De Italiaanse schrijver Andrea De Carlo werd geboren in Milaan op 11 december 1952. Zie ook alle tags voor Andrea De Carlo op dit blog.
Uit:Due di Due (Vertaald door Paula Geldenhuys)
“The cars proceed in brief leaps, thickening with their exhaust fumes the already foul and chilly air. A scrawny she-teacher slips past, like an aged predatory animal that has had its feast and is momentarily shy of any bad intentions.
Again I say to Guido Laremi, «I’m sorry». He hints a smile, says «It’s all right».
He has a slightly hoarse voice, rasping. We clasp hands quasi formal, in this precarious position between street and sidewalk, in the clamor and the sound of motors.
He then asks me if I won’t give him a ride home: as a form of compensation, it would seem.
I restart my motor scooter; he gets on behind me and I set off, swaying between the cars and the students. It is not a two-seater, thin and light as it is, with the short saddle and no rear footrests. Guido Laremi keeps his legs lifted, says «watch out» three or four times.
And it is a November day and Milan is nearing her worse persecutory gray; the house in which I’m expected for lunch does not attract me at all; I have nothing interesting lined up for the afternoon.
There is no attractive girl whom I hope to see soon; all around me seems irksome and senseless in the same manner; cueless.
Even regarded from a distance and pieced back together it is not an idyllic memory, this of my scooter quivering through the old streets clogged with traffic, with Guido Laremi behind holding on to the tubes of the frame.”
Andrea De Carlo (Milaan, 11 december 1952)
De Egyptische schrijver Naguib Mahfouz werd geboren op 11 december 1911 in Caïro. Zie ook alle tags voor Naguib Mahfouz op dit blog.
Uit:Palace Walk (Vertaald door William M. Hutchins)
“There was nothing to attract the eye except the minarets of the ancient seminaries of Qala’un and Barquq, which loomed up like ghostly giants enjoying a night out by the light of the gleaming stars. It was a view that had grown on her over a quarter of a century. She never tired of it. Perhaps boredom was an irrelevant concept for a life as monotonous as hers. The view had been a companion for her in her solitude and a friend in her loneliness during a long period when she was deprived of friends and companions before her children were born, when for most of the day and night she had been the sole occupant of this large house with its two stories of spacious rooms with high ceilings, its dusty courtyard and deep well.
She had married before she turned fourteen and had soon found herself the mistress of the big house, following the deaths of her husband’s parents. An elderly woman had assisted her in looking after it but deserted her at dusk to sleep in the oven room in the courtyard, leaving her alone in a nocturnal world teeming with spirits and ghosts. She would doze for an hour and lie awake the next, until her redoubtable husband returned from a long night out.
To set her mind at rest she had gotten into the habit of going from room to room, accompanied by her maid, who held the lamp for her, while she cast searching, frightened glances through the rooms, one after the other. She began with the first floor and continued with the upper story, reciting the Qur’an suras she knew in order to ward off demons. She would conclude with her room, lock the door, and get into bed, but her recitations would continue until she fell asleep.”
Naguib Mahfouz (11 december 1911 – 30 augustus 2006)
Cover
De Nederlandse schrijver, dichter en graficus Johan Christiaan Jacob (Chris) van Schagen werd geboren in Vlissingen op 11 december 1891. Zie ook alle tags voor J.C. van Schagen op dit blog.
Ergens moet het zijn
ergens moet het zijn
een soort verwilderde tuin
van oude stilte
de boom voor het huis
zacht wazelt hij zijn verhaal
niemand begrijpt het
het heeft geregend
de tuin dampt goede geuren
aarde die verlangt
Houtje
Het houtje drijft op de zee
het kleine houtje op de grote zee
het voelt zich erg eenzaam
Eerst leek dat drijven wel wat
zo afwisselend
en tegelijk zo wijd
maar op den duur wil je toch meer vastigheid
en er is ook helemaal geen conversatie
Je komt bijna nooit een ander houtje tegen
en de zee geeft helemaal niets om je
De zee geeft helemaal nergens om
Het houtje droomt nu maar van een strand
Nee – niet van vroeger
toen ze boom was
Dat is verloren
Een strand is er niet
J.C. van Schagen (11 december 1891 – 17 april 1985)
De Vlaanse dichter Paul Rigolle werd geboren in Roeselaere op 11 december 1953. Zie ook mijn blog van 11 december 2010 en ook alle tags voor Paul Rigolle op dit blog.
Lamp
Wat hem lief is heeft hem omringd. De dingen
vertellen meer dan hij dat kan. Alles op de tast.
Handgemaakt, een specht uit Praag die klimt
op eigen kracht. Renner van azuur,
Provençaals, de Mont-Ventoux. De danser
die met zijn eigen voeten praat, de man die dacht
dat hij een schip kon zijn. Een kei, een kans,
het potlood dat om zijn geluid de voorkeur krijgt
op het goud van elke pen. Er brandt een lamp.
Zijn vinger aait het hout, de verloren lomp
die in het papier verborgen zit. Zijn kleine handen
baden in een kring van licht. Hij schrijft de ochtend op
die hem betrappen mag in ieder ding.
Koning
(“Uw onbekende koning spreekt”)
En of ik van mijn volk de spreuken en de spoken ken.
