Roni Margulies, Miklós Radnóti, Petra Else Jekel, Morton Rhue, Christopher Morley, George Albert Aurier, Henryk Sienkiewicz, Richard Watson Dixon, Catullus

De Turkse schrijver, dichter, vertaler en journalist Roni Margulies werd geboren op 5 mei 1955 in Istanbul. Zie ook alle tags voor Roni Margulies op dit blog.

 

Begane Grond

Our lift talks to me, as I go up
or down, in a gentle, protective tone.
“We are here,” she says “you may go”.
She tells me the floor we have reached,
always lets me know where I am.

But whenever I descend to go out
into these streets I do not belong to,
“Begane grond” she intones, in a voice
which sounds to me slightly concerned,
“Here,” I think she says, “here’s the world,

open the door, go. And do not fret,
everyone here is as foreign as you are.
No one belongs. Not anywhere.”

 

Vertaald door Roni Margulies

 

Wear And Tear

I had a blue pullover,
a cross between turquoise and sky blue.
It was my favourite, the one I wore most often.
We went through a lot together, it and I,
its colour let friends recognise me from afar.

It was a gift from Elsa;
time took its toll on it.

It thinned at the elbows, the cuffs became slack,
it sagged, wouldn’t fit me properly,
holes could no longer be darned.
Finally, together with other old clothes,
my mother sent it off to a home for the elderly.

It was on a day
years after I had last seen Elsa.

Now, I suppose, there’s an old man
wandering the streets of Istanbul,
walking into shops, gazing at the sea,
on his aged frame a blue pullover:
proof Elsa once loved me.

 

Vertaald door Savkar Altinel

 

 
Roni Margulies (Istanbul, 5 mei 1955)

 

De Hongaarse dichter en schrijver Miklós Radnóti werd geboren op 5 mei 1909 in Boedapest. Zie ook alle tags voor Miklós Radnóti op dit blog.

 

Letter To My Wife

Beneath, the nether worlds, deep, still, and mute.
Silence howls in my ears, and I cry out.
No answer could come back, it is so far
From that sad Serbia swooned into war.
And you’re so distant. But my heart redeems
Your voice all day, entangled in my dreams.
So I am still, while close about me sough
The great cold ferns, that slowly stir and bow.

When I’ll see you, I don’t know. You whose calm
Is as the weight and sureness of a psalm,
Whose beauty’s like the shadow and the light,
Whom I could find if I were blind and mute,
Hide in the landscape now, and from within
Leap to my eye, as if cast by my brain.
You were real once; now you have fallen in
To that deep well of teenage dreams again.
Jealous interrogations: tell me; speak.
Do you still love me? Will you on that peak
Of my past youth become my future wife?
– but now I fall awake to real life
And know that’s what you are: wife, friend of years
– just far away. Beyond three wild frontiers.
And Fall comes. Will it also leave with me?
Kisses are sharper in the memory.

Daylight and miracles seemed different things.
Above, the echelons of bombers’ wings:
Skies once amazing blue with your eyes’ glow
Are darkened now. Tight with desire to blow,
The bombs must fall. I live in spite of these,
A prisoner. All of my fantasies
I measure out. And I will find you still;
For you I’ve walked the full length of the soul,

The highways of countries! – on coals of fire,
If needs must, in the falling of the pyre,
If all I have is magic, I’ll come back;
I’ll stick as fast as bark upon an oak!
And now that calm, whose habit is a power
And weapon to the savage, in the hour
Of fate and danger, falls as cool and true
As does a wave: the sober two times two.

 

Vertaald door Zsuzsanna Ozsvath en Frederick Turner

 


Miklós Radnóti (5 mei 1909 – 9 november 1944)
Miklós Radnóti met zijn geliefde vrouw Fanni Gyarmati voor WO II

 

De Nederlandse dichteres Petra Else Jekel werd in Arnhem geboren op 5 mei 1980. Zie ook alle tags voor Petra Else Jekel op dit blog.

 

uren zat ik naast je op een treinbank, ik had

2

uren zat ik naast je op een treinbank, ik had
het mes in de mond: herkende je me niet?
het buikmeisje dat je brieven schrijft en jij

pijl in de hand, ik moet je ophalen denk ik
maar ik weet nooit waar, in amsterdam
zag je de gifmenger en je zei het tegen mij

drie woorden heb ik: kling en punt en vuur
we zeggen niets, we zitten, je haar heb je
kort afgesneden van verdriet, in berlijn

ben je content nu heb ik je zien dansen
zeg je, ik alle passen heb ik zelf bedacht
bedronken, arm in arm, de laatste nacht

 


Petra Else Jekel (Arnhem, 5 mei 1980)

 

De Amerikaanse schrijver Morton Rhue (pseudoniem van Todd Strasser) werd geboren op 5 mei 1950 in New York. Zie ook alle tags voor Morton Rhue op dit blog.

Uit: Give a Boy a Gun

“About Gary
Mrs. Searle and Gary moved into the house next to ours the day before second grade began. So the first time I actually saw him was at the bus stop. He was kind of quiet, but friendly enough. Some of the kids at the bus stop would play soccer in the street in the morning. I was glad when Gary came along, because I wasn’t into that, and with Gary there it gave me something to do. We’d most-ly talk about stuff like Magic cards and video games and what we saw on TV. If you want to know the truth, I think Mrs. Searle was a little overprotective. I guess because she was the only parent. She always wanted to know where Gary was going, and would he be warm enough, and junk like that. Gary would just roll his eyes. Until Brendan came along, I think I was pretty much Gary’s best friend. The thing about Gary was that mysterious part of him that you never knew. It was like something he kept hidden and private. I can’t explain it, but I could feel it when I was with him. He’d just get quiet and you knew he was a dillion miles away. I always thought maybe it was some-thing about his parents getting divorced. — Ryan Clancy, a friend of both Gary’s and Brendan’s
Gary Searle was a very sweet little boy with slightly reddish brown hair and big, round eyes. He was polite and quiet and always did what he was told. I do recall that some of the children teased him about his weight. But you know how kids are at that age. — Ruth Hollington, Gary’s fourth-grade teacher at Middletown Elementary School
I didn’t move to Middletown until fifth grade, so I didn’t know Gary before that.
After we started hanging out, he’d sometimes talk about what it was like when he was younger. About the divorce and how com-pletely nasty it was, and how after it was over, his dad just left and never paid child support or called or anything. That was a huge thorn in Gary’s side. He just couldn’t get over that. —Allison Findley, Gary’s on-and-off girl-friend at Middletown High School
It was an ugly divorce. All that yelling and fighting. Arguing over money. Gary was caught in the middle, and sometimes I guess I used him to get what I thought I needed. What we both needed. It’s a terrible thing to put a child through, but I didn’t know what else to do. —Cynthia Searle, Gary’s mother
“As parents, teachers, and other adults look for ways to reach out to young people, some see a common thread in the disappointments and isolation students experience when they lose a sense of place, lose a parental figure, or lose a girlfriend.”

 

 
Morton Rhue / Todd Strasser (New York, 5 mei 1950)
Cover

 

De Amerikaanse dichter, schrijver en journalist Christopher Morley werd geboren op 5 mei1890 in Haverford, Pennsylvania. Zie ook alle tags voor Christopher Morley op dit blog.

