Annie Proulx, Dorothy Parker, Wolfdietrich Schnurre, Willem Arondéus

De Amerikaanse schrijfster en journaliste Annie Proulx werd geboren op 22 augustus 1935 in Norwich, Connecticut.

Uit: The Shipping News

 

„Quoyle shambled, a head taller than any child around him, was soft. He knew it. “Ah, you lout,” said the father. But no pygmy himself. And brother Dick, the father’s favorite, pretended to throw up when Quoyle came into a room, hissed, “Lardass, Snotface, Ugly Pig, Warthog, Stupid, Stinkbomb, Fart-tub, Greasebag,” pummeled and kicked until Quoyle curled, hands over head, sniveling on the linoleum. All stemmed from Quoyle’s chief failure, a failure of normal appearance.

A great damp loaf of a body. At six he weighed eighty pounds. At sixteen he was buried under a casement of flesh. Head shaped like a crenshaw, no neck, reddish hair ruched back. Features as bunched as kissed fingertips. Eyes the color of plastic. The monstrous chin, a freakish shelf jutting from the lower face.

Some anomalous gene had fired up at the moment of his begetting as a single spark sometimes leaps from banked coals, had given him a giant’s chin. As a child he invented stratagems to deflect stares: a smile, downcast gaze, the right hand darting up to cover the chin.

His earliest sense of self was as a distant figure: there in the foreground was his family; here, at the limit of the far view, was he. Until he was fourteen he cherished the idea that he had been given to the wrong family, that somewhere his real people, saddled with the changeling of the Quoyles, longed for him. Then, foraging in a box of excursion momentoes, he found photographs of his father beside brothers and sisters at a ship’s rail. A girl, somewhat apart from the others, looked toward the sea, eyes squinted, as though she could see the port of destination a thousand miles south. Quoyle recognized himself in their hair, their legs and arms. That sly-looking lump in the shrunken sweater, hand at his crotch, his father. On the back, scribbled in blue pencil, “Leaving Home, 1946.”

At the university he took courses he couldn’t understand, humped back and forth without speaking to anyone, went home for weekends of excoriation. At last he dropped out of school and looked for a job, kept his hand over his chin.

Nothing was clear to lonesome Quoyle. His thoughts churned like the amorphous thing that ancient sailors, drifting into arctic half-light, called the Sea Lung; a heaving sludge of ice under fog where air blurred into water, where liquid was solid, where solids dissolved, where the sky froze and light and dark muddled.“

 

Proulx

Annie Proulx (Norwich, 22 augustus 1935)

 

 

De dichteres en critica Dorothy Parker werd geboren in New York op 22 augustus 1893. Zie ook mijn blog van 7 juni 2006 en ook mijn blog van 22 augustus 2006. 

 

 

A Dream Lies Dead 

 

A dream lies dead here. May you softly go

Before this place, and turn away your eyes,

Nor seek to know the look of that which dies

Importuning Life for life. Walk not in woe,

But, for a little, let your step be slow.

And, of your mercy, be not sweetly wise

With words of hope and Spring and tenderer skies.

A dream lies dead; and this all mourners know:

 

Whenever one drifted petal leaves the tree-

Though white of bloom as it had been before

And proudly waitful of fecundity-

One little loveliness can be no more;

And so must Beauty bow her imperfect head

Because a dream has joined the wistful dead!

 

 

 

Bohemia 

 

Authors and actors and artists and such

Never know nothing, and never know much.

Sculptors and singers and those of their kidney

Tell their affairs from Seattle to Sydney.

Playwrights and poets and such horses’ necks

Start off from anywhere, end up at sex.

Diarists, critics, and similar roe

Never say nothing, and never say no.

People Who Do Things exceed my endurance;

God, for a man that solicits insurance!

 

 

 

Experience 

 

Some men break your heart in two,

Some men fawn and flatter,

Some men never look at you;

And that cleans up the matter.

 

dorothy_parker

Dorothy Parker (22 augustus 1893 – 7 juni 1967)

 

 

De Duitse dichter en schrijver Wolfdietrich Schnurre werd geboren op 22 augustus 1920 in Frankfurt am Main. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2006

 

 

Geschenkt

 

Schöne Schippe.
Nich, findste auch?
Wo hast n die her?
Geburtztach.
Is ne Gebrauchsanweisung mit bei?
Wofür n das?
Na, wo willst n buddeln mit der?
Vielleicht auf m Hof.
Is Spieln verboten.
Geh ich auffe Wiese im Park.
Darfste nich rauf.
Denn im Sandkasten eben.
Biste zu groß für.
Denn auf m Sportplatz.
Biste in n Verein?
Schipp ich eben die Hundeknödel weg vonne Straße.
Haste da ne Arbeitsbewilligung für?
Mensch, aber ich hab se doch nu mal, die Scippe!
Das isses ja, das Problem.

