De Nederlandse dichteres, vertaalster, recensente en popcritica Elly de Waard werd geboren in Bergen (NH) op 8 september 1940. Zie ook alle tags voor Elly de Waard op dit blog.
Aan…
Zoals een vader, die zich in zijn
kinderen verdiept –
zo is de wind, als hij het blad beschouwt
dat hij nog hangen liet.
De wijze waarop kou, koortsachtig,
wolken aan je lippen graast, nu je ligt uitgeteld,
is die van wollen schapen op een pasgeschoren veld –
zo raadselachtig.
Teveel doen heft tekort gedaan nooit op –
voor sommig verdriet is de dood het intiemste.
Winter, gelukkige gevangenis,
waarin wij zijn geveld door rust, niet meer door ziekte.
Wie Zegt
Wie zegt dat vlinders geen bibliotheken
Hebben waarin de stand van het verpoppen
Tot op de draden staat berekend?
Bloembladeren geen ponskaarten zijn
Van andere berichten dan van eten?
Onze uren zijn hun leven
Maar onze ondergang valt net zo min
Te meten aan het perspektief
Van sterren waarin wij ons onzichtbaar
Weten. Uit uitspansel is de limiet
Aan elk gedachtenstelsel
Gevangen in het gareel waarvan
Wij kruipen of rennen
Alnaargelang.
Media vita
Verspreid tegen de lucht gespijkerd als de sterren
En van liefde ziek ben ik, ik kom tot niets.
Nacht is het in je ziel, de grijze iris van je blik
Balt zich rondom je ondoordringbare pupillen samen.
Ons bed, de plek van je confessies, is zo naakt
Als kalend linnen en zo onbevlekt
Als het uitzicht op de stad die in de diepte
Voor het raam van dit hotel in sneeuw ligt uitgeteld.
Een wolkenkrabber klieft het stratenplan
Dat in een vorige eeuw met vaste hand werd aangelegd –
Platanen, stammen bladderend als plafonds,
Ontbloten er hun pleisterwerk en in hun takken
Hangen uitgebrand de vruchten van hun lampions –
Zwart kant bedekt frivool balcons, ook die van onze kamers
Waar de stoelen gapen nu over de vloeren
Lopers van ochtendlicht in banen worden uitgerold.
Wij reizen samen,
Slapen zonder lief te hebben en staan haastig op –
Stations zijn dit en restauraties, haltes, oponthoud
En alles wat zij van ons vergen
Is wat de opdracht is van elke dag aan elk voor zich:
De tijd te doden tot wij sterven.
De Amerikaanse dichteres Mary Oliver werd geboren op 10 september 1936 in Maple Heights, Ohio. Zie ook alle tags voor Mary Oliver op dit blog.
De volgende keer
Wat ik de volgende keer zou doen, is kijken naar
de aarde alvorens iets te zeggen. ik zou stoppen
net voordat ik een huis binnenging
en een minuut keizer zijn
en beter naar de wind luisteren
of naar hoe stil de lucht is.
Als iemand tegen me zou spreken, zij het
verwijtend of lovend of gewoon als tijdverdrijf,
zou ik naar het gezicht kijken, hoe de mond
moet werken, en elke spanning zien, elke
teken van wat de stem verhief.
En vooral zou ik meer begrijpen – de aarde
die zich schrap zet en zweeft, de lucht
die elk blad en veer boven
bos en water vindt, en voor ieder mens
het lichaam dat in de kleding gloeit
als een licht.
Vertaald door Frans Roumen
Zie voor nog meer schrijvers van de 8e september ook mijn blog van 8 september 2018 deel 1 en ook deel 2.