 

When I A Householder Became

Early in the morning, when the dawn is on the roofs,
You hear his wheels come rolling, you hear his horses hoofs;
You hear the bottles clinking, and then he drives away:
You yawn in bed, turn over, and begin another day!

The old-time dairy maids are dear to every poet’s heart-
I’d rather be the dairy man and drive a little cart,
And bustle round the village in the early morning blue,
And hang my reigns upon a hook, as I’ve seen Casey do.

 

Washing The Dishes

WHEN we on simple rations sup
How easy is the washing up!
But heavy feeding complicates
The task by soiling many plates.

And though I grant that I have prayed
That we might find a serving-maid,
I’d scullion all my days I think,
To see Her smile across the sink!

I wash, she wipes. In water hot
I souse each pan and dish and pot;
While taffy mutters, purrs, and begs,
And rubs himself against my legs.

The man who never in his life
Has washed the dishes with his wife
Or polished up the silver plate-
He still is largely celibate.

One warning: there is certain ware
That must be handled with all care:
The Lord Himself will give you up
If you should drop a willow cup!

 

 
Christopher Morley (5 mei 1890 – 28 maart 1957)

 

De Franse dichter, schilder en criticus George Albert Aurier werd geboren op 5 mei 1865 in Châteauroux. Zie ook alle tags voor George Albert Aurier op dit blog.

Uit: Les Isolés, Vincent van Gogh 

« Au reste ; ce respect et cet amour de la réalité des choses ne suffisent point, seuls, à expliquer et à caractériser l’art profond, complexe, très-à-part, de Vincent Van Gogh. Sans doute, comme tous les peintres de sa race, il est très conscient de la matière, de son importance et de sa beauté, mais aussi, le plus souvent, cette enchanteresse matière, il ne la considère que comme une sorte de merveilleux langage destiné à traduire l’Idée. C’est, presque toujours, un symboliste. Non point, je le sais, un symboliste à la manière des primitifs italiens, ces mystiques qui éprouvaient à peine le besoin de désimmatérialiser leurs rêves, mais un symboliste sentant la continuelle nécessité de revêtir ses idées de formes précises, pondérables, tangibles, d’enveloppes intensément charnelles et matérielles. Dans presque toutes ses toiles, sous cette enveloppe morphique, sous cette chair très chair, sous cette matière très matière, gît, pour l’esprit qui sait l’y voir, une pensée, une Idée, et cette Idée, essentiel substratum de l’œuvre, en est, en même temps, la cause efficiente et finale. Quant aux brillantes et éclatantes symphonies de couleurs et de lignes, quelle que soit leur importance pour le peintre, elles ne sont dans son travail que de simples moyens expressifs, que de simples procédés de symbolisation. Si l’on refusait, en effet, d’admettre sous cet art naturaliste l’existence de ces tendances idéalistes, une grande part de l’œuvre que nous étudions demeurerait fort incompréhensible. Comment expliquerait-on, par exemple, le Semeur, cet auguste et troublant semeur, ce rustre au front brutement génial, ressemblant parfois et lointainement à l’artiste lui-même, dont la silhouette, le geste et le travail ont toujours obsédé Vincent Van Gogh, et qu’il peignit et repeignit si souvent, tantôt sons des ciels rubescents, de couchant, tantôt dans la poudre d’or des midis embrasés, si l’on ne veut songer à cette idée fixe qui hante sa cervelle de l’actuelle nécessité de la venue d’un homme, d’un messie, semeur de vérité, qui régénèrerait la décrépitude de notre art et peut-être de notre imbécile et industrialiste société ? Et aussi cette obsédante passion pour le disque solaire, qu’il aime à faire rutiler dans l’embrasement de ses ciels et, en même temps, pour cet autre soleil, pour cet astre végétal, le somptueux tournesol, qu’il répète, sans se lasser, en monomane, comment l’expliquer si l’on refuse d’admettre sa persistante préoccupation de quelque vague et glorieuse allégorie héliomythique ? »

 


George Albert Aurier (5 mei 1865 – 5 oktober 1892)
Op de drempel van de eeuwigheid door Vincent van Gogh, 1890

 

De Poolse schrijver en journalist Henryk Sienkiewicz werd geboren in Wola Okrzejska op 5 mei 1846. Zie ook alle tags voor Henryk Sienkiewicz op dit blog.

Uit: Quo vadis? (Vertaald door Jeremiah Curtin)

“Of course they do. Thou wilt not pass any basilica, bath, library, or book-shop without seeing a poet gesticulating like a monkey. Agrippa, on coming here from the East, mistook them for madmen. And it is just such a time now. Cxsar writes verses; hence all follow in his steps. Only it is not permitted to write better verses than Cxsar, and for that reason I fear a little for Lucan. But I write prose, with which, however, I do not honor myself or others. What the lector has to read are codicilli of that poor Fabricius Veiento.” “Why ‘poor’?” “Because it has been communicated to him that he must dwell in Odyssa and not return to his domestic hearth till he receives a new command. That Odyssey will be easier for him than for Ulysses, since his wife is no Penelope. I need not tell thee, for that matter, that he acted stupidly. But here no one takes things otherwise than superficially. His is rather a wretched and dull little book, which people have begun to read passionately only when the author is banished. Now one hears on every side, `Scandala! scandala!’ and it may be that Veiento invented some things; but I, who know the city, know our patres and our women, assure thee that it is all paler than reality. Meanwhile every man is searching in the book,—for himself with alarm, for his acquaintances with delight. At the book-shop of Avirnus a hundred copyists are writing at dictation, and its success is assured.” “Are not thy affairs in it?” “They are; but the author is mistaken, for I am at once worse and less flat than he represents me. Seest thou we have lost long since the feeling of what is worthy or unworthy,—and to me even it seems that in real truth there is no difference between them, though Seneca, Musonius, and Trasca pretend that they see it. To me it is all one!”

 


Henryk Sienkiewicz (5 mei 1846 – 15 november 1916)
Cover audioboek

 

De Engelse dichter Richard Watson Dixon werd geboren in Islington op 5 mei 1833. Zie ook alle tags voor Richard Watson Dixon op dit blog.

 

Too Much Friendship. The Story Of Septimius And Alcander (Fragment)

Alas, as soon as ever Septimius set eyes on the lady
Hypatia — or rather she set eyes on him — he knew
that he was madly in love with her ! At this point
the srave Alcander becomes inhuman in the correct-
ness of his attitude. That magnanimity should
forbid anger, may be right, though we should have
chosen a warmer word — his ‘large firm eyes filled
with concern and pity,’ are well enough — but the
philosophic turn of mind which makes him instantly
recall every work that he had ever read on Friend-
ship, the arithmetical nicety with which he balances
his emotional account without a thought of the lady,
is altogether too Gibbonian. He does not even
‘sigh as a lover’ Avhile he ‘obeys’ as a friend. This
is not ‘Too Much Friendship,’ it is ‘Too Much
Philosophy.’ No doubt the problem, for any one
Avho cares about friendship, is harder than it looks
at first sight. Shakespeare himself came to grief
over it in The Two Gentlemeii of Verona ; but
Valentine’s impetuous offer of Sylvia to Proteus,
though loyalty cries out against it, rings true beside
this calculated and selfish self-denial. Hypatia, very
naturally, seems to have been glad of the exchange ;
but Hypatia’s kinsmen took a different view, and
they made the life of Alcander a burden to him.
‘The words the words pursued.’
His own words were not of the least avail, and at
last he was sold for a slave; but still Apollo went
smiling on, and Alcander communed with books and
wrote on frizzled skins and kept himself alive with Hope.
‘ Hope who still drops her anchor in life’s sand,
And to firm hold the atoms loose would band,
That life’s tossed ship outride the tempest’s rage ;
Hope, that to ease turns pain, to youth turns age :
Hope, that in mortal nature so is fixed,
That no damned wretch in misery’s mortar mixed,
No sodden villain brought to extreme shame.
Would change to other, and not be the same :
Albeit both high and low would willingly
Add to themselves another’s share of good,
Desiring this man’s fame, and that man’s Avealth,
Yonder man’s beauty, and that other’s health;
So they these goods upon their own might pile.
But never cease to be themselves the while :
Hope bade him live.’

