Tag: Hans Arnfrid Astel

June Jordan, Hans Arnfrid Astel

De Afro-Amerikaanse schrijfster, dichteres en politiek activiste June Jordan werd geboren op 9 juli 1936 in New York. Zie ook alle tags voor June Jordan op dit blog.

 

Apologies to All the People in Lebanon

Dedicated to the 600,000 Palestinian men, women, and children who lived in Lebanon from 1948-1983.

I didn’t know and nobody told me and what
could I do or say, anyway?

They said you shot the London Ambassador
and when that wasn’t true
they said so
what
They said you shelled their northern villages
and when U.N. forces reported that was not true
because your side of the cease-fire was holding
since more than a year before
they said so
what
They said they wanted simply to carve
a 25 mile buffer zone and then
they ravaged your
water supplies your electricity your
hospitals your schools your highways and byways all
the way north to Beirut because they said this
was their quest for peace
They blew up your homes and demolished the grocery
stores and blocked the Red Cross and took away doctors
to jail and they cluster-bombed girls and boys
whose bodies
swelled purple and black into twice the original size
and tore the buttocks from a four month old baby
and then
they said this was brilliant
military accomplishment and this was done
they said in the name of self-defense they said
that is the noblest concept
of mankind isn’t that obvious?
They said something about never again and then
they made close to one million human beings homeless
in less than three weeks and they killed or maimed
40,000 of your men and your women and your children

But I didn’t know and nobody told me and what
could I do or say, anyway?

They said they were victims. They said you were
Arabs.
They called your apartments and gardens guerrilla
strongholds.
They called the screaming devastation
that they created the rubble.
Then they told you to leave, didn’t they?

Didn’t you read the leaflets that they dropped
from their hotshot fighter jets?
They told you to go.
One hundred and thirty-five thousand
Palestinians in Beirut and why
didn’t you take the hint?
Go!
There was the Mediterranean: You
could walk into the water and stay
there.
What was the problem?

I didn’t know and nobody told me and what
could I do or say, anyway?

Yes, I did know it was the money I earned as a poet that
paid
for the bombs and the planes and the tanks
that they used to massacre your family

But I am not an evil person
The people of my country aren’t so bad

You can expect but so much
from those of us who have to pay taxes and watch
American TV

You see my point;

I’m sorry.
I really am sorry.

 


June Jordan (9 juli 1936 – 14 juni 2002)
Portret door Sophie Herxheimer, 2017

 

De Duitse dichter Hans Arnfrid Astel werd geboren in München op 9 juli 1933. Zie ook alle tags voor Hans Arnfrid Astel op dit blog.

 

HYGROMETER

Wat zegt de vis? Hij voorspelt het weer.
Hij hangt aan een koord, een draad,
en draait mee met het weer, zoals een vlag
mee met de wind. Hij draait mee met het water
van de vochtige lucht waarin hij droog zwemt.
In een kerk, in de catacomben,
als een lamp, vond ik deze vis.
Hij maakte geen geluid. Hij was van klei.
Dat verkondigde welsprekend de stomme vis.

 

Vertaald door Frans Roumen

 


Hans Arnfrid Astel (9 juli 1933 – 12 maart 2018)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 9e juli ook mijn blog van 9 juli 2023 en ook mijn blog van 9 juli 2021 en ook mijn blog van 9 juli 2020 en eveneens mijn blog van 9 juli 2019 en ook mijn blog van 9 juli 2018 en ook mijn blog van 9 juli 2017 deel 2.

Micha Hamel, Hans Arnfrid Astel

De Nederlandse dichter, componist en dirigent Micha Hamel werd geboren in Amsterdam op 8 juli 1970. Zie ook alle tags voor Micha Hamel op dit blog.

