Impuls seines Lebens war gelähmt, und er wollte am liebsten sterben.”

olbracht-ivan-hd

Ivan Olbracht (6 januari 1882 – 20 december 1952)

 

De Britse dichter Idris Davies werd geboren op 6 januari 1905 in Rhymney, Monmouthshire. Hij begon met schrijven in het Welsh, maar gebruikte later alleen nog maar het Engels. Tegenwoordig is hij vooral bekend als de dichter van The Bells of Rhymney, een ballade die het mislukken van de algemene staking van 1926 beschrijft en de Great Depression in het Verenigd Koninkrijk. Het gedicht werd op muziek gezet door Pete Seeger en later door vele anderen, zoals The Byrds, Jimmy Page, Judy Collins, Dick Gaughan, Cher, Robyn Hitchcock, Oysterband, Weddings Parties Anything, and The Alarm.

 

High Summer on the Mountains

  

High summer on the mountains

And on the clover leas,

And on the local sidings,

And on the rhubarb leaves.

 

Brass bands in all the valleys

Blaring defiant tunes,

Crowds, acclaiming carnival,

Prize pigs and wooded spoons

 

Dust on shabby hedgerows

Behind the colliery wall,

Dust on rail and girder

And tram and prop and all.

 

High summer on the slag heaps

And on polluted streams,

And old men in the morning

Telling the town their dreams.

 

 

 

The Bells of Rhymney

Oh what will you give me?
Say the sad bells of Rhymney.
Is there hope for the future?
Cry the brown bells of Merthyr.
Who made the mine owner?
Say the black bells of Rhondda.
And who robbed the miner?
Cry the grim bells of Blaina.

They will plunder will-nilly,
Cry the bells of Caerphilly.
They have fangs, they have teeth,
Shout the loud bells of Neath.
Even God is uneasy,
Say the moist bells of Swansea.
And what will you give me?
Say the sad bells of Rhymney.

Throw the vandals in court,
Say the bells of Newport.
All will be well if, if, if,
Cry the green bells of Cardiff.
Why so worried, sisters why?
Sang the silver bells of Wye.
And what will you give me?
Say the sad bells of Rhymney

idris-davies

Idris Davies (6 januari 1905 – 6 april 1953)

Kahlil Gibran, Anja Meulenbelt, Carl Sandburg, E. L. Doctorow , Willem Wilmink, Drie Koningen

De Libanese dichter en romanschrijver Khalil Gibran werd geboren op 6 januari 1883 in Bischarri. Zie ook mijn blog van 6 januari 2007.

Uit: The Prophet 

 Then said Almitra Speak to us of Love.
And he raised his head and looked upon the people,and there fell a stillness upon them
And with a great voice he said:
 

When Love beckons to you, follow him,
Though his ways are hard and steep
And when his wings enfold you yield to him,
Though the sword hidden among his pinions may wound you.
And when he speaks to you believe in him,
Though his voice may shatter your dreams as the North wind lays waste the garden.
For even as love crowns you so shall he crucify you.
Even as he is for your growth so he is for your pruning
Even as he ascends to your height and caresses your tenderest branches that quiver in the sun,
So shall he descend to your roots and shake them in their clinging to the earth.
Like sheaves of corn he gathers you unto himself.
He threshes you to make you naked
He sifts you to free you from your husks.
He grinds you to whiteness.
He kneads you until you are pliant;
And then he assigns to you his sacred fire, that you may become sacred bread for God’s sacred feast.
And these things shall love do unto you that you know the secrets of your heart,
And in that knowledge become a fragment of Life’s Heart.
But if in your fear you would seek only love’s peace and love’s pleasure,
Then it is better for you that you cover your nakedness and pass out of Love’s threshing floor,
Into the seasonless world where you shall laugh, but not all of your laughter, and weep, but not all of your tears.

For Love gives naught but itself and takes naught but from itself.
Love possesses not nor would it be possessed;
For Love is sufficient unto Love.

gibran.jpg
Khalil Gibran (6 januari 1883– 10 april 1931)

 

De Nederlandse schrijfster, publiciste, feministe en politica Anja Meulenbelt werd geboren in Utrecht op 6 januari 1945. Zie ook mijn blog van 6 januari 2007.