 

 
Richard Watson Dixon (5 mei 1833 – 23 januari 1900)
Cover

 

Onafhankelijk van geboortedata:

De Romeinse dichter Gaius Valerius Catullus werd geboren in 87 v. Chr, in Sirmione bij Verona Zie ook alle tags voor Catullus op dit blog.

 

Carmina

III

Rouwt Lieflijkheden, rouwt Begeerlijkheden,
rouwt menschen van beschaving en gevoel!
Het sijsje van mijn meisje is gestorven,
het sijsje waar mijn meisje meer van hield,
meer zelfs misschien dan van haar eigen oogen.
Zoo snoezig was het, en het kende haar,
de vrouw, zoo goed als ieder kind zijn moeder.
Het was niet weg te lokken van haar schoot;
daar hippelde het aldoor heen en weer
en tjilpte maar om haar, zijn lieve vrouw.
Nu gaat het zieltje langs de duistre baan,
vanwaar men zegt dat geen terugkeer is.
Vervloekt, gij duisternissen van de hel,
die alles opslokt wat bekoorlijk is!
Zoo’n aardig sijsje hebt gij mij ontrukt.
O wandaad! O arm sijsje! ’t Is om jou,
dat nu de oogjes van mijn zoetelief
rood en gezwollen van de traantjes zijn.

IV

O wandelaars, het jacht dat gij hier voor u ziet,
beweert het allersnelste schip geweest te zijn
en mededinging van geen enkel drijvend hout
gevreesd te hebben, ’t zij door riemen voortgestuwd,
of met de bolle zeilen vliegend voor den wind.
Dat zal, zoo zegt het, noch de kust der Adria,
noch der Cycladen archipel ontkennen, noch
’t roemruchtig Rhodos, ’t onherbergzaam Thracisch oord
der Dardanellen of het Zwartezeegebied,
waar dat wat nu een jacht is, een bosschage was.
Want op den kam van den Cytorus placht zijn kruin,
zijn bladerdos, te ruischen in den avondwind.
Amastris en Cytorus aan de Zwarte Zee,
gij, zegt het jacht, dat dit heel goed geweten hebt
en nog wel weet; dat sedert menschenheugenis
het op uw top gestaan heeft en uw watervlak
heeft op doen spatten door der riemen plassend spel
en toen vandaar door al dat bruisend zeegeweld
zijn baas gevoerd heeft, ’t zij de wind van bakboord blies,
het zij van stuurboord, dan wel zonder onderscheid
van achteren de beide schooten strak deed staan,
en nooit een schietgebedje noodig heeft gehad,
ook op zijn laatste reis niet, toen het van de zee
zijn weg vond naar de oevers van dit blanke meer.
Dat was weleer. Maar nu is het gepensioneerd
en wijdt den kalmen levensavond die nog rest,
aan broeder Castor en aan Castors tweelingbroer.

 

Vertaald door A. Rutgers van der Loeff

 

 
Catullus (87 v. Chr – 54 v. Chr.)
Catullus at Lesbia’s door Sir Lawrence Alma-Tadema

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 5e mei ook mijn blog van 5 mei 2018 deel 2.

Miklós Radnóti, Roni Margulies, Petra Else Jekel, Morton Rhue, Christopher Morley, George Albert Aurier, Henryk Sienkiewicz, Richard Watson Dixon, Catullus

De Hongaarse dichter en schrijver Miklós Radnóti werd geboren op 5 mei 1909 in Boedapest. Zie ook alle tags voor Miklós Radnóti op dit blog.

 

Before the storm

You sit upon the peak and on your knees asleep
that youthful woman ripened for your love; behind,
the bristly deeds of war; beware! hold dear and keep

your life, hold dear your world which you with hardened hands
have built around your life while all about you death
in circles hovered around and around above the lands –

behold, it has returned! the garden’s nests from the high
treetops come plunging down in terror stricken flight,
all things are about to break! and keep an eye on the sky

because already lightning shakes the firmament;
wind tussles, drags the cradles as the men-folk whimper
asleep as weakly as the helpless innocent;

the wind blows on their dreams, they grumble and turn around,
they wake with a start and stare at you who’s been awake
and sitting up amid the fleeting thunder, the sound

of roaring future battles being prepared; above,
the splendid wind speaks of the storm and so do the clouds;
it’s time to wrap your woman warmly in your love.

 

Fragment

I lived upon this earth in such an age
when man was so debased he sought to kill
for pleasure, not just to comply with orders,
his faith in falsehoods drove him to corruption,
his life was ruled by raving self-deceptions.

I lived upon this earth in such an age
that idolized the sly police informers,
whose heroes were the killers, spies, the thieves —
and the few who held their peace or only failed
to cheer were loathed like victims of the plague.

I lived upon this earth in such an age
when those who risked protest were wise to hide
and gnaw their fists in self-consuming shame —
the crazed folk grinned about their terrifying
doomed future, wild and drunk on blood and mire.

I lived upon this earth in such an age
when the mother of an infant was a curse,
when pregnant women were glad to abort,
the living envied the corpses in the graves
while on the table foamed their poisoned cup.

 

Vertaald door Thomas Ország-Land

 

 
Miklós Radnóti (5 mei 1909 – 9 november 1944)

Lees verder “Miklós Radnóti, Roni Margulies, Petra Else Jekel, Morton Rhue, Christopher Morley, George Albert Aurier, Henryk Sienkiewicz, Richard Watson Dixon, Catullus”

Miklós Radnóti, Roni Margulies, Petra Else Jekel, Morton Rhue, Christopher Morley, George Albert Aurier, Henryk Sienkiewicz

De Hongaarse dichter en schrijver Miklós Radnóti werd geboren op 5 mei 1909 in Boedapest. Zie ook alle tags voor Miklós Radnóti op dit blog.

 

Portrait

I’m nearly twenty-two years old. Thus
Christ too might have appeared in the autumn
at the same age when he
still had no beard, he was blond and maidens
dreamt of him nightly!

 

The Bull

Hitherto, I lived the throbbing life of a youthful bull
bored in the noonday heat among pregnant cows in the field,
running around in unending circles declaring his powers
and waving amid his game a foaming flag of saliva.
He shakes his head and turns with the splitting, thick air on his horns
and behind his stamping hooves the tormented grass and earth
spatters widely about the terrified green pasture.