Uit: Het zwarte raam

“Een huis.
Het enkele huis.
Het huis nee huisje.
Het huis is een huisje.
Een vrouw.
Een enkele vrouw in het huisje.
Vrouw. Haard. Vlammen.
Buiten de wind, de toornige wind over de witte vlakte de witte vlakte wit als wit papier, de excessief veel belovende rechthoek. De vrouw zit aan tafel en schrijft, schrijft vel na vel vol. Haar balpen knerpt, ingespannen werkt ze, voor ons, voor lezers, lezende mensen – mensen, uiteindelijk.
De deur gaat open. Een man komt binnen.
`Waar was je?’ vraagt ze. Tilt de pen van het papier en kijkt op.
De woorden – niet plomp, bits ook niet, verwijtend ook niet – houden hem staande.
Een zweem van een frons op haar voorhoofd, benieuwd, vorsend, en doortrokken van het enigma van de liefde.
‘Ik moest overwerken.
`Alweer?’ Niet schamper of wantrouwig. Verbaasd.
`Het is een drukke tijd. Waar ben jij mee bezig?’
Ze kijkt naar de pen in haar zwevende hand. De haard knappert.
Ze kijkt hem aan: ‘Ik zei: alweer?’
`Het is een drukke tijd: Dezelfde woorden. Om ervan af te zijn?
`Alweer?’ Oprecht nieuwsgierig is ze.
`Het is een drukke tijd: Het is waarschijnlijk waar, maar daarmee verdwijnt het probleem niet. Haar geduld wordt getest. ‘Je antwoordt me niet. Je longen pompen lucht langs je stembanden, je tong klappert en je mond beweegt, maar..:
`Wat zit jij dan te doen? Wat doe jij de hele dag?’ De man zet zijn aktetas neer en doet een bedachtzame maar vastberaden stap in de richting van de vrouw. Ze ontspant enigszins, maar wie weet is het strategisch, wil ze harmonie uitstralen.
`Dat weet je. Waarom werk je zo vaak over?’
Hij doet een tweede stap in haar richting. Er zit iets smekends in hem, en hij talmt een ogenblik, maar weerstaat haar vraag. Een hard moment.”

 


Micha Hamel (Amsterdam, 8 juli 1970)

 

De Duitse dichter Hans Arnfrid Astel werd geboren in München op 9 juli 1933. Zie ook alle tags voor Hans Arnfrid Astel op dit blog.

 

ACHTER glas
de Madonna. Ik
sta ervoor.

Mijn beeltenis
draagt zij
op haar kleding.

Ik zie,
mijn spiegelbeeld
lijkt op haar.

 

Vertaald door Frans Roumen

 


Hans Arnfrid Astel (9 juli 1933 – 12 maart 2018)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 8e juli ook mijn blog van 8 juli 2024 en ook mijn blog van 8 juli 2020 en eveneens mijn blog van 8 juli 2019 en ook mijn blog van 8 juli 2017 deel 2.

Ivo Victoria, Hans Arnfrid Astel

De Vlaamse schrijver Ivo Victoria (pseudoniem van Hans van Rompaey) werd op 7 juli 1971 geboren in Edegem (Antwerpen). Zie ook alle tags voor Ivo Victoria op dit blog.

Uit: Alles is OKÉ

“Gedurende enkele seconden kijken we allebei naar het stuk aluminiumfolie dat ze van een rol heeft gescheurd en me aanreikt. Ze kijkt op, kijkt om zich heen, alsof ze verwacht dat de woorden die ze nodig heeft om dit uit te leggen dadelijk ho de ruimte zullen verschijnen; ze zijn gewoon wat laat, dat is alles. En ik aarzel, zowaar. Ik overweeg om hierin mee te gaan. Ik zie het als een vrij reële optie om dat stuk aluminiumfolie opgevouwen naast mijn bord te leggen en er desnoods ook mijn mond mee af te vegen. In plaats daarvan neem ik de rol uit haar handen en leg hem in de ovenlade, waarin ook twee katoenen servetten blijken te liggen. We eten. We vegen onze monden af met de servetten. Het voelt als een nederlaag. Ik wijs haar op de fles witte wijn die boven op de buffetkast staat Geen bergerac. Ze zegt dat ze die fles van de poetshulp heeft gekregen.
Allez, hoe heet die trut weeral?
Moederke.
Wat? Mag ik dat niet zeggen? Uw jongste zus zegt dat ik geen trut mag zeggen.
Dat klopt. Dat is toch niet beleefd?
Pfffif. Wat moet ik dán zeggen? Zoeteke?
Moederke. Gewoon.. ge zoudt beter geen alcohol drinken.
Ah. Dat ook al niet.
Het is niet goed bij uw medicijnen.
Wie zegt dat.
Moederke. Dat hebben we al heel dikwijls gezegd.
Ah ja?
Ze zucht.
Ge ziet er moe uit.
Ja, ik zijn niet in mijn talloor.
Ge zijt al een paar dagen moe.
Wie zegt dat.
Ik heb dat gehoord. Ge weet, wij praten achter uwe rug hé.
Dat weet ik! Dat doen jullie.
Niks dan goe hè.
Dat weet ik niet Dat zegt gij nu.
Terwijl we praten sluipen haar pupillen naar boven en verschijnt het wit van haar ogen.”