Uit: Opgesloten in de Gazastrook

“Op 6 mei vertrok ik naar Gaza, alvast vooruit op de ploeg die een paar dagen later zou komen. Ik had al gehoord dat er moeilijkheden waren bij Erez, de controlepost waar je de Gazastrook binnenkomt, en dat sommige mensen wel zes uur hadden moeten wachten voordat ze door werden gelaten. De aanleiding wisten we ook: dat er twee internationale vredesactivisten waren gedood in de Gazastrook, waaronder Rachel Corrie die door een bulldozer was platgewalst. We wisten dus dat het IDF, het Israëlische leger, er alles aan zou doen om vredesactivisten bij de grens tegen te houden. Daarnaast was er een zelfmoordaanslag in Israël gepleegd door twee mannen met een Brits paspoort, die voor de aanslag in Gaza waren geweest. We konden dus verwachten dat de toegangsprocedure voor Gaza zou worden verscherpt.

Ik hoefde maar één uur te wachten. Naast me stonden mensen al vele uren, en ook aan de andere kant van de glazen deur, waar de mensen voor de balie stonden die er uit moesten werd gezucht en gehangen. De absolute winnaar was iemand die er twaalf uur over had gedaan. Het werd ook meteen duidelijk dat het hier ging om een zwaar ontmoedigingsbeleid om te proberen Gaza in en uit te komen, want de dienstdoende jonge soldaat had mijn paspoort in vijftien minuten afgehandeld, bestempeld, me in de computer gecheckt, nog eens naar zijn superieur gebeld met mijn gegevens, en liet mijn paspoort vervolgens rustig drie kwartier liggen. Om het me vervolgens plotseling te geven, met het groene papiertje dat me de toegang tot Gaza verschafte. Het was een ervaring zoals de Palestijnen vaak meemaken, je bent geheel afhankelijk van de willekeur van de dienstdoende mensen, die toevallig een slechte bui kunnen hebben of jou niet aardig vinden.”

 

meulenbelt.gif
Anja Meulenbelt (Utrecht, 6 januari 1945)

 

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 6 januari 2007.

De Amerikaanse dichter Carl Sandburg werd geboren op 6 januari 1878 in Galesburg, Illinois. 

De Amerikaanse schrijver Edgar Laurence Doctorow werd geboren op 6 januari 1931 in New York.

 

En dan nog even dit: Bij het feest van Driekoningen

 

bijlert
De aanbidding van de drie koningen door Jan van Bijlert, 1630 – 1640

 

Drie arme koningen

Drie koningen moesten naar Bethlehem rijden,
hun karretje ging langs berg en dal.
Een ster in de nacht zou hen steeds begeleiden
tot aan dat kindje daarginds in de stal.
Ze gingen op reis, blijmoedig van hart,
twee waren er wit en een was er zwart.

Ze hadden voor ’t kindje cadeaus meegenomen:
een had speculaas in de vorm van een pop,
de tweede was op de gedachte gekomen
van zeven kilo Engelse drop.
En de zwarte koning uit verre land
had heerljke rijst met kousenband.

Elke dag moesten die koningen eten,
want anders gingen die koningen dood.
Dus lieten ze bij alle woningen weten:
wij hebben behoefte aan melk en aan brood.
’t Ging allemaal prima, tot in de woestijn,
waar bijzonder weinig woningen zijn.

Toen hebben ze stil bij elkander gezeten:
wat moesten ze doen? De pop en de drop
en de rijst met kousenband op gaan eten?
Jawel hoor, ze aten het allemaal op.
Kotsmisselijk zijn ze toen verder gegaan
tot waar de ster bleef stille staan.

‘Maria! Wij hadden elk een cadeautje,
maar we aten het allemaal op …’
En het Christuskind zat daar in zijn blootje
en vond het een prachtige mop.
Dat Christuskindje, zo klein en teer,
dat lachte toen voor de eerste keer.