And still I live like a bull, but a bull that suddenly stops
in the heart of the meadow singing with crickets, stops nostrils lifted
and sniffing the air. For he senses that far in the mountain forests
the roebuck too stops and listens and lightly flees with the wind,
the hissing wind that carries the stench of a distant wolf pack —
thus the bull snorts, but he will not escape like the deer
and considers that when his time is to come, he will fight and fall
and his bones will be scattered about in the district by the horde —
and slowly and sadly the bull bellows through the fat air.

Thus I will struggle and thus I will fall when the hour is come,
and the district will treasure my bones for reminders to future ages

 

Vertaald door Thomas Land

 

 
Miklós Radnóti (5 mei 1909 – 9 november 1944)
Standbeeld in Boedapest

Lees verder “Miklós Radnóti, Roni Margulies, Petra Else Jekel, Morton Rhue, Christopher Morley, George Albert Aurier, Henryk Sienkiewicz”

Miklós Radnóti, Roni Margulies, Petra Else Jekel, Morton Rhue, Christopher Morley, George Albert Aurier, Henryk Sienkiewicz

De Hongaarse dichter en schrijver Miklós Radnóti werd geboren op 5 mei 1909 in Boedapest. Zie ook alle tags voor Miklós Radnóti op dit blog.

 

Brief an die Gattin

Schweigende, stumme Weiten in der Tiefe.
Die Stille heult. Ich schreie. Doch wer riefe
mir Antwort zu in diesem todumhauchten
serbischen Land, des Täler blutig rauchten;
und du bist fern. Nur nachts durch meine Träume
klingt deine Stimme noch. In heiße Räume
des Herzens berg ich sie, ihr tags zu lauschen,
indes um mich die schlanken Farne rauschen.

Wann ich dich wiederseh, kann ich nicht wissen,
du Hort, stark wie ein Psalm in Ärgernissen,
wie Licht und Schatten schön! Ach, selbst mit blinden
Augen würd ich unfehlbar zu dir finden;
die Landschaft birgt dich, doch von innen schwebst du
mir vor das Aug, und unzerstörbar lebst du:
Wirklichkeit warst, Traum wirst du, Wunderbare,
erneut im Brunnen meiner Knabenjahre.

Voll Eifersucht dring ich in dich: Sag, liebst du
mich? Und, am Gipfel meiner Jugend, gibst du
die Hand als Gattin mir? Ich hoff’s; erneut im
Wachsein weiß ich: Du bist’s: Ehfrau und Freundin,
nur fern bist du. Jenseits drei wilder Grenzen.
Auch wird’s September, bunt schon Kronen glänzen.
Vergißt mich selbst der Herbst? Ins Ungewisse
treib ich und schmeck noch taumelnd unsre Küsse.

An Wunder glaubt ich und vergaß sie. Lärmend
ziehn Bomber über uns. Am Himmel, schwärmend,
sah ich dein Augenblau – nun, unter Dröhnen
trübt es sich ein, und wild die Bomben sehnen
zum Sturz sich droben. Ihnen trotzend leb ich
und bin gefangen, doch, glaub mir, bald schweb ich
zu dir und weiß, daß ich dich nicht verfehle.
Für dich legt ich die Länge meiner Seele,

der Wege all zurück. Durch Purpurgluten,
wenn es so sein muß, durch brüllende Fluten
werd ich mich zaubern, daß zu dir ich finde,
ich werde zäh sein wie am Baum die Rinde,
mit wilder Männer Ruh werd ich aufwiegen
Waffen und Macht; es lehrt die Not mich siegen
und die Gefahr, und hold wird Hoffnung schenken
die Nüchternheit des 2x 2 dem Denken.

 

Vertaald door Franz Fühmann

 

 
Miklós Radnóti (5 mei 1909 – 9 november 1944)
Standbeeld in Radnovce (Hongaars: Nemesradnót)

Lees verder “Miklós Radnóti, Roni Margulies, Petra Else Jekel, Morton Rhue, Christopher Morley, George Albert Aurier, Henryk Sienkiewicz”

Petra Else Jekel, Miklós Radnóti, Morton Rhue, Christopher Morley, George Albert Aurier, Henryk Sienkiewicz

De Nederlandse dichteres Petra Else Jekel werd in Arnhem geboren op 5 mei 1980. Zie ook alle tags voor Petra Else Jekel op dit blog.

De tweelingvrouw

1
de tweelingvrouw, de twee Frida’s
zij hebben slechts één paar voeten

haar duimen raken alle vingers
stuk voor stuk en heen en terug
als in die eerste dansles waarin
zij een cirkel van haar hand en
arm omheen haar buik maakt

de tweelingvrouw, de twee Frida’s
houden de duimen aan de borst

zij raken onder water aan elkaar
het bodemsteen naar hen geslepen
biedt als huis een grot met genoeg
onderwatergewaden om te blijven
nog net verandert zij van lichaam

2
de eerste Frida roept mij bij zich
zij roept me over water vanuit zee
maar op de wal laat ze me staan
ik zet me neer en wacht op regen

de tweede Frida praat heel zachtjes
zegt wat niet waar is aan het water
dat ik helder moet zijn van woorden
als ik geluisterd heb neemt zij me mee

neem een sjaal zegt zij, het zal er waaien
breng een jas tegen het water, vergeet
hoe te zwemmen, adem ook onder water
door, wees als het levend bloedkoraal

 
Petra Else Jekel (Arnhem, 5 mei 1980)

Lees verder “Petra Else Jekel, Miklós Radnóti, Morton Rhue, Christopher Morley, George Albert Aurier, Henryk Sienkiewicz”

Frans Pointl, Petra Else Jekel, Miklós Radnóti, Morton Rhue, Christopher Morley, George Albert Aurier

Bij Bevrijdingsdag

 

Nationaal Canadees Bevrijdingsmonument

door Henk Visch bij Paleis Het Loo

 

 

Moeder

hoe de doden in haar woelden
’s nachts ijlde ze hun namen af
henriëtte, fanny, vader, mams,
serah, simon, martha, sem!
ik amper dertien beluisterde
angstig ademloos die dodendraf
in haar ontmenselijkte stem
dan stond ze op
lopend dromend
trok de koffer van onder het bed
verwilderd krijsend:razzia, razzia!
dan hield ik haar staande
roepend het is 1946 1946
en voorbij voorbij
in haar bleef het klagend gaande
zoals zij gaande en klagend
blijft in mij

 

 

Frans Pointl (Amsterdam, 1 augustus 1933)

Lees verder “Frans Pointl, Petra Else Jekel, Miklós Radnóti, Morton Rhue, Christopher Morley, George Albert Aurier”

George Albert Aurier, Henryk Sienkiewicz, Richard Watson Dixon, Wouter Steyaert, Catullus

De Franse dichter, schilder en criticus George Albert Aurier werd geboren op 5 mei 1865 in Châteauroux (Indre Zie ook alle tags voor George Albert Aurier op dit blog.