 


Ivo Victoria (Edegem, 7 juli 1971)

 

De Duitse dichter Hans Arnfrid Astel werd geboren in München op 9 juli 1933. Zie ook alle tags voor Hans Arnfrid Astel op dit blog.

 

Zondagavond

Gierzwaluwen vliegen ’s avonds
krijsend rond je huis,
en in de verlaten straten
trekt de vrouw aan haar gloednieuwe jurk.
Vanuit het eetkamerraam
ziet de maan er niet slechter uit.
Alles lijkt in orde zo. Alleen
zou je graag over sommige dingen gewoon iets weten.

 

Vertaald door Frans Roumen

 


Hans Arnfrid Astel (9 juli 1933 – 12 maart 2018)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 7e juli ook mijn blog van 7 juli 2021 en ook mijn blog van 7 juli 2020 en eveneens mijn blog van 7 juli 2019 deel 1 en eveneens deel 2.

Heatwave (Ted Hughes), June Jordan, Hans Arnfrid Astel

 

Dolce far niente

 

Hot Summer Days door Rob Hain, z.j.

 

Heatwave

Between Westminster and sunstruck St. Paul’s
The desert has entered the flea’s belly.

Life shut-eyed helf-submerged Nile bulls
The buildings tremble with breath.

The mirage of river is so real
Bodies drift in it, and human rubbish.

The main thing is the silence.
There are no charts for silence.

Men can’t penetrate it. Till sundown
Releases its leopard

Over the roofs, and women are suddenly
Everywhere, and the walker’s bones

Melt in the coughing of great cats.

 

Ted Hughes (17 augustus 1930 – 28 oktober 1998)
Mytholmroyd, Yorkshire, de geboorteplaats van Ted Hughes

 

De Afro-Amerikaanse schrijfster, dichteres en politiek activiste June Jordan werd geboren op 9 juli 1936 in New York. Zie ook alle tags voor June Jordan op dit blog.

 

It’s About You: On the Beach

You have
two hands absolutely lean and clean
to let go the gold
the silver flat or plain rock
sand
but hold the purple pieces
atom articles
that glorify a color
yours is orange
oranges are like you love
a promising
a calm sin and a juice
inside
a juice
a running from the desert
Lord
see how you run
YOUR BODY IS A LONG BLACK WING
YOUR BODY IS A LONG BLACK WING

 

You Came with Shells

You came with shells. And left them:
shells.
They lay beautiful on the table.
Now they lie on my desk
peculiar
extraordinary under 60 watts.

This morning I disturb I destroy the window
(and its light) by moving my feet
in the water. There.
It’s gone.
Last night the moon ranged from the left
to the right side
of the windshield. Only white lines
on a road strike me as
reasonable but
nevertheless and too often
we slow down for the fog.

I was going to say a natural environment
means this or
I was going to say we remain out of our
element or
sometimes you can get away completely
but the shells
will tell about the howling
and the losss

 

June Jordan (9 juli 1936 – 14 juni 2002)

 

De Duitse dichter Hans Arnfrid Astel werd geboren in München op 9 juli 1933. Zie ook alle tags voor Hans Arnfrid Astel op dit blog.

 

DOBBELSTEENSPEL
of: De zevende hemel

De kubus toont de zesde hemelstreek.
Verlicht mijn nacht met jouw kaars.
De grappen stierven weg en het gelach.
Vastberaden reikt je hand naar mijn nest.
De liedjes zijn gezongen, losgemaakt
van de oever is de zachte liefdesboot.
Hij glijdt de zee in, de zevende hemel.
We roeien niet. We schenken ons de rest.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Hans Arnfrid Astel (9 juli 1933 – 12 maart 2018)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 9e juli ook mijn blog van 9 juli 2023 en ook mijn blog van 9 juli 2021 en ook mijn blog van 9 juli 2020 en eveneens mijn blog van 9 juli 2019 en ook mijn blog van 9 juli 2018 en ook mijn blog van 9 juli 2017 deel 2.

Janet Malcolm, Hans Arnfrid Astel

De Amerikaanse schrijfster, journaliste, biografe en essayiste Janet Malcolm werd geboren als Jana Klara Wienerová op 8 juli 1934 in Praag. Zie ook alle tags voor Janet Malcolm op dit blog.

