Griet Op de Beeck, Jeroen Theunissen, Annie Proulx, Krijn Peter Hesselink, Dorothy Parker, Willem Arondeus, Gustaf Fröding

De Vlaamse schrijfster en columniste Griet Op de Beeck werd geboren in Turnhout op 22 augustus 1973. Zie ook alle tags voor Griet Op de Beeck op dit blog.

Uit:Kom hier dat ik u kus

“Het is een dag zonder mysterie. Het licht scherp, de hemel helder. Ik zit op de sofa en ik eet een broodje krabsla. Ik ga nooit aan tafel zitten voor de maaltijd, want dan wordt de leegte aan de overkant plots zo reëel. Ik denk: ik mag niet morsen op de sofa, vetvlekken, die krijg ik er nooit meer uit. Ondertussen neem ik een stevige hap en valt er een klodder nepkrab met wortel en mayonaise op mijn oranjerode rok. Dan gaat de telefoon. Razendsnel schep ik met mijn twee handen die hap op, stuif naar de keuken, dump die in de gootsteen, veeg mijn handen af aan de handdoek die ik nog maar net gewassen had, en dan hol ik terug naar de telefoon om op te nemen. Pas als ik de hoorn aan mijn oor houd, besef ik dat ik nu ook nog iets moet zeggen. Ik probeer de halve ongekauwde hap zo in mijn rechterkaak te parkeren dat ik toch kan spreken.
‘Met Mona.’
‘Neemt gij altijd met uw mond vol de telefoon op?’
‘Alleen als gij het zijt.’ Het is Louis. Hem had ik niet verwacht. Ik hou het gedeelte van de telefoon dat bedoeld is om in te praten in de lucht om te vermijden dat mijn turbo kauwen hoorbaar is. Ik slik een veel te grote hap in één keer door, ook dat maakt geluid. Goed dat schaamte niet óók nog klank produceert, sta ik te denken.
‘Ik wil met u ontbijten, overmorgen, in die keet op dat pleintje, vlak bij het theater, ge weet wel, halftien. Eens zien waartoe gij in staat zijt op de nuchtere maag.’
‘Ah gezellig, mijnheer organiseert een test.’
‘Mijnheer heeft een volle agenda en wil u toch graag snel zien, dat is de waarheid.’
‘Hoe kan ik zo veel heftig charmeren weerstaan?’ Ik voel hoe ik glimlach, stop daar dan meteen weer mee, alsof hij het kon zien.
‘Dan treffen we mekaar daar? En, doe uw meest sexy outfit aan hè.’ Ik hoor zijn grijnzen aan de manier waarop hij dat zegt.
‘Minstens,’ antwoord ik.
Dan hangt hij op. Ik steek twee armen in de lucht, als een kind dat een goal heeft gescoord. Het halve broodje krabsla kieper ik in de vuilnisbak. Eten is een oplossing voor wie niks te vieren heeft.”

 
Griet Op de Beeck (Turnhout, 22 augustus 1973)

Lees verder “Griet Op de Beeck, Jeroen Theunissen, Annie Proulx, Krijn Peter Hesselink, Dorothy Parker, Willem Arondeus, Gustaf Fröding”

Gustaf Fröding, Panait Istrati, Wolfdietrich Schnurre, Irmtraud Morgner, Georges de Scudéry, Jean Regnault de Segrais

De Zweedse dichter Gustaf Fröding werd geboren op 22 augustus 1860 in Alsters gård bij Karlstad. Zie ook alle tags voor Gustaf Fröding op dit blog en ook mijn blog van 22 augustus 2010.

Es war Tanz Samstagnacht

Es war Tanz Samstagnacht, ein Lachen und Lärmen,
und es hallte weithin von den lustigen Schwärmen,
ein Juhu! und ein Hopp! und und ein Hej!
Nils Utterman sah man, den Spielmann und Narren,
wie er saß mit der Pfeife am Weg auf dem Karren,
spielte dudeli! dudeli! dej!

Da war Bolla, das prächtige Takene-Täubchen,
sie ist arm, aber hübsch mit dem reizenden Häubchen
und lustig und geckig und keck.
Da war Kersti, die trotzige, wandernde, wilde,
da war Finnbacka Britta und Kajsa und Tilde
und die stattliche Marja von Bäck.

Da war Petter von Toppsta und Gustaf von Backen,
das sind Jungs, die verstehn sich aufs Holzen und Hacken
und auf Mädchen im Tanz, holla hü!
Man sah Flaxman vom Torp und Niklas von Swängen
und Pistol, den Rekruten, im Tanze sich drängen  –
und Kall-Johan von Skräddareby.

Und als hätten sie Wespen in Hosen und Röcken,
so hüpften im Rejland die Gören und Gecken
und klickten und klackten wie toll,
und Rockschöße flatterten, Schürzelein flogen,
und Blondzöpfe schwangen und schwirrten im Bogen,
und die Pfeife, die schallte und scholl.

In dem Dickicht von Birken und Erlen und Hasel
war Geflüster, Getuschel, Gelärm und Gefasel
im schummrigen Schattenrevier,
es war Spiel und Geras’ über Steine und Stöcke,
es rauschten die Zweige und raschelten Röcke: 
– Wenn du willst, so hast du mich hier!

Es glommen die Sterne, den Platz zu erhellen,
und es lag ihr Schein auf den plätschernden Wellen,
auf dem laubwaldumkränzten See.
Und ein Duft lag schwer auf den blühenden Triften
von den harzigen Zapfen der Föhren und Fichten,
von Sträuchern und Blumen und Klee.

Und ein Fuchs stimmte ein in die lustigen Laute,
und ein Kauz schrie uhu! aus dem Brombeerkraute,
und sie hörten es nicht, was da schrie;
doch uhu! kam vom Getberg das Echo der Schreie
und als Antwort Nils Uttermans Dudelideie!
und ein dudeli di! dudeli!

 

Vertaald door Klaus-Rüdiger Utschick

 
Gustaf Fröding (22 augustus 1860 – 8 februari 1911)
Gustaf Fröding in de ziekenkamer door Richard Bergh 1909 

Lees verder “Gustaf Fröding, Panait Istrati, Wolfdietrich Schnurre, Irmtraud Morgner, Georges de Scudéry, Jean Regnault de Segrais”

Jeroen Theunissen, Gustaf Fröding, Panait Istrati, Jean Regnault de Segrais, Wolfdietrich Schnurre, Irmtraud Morgner, Georges de Scudéry

De Vlaamse dichter en schrijver Jeroen Theunissen werd geboren in Gent op 22 augustus 1977. Zie ook mijn blog van 1 juni 2009 en ook mijn blog van 1 juni 2010 en ook mijn blog van 22 augustus 2010.

 

 

Wij zouden gaan wonen in schoonheid

 

Wij zouden gaan wonen in schoonheid
van augustus, surfend op het net vonden
we de plek, spraken zacht, medelijden
zouden we met die anderen hebben.
Die dwazen, die maar werkten. En er
zou ook regen zijn maar vooral veel zon.
En we zouden weten welke maand
in augustusland past.
Zwerven zouden wij door wat ons langzaam
en dagelijks overstijgt, seizoenen,
de ochtend eten, drinken, jeugdig en rijp.
En ten slotte zouden we de boel
kort en klein slaan, we zouden spelend
na de vernieling terugkeren.