 

Uit: The Isolated Ones: Vincent van Gogh (Les Isolés : Vincent van Gogh)

„Yet, this respect and his love for the reality of things does not suffice alone to explain or to characterize the profound, complex, and quite distinctive art of Vincent van Gogh. No doubt, like all the painters of his race, he is very conscious of material reality, of its importance and its beauty, but even more often, he considers this enchantress only as a sort of marvelous language destined to translate the Idea. He is, almost always, a Symbolist . . . who feels the continual need to clothe his ideas in precise, ponderable, tangible forms, in intensely sensual and material exteriors. In almost all his canvases, beneath this morphic exterior, beneath this flesh that is very much flesh, beneath this matter that is very much matter, there lies, for the spirit, that knows how to find it, a thought, an idea, and this Idea, the essential substratum of the work, is, at the same time, its efficient and final cause. As for the brilliant and radiant symphonies of colour and line, whatever may be their importance for the painter in his work they are simply expressive means, simply methods of symbolization. Indeed, if we refuse to acknowledge the existence of these idealistic tendencies beneath this naturalist art, a large part of the body of work that we are studying would remain utterly incomprehensible. How would we explain, for example, The Sower that august and disturbing sower, that rustic with his brutally brilliant forehead (bearing at times a distant resemblance to the artist himself), whose silhouette, gesture, and labour have always obsessed Vincent van Gogh, and whom he painted and repainted so often, sometimes beneath skies rubescent at sunset, sometimes amid the golden dust of blazing noons–how could we explain The Sower without considering that idée fixe. that haunts his brain about the necessary advent of a man, a messiah, sower of truth, who would regenerate the decrepitude of our art and perhaps our imbecile and industrialist society?“

 

George Albert Aurier (5 mei 1865 – 5 oktober 1892)

Vincent van Gogh, De zaaier

Lees verder “George Albert Aurier, Henryk Sienkiewicz, Richard Watson Dixon, Wouter Steyaert, Catullus”

Miklós Radnóti, Petra Else Jekel, Morton Rhue, Hans Werner Kolben, Christopher Morley, George Albert Aurier

De Hongaarse dichter en schrijver Miklós Radnóti werd geboren op 5 mei 1909 in Boedapest. Zie ook mijn blog van 5 mei 2008 en ook mijn blog van 5 mei 2009 en ook mijn blog van 5 mei 2010.

 

 

Postcard 1

 

Out of Bulgaria, the great wild roar of the artillery thunders,

resounds on the mountain ridges, rebounds, then ebbs into silence

while here men, beasts, wagons and imagination all steadily increase;

the road whinnies and bucks, neighing; the maned sky gallops;

and you are eternally with me, love, amid all the chaos,

glowing within my conscience — incandescent, intense.

Somewhere within me, dear, you abide forever —

still, motionless, silent, like an angel stunned to complacence by death

or an insect inhabiting the heart of a rotting tree.

 

 

Postcard 4

 

I fell beside him — his body taut,

tight as a string just before it snaps,

shot in the back of the head.

“This is how you’ll end too; just lie quietly here,”

I whispered to myself, patience blossoming into death.

“Der springt noch auf,” the voice above me said

through caked mud and blood congealing in my ear.

 

 

Vertaald door Michael R. Burch

 


Miklós Radnóti
(5 mei 1909 – 9 november 1944)

Standbeeld in Boedapest

 

Lees verder “Miklós Radnóti, Petra Else Jekel, Morton Rhue, Hans Werner Kolben, Christopher Morley, George Albert Aurier”

Miklós Radnóti, Petra Else Jekel, Morton Rhue, Christopher Morley, George Albert Aurier

De Hongaarse dichter en schrijver Miklós Radnóti werd geboren op 5 mei 1909 in Boedapest. Zie ook mijn blog van 5 mei 2008 en ook mijn blog van 5 mei 2009.

 

War Diary

 

3. Weary Afternoon

 

A dying wasp flies in at the window,

my dreaming wife talks in her sleep,

and the hems of the browning clouds

are blown to fringes by a gentle breeze.

 

What can I talk about? Winter is coming, and war is coming;

soon I will lie broken, seen by no one;

worm-ridden earth will fill my mouth and eyes

and roots will pierce through my body.

 

                                  *

 

Oh, gently rocking afternoon, give me peace—

I will lie down too, and work later.

The light of your sun is already hanging on the hedges,

and yonder the evening comes across the hills.

 

They have killed a cloud, its blood is falling on the sky;

below, on the stems of the glowing leaves

sit wine-scented yellow berries.

 

4. Evening Approaches

 

Across the slick sky the sun is climbing down,

and the evening is coming early along the road.

Its coming is watched in vain by the sharp-eyed moon—

little puffs of mist are gathering.

 

The hedgerow is wakening, it catches at a weary wanderer;

the evening is spinning among the tree branches

and humming louder and louder, while these lines build up

and lean on one another.

 

A frightened squirrel springs into my quiet room,

and here a six-footed iambic couplet scampers by.

From the wall to the window, a brown moment—

and it’s gone without a trace.

 

The fleeting peace disappears with it. Silent

worms crawl over the far fields

and slowly chew to pieces the endless

rows of the reclining dead.

 

 

Vertaald door Lucy Helen Boling

 

radnoti

Miklós Radnóti (5 mei 1909 – 9 november 1944)

 

De Nederlandse dichteres Petra Else Jekel werd in Arnhem geboren op 5 mei 1980. Zie ook mijn blog van 5 mei 2007 en ook mijn blog van 5 mei 2008 en ook mijn blog van 5 mei 2009.

 

Meisje

 

Geen kind heeft mij gevonden nog,

ingevroren geraakt in rots,

mij,

met onontvlamde zwavelstok.

 

Toch kwam ik thuis op den duur uit

het sneeuwlandschap. Langzaam daalden

de bergen, het land werd een zee,

geen kind waarmee ik verdwaalde

bracht zee levend aan de over

kant. Brandstof was mijn betaalde.

 

Jekel

Petra Else Jekel (Arnhem, 5 mei 1980)

 

De Amerikaanse schrijver Morton Rhue (pseudoniem van Todd Strasser) werd geboren op 5 mei 1950 in New York. Zie ook mijn blog van 5 mei 2008 en ook mijn blog van 5 mei 2009.

 

Uit: If I Grow Up (als Todd Strasser)

 

„The shouting and screaming outside started at dinnertime. We were sitting on the living room couch, eating macaroni and cheese, and watching Judge Joe Brown on the TV. Between the banging of the heat pipes and the noise outside, it was one big racket.

“DeShawn, turn up the sound,” Gramma said. I put my tray on the couch and turned up the volume. The TV was old, and no one knew where the clicker was anymore. It was just me and Gramma that night. My big sister, Nia, was out with her boyfriend, LaRue.

Outside the yelling got louder and the police sirens started. Gramma flinched and put down her fork. She shook her gray head wearily, and the skin around her eyes wrinkled. “Noise around here is gonna make me lose my mind.”

I glanced toward the thick green curtains that covered the window. Ever since gangbangers cocktailed the apartment down the hall, Gramma had kept the curtains closed all the time.

“Don’t go near that window,” she warned. “They could start shootin’.”

The curtains already had two bullet holes the size of bottle caps. There were bullet holes in the walls, too. Gramma had put a picture over one of them, and another was blocked by our little Christmas tree decorated with tinsel and candy canes. We would have been safer living on a high floor, but the elevators were always broken and it was hard for Gramma to climb the stairs after cleaning houses all day. In the projects, the older you got, the closer to the ground you wanted to live.“

 

Rhue_web

Morton Rhue/Todd Strasser (New York, 5 mei 1950)

 

De Amerikaanse dichter, schrijver en journalist Christopher Morley werd geboren op 5 mei1890 in Haverford, Pennsylvania. Zie ook mijn blog van 5 mei 2007 en ook mijn blog van 5 mei 2008 en ook mijn blog van 5 mei 2009.