Uit: The Silent Woman. Sylvia Plath And Ted Hughes

“Life, as we all know, does not reliably offer—as art does—a second (and a third and a thirtieth) chance to tinker with a problem, but Ted Hughes’s history seems to be uncommonly bare of the moments of mercy that allow one to undo or redo one’s actions and thus feel that life isn’t entirely tragic. Whatever Hughes might have undone or redone in his relationship to Sylvia Plath, the opportunity was taken from him when she committed suicide, in February of 1963, by putting her head in a gas oven as her two small children slept in a bedroom nearby, which the had sealed against gas fumes, and where she had placed mugs of milk and a plate of bread for them to find when they awoke. Plath and Hughes were not living together at the time of her death. They had been married for six years—she was thirty and he was thirty-two when she died—and had separated the previous fall in a turbulent way. There was another woman. It is a situation that many young married couples find themselves in—one that perhaps more couples find themselves in than don’t—but it is a situation that ordinarily doesn’t last: the couple either reconnects or dissolves. Life goes on. The pain and bitterness and exciting awfulness of sexual jealousy and sexual guilt recede and disappear. People grow older. They forgive themselves and each other, and may even come to realize that what they are forgiving themselves and each other for is youth. But a person who dies at thirty in the middle of a messy separation remains forever fixed in the mess. To the readers of her poetry and her biography, Sylvia Plath will always be young and in a rage over Hughes’s unfaithfulness. She will never reach the age when the tumults of young adulthood can be looked back upon with rueful sympathy and without anger and vengefulness. Ted Hughes has reached this age—he reached it some time ago—but he has been cheated of the peace that age brings by the posthumous fame of Plath and by the public’s fascination with the story of her life. Since he was part of that life—the most interesting figure in it during its final six years—he, too, remains fixed in the chaos and confusion of its final period. Like Prometheus, whose ravaged liver was daily reconstituted so it could be daily reravaged, Hughes has had to watch his young self being picked over by biographers, scholars, critics, article writers, and newspaper journalists. Strangers who Hughes feels know nothing about his marriage to Plath write about it with proprietary authority.”

 

Janet Malcolm (8 juli 1934 – 16 juni 2021)

 

De Duitse dichter Hans Arnfrid Astel werd geboren in München op 9 juli 1933. Zie ook alle tags voor Hans Arnfrid Astel op dit blog.

 

BLAUWEREGEN
(Wisteria sinensis, “Wisteria”)

De rank van kennis slingert zoet
rond stam en boom van het hooggeprezen land.
De zoete adder wurgt met zijn geur
de tralies rond het paradijs.
Het hek bezwijkt voor de stormachtige omhelzing.
Zo verdwijnt uiteindelijk alle bitterheid,
verboden worden boodschappers van bewilliging.
Vanuit de lucht valt blauw in onze schoot.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Hans Arnfrid Astel (9 juli 1933 – 12 maart 2018

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 8e juli ook mijn blog van 8 juli 2023 en ook mijn blog van 8 juli 2020 en eveneens mijn blog van 8 juli 2019 en ook mijn blog van 8 juli 2017 deel 2.

John Heath-Stubbs, Hans Arnfrid Astel

De Engelse dichter John Heath-Stubbs werd geboren op 9 juli 1918 in Londen. Zie ook alle tags voor John Heath-Stubbs op dit blog.

 

Watching Tennis

Light, in light breezes and a favouring sun,
You moved, like a dancer, to the glancing ball,
And the dance and the game seemed one
To me, unmarked spectator by the wall –

Always spectator – inapt at any sport –
And you free burgess of the summer air:
Embraced within the Iron Maiden, Thought,
I of my body’s poverty am aware.

How could I guess that all-consoling night,
Confider and concealer of secrets, should conduct
You home to port within my clumsy arms?

Yet, by the chances of the game betrayed,
Your mouth on mine made known its silent need,
And all my sense found peace among your limbs.

 

Purkis

The red king lay in the black grove:
The red blood dribbled on moss and beech-mast.

With reversed horseshoes, Tyrrel has gone
Across the ford, scuds on the tossing channel.

Call the birds to their dinner. ‘Not I,’ said the hoarse crow.
‘Not I,’ whistled the red kite
‘Will peck from their sockets those glazing eyes.’

Who will give him to his grave? ‘Not I,’ said the beetle
‘Will shift one gram of ground under his corpse,
Nor plant in his putrid flank my progeny.

Robin, red robin, will you in charity
Strew red Will with the fallen leaves?

‘I cover the bodies of Christian men:
He lies unhouseled in the wilderness,
The desolation that his father made.’