Sindsdien zijn de moeders taarten gaan bakken
en in elke taart zit een boon.
Heeft er dan iemand zo’n boontje te pakken,
dan krijgt-ie een koningskroon.
En zo werd Filips koning van Spanje
en zo komen wij aan ons huis van Oranje.

 

wilmink.jpg
Willem Wilmink (25 oktober 1936 – 2 augustus 2003)

Khalil Gibran, Carl Sandburg, E. L. Doctorow, Anja Meulenbelt

De Libanese dichter en romanschrijver Khalil Gibran of Kahlil Gibran werd geboren op 6 januari 1883 in Bischarri in een Maronitisch christelijke familie. Hij schreef in zowel het Engels als Arabisch. Gibran verhuisde naar de stad New York in 1912. Hij combineerde elementen van Oostelijke en Westelijke mysticisme en bereikte algemene bekendheid met aforistische, poëtische werken zoals De Profeet (1923) en Jesus, de Zoon van de Mens (1928). Khalil Gibran heeft met zijn poëtische werken geschiedenis geschreven, met name zijn boek ‘De Profeet’ is sterk aangeslagen bij het publiek en wordt tot op de dag van vandaag door velen gebruikt als persoonlijke bijbel. Tevens is hij in de Arabische wereld bekend als een vrije denker, een van de weinige mannen van zijn tijd die schreef met een liefde voor het kijken over grenzen en verschillen heen. Zijn werk is erg toegankelijk voor zowel hen die zich vastklampen aan een religie als hen die zich thuis voelen in het atheïsme. Naast het schrijven schilderde hij ook veelvuldig, in zijn boeken staan veel van zijn werken.

Uit: The Prophet

Gibran on Friendship

 

“And a youth said, “Speak to us of Friendship.”

Your friend is your needs answered.

He is your field which you sow with love and reap with thanksgiving.

And he is your board and your fireside.

For you come to him with your hunger, and you seek him for peace.

When your friend speaks his mind you fear not the “nay” in your own mind, nor do you withhold the “ay.”

And when he is silent your heart ceases not to listen to his heart;

For without words, in friendship, all thoughts, all desires, all expectations are born and shared, with joy that is unacclaimed.

When you part from your friend, you grieve not;

For that which you love most in him may be clearer in his absence, as the mountain to the climber is clearer from the plain.

And let there be no purpose in friendship save the deepening of the spirit.

For love that seeks aught but the disclosure of its own mystery is not love but a net cast forth: and only the unprofitable is caught.

And let your best be for your friend.

If he must know the ebb of your tide, let him know its flood also.

For what is your friend that you should seek him with hours to kill?

Seek him always with hours to live.

For it is his to fill your need, but not your emptiness.

And in the sweetness of friendship let there be laughter, and sharing of pleasures.

For in the dew of little things the heart finds its morning and is refreshed.”

 

Gibran

Khalil Gibran (6 januari 1883– 10 april 1931)

 

De Amerikaanse dichter Carl Sandburg werd geboren op 6 januari 1878 in Galesburg, Illinois. Hij stamt uit een Zweedse immigrantenfamilie. Na enkele jaren waarin hij verschillende beroepen uitoefende nam hij deel aan de Spaans-Amerikaanse oorlog. Vanaf 1902 werkte hij als journalist. In zijn gedichten thematiseert Sandburg de natuur in de traditie van Walt Whitman en voor de bloemlezing Chicago Poems ontving hij de Pulitzer prijs. Niet minder belangrijk is zijn biografie over Abraham Lincoln die dezelfde prijs opleverde. Sandburg was met Chigago en met de zogenaamde Chigago Renaissance verbonden, maar ook met de Amerikaanse volkscultuur.

 

Chigago   

 

     Hog Butcher for th
e World,

     Tool maker, Stacker of Wheat,

     Player with Railroads and the Nation’s Freight Handler;

     Stormy, husky, brawling,

     City of the Big Shoulders:


They tell me you are wicked and I believe them, for I have seen your

painted women under the gas lamps luring the farm boys.

And they tell me you are crooked and I answer: yes, it is true I have seen

the gunman kill and go free to kill again.