 

 

Jeroen Theunissen (Gent, 22 augustus 1977)

 

Lees verder “Jeroen Theunissen, Gustaf Fröding, Panait Istrati, Jean Regnault de Segrais, Wolfdietrich Schnurre, Irmtraud Morgner, Georges de Scudéry”

Annie Proulx, Dorothy Parker, Wolfdietrich Schnurre, Willem Arondéus,Krijn Peter Hesselink, Irmtraud Morgner, Gustaf Fröding, Georges de Scudéry, Panait Istrati, Jean Regnault de Segrais

De Amerikaanse schrijfster en journaliste Annie Proulx werd geboren op 22 augustus 1935 in Norwich, Connecticut. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2007 en ook mijn blog van 22 augustus 2008 en ook mijn blog van 22 augustus 2009.

Uit: Brokeback Mountain

 “Ennis Del Mar wakes before five, wind rocking the trailer, hissing in around the aluminum door and window frames. The shirts hanging on a nail shudder slightly in the draft. He gets up, scratching the grey wedge of belly and pubic hair, shuffles to the gas burner, pours leftover coffee in a chipped enamel pan; the flame swathes it in blue. He turns on the tap and urinates in the sink, pulls on his shirt and jeans, his worn boots, stamping the heels against the floor to get them full on. The wind booms down the curved length of the trailer and under its roaring passage he can hear the scratching of fine gravel and sand. It could be bad on the highway with the horse trailer. He has to be packed and away from the place that morning. Again the ranch is on the market and they’ve shipped out the last of the horses, paid everybody off the day before, the owner saying, “Give em to the real estate shark, I’m out a here,” dropping the keys in Ennis’s hand. He might have to stay with his married daughter until he picks up another job, yet he is suffused with a sense of pleasure because Jack Twist was in his dream.

The stale coffee is boiling up but he catches it before it goes over the side, pours it into a stained cup and blows on the black liquid, lets a panel of the dream slide forward. If he does not force his attention on it, it might stoke the day, rewarm that old, cold time on the mountain when they owned the world and nothing seemed wrong. The wind strikes the trailer like a load of dirt coming off a dump truck, eases, dies, leaves a temporary silence.”

brokeback

Scène uit de film Brokeback Mountain

 

They were raised on small, poor ranches in opposite corners of the state, Jack Twist in Lightning Flat up on the Montana border, Ennis del Mar from around Sage, near the Utah line, both high school dropout country boys with no prospects, brought up to hard work and privation, both rough-mannered, rough-spoken, inured to the stoic life. Ennis, reared by his older brother and sister after their parents drove off the only curve on Dead Horse Road leaving them twenty-four dollars in cash and a two-mortgage ranch, applied at age fourteen for a hardship license that let him make the hour-long trip from the ranch to the high school. The pickup was old, no heater, one windshield wiper and bad tires; when the transmission went there was no money to fix it. He had wanted to be a sophomore, felt the word carried a kind of distinction, but the truck broke down short of it, pitching him directly into ranch work.

 proulx

 Annie Proulx (Norwich, 22 augustus 1935)

 

De dichteres en critica Dorothy Parker werd geboren in New York op 22 augustus 1893. Zie ook mijn blog van 7 juni 2006 en ook mijn blog van 22 augustus 2006 en ook mijn blog van 22 augustus 2007 en ook mijn blog van 22 augustus 2008 en ook mijn blog van 22 augustus 2009.

Afternoon

When I am old, and comforted,
And done with this desire,
With Memory to share my bed
And Peace to share my fire,

I’ll comb my hair in scalloped bands
Beneath my laundered cap,
And watch my cool and fragile hands
Lie light upon my lap.

And I will have a sprigged gown
With lace to kiss my throat;
I’ll draw my curtain to the town,
And hum a purring note.

And I’ll forget the way of tears,
And rock, and stir my tea.
But oh, I wish those blessed years
Were further than they be!

 

Daylight Saving

My answers are inadequate
To those demanding day and date
And ever set a tiny shock
Through strangers asking what’s o’clock;
Whose days are spent in whittling rhyme-
What’s time to her, or she to Time?

 

Garden-Spot

God’s acre was her garden-spot, she said;
She sat there often, of the Summer days,
Little and slim and sweet, among the dead,
Her hair a fable in the leveled rays.

She turned the fading wreath, the rusted cross,
And knelt to coax about the wiry stem.
I see her gentle fingers on the moss
Now it is anguish to remember them.

And once I saw her weeping, when she rose
And walked a way and turned to look around-
The quick and envious tears of one that knows
She shall not lie in consecrated ground.

 parker

 Dorothy Parker (22 augustus 1893 – 7 juni 1967)

 

De Duitse dichter en schrijver Wolfdietrich Schnurre werd geboren op 22 augustus 1920 in Frankfurt am Main. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2006. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2007 en ook mijn blog van 22 augustus 2008 en ook mijn blog van 22 augustus 2009.

Wahrheit

Ich war vierzehn, da sah ich,
im Holunder aß eine Amsel
von den Beeren der Dolde.

Gesättigt flog sie zur Mauer
und strich sich an dem Gestein
einen Samen vom Schnabel.

Ich war vierzig, da sah ich,
auf der geborstenen Betonschicht
wuchs ein Holunder. Die Wurzeln

hatten die Mauer gesprengt.
Ein Riss klaffte in ihr,
bequem zu durchschreiten.

Mit splitterndem Mörtel
schrieb ich daneben: “Die Tat
einer Amsel.”

schnurre

Wolfdietrich Schnurre (22 augustus 1920 – 9 juni 1989)

 

De Nederlandse schrijver en beeldend kunstenaar Willem Arondéus werd op 22 augustus 1894 in Naarden geboren. Zie en ook Zie ook mijn blog van 22 augustus 2007 en ook mijn blog van 22 augustus 2008 en ook mijn blog van 22 augustus 2009.

Uit: In memoriam W. Arondéus door Martinus Nijhoff

„Van aanleg was Arondéus schilder. Geleid – misleid, zou hij later zeggen – door zijn vereerde oudere vriend R.N. Roland Holst, ontwikkelde zich zijn werk in de richting van monumentaal-decoratieve kunst. Grote, peinzende gestalten schiep zijn hand, omlijst door symbolische siermotieven, dikwijls toegelicht door versregels van Leopold en anderen. Hij bleek veel talent te bezitten. Geen prijsvraag die hij niet won als hij meedong. De ramen van het stadhuis te Rotterdam, de muren van andere openbare gebouwen, bewaren blijvende getuigenissen van zijn artistiek vermogen. Maar hij zelf bleef onbevredigd. Hij was, in tegenstelling tot Roland Holst, een anti-maatschappelijk wezen, geladen met ironie, waarmee hij zichzelf in bedwang en de buitenwereld op een afstand hield. De decoratieve kunst, zoveel aanpassing vergend, was niet het gebied waarin hij zijn eigenmachtig gevoelsleven op den duur uit kon drukken. Hij verliet de figuurlijke ‘tekens’ en wendde zich tot de levende ‘taal’. Hij ging schrijven, romans, novellen, een studie genaamd ‘Monumentale schilderkunst in Nederland’, in wezen een felle, partijdige afrekening met Roland Holst. Hiermede ontdeed hij zich van een obsessie: de kunst om de kunst. Ten slotte schreef hij dit boek over Matthijs Maris, het schoonste en persoonlijkste werk dat hij voortbracht. In Matthijs Maris, de dromer die ongebaande wegen insloeg, de schilder die geen schilder was, maar zich van de schilderkunst bediende om zijn verbeelding een telkens weer voorlopige vorm te geven, herkende hij zichzelf, neen, ontmoette hij voor het eerst de grotere, zielsverwante broeder, naar wie hij zijn leven lang had gehunkerd. De winter dat hij in het Amsterdamse museum – waar hij Sandberg leerde kennen – gebogen zat in een doodstille zaal over de uit honderden onbeduidende briefjes bestaande correspondentie van Matthijs Maris, was, naast de laatste maanden, de gelukkigste tijd van zijn leven. Hoe graag, zei hij mij eens, had ik één van Thijs’ ontelbare kattebelletjes, die voor de historie toch geen waarde hebben, meegenomen en voor mijzelf behouden, om zijn handschrift altijd bij mij te hebben… Arondéus had lief gekregen.“

arondeus

Willem Arondéus (22 augustus 1894 – 1 juli 1943)
Temidden van Urker vissers

 

De Nederlandse dichter Krijn Peter Hesselink werd op 22 augustus 1976 geboren in Utrecht. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2008 en ook mijn blog van 22 augustus 2009.