Purkis came by in his charcoal-cart:
‘He should lie in Winchester. I will tug him there –
Canons and courtiers perhaps will tip me,
A shilling or two for the charcoal-burner.’

Purkis trundled through the town gates,
And ‘Coals!’ he cried, ‘coals, coals, coals,
Coals, charcoal, dry sticks for the burning!’

 

John Heath-Stubbs (9 juli 1918 – 26 december 2006)
John Heath-Stubbs in 1965

 

De Duitse dichter Hans Arnfrid Astel werd geboren in München op 9 juli 1933. Zie ook alle tags voor Hans Arnfrid Astel op dit blog.

 

Claustrum

Ik zou graag de monnik in uw klooster willen zijn.
Ik zou dag en nacht bij de poort zitten,
en de goed afgesloten tuin bewaken.
Ik zou niemand binnenlaten in het paradijs
alleen Gabriël op zijn eenhoornjacht
met de drie honden: geloof, liefde, hoop.
Ik hoor de jachthoorn al vanaf de kantelen.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Hans Arnfrid Astel (9 juli 1933 – 12 maart 2018)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 9e juli ook mijn blog van 9 juli 2021 en ook mijn blog van 9 juli 2020 en eveneens mijn blog van 9 juli 2019 en ook mijn blog van 9 juli 2018 en ook mijn blog van 9 juli 2017 deel 2.

Micha Hamel, Hans Arnfrid Astel

De Nederlandse dichter, componist en dirigent Micha Hamel werd geboren in Amsterdam op 8 juli 1970. Zie ook alle tags voor Micha Hamel op dit blog.

 

Stranden

Wat voor kleur heeft zand? Zonder zon
gaat het niet: in het zand met zand spelen. Niet honderd procent
hemelsblauw de lucht: wolkplukken zijn er door aanlandige winden
amorf gestompte hompen luchtkasteel in. Maar dan meneer homo sapiens:
die bolleboos schept uit de muil van de gretige zee zijn gezinsformaat verschansing,
-Daar maar?

Ook in geval van een aangekondigde overstroming: zand in zakken
doen: zand tegen water, water tegen zand, het water altijd ijskoud
van het smelten of de harde wind.

een solide zomerhuis met een vlaggenmast van een ijslollystokje waaraan fier het lila papiertje
wappert. Navelstaren, smakeloos, maar mag. Menig kwal wordt door fluorgroene schepjes
begraven in een terp. Gejoel. – Hé mam, kek hesje! – Even omkijken! (…even kijk ik om:
aarde plus hemel zijn alwéér nieuw gemaakt; en door wie anders dan door de elementen
die gedurig & plichtmatig onder steeds wisselende belichting aan de planeet knabbelen.)
-Mag ik?

Lillende billen showen spookachtige onderdelen van het blanke ras. Toch
is er ook reden tot lachen: eten genoeg, en de gehuurde stoel blijft even staan
in je rooie dijen. (Als je opstaat om mij in te smeren.)

Zeegeur kleeft met zonnebrand tussen drooggezouten kwabben. Taart na taart na taart
moet ik smikkelen – hier twee oliebollen – dank je, héérlijk. Soepel door de vingers vallend
tussen tenen kruipend vanavond in bed nog schurend – Die kleur is in de mode deze zomer
-Wat voor kleur, papa? Schijnbaar op commando antwoordt het streeploze zonlicht royaal
met grijs wit beige khaki oker geel rood bruin roze groen zwart doorzichtig zandkleur-zand.
-Kom je?

Een zeilende meeuw, met zijn schuwe, haast schuldbewuste koppie muurvast tussen de hoge
schouders ingeklemd imiteert serieus een cello. Ik wil hem/haar even aaien, geruststellen,
want zo slecht klonk het niet, maar argwaan of eerdere ervaringen maakten de oogjes reeds
droef: hij/zij weigert voor mij te landen. Zou dit muzikale exemplaar, geklommen op de
ladder van de evolutie, óók hier komen om patat te eten, of is hij/zij gewoon een dagje uit
van de vuilnisbelt.

Na de zoveelste maal uit zee te zijn gekropen – Wél warm genoeg – tracht het gezinshoofd zichzelf
op een luwte – om te zwemmen, hoor! – te trakteren. Maar een dansant beletterde pagina flappert
weerbarstig en prikt wit de ogen in, omdat – nee niet in m’n ogen, niet doen, níet in mijn ogen
strooien! – vaders zonnebril in etui verdomme nog op het gangtafeltje ligt.

