Linda Pastan

De Amerikaanse dichteres Linda Pastan werd geboren op 27 mei 1932 in New York. Zie ook alle tags voor Linda Pastan op dit blog.

 

ALL WE HAVE TO GO BY

As if I had dreamed the snow
into falling,
I wake to a world
blanked out
in its particulars,
nearly erased.

This is the silence
of absolute whiteness—the mute
birds nowhere
in sight, the car
and animal tracks
filled in,

all boundaries,
as in love,
ambiguous.
Sometimes all we have
to go by
is the weather:

a message
the snow writes
in invisible ink,
what the sky means
by its litmus colors.

Now my breath
on the chilly window
forms a cloud
which may turn
to rain later,
somewhere else.

 

The Answering Machine

I call and hear your voice
on the answering machine
weeks after your death,
a fledgling ghost still longing
for human messages.

Shall I leave one, telling
how the fabric of our lives
has been ripped before
but that this sudden tear will not
be mended soon or easily?

In your emptying house, others
roll up rugs, pack books,
drink coffee at your antique table,
and listen to messages left
on a machine haunted

by the timbre of your voice,
more palpable than photographs
or fingerprints. On this first day
of this first fall without you,
ashamed and resisting

but compelled, I dial again
the number I know by heart,
thankful in a diminished world
for the accidental mercy of machines,
then listen and hang up.

 

THE DOGWOODS

I remember, in the week
of the dogwoods, why sometimes
we give up everything
for beauty, lose our sense
and our senses, as we do now
for these blossoms, sprinkled
like salt through the dark woods.

And like the story of pheasants
with salt on their tails
to tame them,
look how we are made helpless
by a brief explosion
of petals
one week in April.

 

Ik ben met je getrouwd

Ik ben om allemaal verkeerde redenen met je getrouwd,
gecharmeerd door je gevaarlijke familiegeschiedenis,
door de onschuldige spieren, uitpuilend als verborgen
wapens onder je shirt, door je onnozele dassen,
de kleuren van geschilderde stukjes zonsondergang.
Ik was ook gecharmeerd van jouw aannames
over mij: mijn sereniteit – die spiegel die wacht om te
barsten, mijn flitsende acrobatiek met messen in de keuken.
Hoe mis we het allebei hadden over elkaar,
en hoe gelukkig we zijn geweest.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 27^e mei ook mijn blog van 27 mei 2023 en ook mijn blog van 27 mei 2020 en eveneens mijn blog van 27 mei 2019 en ook mijn blog van 27 mei 2018 deel 2.