Grootmoeder op haar ziekbed

‘Ja ik zie je wel kijken, maar ik fietste toch echt
de Amstel af, gister nog, jij rende met
mij op, riep kijk daar, zon, meeuw, wind die mij opstuwde
met jou in mijn kielzog, werd ik even moe
ik ging gewoon liggen op een bed in de V&D
ja raar was het wel, maar het ging zo en niemand
die iets merkte, ook niet toen ik wakker werd, een zwiep
aan dit rotbeen gaf, verder liep, daar lag het pontje
naar Amsterdam-Noord, een agent nam mijn hand
en bracht mij naar moeder – uw zoon, mevrouw? – tss
alsof alleen jongens in bomen klommen, zo
zag ik ons aan, op de voorplecht, de achterplecht
heen en weer, de mensen stroomden
voorbij en niemand die mij aanzag, zelfs jij niet.’

hesselink

Krijn Peter Hesselink (Utrecht, 22 augustus 1976)

 

De Duitse schrijfster Irmtraud Morgner werd geboren op 22 augustus 1933 in Chemnitz. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2008 en ook mijn blog van 22 augustus 2009.

Uit: Leben und Abenteuer der Trobadora Beatriz

“Natürlich ist das Land ein Ort des Wunderbaren. Mir fiel es auf, als mir eine Frau entgegentrat. In meiner Straße. Eines Morgens im April. Die fremde Frau fragte, ob ich Geld hätte. Da ich nüchtern Gesprächen abgeneigt bin, grüßte ich zurück. War auch in Eile, auf dem Weg zum Kindergarten. Die Frau, an deren linker Hand ebenfalls ein Junge zerrte, holte mich ein, nötigte mir mit der rechten Hand ein Paket auf und sagte: »Fünftausend.

« Wir starrten einander an. Die Jungen rissen sich los. Ich hörte der Zahl nach. Als sie mir bewußt wurde, versuchte ich, die Last loszuwerden. Aber die Frau wich zurück und grub ihre Hände in die Taschen ihres Mantels. Seine reichliche Weite war gefüllt. Das kurze Kleidungsstück ließ keineswegs Knie sehen, kaum Waden. Obgleich ich allen Grund hatte, der aufdringlichen Frau eine Entschuldigung abzugewinnen, entschuldigte ich mich. Ließ mir von ihren braunen Knopfaugen das

Gesicht durchmustern. Duldete, wer weiß, warum, das unverlangte Gewicht. Erst als ich spürte, daß die Paketverschnürung meine Fingerkuppen abgebunden hatte, schickte ich mich an, das Heck eines parkenden Personenwagens als Ablageplatz zu benutzen. »Dreitausend«, sagte die Frau. Dann zog sie ein Zellstofftaschentuch aus der Manteltasche und rieb ihre Augen. Bald die Nase. Meine kitzelte Regenwasser. Es floß vom Scheitel ab. Die Kunstlocken der Frau waren bereits in ein Stadium

demoliert, das Wolle einer aufgetrennten braunen Socke vermuten ließ. Drei Schluchzer.”

morgner

Irmtraud Morgner (22 augustus 1933 – 6 mei 1990)

 

De Zweedse dichter Gustaf Fröding werd geboren op 22 augustus 1860 in Alsters gård bij Karlstad. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2007 en ook mijn blog van 22 augustus 2009.

Der Ball. Ein Heldengedicht (Fragment)

1.
Es war einmal, ein Jüngling war ich noch,
da jede Müh mir schien ein schweres Joch,
und auf den Wogen der Bohème trieb ich,
Childe-Harold-Dichtung schrieb ich und zerrieb mich,
manchmal im Freundeskreis im Punsch ertrank ich,
manchmal in dumpfer Lethargie versank ich,
erträumte Gold und Lorbeer unermeßlich,
bis ich war gelb und mager, krank und häßlich.

Es war einmal, es war beim Oskarsball
im Winter in der Stadt im Festlokal,
ich stand im Fracke zwischen lauter Fracken,
er war geliehn, zu lang, zu hoch im Nacken,
mein Hemd war steif und bräunlich von der Plätte,
weiß kontrastierend meine Halsrosette,
ein Knopf war ab, der eine Absatz schief,
die Seele war erstickt in Muff und Mief.

Und ringsherum gedrängt des Städtchens Crème
in ihrer Pracht provinziell vornehm,
mit Tressengold bestückte Staatsgewalt
rings um des Landrats stattliche Gestalt,
die Vasaritter aus den Salzkontoren
rings um den werten Branntweinmatadoren.
In einem Eck stand Major Gyldenstorm
mit Hauptmann Adelfeldt in Uniform,
und hier und da ein Leutnant aus dem Stab
ging Schnurrbart zwirbelnd wandernd auf und ab.
Und hier und da ein Rudel Zivilisten,
die steif zum Gruße ihre Hüte hißten,
und Tante neben Tante an der Wand,
in Gredelin mit buntem Seidenband,
und tüllumrauscht und knisternd farbenfroh
die holden Edelfräulein comme il faut
mit Wedeln kühlend sich ihr junges Blut,
ganz edelfräuleinhaft und hochgemut.

 

Vertaald door Klaus-Rüdiger Utschick

fröding

Gustaf Fröding (22 augustus 1860 – 8 februari 1911)

 

De Franse dichter en schrijver Georges de Scudéry werd geboren op 22 augustus 1601 in Le Havre. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2007 en ook mijn blog van 22 augustus 2009.

L’hiver

L’Air paraît tout obscur ; la clarté diminue ;
Les arbres sont tous nus ; les ruisseaux tous glacés ;
Et les rochers affreux, sur leurs fronts hérissés,
Reçoivent cet amas, qui tombe de la Nue.

Tout le Ciel fond en eau ; la grêle continue ;
Des vents impétueux, les toits sont renversés ;
Et Neptune en fureur, aux Vaisseaux dispersés,
Fait sentir du Trident, la force trop connue :

Un froid âpre et cuisant, a saisi tous les corps ;
Le Soleil contre lui, fait de faibles efforts ;
Et cet Astre blafard, n’a chaleur, ni lumière :

L’Univers désolé, n’a plus herbes ni fleurs ;
Mais on le doit revoir, dans sa beauté première,
Et l’orage éternel, ne se voit qu’en mes pleurs.

 scudery

 Georges de Scudéry (22 augustus 1601 – 14 mei 1667)

 

De Franstalige Roemeense schrijver Panait Istrati werd geboren op 10 augustus 1884 in Brăila, Roemenië. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2009.