Bij ijzel, op het tuinpad, ja, bij ijzel op het tuinpad wél zand
strooien, zand tegen het wegglijden. De mens, als kerstboom
behangen met allerlei hulpmiddelen, horloge balpen sleutels
telefoon, stort rinkelend ter aarde, want op die runder-, varkens-of
kangaroe-leren zolen glijdt hij weg, zelfs op die zorgvuldig
bewerkte andermanspoten glijdt hij knullig weg, dagelijks
node missend de praktische duimteen, en véél, véél onnozeler
dan dat hertje, wiens vacht hij ook nog stelen moest. Eindelijk
in bed, ligt hij nóg met zijn slaapbril op, tegen het ochtendlicht.

Kort daarop lopen er drie schoenen
onder, kalft de burcht af, en zakt hopeloos onze kuil in als er een langharige
zee-hond overheen roetsjt.

Van schrik laat ik mijn appel vallen.
-Zullen we?

Douchend, stofzuigerend neurie
ik rozig een requiemmetje voor
die parelmoeren fledders die
na te zijn gestrand, ook nog
gedood werden, vermoord
door kinderen, mijn kinderen, zo
uitgelaten en zonder schaamte, spijt

Op stranden spoelen soms bootresten aan, jerrycans, vodden, plastic-tas-flarden, lege
sardineblikjes. Vandaag werd dat ons bespaard, waren dat onze stranden gelukkig
niet, functioneerden de verdedigingswerken naar behoren. Architect en ingenieur krijgen
hiervoor een pluim, worden aanstonds geridderd op grond van hun verdienste voor hun
mooie land.

 

Micha Hamel (Amsterdam, 8 juli 1970)

 

De Duitse dichter Hans Arnfrid Astel werd geboren in München op 9 juli 1933. Zie ook alle tags voor Hans Arnfrid Astel op dit blog.

 

Vlinders

Franciscus van Assisi preekte tot de dieren.
Hij leerde hen met zijn wijsvinger
de vroomheid van mannen van zijn eigen soort,
zoals Orpheus ooit de dieren had voorgezongen.
Toen vloog er een vlinder op zijn vinger.
Zo, mijn ziel, zing ik over de bloemen,
praat ik tegen de mensen over de dieren.
Als ik al lang weer zwijg vliegt voor mijn mond
jouw vlinder op het puntje van mijn tong.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Hans Arnfrid Astel (9 juli 1933 – 12 maart 2018)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 8e juli ook mijn blog van 8 juli 2020 en eveneens mijn blog van 8 juli 2019 en ook mijn blog van 8 juli 2017 deel 2.

John Heath-Stubbs, Hans Arnfrid Astel

De Engelse dichter John Heath-Stubbs werd geboren op 9 juli 1918 in Londen. Zie ook alle tags voor John Heath-Stubbs op dit blog.

 

Wounded Thammuz

Thammuz …
Whose annual wound, in Lebanon, allured The Syrian damsels to lament his fate,
In amorous ditties, all a summer’s day;
While smooth Adonis from his native rock,
Ran purple to the sea, supposed with blood Of Thammuz yearly wounded …
Milton: Paradise Lost, Book 1

1 AUTUMN RITE

I

Dull Time’s unwinking sickle has close-clipped
My laurel boughs (Once more, and yet once more
Ye myrtles brown) and winter’s cat’s-tongue breeze
Has rasped away my roses, and has stripped
The quivering covering of my garden trees,
Hurling along the brown neap-tided shore
Autumnal discontent of unquiet seas.

And O you wind, as you come chattering
Between these broken strings, choke not my speech.

Break not this song, O break not this one song,
But bear about the winter-world some smattering
Of spring’s shrill bird-bright runes, song-spells, and each
Flower-character inscribed my summer long.

This is that dying season when the Dead
Thicken the air, out of the still-born night
Wandering with yellow leaves, drifting with thin-
Spun webs of spider-silk; now should be said,
In the old way, for them, some litany, some rite.
I have no strength, but yet I will begin.

II

All the year’s gold and silver is gone underground
Into your cold dark caves, you fortunate Dead.
Helen and Cleopatra and all the crowned
Queens of the ancient world lie low in that bed;
King Caesar has cast aside his sword and his diadem,
And Homer untuned his fiddle, to sleep with them.

It’s time, oh it is high time, I should be lying
Down in those shadowy fields where no wind blows;
In funeral garlands for me they will be tying
With death-cold ivory fingers the deathless rose.
Up in this autumn world will the naked trees be mourning,
In twisted smoke from dank fires the old year burning.