 

The Passionate Shepherd To His Love

 

Come live with me, and be my love,

And we will all the pleasures prove,

That hills and valleys, dales and fields,

And all the craggy mountain yields.

There we will sit upon the rocks,

And see the shepherds feed their flocks

By shallow rivers, to whose falls

Melodious birds sing madrigals.

 

And I will make thee beds of roses,

With a thousand fragrant posies,

A cap of flowers and a kirtle

Embroidered all with leaves of myrtle;

 

A gown made of the finest wool,

Which from our pretty lambs we pull;

Fair lined slippers for the cold,

With buckles of the purest gold;

 

A belt of straw and ivy buds,

With coral clasps and amber studs;

And if these pleasures may thee move,

Come live with me, and be my love.

The shepherd swains shall dance and sing

For thy delight each May morning:

If these delights thy mind may move,

Then live with me, and be my love.

 

 

 

Animal Crackers 

 

Animal crackers and cocoa to drink,

That is the finest of suppers I think;

When I’m grown up and can have what I please

I think I shall always insist upon these.

What do YOU choose when you’re offered a treat?

When Mother says, ‘What would you like best to eat?’

Is it waffles and syrup, or cinnamon toast?

It’s cocoa and animals that I love most!

 

The kitchen’s the cosiest place that I know;

The kettle is singing, the stove is aglow,

And there in the twilight, how jolly to see

The cocoa and animals waiting for me.

 

Daddy and Mother dine later in state,

With Mary to cook for them, Susan to wait;

But they don’t have nearly as much fun as I

Who eat in the kitchen with Nurse standing by;

And Daddy once said, he would like to be me

Having cocoa and animals once more for tea.

 

ChristopherMorley

Christopher Morley (5 mei 1890 – 28 maart 1957)

 

 

De Franse dichter, schilder en criticus George Albert Aurier werd geboren op 5 mei 1865 in Châteauroux (Indre). Zie ook mijn blog van 5 mei 2008 en ook mijn blog van 5 mei 2009.

 

Uit: The Isolated Ones: Vincent van Gogh (Les Isolés : Vincent van Gogh )

 

“Beneath skies that sometimes dazzle like faceted sapphires or turquoises., that sometimes are molded of infernal, hot, noxious, and blinding sulfurs; beneath skies like streams of molten metals and crystals, which, at times, expose radiating, torrid solar disks; beneath the incessant and formidable streaming of every conceivable effect of light, in heavy, flaming, burning atmospheres that seem to be exhaled from fantastic furnaces where gold and diamonds and similar gems are volatilized–there is the disquieting and disturbing display of a strange nature, that is at once entirely realistic, and yet almost supernatural, of an excessive nature where everything–beings and things, shadows and lights, forms and colours–rears and rises up with a raging will to howl its own essential song in the most intense and fiercely high-pitched timbre: Trees, twisted like giants in battle, proclaiming with the gestures of their gnarled menacing arms and with the tragic waving of their green manes their indomitable power, the pride of their musculature, their blood-hot sap, their eternal defiance of hurricane, lightning and malevolent Nature; cypresses that expose their nightmarish, flamelike, black silhouettes, mountains that arch their backs like mammoths or rhinoceri; white and pink and golden orchards, like the idealizing dreams of virgins; squatting, passionately contorted houses, in a like manner to beings who exult, who suffer, who think; stones, terrains, bushes, grassy fields, gardens, and rivers that seem sculpted out of unknown minerals, polished, glimmering, iridescent, enchanting, flaming landscapes, like the effervescence of multicoloured enamels in some alchemist’s diabolical crucible; foliage that seems of ancient bronze, of new copper, of spun glass; flowerbeds that appear less like flowers than opulent jewelry fashioned from rubies, agates, onyx, emeralds, corundums, chrysoberyls, amethysts, and chalcedonies; it is the universal, mad and blinding coruscation of things; it is matter and all of Nature frenetically contorted . . . raised to the heights of exacerbation; it is form, becoming nightmare; colour, becoming flame, lava and precious stone; light turning into conflagration; life, into burning fever.”

 

Aurier

George Albert Aurier (5 mei 1865 – 5 oktober 1892)

 
Zie voor nog meer schrijvers van de 5e mei ook
mijn vorige blog van vandaag.

 

Miklós Radnóti, Morton Rhue, Petra Else Jekel, Christopher Morley, George Albert Aurier, Henryk Sienkiewicz, Richard Watson Dixon, Catullus, Wouter Steyaert, Christian Friedrich Scherenberg

De Hongaarse dichter en schrijver Miklós Radnóti werd geboren op 5 mei 1909 in Boedapest. Zie ook mijn blog van 5 mei 2008.

 

War Diary

 

1. Monday Evening

 

You see, now fear often fingers your heart,

and at times the world seems only distant news;

the old trees guard your childhood for you

as an ever more ancient memory.

 

Between suspicious mornings and foreboding nights

you have lived half your life among wars,

and now once more, order is glinting toward you

on the raised points of bayonets.

 

In dreams sometimes the landscape still rises before you,

the home of your poetry, where the scent of freedom

wafts over the meadows, and in the morning when you wake,

you carry the scent with you.

 

Rarely, when you are working, you half-sit, frightened

at your desk. And it’s as if you were living in soft mud;

your hand, adorned with a pen, moves heavily

and ever more gravely.

 

The world is turning into another war—a hungry cloud

gobbles the sky’s mild blue, and as it darkens,

your young wife puts her arms around you,

and weeps.

 

 

2. Tuesday Evening

 

Now I sleep peacefully

and slowly go about my work—

gas, airplanes, bombs are poised against me,

I can neither be afraid, nor cry;

so I live hard, like the road builders

among the cold mountains,

 

who, if their flimsy house

crumbles over them with age,

put up a new one, and meanwhile

sleep deeply on fragrant wood shavings,

and in the morning, splash their faces

in the cold and shining streams.

 

                         *

 

I live high up, and peer around:

it is getting darker.

As when from a ship’s prow

at the flash of lightning

the watchman cries out, thinking he sees land,

so I believe in the land also—and still I cry out life!

with a whitened voice.

 

And the sound of my voice brightens

and is carried far away

with a cool star and a cool evening wind

 

 

Vertaald door Lucy Helen Boling

 

Miklós_Radnóti

Miklós Radnóti (5 mei 1909 – 9 november 1944)

 

 

 

De Amerikaanse schrijver Morton Rhue (pseudoniem van Todd Strasser) werd geboren op 5 mei 1950 in New York. Zie ook mijn blog van 5 mei 2008.

 

Uit: Give a Boy a Gun

 

“Around 10 P.M. on Friday, February 27, Gary Searle died in the gymnasium at Middletown High School. After the bullet smashed through the left side of his skull and tore into his brain, he probably lived for ten to fifteen seconds.

The brain is a fragile organ suspended in a liquid environment. Not only does a bullet destroy whatever brain tissue is in its path, but the shock waves from the impact severely jar the entire organ, ripping apart millions of delicate structures and connections. In the seconds that follow, the brain swells with blood and other fluids. The parts of the brain that control breathing and heartbeat stop. One doctor described it to me as ‘an earthquake in the head.’

At the moment of Gary’s death I was in the library at the state university, where I was a sophomore studying journalism. As soon as I heard the news, I went home to Middletown, determined not to leave until I understood what had happened there.