 Uit: Codine

« Il tira de sa poche une de ces bourses en canevas avec des fausses perles et des franges, que les prisonniers fabriquent dans les maisons centrales ; il m’offrit une pièce en cuivre.
Je dis :
– Merci, monsieur : je n’accepte pas…
Très étonné, il laissa tomber sa main :
– Tu n’acceptes pas ? Pourquoi ?
– Parce que ma mère me dit qu’il ne faut rien accepter quand on rend un service…
– Tiens ! Ça, c’est pas mal… »
[…]
« – Sais-tu ce que c’est : faire mal à quelqu’un ?
– C’est le faire souffrir, dis-je.
– Non mon bonhomme… Tu n’y es pas. Le mal, le seul mal, c’est l’injustice : tu attrapes un oiseau et tu le mets en cage ; ou bien, au lieu de donner de l’avoine à ton cheval, tu lui fous un coup de fouet. »

(…)

 « – Alors, tu ne crois pas en la patrie, Kir Nicolas ? demandait Adrien.
– Mais si, pédakimou (mon petit enfant), j’y crois : la nuit, quand je travaille seul. Je me rappelle que je suis ici un « sale Albanais ». Alors je pense aux belles montagnes où je suis né et où j’ai passé une enfance douce et paisible… Et dans ces moments-là, je chante, ou je pleure ; mais jamais l’envie ne me prend d’égorger un homme en pensant à ma patrie. »

 istrati

Panait Istrati (22 augustus 1884 – 16 april 1935)

 

 Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 22 augustus 2007

De Franse dichter, schrijver en vertaler Jean Regnault de Segrais werd geboren op 22 augustus 1624 in Caen.

Krijn Peter Hesselink, Irmtraud Morgner, Gustaf Fröding, Jean Regnault de Segrais, Georges de Scudéry, Panait Istrati

De Nederlandse dichter Krijn Peter Hesselink werd op 22 augustus 1976 geboren in Utrecht. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2008.

 

Een eerste eetafspraak

Een haastig leeggeruimde tafel waar
ik aan ga zitten, jij op gaat zitten, langzaam
tekenen verhoudingen zich af
we kunnen er natuurlijk ook mee spelen
de woorden zijn nog niet gevallen of
je ligt op de grond, werpt iets naar mij op
het is een lachje waar we allebei
in blijven steken, tot we weggekropen
onder het tafelblad de kamer aanzien
zwijgend, zij aan zij, wetend
een ovenschotel van een verre toekomst
hangt ons boven het hoofd en dampt en dampt

 

hesselink

Krijn Peter Hesselink (Utrecht, 22 augustus 1976)

 

De Duitse schrijfster Irmtraud Morgner werd geboren op 22 augustus 1933 in Chemnitz. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2008.

 

Uit: Leben und Abenteuer der Trobadora Beatriz

 

„25. Kapitel

Das ein überraschendes Lebenszeichen trobadorischer Art von Beatriz bringt, von Laura als Zeugnis für allseitige Gesundung gewertet

 

Liebe Laura, natürlich kann niemand von einer achthunderteinundvier-zigjährigen Trobadora ordentliche Lyrik erwarten. Gedichte schreibt man gewöhnlicherweise bis achtzehn, ungewöhnlicherweise bis dreißig, außergewöhnlicherweise bis siebzig. Meinem Alter ist Prosa gemäß, für Professor Wenzel Morolf unpassend. Er arbeitet am Kernphysikalischen Institut der sibirischen Abteilung der Akademie der Wissenschaften der UdSSR. Ich bin ihm hier in Genua begegnet. Gib also bitte umgehend eine Kanzone bei einer entsprechenden Dichterin in Auftrag, die der russischen Sprache mächtig ist. Geld spielt keine Rolle. Das darfst Du der Kollegin natürlich nicht sagen. Um ihr eine Vorstellung von der Schönheit der Erscheinung zu geben, schick ich die schriftliche Teilwiedergabe einer meinem geistigen Fassungsvermögen zugemessenen Rede, die Morolf mir, befragt über seinen Forschungsgegenstand, in einer Hotelhalle gehalten hat. Die gedankliche Eleganz des Herrn hat die von der Dolmetscherin besorgte Rohübersetzung freilich eingeebnet. Sarah Kirsch zum Beispiel erschiene mir geeignet. Läuft Wesselin schon? Schöne Grüße

Beatriz

PS: Laurenzia, liebe Laurenzia mein,

Wann werden wir wieder beisammen sein .”

 

 

morgner

Irmtraud Morgner (22 augustus 1933 – 6 mei 1990)

 

De Zweedse dichter Gustaf Fröding werd geboren op 22 augustus 1860 in Alsters gård bij Karlstad.

 

Beautiful weather

 

O’er the creek lay clear the heavens,

roasting was the sun,

from the farmyard bell at Haga

clanged a piercing ring, just one.

Brunnskog’s church stood grand and gleaming

like a new bride, fine and proud.

O’er the tall birch trees at Berga

like a gauze veil on a lady’s bonnet

floated there a cloud.

 

 

Roving in my home district

 

And here’s the grove, where the cuckoo sang,

small lasses ran there free,

a barefoot and ragged-skirted gang

plucked berries round each tree,

and here there was sunshine and here was shade

and butterfly orchids in the glade,

I love that grove so fair,

my childhood whispers there.

 

 

Vertaald door Mike McArthur

 

Froding

Gustaf Fröding (22 augustus 1860 – 8 februari 1911)

 

De Franse dichter, schrijver en vertaler Jean Regnault de Segrais werd geboren op 22 augustus 1624 in Caen.

 

 

Sur la carte de Tendre

 

Estimez-vous cette carte nouvelle
Qui veut de Tendre apprendre le chemin ?
Pour adoucir une beauté cruelle
Je m’en servais encore ce matin.
Mais, croyez-moi, ce n’est que bagatelle.
Ces longs détours n’ont souvent point de fin,
Le grand chemin et le plus sûr de tous,
C’est par Bijoux.

Sur cette carte on marque un certain fleuve,
Le premier but d’un désir amoureux ;
Mais par Bijoux aisément il se treuve
Et c’est par là qu’il n’est point dangereux ;
Demandez-vous une plus forte preuve,
Pour faire voir que, de ce Tendre heureux,
Le grand chemin et le plus sûr de tous
C’est par Bijoux ?

Si quelquefois sur Estime on s’avance,
C’est quand on peut faire estimer ses dons,
Car Petits Soins ne vont qu’à Révérence,
Et Jolis Vers pris souvent pour chanson
Malaisément vont à Reconnaissance,
Mais bien plutôt aux Petites-Maisons ;
Le grand chemin et le plus court de tous,
C’est par Bijoux.

Oubliez donc cette trop longue route
Et retenez le chemin de Bijoux ;
Avec lui seul vous parviendrez sans doute
Et si d’abord Tendre ne s’offre à vous,
Séjournez-y quoique le séjour coûte ;
Tendre viendra jusques au rendez-vous ;
Le grand chemin et le plus sûr de tous,
C’est par Bijoux.

 

regnaut

Jean Regnault de Segrais (22 augustus 1624 – 15 maart 1701)

 

 

De Franse dichter en schrijver Georges de Scudéry werd geboren op 22 augustus 1601 in Le Havre.

 

 

L’été

 

Environné de feux, et couvert de lumière,
Tu sors de l’Océan, Astre de l’Univers ;
Et des premiers rayons, de ta clarté première,
Tu m’échauffes l’esprit, et m’inspires ces Vers.

Tu brilles de splendeur ; tu brûles toutes choses ;
Les Vallons les plus frais, en vain t’ont résisté
Tu fais languir les Lis ; tu fais mourir les Roses ;
Et la Neige est fondue, aux chaleurs de l’Été.