 

John Heath-Stubbs (9 juli 1918 – 26 december 2006)

 

De Duitse dichter Hans Arnfrid Astel werd geboren in München op 9 juli 1933. Zie ook alle tags voor Hans Arnfrid Astel op dit blog.

 

HET ZWARTE GAT

Het groene doek over het verval.
De aarde slikt wat ik niet slikken kan.
Het gat in de bloempot. Door de pupil
zie ik wat ik niet wil zien.
De bloemen bloeien uit de kerkhofgrond.
Zij kijken naar mij. Ik zie je vergaan.
Je oog spreekt tot mij vanuit de oogkas:
Bederf het water van ons bloempje niet.

Verlicht heeft me lang geleden
een omgekeerde bloempot als lamp.
Hij hing aan zijn draad aan het plafond
en uit de fitting scheen de zon.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Hans Arnfrid Astel (9 juli 1933 – 12 maart 2018)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 9e juli ook mijn blog van 9 juli 2021 en ook mijn blog van 9 juli 2020 en eveneens mijn blog van 9 juli 2019 en ook mijn blog van 9 juli 2018 en ook mijn blog van 9 juli 2017 deel 2.

Micha Hamel, Hans Arnfrid Astel

De Nederlandse dichter, componist en dirigent Micha Hamel werd geboren in Amsterdam op 8 juli 1970. Zie ook alle tags voor Micha Hamel op dit blog.

 

Maandag

Het hoofd is nog niet wakker, het lijf wordt beschermd
door een schildpadschild van een ongewenst goedkope donsjas.
Tanden zijn gepoetst, doch dusdanig wordt de hondenadem
gevreesd dat kauwgum vierentwintig uur paraat is. Oksels
omstandig aangestreept met deodorant, ronduit meisjesachtig
zijn de rode wangen die oplichten bij schrik en bewondering, in gesprek
met al het onverwachte, in geval van diefstal, toneelspel, zang en dans.

Op de fiets door de dageraad snellend met haar,
krakend van gel, denk ik voor het eerst
aan de zin van het leven. Het snaarstijve lid is geketend
door middel van twee onderbroeken over elkaar, een van mijn oudste broer geleende
truc die op de klassenavond hopelijk wonderwel van pas komen gaat.

Gisteren heb ik mijn speelgoed verbrand
onder het motto ‘Ik ben wel jong maar ik ben toch niet
zo jong meer als ik was’.

Er zijn zwarte en witte leerlingen
en puistenkoppen. Hoe ze te vermijden, aan te raken of
uit te roeien is de vraag. Waarom niet gewoon met een mes
bewerken en met alcohol overgieten? In de klamme spijkerbroek brandt
de nieuwe aansteker.

Precies even onbenullig als een smeltend Playmobil-poppetje
lacht de lerares bij binnenkomst, ze passeert de prullenbak
waarin op de bodem mijn kaasbelegde boterhammen liggen.

Als met woedende bordenwisser enkele fluimen zijn verwijderd
gaat de bel, begint de dag, en gaat de bel alweer.

In de pauze, na mijn eerste sigaret,
snijdt een cirkelzaag mijn lichaam los
van mijn geest, en zie ik mijn razend
karkas tollend tasten naar een vriend.

 

Ik wil een gedicht van liefde schrijven…

Ik wil een gedicht van liefde schrijven
ik wil met Johannes V. aan de lichttafel zitten.

Zijn hand
koost de knoppen prevelt aanwijzingen

schaarse aanschijn
broos oplichtende gezichtshelft

strelende halmen van licht openen een buitenruimtelijke ervaring,
het mozaïek van Eros,
het verborgen mechaniek van de bundel Gods
iets wat met ‘blank’ zeggen al verschrompelt

handen, weg van console, – voor de mond – en roerloos

geen 1 kunnen zeggen

hermetisch ruisende vlakken, doorzichtige zuilen,
heldere uitschieters van melkwitte halfgloed.

Ik kan beter
ik kan beter hem het werk laten doen.

 

Micha Hamel (Amsterdam, 8 juli 1970)

 

De Duitse dichter Hans Arnfrid Astel werd geboren in München op 9 juli 1933. Zie ook alle tags voor Hans Arnfrid Astel op dit blog.