 

 

 

Kulisse

 

Regen-
Regen rauscht auf den Rummel.
Das Glücksrad verliert seine Farbe,
der Würfelbecher wird klebrig;
in der Schießbude schlafen die Schüsse.
Wills keiner mehr wagen?
Will keiner mehr würfeln?
Will keiner mehr drehn?
Regen-
Regen rauscht auf den Rummel.

 

Schnurre

Wolfdietrich Schnurre (22 augustus 1920 – 9 juni 1989)

 

 

De Nederlandse schrijver en beeldend kunstenaar Willem Arondéus werd op 22 augustus 1894 in Naarden geboren.

 

 

Gedicht XVI (Fragment)

 

“Waar schemers-wegen keeren tot de nacht,
Daar doolt ons wachten op zijn paden,
Naar hunner monden zachte daden,
Waartoe hun lach ons dwalen bracht;

Doch keert dezelfde voetstap weer; alleen
Daalt het zijn ledig woonhuis tegen,
Om waar een stem, ver als een avondregen:
‘Vergeefs, vergeefs, u wacht er geen.'”

 

arondeus

Willem Arondéus (22 augustus 1894 – 1 juli 1943)

 

Zie voor bovenstaande schrijvers ook mijn blog van 22 augustus 2007 en ook mijn blog van 22 augustus 2008.

Zie voor nog meer schrijvers van de 22e augustus ook mijn vorige blog van vandaag.

 

Krijn Peter Hesselink, Irmtraud Morgner, Gustaf Fröding, Jean Regnault de Segrais, Georges de Scudéry, Panait Istrati

De Nederlandse dichter Krijn Peter Hesselink werd op 22 augustus 1976 geboren in Utrecht. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2008.

 

Een eerste eetafspraak

Een haastig leeggeruimde tafel waar
ik aan ga zitten, jij op gaat zitten, langzaam
tekenen verhoudingen zich af
we kunnen er natuurlijk ook mee spelen
de woorden zijn nog niet gevallen of
je ligt op de grond, werpt iets naar mij op
het is een lachje waar we allebei
in blijven steken, tot we weggekropen
onder het tafelblad de kamer aanzien
zwijgend, zij aan zij, wetend
een ovenschotel van een verre toekomst
hangt ons boven het hoofd en dampt en dampt

 

hesselink

Krijn Peter Hesselink (Utrecht, 22 augustus 1976)

 

De Duitse schrijfster Irmtraud Morgner werd geboren op 22 augustus 1933 in Chemnitz. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2008.

 

Uit: Leben und Abenteuer der Trobadora Beatriz

 

„25. Kapitel

Das ein überraschendes Lebenszeichen trobadorischer Art von Beatriz bringt, von Laura als Zeugnis für allseitige Gesundung gewertet

 

Liebe Laura, natürlich kann niemand von einer achthunderteinundvier-zigjährigen Trobadora ordentliche Lyrik erwarten. Gedichte schreibt man gewöhnlicherweise bis achtzehn, ungewöhnlicherweise bis dreißig, außergewöhnlicherweise bis siebzig. Meinem Alter ist Prosa gemäß, für Professor Wenzel Morolf unpassend. Er arbeitet am Kernphysikalischen Institut der sibirischen Abteilung der Akademie der Wissenschaften der UdSSR. Ich bin ihm hier in Genua begegnet. Gib also bitte umgehend eine Kanzone bei einer entsprechenden Dichterin in Auftrag, die der russischen Sprache mächtig ist. Geld spielt keine Rolle. Das darfst Du der Kollegin natürlich nicht sagen. Um ihr eine Vorstellung von der Schönheit der Erscheinung zu geben, schick ich die schriftliche Teilwiedergabe einer meinem geistigen Fassungsvermögen zugemessenen Rede, die Morolf mir, befragt über seinen Forschungsgegenstand, in einer Hotelhalle gehalten hat. Die gedankliche Eleganz des Herrn hat die von der Dolmetscherin besorgte Rohübersetzung freilich eingeebnet. Sarah Kirsch zum Beispiel erschiene mir geeignet. Läuft Wesselin schon? Schöne Grüße

Beatriz

PS: Laurenzia, liebe Laurenzia mein,

Wann werden wir wieder beisammen sein .”

 

 

morgner

Irmtraud Morgner (22 augustus 1933 – 6 mei 1990)

 

De Zweedse dichter Gustaf Fröding werd geboren op 22 augustus 1860 in Alsters gård bij Karlstad.

 

Beautiful weather

 

O’er the creek lay clear the heavens,

roasting was the sun,

from the farmyard bell at Haga

clanged a piercing ring, just one.

Brunnskog’s church stood grand and gleaming

like a new bride, fine and proud.

O’er the tall birch trees at Berga

like a gauze veil on a lady’s bonnet

floated there a cloud.

 

 

Roving in my home district

 

And here’s the grove, where the cuckoo sang,

small lasses ran there free,

a barefoot and ragged-skirted gang

plucked berries round each tree,

and here there was sunshine and here was shade

and butterfly orchids in the glade,

I love that grove so fair,

my childhood whispers there.