Returning to Middletown was like stepping into a thick fog of bewilderment, fury, agony, and despair. For weeks I staggered through it, searching out other lost, wandering souls. Some were willing to talk to me. Others spoke because they felt a need to defend themselves even though no one had pointed an accusing finger at them. Some even sought me out because they wanted to talk. As if speaking about it was a way of trying to figure it out, of beginning the long, painful process of grieving and moving ahead.”

 

Rhue_Strasser

Morton Rhue (New York, 5 mei 1950)

 

 

 

De Nederlandse dichteres Petra Else Jekel werd in Arnhem geboren op 5 mei 1980. Zie ook mijn blog van 5 mei 2007 en ook mijn blog van 5 mei 2008.

 

Nooit meer bewegen

remmend braak ik snelheidsduivelsangsten uit

zweet benzine in een spoor achteruit tot file inkookt

 

tolereer ik leven om mij heen, in mij, giet beweging

in mij, ontsteek mijn dorst, wrijf warmte in mijn huid en

 

ik zal voortbewegen van ik naar mens naar mij, opbranden

wat kost mij dit meereizen op de sissende grillstaven van tijd

kan de wereld mij echt niet missen, komt zij tot stilstand

 

net als de ogen die mijn rijden waarnemen, mijn rijdend

spelen met jou, mijn draaikolk om jouw standpunt, dans

uit slurpende brandstofdorst, tankwagengeladen slangen

dans uit alle macht aardlagen te persen tot beestensap

 

hoeveel lagen telt mijn huid na schuren nog, over

hardstenen wegen, organisch uitgesleten spoor van

dit uit volle vaart afremmen, stap voor stap voor dood

 

ekel

Petra Else Jekel (Arnhem, 5 mei 1980)

 

 

 

De Amerikaanse dichter, schrijver en journalist Christopher Morley werd geboren op 5 mei1890 in Haverford, Pennsylvania. Zie ook mijn blog van 5 mei 2007 en ook mijn blog van 5 mei 2008.

 

Our House

IT should be yours, if I could build

The quaint old dwelling I desire,

With books and pictures bravely filled

And chairs beside an open fire,

White-panelled rooms with candles lit–

I lie awake to think of it!

 

A dial for the sunny hours,

A garden of old-fashioned flowers–

Say marigolds and lavender

And mignonette and fever-few,

And Judas-tree and maidenhair

And candytuft and thyme and rue–

All these for you to wander in.

 

A Chinese carp (called Mandarin)

Waving a sluggish silver fin

Deep in the moat: so tame he comes

To lip your fingers offering crumbs.

Tall chimneys, like long listening ears,

White shutters, ivy green and thick,

And walls of ruddy Tudor brick

Grown mellow with the passing years.

 

And windows with small leaded panes,

Broad window-seats for when it rains;

A big blue bowl of pot pourri

And–yes, a Spanish chestnut tree

To coin the autumn’s minted gold.

A summer house for drinking tea–

All these (just think!) for you and me.

 

A staircase of the old black wood

Cut in the days of Robin Hood,

And banisters worn smooth as glass

Down which your hand will lightly pass;

A piano with pale yellow keys

For wistful twilight melodies,

And dusty bottles in a bin–

All these for you to revel in!

 

But when? Ah well, until that time

We’ll habit in this house of rhyme.

 

 

Dedication for a Fireplace

THIS hearth was built for thy delight,

For thee the logs were sawn,

For thee the largest chair, at night,

Is to the chimney drawn.

 

For thee, dear lass, the match was lit

To yield the ruddy blaze–

May Jack Frost give us joy of it

For many, many days.

 

Morley

Christopher Morley (5 mei 1890 – 28 maart 1957)

 

 

 

De Franse dichter, schilder en criticus George Albert Aurier werd geboren op 5 mei 1865 in Châteauroux (Indre). Zie ook mijn blog van 5 mei 2008.

 

Uit: Biribi

 

“Bravo ! Encore un coup d’épée dans le ventre de cette vieille sacro-sainte idole : l’Armée !… – Mais, l’Armée, Monsieur, c’est la patrie ! Et puis, vous ne le nierez pas, l’Armée est nécessaire ! – Le choléra aussi est nécessaire. Est-il pour cela défendu de le blaguer ou vilipender ? Ne vaudrait-il point mieux froidement discuter telles assertions, étudier les documents présentés ? Quant à moi, ô candide bourgeois, que vous anathématisassiez ou que vous n’anathématisassiez point les sacrilèges mangeurs de guerriers, et M. Darien en particulier ! Je constate seulement ceci : que l’armée me semble un peu trop redouter critique et discussion, pour avoir la conscience aussi nette qu’elle le clame. Quoi qu’il en soit, si les épouvantables faits racontés par M. Darien, dans Biribi, sont exacts – et j’ai cru reconnaître dans son livre l’indubitable accent de la vérité, – il est dès maintenant démontré qu’il existe, en plein XIXe siècle, des tortionnaires plus cruels, plus raffinés, plus atrocement lâches que les moines de l’Inquisition, et que ces répugnants torquemadas, à la fois juge s, gardes-chiourmes et bourreaux, sont des officiers, de ces courageux et nobles officiers français dont les culottes vermillon sont si chères à M. Prudhomme ! Oui, M. Prudhomme, lisez ce roman, et si, à cette tragique évocation des martyres compliqués et barbares, des féroces assassinements à coups d’épingles qu’on fait subir, là-bas, dans cette fournaise du Sud Algérien, aux pauvres Camisards, vous ne sentez pas vos moelles bouleversées d’un frisson, et si vous ne crachez point quelques injures indignées vers l’Armée et vers ceux qui vivent de l’Armée, c’est que vous êtes, ainsi que je l’ai toujours pensé, incurable. »

 

Aurier
George Albert Aurier (5 mei 1865 – 5 oktober 1892)

Portret door Félix Valloton

 

 

De Poolse schrijver en journalist Henryk Adam Aleksander Pius Oszyk-Sienkiewicz werd geboren in Wola Okrzejska op 5 mei 1846. Zie ook mijn blog van 5 mei 2007 en ook mijn blog van 5 mei 2008.

 

Uit: Quo Vadis? (Vertaald door Paul Seliger)

 

“Petronius erwachte erst gegen Mittag und zwar wie gewöhnlich noch sehr ermüdet. Am Tage zuvor war er bei Nero zu einem Gastmahle eingeladen gewesen, das sich bis spät in die Nacht hineingezogen hatte. Seit einiger Zeit fing seine Gesundheit an zu leiden. Er selbst klagte darüber, daß er am Morgen stets wie an allen Gliedern zerschlagen aufwache und nicht imstande sei, seine Gedanken zu sammeln. Aber das Morgenbad und die damit verbundene sorgfältige Massage durch seine darin geschulten Sklaven brachten dann allmählich sein träges Blut wieder in Bewegung, erfrischten, belebten ihn und erfüllten ihn mit neuer Kraft, so daß er aus dem Salbzimmer, der letzten Abteilung des Bades, wie neuerstanden heraustrat, mit Augen, die von Geist und Heiterkeit strahlten, verjüngt, voller Leben, in rosiger Laune und in so vornehmer, tadelloser Haltung, daß sich selbst Otho nicht mit ihm vergleichen konnte: kurz, wirklich als »arbiter elegantiarum,« als oberster Richter in Sachen des feinen Geschmacks, wie man ihn nannte.