 

Bladluizen

Als jonge man heb ik ook mijn
Verzen over jasmijn geschreven.
Maar in de jamben destijds
Hadden de bladluizen geen plaats,
die ik nu vrolijk tolereer
op de nieuwe tak voor mij
in de vaas – en in dit gedicht.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Hans Arnfrid Astel (9 juli 1933 – 12 maart 2018)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 8e juli ook mijn blog van 8 juli 2020 en eveneens mijn blog van 8 juli 2019 en ook mijn blog van 8 juli 2017 deel 2.

Gerard Walschap, Hans Arnfrid Astel

De Vlaamse schrijver Gerard Walschap werd geboren op 9 juli 1898 in Londerzeel. Zie ook alle tags voor Gerard Walschap op dit blog.

Uit: Een mens van goeden wil

“Vader lachte nooit, maar hij deed zijn vrouw lachen met droge geestigheden. Voor de rest floot hij, zachtjes en tevreden. De kinderen werden geslagen noch berispt. Er stak geen kwaad in. Het ergste dat moeder hun aandeed was zwijgen, niet lachen, en vader floot dan voort als wist hij van niets. Het leven wees zichzelf. Wat te heet was raakten ze niet aan, wat te zwaar was lieten ze liggen, wat van een ander was werd geëerbiedigd zooals zij voor het hunne stonden: niemand moest wagen er omtrent te komen.
In zulk goed huis, midden in de velden, waar de menschen rustig worden, wijs en gelaten, kreeg Thijske zijn gevoel voor onrecht dat hem lijden deed en leed om het kanarievogelken.
Als een kat geen vogelen mag vangen, zeide moeder, mogen de vogelen ook geen vliegen of rupsen opeten, dat is hetzelfde. Groot eet klein op, zoo gaat het. Thijs bekeek haar en kon niet antwoorden; zij sprak waarheid en overtuigde hem niet. Vader langs zijn neus weg: Nu moet ik hem den kop inslaan omdat hij de kat kapot gemaakt heeft. Moeder schaterde, maar schudde zich opeens alsof ze kou had, trok Thijs beschermend tegen hare borst, en wreef genezend over zijn ronden harden jongenskop, als had hij daar reeds pijn. Alsof hare handen het woord in hem losgemaakt hadden, schreeuwde Thijs woest en bleek: ik kan geen onrecht zien: Vader zei dat hij dat van Nonkel Dolf gehoord had. Waarom maakte moeder zich uit de voeten?
Vader Do en moeder Dina, stuurden hun kinderen naar school.
Thijs’ broer geraakte zoo ver als het nat weer of koud was, anders speelde hij en bleef onderweg tot de anderen terugkwamen. Maar Thijs ging elken dag. Hij stelde belang in Jozef door zijne broeders verkocht en haatte de Romeinen die België veroverden, dat niet van hen was. De meester beschreef de wilde gevechten in de bosschen; de Belgen waren zoo dapper dat ze streden tot er geen vijftig op de duizend meer overschoten. Thijs stak den kop omhoog en vroeg wat die vijftig op de duizend dan deden. Wat konden zij gedaan hebben, maken dat ze uit de voeten waren, de veldslag was verloren, de Romein was meester. Thijs blies verachtend door den neus naar die vijftig op de duizend en moest verkroppen dat het onrecht won. Of hij ook volhield dat ze dan toch nog met vijftig geweest waren, de meester glimlachte en zeide zooals moeder: zoo gaat het. Hij hield de armen wat open om te toonen dat hij er zelf ook machteloos tegenover stond. Maar het woog op den knaap.”

 

Gerard Walschap (9 juli 1898 – 25 oktober 1989)

 

De Duitse dichter Hans Arnfrid Astel werd geboren in München op 9 juli 1933. Zie ook alle tags voor Hans Arnfrid Astel op dit blog.

 

Proza & vers

Naar het verschil tussen
proza en vers gevraagd, zal ik
antwoorden in prozaïsche verzen:
Taal is water. gevatheid, dauw,
iets door en door vloeibaars,
dat de kiezel nat maakt,
die glinstert op het strand –
een geboortewater van de innerlijke vorm,
verloskundigenhumor zogenaamd,
met beide voeten in de lucht,
niet vijf op de grond.
Wanneer de politici allitereren
in vrede en vrijheid,
gaan de dichters vrijwillig
in prozaïsche ballingschap.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Hans Arnfrid Astel (9 juli 1933 – 12 maart 2018)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 9e juli ook mijn blog van 9 juli 2020 en eveneens mijn blog van 9 juli 2019 en ook mijn blog van 9 juli 2018 en ook mijn blog van 9 juli 2017 deel 2.