 

 

Vertaald door Mike McArthur

 

Froding

Gustaf Fröding (22 augustus 1860 – 8 februari 1911)

 

De Franse dichter, schrijver en vertaler Jean Regnault de Segrais werd geboren op 22 augustus 1624 in Caen.

 

 

Sur la carte de Tendre

 

Estimez-vous cette carte nouvelle
Qui veut de Tendre apprendre le chemin ?
Pour adoucir une beauté cruelle
Je m’en servais encore ce matin.
Mais, croyez-moi, ce n’est que bagatelle.
Ces longs détours n’ont souvent point de fin,
Le grand chemin et le plus sûr de tous,
C’est par Bijoux.

Sur cette carte on marque un certain fleuve,
Le premier but d’un désir amoureux ;
Mais par Bijoux aisément il se treuve
Et c’est par là qu’il n’est point dangereux ;
Demandez-vous une plus forte preuve,
Pour faire voir que, de ce Tendre heureux,
Le grand chemin et le plus sûr de tous
C’est par Bijoux ?

Si quelquefois sur Estime on s’avance,
C’est quand on peut faire estimer ses dons,
Car Petits Soins ne vont qu’à Révérence,
Et Jolis Vers pris souvent pour chanson
Malaisément vont à Reconnaissance,
Mais bien plutôt aux Petites-Maisons ;
Le grand chemin et le plus court de tous,
C’est par Bijoux.

Oubliez donc cette trop longue route
Et retenez le chemin de Bijoux ;
Avec lui seul vous parviendrez sans doute
Et si d’abord Tendre ne s’offre à vous,
Séjournez-y quoique le séjour coûte ;
Tendre viendra jusques au rendez-vous ;
Le grand chemin et le plus sûr de tous,
C’est par Bijoux.

 

regnaut

Jean Regnault de Segrais (22 augustus 1624 – 15 maart 1701)

 

 

De Franse dichter en schrijver Georges de Scudéry werd geboren op 22 augustus 1601 in Le Havre.

 

 

L’été

 

Environné de feux, et couvert de lumière,
Tu sors de l’Océan, Astre de l’Univers ;
Et des premiers rayons, de ta clarté première,
Tu m’échauffes l’esprit, et m’inspires ces Vers.

Tu brilles de splendeur ; tu brûles toutes choses ;
Les Vallons les plus frais, en vain t’ont résisté
Tu fais languir les Lis ; tu fais mourir les Roses ;
Et la Neige est fondue, aux chaleurs de l’Été.

L’air est étincelant ; la terre est desséchée ;
La Palme la plus fière, a la tête penchée ;
Le Laurier le plus vert, résiste vainement

Tout fume ; tout périt ; par la celeste flamme ;
Mais la plus vive ardeur d’un tel embrasement,
M’incommode bien moins que celle de mon âme.

 

Georges_Scudery

Georges de Scudéry (22 augustus 1601 – 14 mei 1667)

 

Zie voor de drie bovenstaande schrijvers ook mijn blog van 22 augustus 2007

 

 

De Franstalige Roemeense schrijver Panait Istrati werd geboren op 22 augustus 1884 in Brăila, Roemenië. Op de lagere school bleef hij tweemaal zitten. Later werkte hij als kelner en als bakkershulpje. Wel werd hij een hartstochtelijk lezer. Ook maakte hij talrijke reizen en bezocht hij o.a. Parijs, Boekarest, Constantinopel, Alexandrië en Napels. Uit eenzaamheid, ziekte en armoede deed hij in 1921 een zelfmoordpoging, maar hij werd gered. Hij schreef een brief aan Romain Rolland die hem onmidellijk antwoordde. In 1923 werd zijn eerste verhaal gepubliceerd met een voorwoord van Rolland.

 

Uit: Mes départs

 

„J’avais 12 à 13 ans quand, dans la «chancellerie» de l’Ecole primaire n° 3, de Braïla, M. Moïssesco, le directeur, demanda à ma mère, en lui offrant mon certificat de fin d’études élémen­taires obligatoires :
– Qu’allez-vous faire de ce garçon ? Poussant un long soupir, la pauvre répondit :
– Deh… monsieur le directeur… que voulez-vous que j’en fasse ! Il apprendra un métier quel­conque, ou ira se placer…
Le dos appuyé à la fenêtre, mon bon directeur tourmenta un moment sa barbiche grise en la frottant entre ses doigts, promena son regard de ma mère à moi, puis, fixant le sol, dit, comme pour lui-même :
– Dommage…
Et, après une pause :
– Vous ne pourriez pas l’envoyer au lycée ?
– Non… monsieur le directeur : je suis une femme pauvre et veuve… Une blanchisseuse à la journée…
– Dommage…
J’avoue que je ne voyais là aucun «dommage» : par contre, je me trouvais heureux d’en avoir fini avec cette corvée de ma belle enfance.“

 

Panait_Istrati

Panait Istrati (22 augustus 1884 – 16 april 1935)