De Nederlandse schrijver, columnist en dichter Koos van Zomeren werd geboren in Velp op 5 maart 1946. Zie ook alle tags voor Koos van Zomeren op dit blog.
Uit: Het verkeerde paard
“Luid toeterend passeerde een melkwagen. Treubes nam zijn pet af, moeder huiverde. Wouter wilde haar een hand geven, maar ze weerde hem af en hij zag aan haar ogen dat ze er niet eens erg in had.
In de verte vlogen een paar kraaien op. Eindelijk, daar was de bus! Hij nam de bocht en werd langzaam groter. Op een gegeven moment kon je de chauffeur en een handvol passagiers onderscheiden. Heel even liet Wouter zich afleiden door de sierlijke letters waarin de naam van de ondernemer op de caramelkleurige flank geschilderd was. Hij fantaseerde wel eens dat ooit zijn eigen naam op de zijkant van een bus zou staan.
Sidderend kwam het gevaarte, dat bijna de hele breedte van de weg in beslag nam, tot staan. Begeleid door een scherp sissend geluid klapte de deur open. En daarna gebeurde er een hele tijd niets. Het duurde echt een eeuwigheid voordat achter in de bus beweging ontstond en bijna nog eens zo’n eeuwigheid voordat Wouters vader met een tas voor zich uit naar buiten klom.
De bus vertrok. Treubes grijnsde, de kleintjes verborgen zich achter hun moeder en zij wachtte af, net als Wouter.
‘Nou, vooruit dan maar,’ zei vader. En zo aanvaardden ze de terugtocht: met z’n zessen nu. Wouter hoopte dat het weerzien van het bos zijn vader plezier zou doen.
Thuis geurde de koffie. Het gebak stond uitgestald op tafel. Vader keek om zich heen, zette zijn tas op de treedjes voor de bedstee en zei: ‘Daar ben ik dan, het feest kan beginnen.’ Dat klonk alsof het hem niets kon schelen, verwijtend zelfs.
‘Hoe heb je het gehad?’ vroeg Treubes.
‘Goed natuurlijk.’ En toen wendde hij zich ten langen leste tot zijn kroost. ‘En kindertjes, zijn jullie braaf geweest?’ Wimmie en Joke knikten schaapachtig. Wouter verwenste hen; als ze nog duidelijker lieten blijken dat ze doodsbenauwd waren liep alles in het honderd. Om dezelfde reden verwenste hij het gesnuif van zijn moeder. Hij zelf probeerde zich een mannelijke houding aan te meten en zijn vader zodoende te dwingen hem eindelijk aan te kijken en iets van zijn padvindershemd te zeggen.
Zo was het onder de koffie en onder het middageten en eigenlijk de hele dag lang, tot ook Wouter de moed begon te verliezen. Toen keek ook hij het vertrek eens rond. Hij probeerde zich in te denken wat zijn vader ervaren had toen hij binnenkwam en kwam tot de sombere conclusie dat er, inderdaad, niets veranderd was.”
De Italiaanse filmregisseur, dichter en schrijver Pier Paolo Pasolini werd geboren in Bologna op 5 maart 1922. Zie ook alle tags voor Pier Paolo Pasolini op dit blog.
Acht gedichten voor Ninetto
1 /
Jouw plaats was aan mijn zijde,
en daar was je trots op.
Maar zittend met je arm op het stuur
zei je: “Ik kan niet verder. Ik moet hier blijven, alleen ‘
Als je in dit provinciedorp blijft, loop je in de val.
We doen het allemaal. Ik weet niet hoe of wanneer, maar je doet het.
De jaren waaruit een leven bestaat, verdwijnen in een oogwenk.
Je bent stil, nadenkend. Ik weet dat het liefde is
die ons uit elkaar scheurt.
Ik heb je alle kracht
van mijn bestaan gegeven,
maar toch ben je nederig en trots, en gehoorzaam je een bestemming
die wil dat je verarmd blijft. Je weet niet
wat te doen, al dan niet toegeven.
Ik kan niet doen alsof jouw verzet
me geen pijn doet.
Ik kan de toekomst zien. Er is bloed op het zand.
Vertaald door Frans Roumen
Pier Paolo Pasolini en Ninetto Davoli
Zie voor nog meer schrijvers van de 5e maart ook mijn blog van 5 maart 2019 en ook mijn blog van 5 maart 2018 deel 1 en ook mijn blog van 5 maart 2017 deel 1 en ook deel 2.