Want ooit, ooit was ik één van hen. Met de biddenden
bad ik. En met zij die aten vrat ik mij te pletter
aan de stenen tafels van het bijgeloof. Aan hoefijzers
en hosties geen gebrek. Op vrijdag vis en voor als het mis
mocht gaan hield ook ik graag een eerste tandje bij.
Maar ik die nu ben opgestaan, voorwaar mijn dierbaren,
voorwaar ik zeg u, wat in uw hoofd besloten ligt, het is
niet gering. Al zolang woon ik er in de herinnering. Buig nu
en laat mij als een kleine koning uit. Genoeg heb ik
van Uw blindheid die mij geeuwen doet. Genoeg zeg ik.
Leg af die kleppen! Weg het boze oog. Kijk dan toch
hoe schitterend elk jaar de nieuwste eeuw begint.
Paul Rigolle (Roeselare, 11 december 1953)
De Oostenrijkse dichter, schrijver en vertaler Ludwig Laher werd geboren op 11 december 1955 in Linz. Zie ook alle tags voor Ludwig Laher op dit blog en ook mijn blog van 11 december 2010.
wir spielen auf zeit
wir spielen auf zeit
lösen probleme auf
geduldigem papier
wo ein schlagwort
wie geschmiert das
andere gibt und
die rechnungen
auf den wirt gehen
oder aufgehen
ohne den wirt
ab und zu
ab und zu
rate ich
mir
ab
ab und zu
rate ich
mir
zu
ab und zu
rate ich
mir
ab und zu
zugleich
ab und zu
rate ich
Ludwig Laher (Linz, 11 december 1955)
De Oostenrijkse dichter, schrijver en rechter Janko Ferk werd geboren op 11 december 1958 in Sankt Kanzian am Klopeiner See, Kärnten. Zie ook alle tags voor Janko Ferk op dit blog en ook mijn blog van 11 december 2010.
vorzügliche wärmung
sechs
tiergleich
zusammengekrümmt
dazu verkrampft
lag ich
den kopf und die knie
an den bauch gedrängt
fünf
der kälte
entrann ich
und ersparte
beträchtliche wärme
vier
ein kalter
hauch
umströmte
mich
drei
in
der bleichen helle
lebte ich
zwei
schlief
am kühlen feuer
eins
im flammenschein
einem stein
einem stein
werde ich
von meiner einsamkeit
erzählen
er wird mir
sein herz
zeigen
und mich
einladen
sein bruder
ein stein
zu werden
er wird mir
moos
versprechen
und ewiges leben
Janko Ferk (Sankt Kanzian, 11 december 1958)
De Klopeiner See in de winter
De Franse schrijver, politiek filosoof en journalist Alain de Benoist werd geboren in Saint-Symphorien op 11 december 1943. Zie ook alle tags voor Alain de Benoit op dit blog.
Uit: Aufstand gegen die Eliten
„„Statt Kooperation und Solidargemeinschaften zu stärken und Europa zu einer geschützten Macht in einer immer instabiler werdenden Welt zu machen, schreibt die Verfassung effektiv den “Grundsatz einer offenen Marktwirtschaft mit freiem Wettbewerb” fest, fordert die totale Liberalisierung von Dienstleistungen und die ebenso totale Freiheit des weltweiten Kapitalflusses, dekretiert die Unabhängigkeit (und damit die politische Verantwortungslosigkeit) der Zentralbank sowie die progressive Zurücknahme aller Beschränkungen für internationalen Handel und Investitionen im Ausland. Die Freiheit bildet nicht mehr das Fundament der Verfassung, sie verkommt zu einem bloßen Anhängsel des Marktes. Indem sie es den Erfordernissen der Nato – die laut Verfassungstext “für die ihr angehörigen Staaten weiterhin das Fundament ihrer kollektiven Verteidigung und die Instanz für deren Verwirklichung” – sowie jenen des Weltmarktes ausliefert, entwaffnet die Verfassung Europa, statt es zu stärken.
Die Verunsicherung ist umso akuter, als das soziale Klima sich in den letzten Jahren unablässig verschlechtert hat. Jüngst hat eine Studie festgestellt, dass etwa ein Drittel der Franzosen – ein
ungeheurer Anteil – in Armut, großen finanziellen Schwierigkeiten oder sozialem Elend lebt, während die Profite der Unternehmen stetig zunehmen.
Nichts versinnbildlicht diesen Kontrast besser als die an den Industriellen Daniel Bernard gezahlte
Abfindung in Höhe von 38 Millionen Euro – das entspricht 2.514 Jahren Sozialhilfesatz – nach seiner
Entlassung als Chef der Kaufhauskette Carrefour, während den Angestellten des Konzerns seit Monaten eine Gehaltserhöhung verweigert wird.
Jahrzehntelang ist Europa als Lösung der Probleme seiner Bürger dargestellt worden. Mittlerweile trägt es nicht nur zu diesen Problemen bei, sondern droht einen konstitutionellen Rahmen für ihre Verschlimmerung zu schaffen.”
Alain de Benoist (Saint-Symphorien, 11 december 1943)
Zie voor nog meer schrijvers van de 11e december ook mijn blog van 11 december 2012 en ook mijn blog van 11 december 2011 deel 2 en eveneens deel 3.