L’air est étincelant ; la terre est desséchée ;
La Palme la plus fière, a la tête penchée ;
Le Laurier le plus vert, résiste vainement

Tout fume ; tout périt ; par la celeste flamme ;
Mais la plus vive ardeur d’un tel embrasement,
M’incommode bien moins que celle de mon âme.

 

Georges_Scudery

Georges de Scudéry (22 augustus 1601 – 14 mei 1667)

 

Zie voor de drie bovenstaande schrijvers ook mijn blog van 22 augustus 2007

 

 

De Franstalige Roemeense schrijver Panait Istrati werd geboren op 22 augustus 1884 in Brăila, Roemenië. Op de lagere school bleef hij tweemaal zitten. Later werkte hij als kelner en als bakkershulpje. Wel werd hij een hartstochtelijk lezer. Ook maakte hij talrijke reizen en bezocht hij o.a. Parijs, Boekarest, Constantinopel, Alexandrië en Napels. Uit eenzaamheid, ziekte en armoede deed hij in 1921 een zelfmoordpoging, maar hij werd gered. Hij schreef een brief aan Romain Rolland die hem onmidellijk antwoordde. In 1923 werd zijn eerste verhaal gepubliceerd met een voorwoord van Rolland.

 

Uit: Mes départs

 

„J’avais 12 à 13 ans quand, dans la «chancellerie» de l’Ecole primaire n° 3, de Braïla, M. Moïssesco, le directeur, demanda à ma mère, en lui offrant mon certificat de fin d’études élémen­taires obligatoires :
– Qu’allez-vous faire de ce garçon ? Poussant un long soupir, la pauvre répondit :
– Deh… monsieur le directeur… que voulez-vous que j’en fasse ! Il apprendra un métier quel­conque, ou ira se placer…
Le dos appuyé à la fenêtre, mon bon directeur tourmenta un moment sa barbiche grise en la frottant entre ses doigts, promena son regard de ma mère à moi, puis, fixant le sol, dit, comme pour lui-même :
– Dommage…
Et, après une pause :
– Vous ne pourriez pas l’envoyer au lycée ?
– Non… monsieur le directeur : je suis une femme pauvre et veuve… Une blanchisseuse à la journée…
– Dommage…
J’avoue que je ne voyais là aucun «dommage» : par contre, je me trouvais heureux d’en avoir fini avec cette corvée de ma belle enfance.“

 

Panait_Istrati

Panait Istrati (22 augustus 1884 – 16 april 1935)

Annie Proulx, Dorothy Parker, Wolfdietrich Schnurre, Krijn Peter Hesselink, Willem Arondéus, Irmtraud Morgner, Gustaf Fröding, Jean Regnault de Segrais, Georges de Scudéry

De Amerikaanse schrijfster en journaliste Annie Proulx werd geboren op 22 augustus 1935 in Norwich, Connecticut. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2007.

Uit: Brokeback Mountain

 

“What Jack remembered and craved in a way he could neither help nor understand was the time that distant summer on Brokeback when Ennis had come up behind him and pulled him close, the silent embrace satisfying some shared and sexless hunger.

They had stood that way for a long time in front of the fire, its burning tossing ruddy chunks of light, the shadow of their bodies a single column against the rock. The minutes ticked by from the round watch in Ennis’s pocket, from the sticks in the fire settling into coals. Stars bit through the wavy heat layers above the fire. Ennis’s breath came slow and quiet, he hummed, rocked a little in the sparklight and Jack leaned against the steady heartbeat, the vibrations of the humming like faint electricity and, standing, he fell into sleep that was not sleep but something else drowsy and tranced until Ennis, dredging up a rusty but still useable phrase from the childhood time before his mother died, said, “Time to hit the hay, cowboy. I got a go. Come on, you’re sleepin on your feet like a horse,” and gave Jack a shake, a push, and went off in the darkness. Jack heard his spurs tremble as he mounted, the words “see you tomorrow,” and the horse’s shuddering snort, grind of hoof on stone.

Later, that dozy embrace solidified in his memory as the single moment of artless, charmed happiness in their separate and difficult lives. Nothing married it, even the knowledge that Ennis would not then embrace him face to face because he did not want to see nor feel that it was Jack he held. And maybe, he thought, they’d never got much farther than that. Let be, let be.”

 

 

brokeback_mountain

Scène uit de film Brokeback Mountain

 

proulx

Annie Proulx (Norwich, 22 augustus 1935)

 

De dichteres en critica Dorothy Parker werd geboren in New York op 22 augustus 1893. Zie ook het blog van 7 juni 2006 en van 22 augustus 2006 en ook mijn blog van 22 augustus 2007.

 

“Star Light, Star Bright–“

Star, that gives a gracious dole,
What am I to choose?
Oh, will it be a shriven soul,
Or little buckled shoes?

Shall I wish a wedding-ring,
Bright and thin and round,
Or plead you send me covering-
A newly spaded mound?

Gentle beam, shall I implore
Gold, or sailing-ships,
Or beg I hate forevermore
A pair of lying lips?

Swing you low or high away,
Burn you hot or dim;
My only wish I dare not say-
Lest you should grant me him.

 

 

Indian Summer

In youth, it was a way I had
To do my best to please,
And change, with every passing lad,
To suit his theories.

But now I know the things I know,
And do the things I do;
And if you do not like me so,
To hell, my love, with you!

 

 

 

Little Words

 

When you are gone, there is nor bloom nor leaf,
Nor singing sea at night, nor silver birds;
And I can only stare, and shape my grief
In little words.

I cannot conjure loveliness, to drown
The bitter woe that racks my cords apart.
The weary pen that sets my sorrow down
Feeds at my heart.

There is no mercy in the shifting year,
No beauty wraps me tenderly about.
I turn to little words- so you, my dear,
Can spell them out.

 

dorothy_parker

Dorothy Parker (22 augustus 1893 – 7 juni 1967)

 

 

De Duitse dichter en schrijver Wolfdietrich Schnurre werd geboren op 22 augustus 1920 in Frankfurt am Main. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2006 en ook mijn blog van 22 augustus 2007.

 

Uit: DIE WEIHNACHTSMANNAFFÄRE

 

…«Typisch für euch», sagte Frieda nur und zog die Decke vom Türeingang weg. «Beeilt euch gefälligst, hier drin ist geheizt.»

Es war ein riesiger kahler Raum, den wir betraten: Die Wände unverputzt, der Boden bröckelnder Lehm und rostige Eisenstreben dazwischen.

«Gemütlich», sagte Ewald knapp und schluckte.

Ich fand, so unrecht hatte er gar nicht. Zwar waren die Fenster noch nicht verglast, doch es hingen ja Decken und Elses Sommerkleider und Ottos Sonntagshose davor. Else selber war auch gut untergebracht; sie lag in der Mitte des Raumes im Bett, und daneben hockte vor einer glühenden Teertonne der Baustellenwächter und schob ein neues Scheit in die Glut, die die hartfaserplattengemusterte Decke mit waberndem Rot übergoss. Es gab ausweglosere Situationen…

 

schnurre

Wolfdietrich Schnurre (22 augustus 1920 – 9 juni 1989)

 

De Nederlandse dichter Krijn Peter Hesselink werd op 22 augustus 1976 geboren in Utrecht. Hesselink is tevens voordrachtskunstenaar en vertaler. Hij debuteerde in 2008 met de bundel “Als geen ander” bij uitgeverij Nieuw Amsterdam. In 2007 verschenen zijn vertalingen van Breyten Breytenbach bij uitgeverij Podium. In 2006 werd hij Nederlands Slamkampioen.