And they tell me you are brutal and my reply is: On the faces of women

and children I have seen the marks of wanton hunger.

And having answered so I turn once more to those who sneer at this my

city, and I give them back the sneer and say to them:

Come and show me another city with lifted head singing so proud to be

alive and coarse and strong and cunning.

Flinging magnetic curses amid the toil of piling job on job, here is a tall

bold slugger set vivid against the little soft cities;

Fierce as a dog with tongue lapping for action, cunning as a savage pitted

against the wilderness,

    Bareheaded,

    Shoveling,

     Wrecking,

     Planning,

     Building, breaking, rebuilding,

Under the smoke, dust all over his mouth, laughing with white teeth,

Under the terrible burden of destiny laughing as a young man laughs,

Laughing even as an ignorant fighter laughs who has never lost a battle,

Bragging and laughing that under his wrist is the pulse, and under his

     ribs the heart of the people,

     Laughing!

Laughing the stormy, husky, brawling laughter of Youth, half-naked,

sweating, proud to be Hog Butcher, Tool Maker, Stacker of Wheat,

Player with Railroads and Freight Handler to the Nation.

 

Sandburg

Carl Sandburg (6 januari 1878 – 22 juli 1967)

 

De Amerikaanse schrijver Edgar Laurence Doctorow werd geboren op 6 januari 1931 in New York Hij werd wereldwijd bekend met ‘Ragtime’, een roman waarin de Amerikaanse wereld aan het begin van de twintigste eeuw werd voorgesteld en waarin bekenden zoals Henry Ford, J.P. Morgan, Harry Houdini, Sigmund Freud en Emma Goldman voorkomen. Doctorow schreef meer historische romans. De geschiedkundige juistheid van zijn settings is niet zijn sterkste kant. Hij zegt daarover zelf dat hij maar oppervlakkig research doet voor zijn boeken. Hij wil zich niet laten inp
erken door de werkelijkheid: hij creëert een eigen wereld. Doctorow ontving veel literaire prijzen. Voor ‘Ragtime‘ kreeg hij in 1976 de first National Book Critics Circle Award for fiction en de Arts and Letters Award van de American Academy and National Institute of Arts and Letters. ‘World’s Fair’ ontving de National Book Award (1986) en ‘Billy Bathgate’ won de PEN/Faulkner Award(1990). Doctorow debuteerde in 1960 met ‘Welcome to Hard Times’, een boek dat ook verfilmd werd, evenals ‘Ragtime‘. ‘Ragtime‘ is in 1998 bewerkt tot musical. Hij publiceert met een zekere regelmaat een nieuwe roman en woont en werkt in New York.

Uit: Ragtime (1975)

“In 1902 Father built a house at the crest of the Broadview Avenue hill in New Rochelle, New York. It was a three-story brown shingle with dormers, bay windows and a screened porch. Striped awnings shaded the windows. The family took possession of this stout manse on a sunny day in June and it seemed for some years thereafter that all their days would be warm and fair. The best part of Father’s income was derived from the manufacture of flags and buntings and other accoutrements of patriotism, including fireworks. Patriotism was a reliable sentiment in the early 1900’s. Teddy Roosevelt was President. The population customarily gathered in great numbers either out of doors for parades, public concerts, fish fries, political picnics, social outings, or indoors in meeting halls, vaudeville theatres, operas, ballrooms. There seemed to be no entertainment that did not involve great swarms of people. Trains and steamers and trolleys moved them from one place to another. That was the style, that was the way people lived. Women were stouter then. They visited the fleet carrying white parasols. Everyone wore white in summer. Tennis racquets were hefty and the racquet faces elliptical”.

doctorow

E. L. Doctorow (New York, 6 januari 1931)

 