In den öffentlichen Bädern verkehrte er selten und nur dann, wenn ein berühmter Rhetor, von dem man in der ganzen Stadt sprach, auftrat oder wenn aus Anlaß einer Ephebenfeier besonders aufregende Ringkämpfe zu erwarten waren. Er besaß in seiner Villa, »Insula,« eigene Bäder, welche ihm Celer, der berühmte Fachgenosse des Severus, erweitert, umgebaut und mit so erlesenem Geschmacke eingerichtet hatte, daß selbst Nero ihnen den Vorzug vor den kaiserlichen Bädern einräumte, obgleich diese letzteren ausgedehnter und mit ungleich größerem Prunk ausgestattet waren.”

 

Henryk_Sienkiewicz

Henryk Sienkiewicz (5 mei 1846 – 15 november 1916)
Portret door Olga Boznańska

 

 

 

De Engelse dichter Richard Watson Dixonwerd geboren in Islington op 5 mei 1833 – Warkworth.  Dixon werd opgeleid aan de King Edward’s School in Birmingham en Pembroke College in Oxford. Hij raakte betrokken bij de fameuze ‘Birmingham Group’, waarvan ook William Morris, Edward Burne-Jones, Gerard Manley Hopkins en Robert Bridges deel uitmaakten. Als geestelijke was Dixon vele jaren kanunnik van Carlisle. Hij was de auteur van The History of the Church of England from the Abolition of Roman Jursidiction. dat verscheen in zes delen tussen 1878 en 1902. Hij publiceerde diverse dichtbundels. Zijn beste werk is verzameld in Poems: A Selection, with a Memoir (1909), geredigeerd door Robert Bridges.

 

Love’s Consolation

 

All who have loved, be sure of this from me,

That to have touched one little ripple free

Of golden hair, or held a little hand

Very long since, is better than to stand

Rolled up in vestures stiff with golden thread,

Upon a throne o’er many a bowing head

Of adulators; yea, and to have seen

Thy lady walking in a garden green,

‘Mid apple blossoms and green twisted boughs,

Along the golden gravel path, to house

Herself, where thou art watching far below,

Deep in thy bower impervious, even though

Thou never give her kisses after that,

Is sweeter than to never break the flat

Of thy soul’s rising, like a river tide

That never foams; yea, if thy lady chide

Cruelly thy service, and indeed becomes

A wretch, whose false eyes haunt thee in all rooms,

‘Tis better so, than never to have been

An hour in love; than never to have seen

Thine own heart’s worthiness to shrink and shake,

Like silver quick, all for thy lady’s sake,

Weighty with truth, with gentleness as bright.

 

RichardWatsonDixon
Richard Watson Dixon (5 mei 1833 – 23 januari 1900)

 

 

 

Onafhankelijk van geboortedata:

 

De Romeinse dichter Gaius Valerius Catullus werd geboren in 87 v. Chr, in Sirmione bij Verona. Catullus was de eerste grote Latijnse lyricus. Als een van de invloedrijkste dichters van de 1e eeuw voor Christus uit de Ciceroniaanse periode schreef hij ongeveer 116 gedichten (totaal circa 2300 verzen). Over het leven van Catullus is weinig met zekerheid bekend. In Sirmione, dat hij in zijn gedichten bezong, kan men nu nog de Villa di Catullo bezoeken. Catullus behoorde tot een gegoede familie, zodat hij naar Rome kon trekken om er zijn studies te voltooien. Daar sloot hij zich aan bij de nieuwe ‘experimentele’ richting van de poetae novi of neoteroi: een groep opkomende dichters die geïnspireerd waren door de Alexandrijnse dichters en niets moesten weten van de oubollige, al te ernstige Oud-Latijnse poëzie. Catullus noemde zichzelf dan ook een poeta novus (nieuwe dichter). Hij was alleszins de meest getalenteerde uit deze literaire kring. In Rome genoot Catullus als rijke bon-vivant met volle teugen van het leven. Zo werd hij hopeloos verliefd op Clodia, de frivole echtgenote van Quintus Metellus Celer (stadhouder van Gallia Cisalpina), en een zuster van de beruchte demagoog en tribunus plebis Clodius. Deze weinig eerbare dame zou weldra het leven van de jonge dichter domineren en zelfs verwoesten. Zij was vermoedelijk Catullus’ voornaamste inspiratiebron voor zijn liefdesgedichten, waarin hij haar met een schuilnaam Lesbia noemt als hulde aan de dichteres Sappho van het Griekse eiland Lesbos. In de gedichten beschreef hij alle fasen van hun wispelturige relatie: de eerste verliefdheid, de liefde en de nasleep. Catullus’ bekendste gedichten, Odi et Amo en Ille mi par esse deo videtur, horen bij deze groep gedichten. De relatie kende ups en downs, en eindigde in het jaar 58 voor Christus. Catullus overleed op jonge leeftijd, tussen 54 en 47 v.Chr. Het is niet duidelijk wat de doodsoorzaak was.

 

Carmen 7

 

Vraag je, Lesbia, hoeveel kussen van jou voor mij,

zouden er genoeg en meer dan genoeg zijn?

Zo veel als ’t grote aantal van Libyssische zandkorrels

dat ligt in ’t lasarpicium voortbrengend Cyrene

tussen ’t in hitte gelegen orakel van Juppiter en

’t heilige graf van de oude Battus;

of als de vele sterren die, terwijl de nacht zwijgt,

de buitenechtelijke liefde van de mensen aanschouwen:

dat jij zoveel kussen kust,

is voldoende en meer dan voldoende voor gekke Catullus

opdat de nieuwsgierigen niet tellen

kunnen en opdat slechte tongen niet kunnen betoveren.

 

 

Vertaald door Rudy Negenborn

 

catullus
Catullus (87 v. C hr – 54 v. Chr.)

 

 

De Vlaamse dichter Wouter Steyaert werd geboren in Gent in het jaar 1982. Hij studeert farmacie en biotechnologie. Hij publiceert poëzie in verschillende literaire tijdschriften (bijv. Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift, Krakatau en Ballustrada). Zijn gedichten werden meermaals bekroond, onder andere in de Basiel de Craeneprijs en de Literaire Prijs van de stad Harelbeke. In 2007 won hij de HC-trofee schrijfwedstrijd. Wouter Steyaert heeft een eigen blog bij Skynet. (Zie link)

 

Engel

Staar naar de uitgebloeide windroos
op het hoofd van de bloedende hoos.
Klapper kruimels in mijn kruin en kruis
mijn armen, mijn vingers, mijn ogen,
verwissel de wind met het maanzaad.

Bespeel mijn natte vinger nog een keer
met je vloeibaar gemoed, je dartele
tanden en een gelaatsuitdrukking of
twee. Blaas met ingetogen teugen de
tellen uit mijn voltooid verstand, mijn
harmonische mond uit de orgelkamer.

Verveel je als een naakte, blauwe engel
op een steen, kleiner dan een kooi, gooi
geblinddoekt een paar tamme gedachten
in je fantasie en week me van je af
snaar na snaar, als een perfectionist.

Steyaert
Wouter Steyaert (Gent, 1982)

 

Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 5 mei 2008.

De Duitse dichter Christian Friedrich Scherenberg werd geboren op 5 mei 1798 in Stettin