 

Stadscompositie

Het begint met een vrouw, zingt

een verjaardagsliedje, zachtjes, voor

het jongetje bij haar op de fiets, verrast

kijkt ze opzij als een fietser naast haar

mee begint te zingen, zachtjes, achter

langs rijdt een bus vrolijk toeterend voorbij

kraaiend van plezier rekt het jongetje zijn nek en

dirigeert de bus de gracht in, laat

een gat in het kroos slaan, onthult hoe de stad

op zijn kop uit het lood hangt, niets dat nog weet

hoe geolied de stad ooit de tijd aftikte

tot zijn vijfde verjaardag, op de kop af, hoe

het alarm afging, hoe het mechaniek in het honderd

 

Hesselink

Krijn Peter Hesselink (Utrecht, 22 augustus 1976)

 

 

De Nederlandse schrijver en beeldend kunstenaar Willem Arondéus werd op 22 augustus 1894 in Naarden geboren. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2007.

 

Uit: Rudi van Dantzig, Het leven van Willem Arondeus 1894 – 1943

 

“Dinsdagavond 25 Febr.1941

 

Mevr. H.v.d. Wal Spakler

‘De Stove’

Mr Enschede weg

Aerdenhout 

 

Beste Hets, 

 

Het was vanochtend een allerongelukkigsten samenloop: moeders ziekte en de staking, waardoor je vergeefs gekomen bent (…)

De stad is hier met deze stad, een heel vreemde stad geworden. Maar iedereen is er vol van en iedereen leeft mee. Het breidt zich steeds uit, vanmiddag zijn ook de scheepswerven in staking gegaan, welk een prachtige, spontane daad is dit van ons volk! Je voelt zoo, hoe iedereen er trots op is, hoe iedereen in deze daad iets van zijn eigen wil en verlangen herkent en uitleeft. Hoe zal het aflopen? Lang kan het natuurlijk niet duren en er zullen erna wel weer bittere dingen gebeuren Maar in elk geval is het een daad die ons zelfgevoel versterkt en die, geestelijk, een diepe en grote waarde heeft – hoe het resultaat ook mag worden. (…)je T. “

 

ARONDEUS

Willem Arondéus (22 augustus 1894 – 1 juli 1943)

 

De Duitse schrijfster Irmtraud Morgner werd geboren op 22 augustus 1933 in Chemnitz. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2007.

 

Uit: Amanda

 

In alten Zeiten, als das Wünschen noch geholfen hat, gab es überhaupt keine halbierten Frauen.

Dann kam der Fortschritt mit seinen Kriegen. Die grossen Krie­ge waren eine Fortsetzung der kleinen Kriege mit anderen Mit­teln. In den alltäglichen kleinen Kriegen zwischen Mann und Frau siegte gewöhnlich der Mann. In den grossen Kriegen hatten beide die Chance zu verrecken.

Als in der Mitte des zwanzigsten Jahrhunderts der zweite Welt­krieg zu Ende war, glaubten viele Überlebende: Das war der letzte auf Erden. Besonders junge Überlebende glaubten es. Das Wunder, dem Inferno heil entronnen zu sein, begünstigte Wun­derglauben. Zudem verschafft die Pubertät jedem Menschen die schöne Illusion, der zu sein, mit dem die Welt erst wirklich an­fängt.

Laura Salman, Tochter des Lokführers Johann Salman und sei­ner Hausfrau Olga, war zwölf Jahre, als der zweite Weltkrieg zu Ende kam. Der Anfang nach dem Ende muss ihr als Ereignis na­türlicher Zauberei erschienen sein, weshalb ihr Gedanken an künstliche zunächst überflüssig erschienen.

Ich eröffne mein Lebenswerk mit einer Erinnerung aus dem Jah­re 1971. »Das Ende war der Anfang meiner grössten Illusion«, gestand mir Laura damals frank auf freier Strasse.

Ich hatte die Frau eben als Spielfrau angestellt. Die Strasse führte auf den Platz der Akademie, vormals Gendarmenmarkt.

»Komischer Anfang«, sagte Laura lachend. Sie lachte nur bei ernsten Gelegenheiten, das hatte ich bald heraus. Aber vom Geheimnis ihres Lebens habe ich bis zu meiner Beerdigung nichts erfahren. Erst der Roman dieser Morgner hat geplaudert. Aus Dummheit? Aus Naivität?

Das Geständnis Lauras fand jedenfalls in Berlin statt. Am Abend eines Herbstäquinoktiums. Wir bevorzugten Berlin-Mitte für intime Gespräche, da die City zu abendlicher Stunde Qualitäten einer abgelegenen Gegend erreicht. Während solcher Gesprä­che wurde reichlich spaziert und knapp geredet. »Die ersten Ta­ge nach dem 8. Mai – schlaraffig«, behauptete Laura. »Rundweg schlaraffig – natürlich nicht fürn Bauch. Der knurrte. Aber der Kopf und die anderen Schamteile alle Art. Wer sich die in seinem Leben mal hat wirklich füllen können, bleibt für Dressuren un­geeignet. Weil ich nämlich eine Pause erlebte: Die Welt stand dir sage und schreibe ein Weilchen auf dem Kopf. Kennstudas?«

 

Morgner

Irmtraud Morgner (22 augustus 1933 – 6 mei 1990)

 

 

De Zweedse dichter Gustaf Fröding werd geboren op 22 augustus 1860 in Alsters gård bij Karlstad.

 

De Franse dichter, schrijver en vertaler Jean Regnault de Segrais werd geboren op 22 augustus 1624 in Caen.

 

De Franse dichter en schrijver Georges de Scudéry werd geboren op 22 augustus 1601 in Le Havre.

 

Annie Proulx, Dorothy Parker, Gustaf Fröding, Jean Regnault de Segrais, Georges de Scudéry, Willem Arondéus, Irmtraud Morgner, Wolfdietrich Schnurre

De Amerikaanse schrijfster en journaliste Annie Proulx werd geboren op 22 augustus 1935 in Norwich, Connecticut. Haar tweede roman, The Shipping News uit 1993 (Scheepsberichten) won de Pulitzer Prize for Fiction en de National Book Award voor fictie in 1994. Verder won ze de PEN/Faulkner Award for Fiction voor haar eerste roman, Postcards (Ansichten). Annie Proulx begon na haar studie haar carrière als journaliste, en ging pas op latere leeftijd romans schrijven. Haar verhalen gaan vaak over het harde leven op het platteland, en worden gekenmerkt door een compact, maar buitengewoon beeldend en vaak komisch spraakgebruik. In 2005 verfilmde Ang Lee haar verhaal Brokeback Mountain dat voor het eerst in 1997 in The New Yorker verscheen. In 1998 ontving zij er de O. Henry Award en de National Magazine Award voor.

 

Uit The Old Ace in The Hole

 

“In late March Bob Dollar, a young, curly-headed man of twenty-five with the broad face of a cat, pale innocent eyes fringed with sooty lashes, drove east along Texas State Highway 15 in the panhandle, down from Denver the day before, over the Raton Pass and through the dead volcano country of northeast New Mexico to the Oklahoma pistol barrel, then a wrong turn north and wasted hours before he regained the way. It was a roaring spring morning with green in the sky, the air spiced with sand sagebrush and aromatic sumac. NPR faded from the radio in a string of announcements of corporate supporters, replaced by a Christian station that alternated pabulum preaching and punchy music. He switched to shit-kicker airwaves and listened to songs about staying home, going home, being home and the errors of leaving home.