De Nederlandse schrijfster, feministe en politica Anja Henriëtte Meulenbelt werd geboren in Utrecht op 6 januari 1945. Sinds 10 juni 2003 is zij lid van de Eerste Kamer voor de SP. Meulenbelt volgde de HBS in Amsterdam; daarna, van 1965 tot 1969, eveneens in Amsterdam de Sociale Academie. Vervolgens studeerde Meulenbelt van 1972 tot 1977 andragologie aan de Universiteit van Amsterdam. Van 1975 tot 1992 was ze docente hulpverlening. Meulenbelt was zeer actief in de vrouwenbeweging en was onder andere betrokken bij de oprichting van de Feministische Uitgeverij Sara. Haar archief over 25 jaar vrouwenbeweging heeft ze ondergebracht bij het Internationaal Informatiecentrum en Archief voor de Vrouwenbeweging (IIAV). Via de Stichting Admira, die slachtoffers van oorlog en seksueel geweld bijstaat, werkte Meulenbelt regelmatig in Balkanlanden. Ze trainde onder andere vrouwengroepen in voormalig Joegoslavië. Ze is sterk betrokken bij de Palestijnse zaak. Met de Stichting Kifaia ondersteunt zij gehandicapten in de Gazastrook. Meulenbelt publiceerde ruim dertig boeken en vele artikelen voor diverse tijdschriften, van de internationale bestseller De schaamte voorbij (1976) tot Het beroofde land (2000) en De tweede intifada (2001). Haar roman Alba werd vertaald in het Duits, Zweeds, Fins, Grieks en Turks. Ook in de linkse politiek was Meulenbelt geen onbekende vóór haar kamerlidmaatschap; begin jaren ’70 was zij lid van de KEN, een voorloper van de SP. De laatste jaren krijgt Meulenbelt veel kritiek van weblogs als Frontaal Naakt en Lucaswashier die haar kijk op de multiculturele samenleving niet delen. Bezoekers van die, en andere, weblogs beschuldigen haar van een eenzijdige kijk op en verheerlijking van de Moslims en proberen met Meulenbelt op haar weblog de discussie aan te gaan. Omdat Meulenbelt reacties die in haar ogen over de schreef gaan van haar weblog verwijdert, wordt ze beticht van censuur. Meulenbelt is ongehuwd en heeft een zoon.

Over: De schaamte voorbij

“Als ik iemand tegenkom die zegt dat ze mijn boek heeft gelezen is het altijd dit boek. Het boek. Ik had niet voorzien, naïef als ik toen was, dat het meteen, nog voordat er recensies waren verschenen in herdruk zou gaan en zoveel ophef zou veroorzaken. Ik ging meteen ondergronds, en weigerde interviews. En las met verbazing de bewonderende dan wel woedende recensies.
Er zijn veel misverstanden over dat boek, nog steeds. Het wordt een ‘egodocument’ genoemd, ‘bekentenissenroman’, ‘autobiografie’, ‘de bijbel van het feminisme’. Boze Anneke van Baalen van De Bonte Was noemde het boek pornografisch, en mij ‘de pionier van de feministische corruptie’, omdat ik mijn naam er op had staan en er bovendien geld mee verdiende. En het is waar, er kwam seks in voor. Daarna was ik beroemd, wereldberoemd in Nederland. Ik heb achteraf vaak uit moeten leggen dat ik ‘De schaamte voorbij’ niet schreef omdat ik mezelf zo belangrijk vond, maar omdat ik nergens boeken tegenkwam die het leven beschreef van vrouwen zoals ik, levend tussen traditie en moeizame emancipatie, in een woelige tijd, ‘op de top van een golf’. Het had ook over een andere vrouw mogen gaan, in principe, maar ik had nu eenmaal mijn eigen leven tot mijn beschikking. En we waren toen zo opgewonden over die nieuwe ontdekking: dat ons persoonlijke leven er toe deed, dat liefde, seks,en de privé relaties tussen vrouwen en mannen net zulke politiek belangrijke onderwerpen waren als gelijke lonen en de wettige regeling van het recht op abortus. Nu snapt bijna niemand dat meer, met elke dag ontboezemingen op de emotie tv, dat het toen revolutionair was, zeker voor vrouwen, om het over de persoonlijke binnenkant van het bestaan te hebben. ‘Het persoonlijke is politiek’.

 

meulenbelt

Anja Meulenbelt (Utrecht, 6 januari 1945