The road ran along a railroad track. He thought the bend of the rails unutterably sad, those cold and gleaming strips of metal turning away into the distance made him think of the morning he was left on Uncle Tam’s doorstep listening for the inside clatter of coffee pot and cups although there had been no train nor tracks there. He did not know how the rails had gotten into his head as symbols of sadness.

Gradually the ancient thrill of moving against the horizon into the great yellow distance heated him, for even fenced and cut with roads the overwhelming presence of grassland persisted, though nothing of the original prairie remained. It was all flat expanse and wide sky. Two coyotes looking for afterbirths trotted through a pasture to the east, moving through fluid grass, the sun backlighting their fur in such a way that they appeared to have silver linings.”

 

 

AnnieProulx

Annie Proulx (Norwich, 22 augustus 1935)

 

De dichteres en critica Dorothy Parker werd geboren in New York op 22 augustus 1893. Zie ook het blog van 7 juni 2006 en van 22 augustus 2006.

 

Ballade at Thirty-five

 

This, no song of an ingénue,
This, no
ballad of innocence;
This, the rhyme of a lady who
Followed ever her natural bents.
This, a solo of sapience,
This, a chantey of sophistry,
This, the sum of experiments, —
I loved them until they loved me.

Decked in garments of sable hue,
Daubed with ashes of myriad Lents,
Wearing shower bouquets of rue,
Walk I ever in penitence.
Oft I roam, as my heart repents,
Through God’s acre of memory,
Marking stones, in my reverence,
“I loved them until they loved me.”

Pictures pass me in long review,–
Marching columns of dead events.
I was tender, and, often, true;
Ever a prey to coincidence.
Always knew I the consequence;
Always saw what the end would be.
We’re as Nature has made us — hence
I loved them until they loved me.

Parker

Dorothy Parker (22 augustus 1893 – 7 juni 1967)

 

De Zweedse dichter Gustaf Fröding werd geboren op 22 augustus 1860 in Alsters gård bij Karlstad. Na zijn eindexamen gymnasium begon hij met studies aan de universiteit van Uppsala, maar die maakte hij niet af. Wel kwam hij tijdens zijn studie in aanraking met radicaal liberale kringen die invloed hadden op zijn politieke overtuigingen. Hij werkte een tijd bij de radicale krant Karlstads-Tidningen totdat een erfenis hem in staat stelde zich aan het schrijven te wijden. In 1889/90 moest hij echter voor het eerst opgenomen worden in een psychiatrische inrichting wegens een psychische aandoening. Daar voltooide hij zijn eerste bundel Guitarr och dragharmonika (Guitaar en trekharmonica) die in 1891 werd gepubliceerd. Het boek had meteen succes, maar Fröding maakte het niet mee, omdat hij zich ten tijde van de publicatie in een Noors verpleegtehuis bevond om zich tegen alcoholisme te laten behandelen. Tegelijkertijd werkte hij aan zijn tweede bundel Nya dikter (nieuwe gedichten) die in 1894 verscheen. Deze bundel had nog meer succes. Ook daarvan kon de dichter zelf niet genieten omdat hij aan een psychose leed. De rest van zijn leven zou hij in diverse instellingen opgenomen worden. Toch bleef hij schrijven.

Atlantis

 

Hark to the city-life roaring!

Dull is the boom of the rolling fray:

Sometimes a cry goes soaring

Shrill from the torrent spray.

Here all is quiet,

Quiet the water

Sleeps in the silent bay.

 

Here is all desolate seeming —

Far are we now from reality’s strand:

Only the City of Dreaming

Woven on water and land.

Let your head rest now

Here on my shoulder —

Look o’er the taffrail’s rand.

 

These are no rock-reefs that glimmer

Under our keel in the misty light:

Seest thou not castles that shimmer,

Seest thou the palaces bright?

That is Atlantis,

Dreamland’s Atlantis,

The world that was sunk in night!

 

Look on the white walls shining

There where the ways by the citadel meet

Godlike statues are lining

Garden and market and street.

All is deserted,

Memories only

Wander with joyless feet.

 

Gold gat the power for oppression:

Lordlings of Mammon the empire seized,

Stole all the millions’ possession,

Squandered in riot and feast.

Luxury’s conquests

Won they, and Ruin

Grew as the tale increased.

 

Then, as the high Gods fated,

Vanished and sank in the gulfing waves

A people to death dedicated —

Sank to their ocean graves:

Splendidly gifted,

Sunken and perished,

Whelmed in the sunless caves.

 

Thick-set corals are gleaming,

Paving the city of dreams and of sleep:

Sunrays like starlight seeming

Fall on the soundless deep:

Weeds of old ocean,

Twining their fibres,

Over the columns creep.

 

Some day, ah some day for us too

Dawneth our hour for the quenching of light

Some day descends upon us too

Sleep and eternal night —

Waves rolling o’er us,

Sunlight that filters

Dim through the waters bright.

 

Over our city out yonder,

Reared on foundations of slime and sand,

Some day the sea-waves shall wander,

Flooding our shore and strand:

Over us swirling,

Over us swinging,

Folk from an alien land.

 

 

Vertaald door  C.D. Locock 1925

 

Froding

Gustaf Fröding (22 augustus 1860 – 8 februari 1911)

 

De Franse dichter, schrijver en vertaler Jean Regnault de Segrais werd geboren op 22 augustus 1624 in Caen. Vanwege zijn knappe kop werd hij bij Anne Marie Louise d’Orléans aanbevolen als geheime secretaris. Hij had als taak haar geschriften te corrigeren en te publiceren. Een soortgelijke functie kreeg hij ook bij de schrijfster Marie-Madeleine de La Fayette zodat Zaïde (1669) en La princesse de Clèves (1678) onder zijn naam verschenen. Sinds 1662 was hij lid van de Académie française. Grote roem verwierf hij met zijn eclogen en pastoralen.

 

Stances

Doux ruisseaux coulez sans violence,
Rossignols modérez votre voix ;
Taisez-vous, Zéphyrs, faites silence,
C’est Iris qui chante dans ces bois.

Je l’entends et mon cœur qu’elle attire
La connaît à ses divins accents,
Aux transports que sa douceur m’inspire,
Mais bien mieux aux peines que je sens.

Que ses yeux ont d’attraits et de charmes !
Que mon cœur a pour eux de tourment !
J’ai payé mille fois de mes larmes
Le plaisir de les voir un moment.

 

segrais

Jean Regnault de Segrais (22 augustus 1624 – 15 maart 1701)

 

De Franse dichter en schrijver Georges de Scudéry werd geboren op 22 augustus 1601 in Le Havre. Hij diende een tijd in het leger, maar rond zijn dertigste vatte hij liefde op voor de literatuur en rond het midden van de zeventiende eeuw was hij een prominente figuur in Parijs. Zijn verzet tegen Corneille leverde hem de gunst op van Richelieu. Van de verschillende tragikomedies en pastorelen is alleen L’Amour tyrannique aan de vergetelheid ontsnapt. Toch kan een zeker poëtisch talent hem niet ontzegd worden.

 

L’automne

Ô Saison bienfaisante, aimable et douce Automne,
Toi que le Soleil voit d’un regard tempéré ;
Toi qui par les présents, que ta faveur nous donne,
Fais arriver un bien, qu’on a tant espéré.

Ce riche amas de fruits, dont ton front se couronne,
Rend par tous nos Hameaux, ton Autel révéré ;
L’Abondance te suit ; le Plaisir t’environne ;
Mais un plaisir tranquille, aussi bien qu’assuré.

Bacchus te suit partout ; et Cérès t’accompagne ;
Les Côteaux élevés, et la vaste Campagne,
Leurs raisins et leurs blés, te montrent tour à tour :

Chacun dans l’Univers, a
le fruit de ses peines ;
Moi seul, hélas moi seul, abusé par l’Amour,
N’ai qu’un espoir trompeur, et des promesses vaines.

 

scudery

Georges de Scudéry (22 augustus 1601 – 14 mei 1667)

 

De Nederlandse schrijver en beeldend kunstenaar Willem Arondéus werd op 22 augustus 1894 in Naarden geboren.Hij groeide op in Amsterdam. Op dertienjarige leeftijd werd hij toegelaten tot de Quellinusschool, de latere Rietveld Academie, waar hij zich toelegde op het decoratief schilderen. Hij kwam met andere kunstenaars in aanraking en raakte goed bevriend met de dichter Adriaan Roland Holst. In 1923 kreeg hij de opdracht een wandschildering te maken in het stadhuis van Rotterdam. Dat betekende een doorbraak als beeldend kunstenaar. Algemeen wordt in dit werk de invloed gezien van de beeldend kunstenaar Richard Roland Holst, een man die hij bewonderde en die hem beïnvloedde.Voor het gedicht ‘De Stervende’ van zijn andere steun en inspiratiebron Adriaan Roland Holst maakt hij een gravure.

 

ArondeusHoutsnede

Houtsnede voor ‘De Stervende’

 

Omstreeks 1935 wendde hij zich af van de beeldende kunst en wijdde hij zich aan het schrijven. In 1938 debuteerde hij met de roman Het uilenhuis. Zijn volgende roman In de Bloeiende Ramenas kreeg evenals de eerste een redelijk goede ontvangst, al waren er kritische geluiden over zijn stijl. In 1939 verscheen zijn eerste kunsthistorische boek, een biografie van Matthijs Maris. Arondéus was een bijzondere en eigenzinnige Noord-Hollander die dwars tegen de tijdgeest in al rond 1914, op twintigjarige leeftijd, openlijk voor zijn homoseksualiteit uitkwam. Toen in de loop van 1941 Arondéus’ boek over de monumentale schilderkunst in Nederland werd gepubliceerd, bevond hij zich al midden in het verzetswerk. Hij falsificeerde met Willem Sandberg en Gerrit van der Veen persoonsbewijzen en schreef de Brandarisbrieven. In deze brieven signaleerde hij gevallen van culturele collaboratie en riep hij op tot verzet als de bezetter het vrije kunstleven bedreigde zoals met de oprichting van de Kultuurkamer. Hij werd opgepakt en met een aantal vrienden uit het verzet na een schijnproces ter dood veroordeeld. In de gevangenis schreef in zijn afscheidsbrief:

 

“Het is zoo licht om heen te gaan; er is geen enkele droefheid meer of angst; als je eenmaal zóó dicht bij den dood gekomen bent als wij nu zijn, dan verliest het alle verschrikking. Er is alleen nog maar verwondering omdat het zoo licht is om in liefde van het leven te scheiden, zoo blij is om wat je achterlaat zonder bitterheid te kunnen gedenken. Ik heb veel verbittering gekend, maar dat is alles voorbij. Het is goed en mooi geweest.”

 

 

Arondeus

Willem Arondéus (22 augustus 1894 – 1 juli 1943)

 

De Duitse schrijfster Irmtraud Morgner werd geboren op 22 augustus 1933 in Chemnitz. Na wat prozawerk in de stijl van het socialistische realisme kwam in 1968 voor haar de doorbraak bij het lezerspubliek van de DDR met de roman „Hochzeit in Konstantinopel“. De mix van fantasie en realistische beschrijving van het alledaagse leven vanuit feministisch perspectief zou haar handelsmerk worden. Met de romans die er op volgden zoals „Leben und Abenteuer der Trobadora Beatriz“ en „Amanda“ vierde zij vanaf 1974 ook grote successen in de BRD.

 

Uit: Die wundersamen Reisen Gustavs des Weltfahrers (1972)

 

Mein Vater starb, als ich noch ein Kind war. Er hinterließ mir weder Besitz noch Geld, sondern Talent. Damit bewarb ich mich, als ich das vierzehnte Lebensjahr vollendet hatte, repräsentiert durch meinen Rechtsvertreter Emil Hädler, bei der Königlich-Sächsischen Staatseisenbahn. Ich wurde als Schlosserlehrling eingestellt, lernte aus, wurde Geselle, später Hilfsheizer, Heizer, Reservelokomotivführer und erreichte im Mannesalter, wozu ich berufen war. Ich zeugte v
ierzehn Kinder und fuhr große Lokomotiven, in meinen besten Jahren nur D-Zug-Lokomotiven. Alle Haupt- und viele Nebenstrecken meiner Reichsbahndirektion kannte ich. Wenn ich vom Dienst kam und die Küche betrat, wo man sein Wort schlechter verstand als auf steifachsigen Lokomotiven, begaben sich die großen Kinder auf die großen Bänke, die um den großen Tisch standen, und die kleinen auf die kleinen Bänke, die um den kleinen Tisch standen. In unserer Küche standen damals nur Tische und Bänke und ein gemauerter Herd. Auf dem kochte meine Frau Klara Kartoffelsuppe, Kaffee und Windeln in großen Töpfen. Über dem Herd hing ein Wandbord. Dort standen ein Dutzend zwiebelgemusterte Gewürzdosen, die nicht enthielten, was ihre Aufschriften besagten, sondern: Thymian, Estragon, Basilikum, Sellerie, Liebstöckel, Kümmel, Majoran, Beifuß, Dill, Pfeffer, Leberwurstgewürz, Blutwurstgewürz.”

 

Morgner

Irmtraud Morgner (22 augustus 1933 – 6 mei 1990)

 

De Duitse dichter en schrijver Wolfdietrich Schnurre werd geboren op 22 augustus 1920 in Frankfurt am Main. Zie ook mijn blog van 22 augustus 2006.

 

Uit: Als Vaters Bart noch rot war

 

“Mit einem Schlage war es Frühling. Auf der abgestorbenen Ulme im Hof sang eine frühe Drossel, die Spatzen verschwanden mit ellenlangen Strohhalmen hinter der Dachrinne, und in den Schaufenstern der Papierhandlungen waren rotgelbe Triesel und stumpf glänzende Murmeln zu sehen.
Vater stand jetzt wieder früher auf, und wir gingen morgens immer in den Tiergarten, wo wir uns auf eine Bank in der Sonne setzten und dösten oder uns Geschichten erzählten, in denen Leute vorkamen, die Arbeit hatten und jeden Tag satt wurden.
War die Sonne mal weg, oder es regnete, gingen wir in den Zoo. Wir kamen umsonst rein; Vater war mit dem Mann an der Kasse befreundet.
Am häufigsten gingen wir zu den Affen; wir nahmen ihnen meist, wenn niemand hinsah, die Erdnüsse weg; die Affen hatten genug zu essen, sie hatten bestimmt viel mehr als wir.
Manche Affen kannten uns schon; ein Gibbon war da, der reichte uns jedesmal alles, was er an Eßbarem hatte, durch das Gitter. Nahmen wir es ihm ab, klatschte er über dem Kopf in seine langen Hände, fletschte die Zähne und torkelte wie betrunken im Käfig umher. Wir dachten zuerst, er machte sich über uns lustig; aber allmählich kamen wir dahinter, er verstellte sich nur, er wollte uns der Peinlichkeit des Almosenempfanges entheben.”

 

Schnurre

Wolfdietrich Schnurre (22 augustus 1920 – 9 juni 1989)