De Vlaamse dichter en schrijver Charles Ducal (pseudoniem van Frans Dumortier) werd geboren in Leuven op 3 april 1952. Zie ook alle tags voor Charles Ducal op dit blog.
Tiran
De patriarch ligt opgebaard, eeuwenoud,
omringd door een liefde
die hij, dood, blijft gebieden:
dochters van God, om zijn wil ongetrouwd
en toegewijd aan zijn leeglopend lichaam.
Hij rust voldaan, een volstrekte tiran,
onverschillig om wie zijn afgestamd,
hem haastig groeten en weggaan,
alsof die oogleden kijken,
een koude blik die overziet
hoeveel leven er van hem overschiet.
Wij moeten hem dood zien te krijgen.
Poëtica
Er is geen poëzie in een te helder leven.
Op het behang is altijd een plek
die wacht op het vocht. Een vuile bek
zoekt in de laden naar onzegbaarheden.
Alles wat toonbaar is moet overschreven,
ieder gedicht gewassen in inkt
die blind van de moerassen zingt,
waarvan men ziende niets kan weten.
Er is geen poëzie in een te helder leven,
in zuivere spiegels is geen gat
waardoor men in de afgrond stapt
en in het woord valt, woest en ledig.
De hand 1
Mijn kamer is een kamer in de tijd.
God zwijgt. Ik heb verkeerd geleefd,
mijn adem opgeteerd in de luchtbel
van een geloof. Ik schreef mijzelf
om veilbaar te zijn honderd jaar
na mijn dood. Zonder lust brak ik
mijn deel van het dagelijks leven,
verstrooid, bang om de eeuwigheid
te verspelen aan liefde en brood.
Buiten waaide de wereld, wierp
steentjes tegen het raam. Ik zat
in mijn huisje en likte mijn handpalm,
en las in de kranten niet meer dan
de rechtvaardiging van mijn bestaan.
Charles Ducal (Leuven, 3 april 1952)
De Nederlandse schrijver, dichter en columnist Adriaan Jaeggi werd geboren op 3 april 1963 in Wassenaar. Zie ook alle tags voor Adriaan Jaeggi op dit blog.
Groeten uit de Bilderdijkstraat
De tram gaat rommelend om.
In de blauwspar van gemeentewege
trinkelen bierblikken liederen van verzoening.
Hier ga je wonen als je scheiding onder de rechter is
waar bomen kaal als bezemstelen salueren. Waar
men uitkijkt op modemagazijn Mateloos,
op loopafstand van buurtsuper Bilderdijk.
Ik stuur je de groeten uit de Bilderdijkstraat,
hoofdslagader van Oud-West. Hier bloeden wij
langs shoarma, döner, snackbar, belwinkel.
Op nummer 70 worden wonderen verricht,
7 dagen per week, tegen concurrerende prijzen.
Ga even zitten met je manke poot.
Laat de duiven van het Kwakersplein
aan je tenen pikken.
Shoarma, shoarma, supermarkt. De tram
gaat rommelend om de hoeken.
Onsterfelijkheid bestaat, in de Bilderdijkstraat
maar we moeten er wel naar zoeken.
Het hoogste punt
Er is een plaats vlak bij de top
waar ik met jou wil zijn. Niet om
het uitzicht of de vlaggen
of de klimmers die hun kop
volzuigen met mijn zuurstof
maar om het uitstel van de laatste
stap. Er is geen plaats daar verderop,
er is een afdaling. Dus neem mijn hand,
ga met mij mee de zangberg op
en hou me tegen voor de top.
Adriaan Jaeggi (3 april 1963 – 10 juni 2008)
Cover
De Nederlandse dichter en schrijver Frederik van Eeden werd geboren in Haarlem op 3 april 1860. Zie ook alle tags voor Frederik van Eeden op dit blog.
Het zee-geruis
Het zee-geruis zal ik nog dan gedenken
als diep in zand, mijn hoorloos oor vergaat,
als lichten mild mijn ogen niet meer drenken,
als zonder woon mijn ijle wezen staat.
Naar ’t zee-geruis zal ik nog dan verlangen
als naar het liefst wat mij de wereld dee.
Zij zingt de kroonzang aller wereld-zangen,
de op zandig veld neerdonderende zee.
Verheugt u toch, gij die dit rijmke lezen
en nog in gloed der zonne wandlen meugt
de stranden langs, wen mijn verstorven wezen
reeds lang ontbeert wat ’t zozeer heeft verheugd.
Zegent dan uwe zinne’ en uwe dag !
Ik die dit schreef, ging met een hart vol wonden,
handen vol euvel, oren vol geklag,
en heb het leven toch zo schoon gevonden.
Voor de liefste
Aan mijne Vrouw.
In zachte klanken saamgebracht
Heb ik uw zoete naam gedacht,
O mijn Lief-uitverkoren!
Die ’t liefst mij aller dingen zijt,
Die ik mijn hart heb ingeleid
En eeuwig zal behoren.
Dit lied is voor de Liefste mijn,
Dus zal ’t als mijne liefde zijn,
Als een gesmede keten
Van rijm aan rijm aaneengehecht
En om twee harten heengelegd,
Die van geen scheiden weten.
Frederik van Eeden (3 april 1860 – 16 juni 1932)
Hier met zijn verloofde Martha van Vloten, omstreeks 1882
De Duitse dichter Peter Huchel werd geboren in Lichterfelde bij Berlijn op 3 april 1903. Zie ook alle tags voor Peter Huchel op dit blog.
Auffliegende Schwäne
Noch ist es dunkel, im Erlenkreis,
Die Flughaut nasser Nebel
Streift dein Kinn. Und in den See hinab,
Klaftertief,
Hängt schwer der Schatten.
Ein jähes Weiß,
Mit Füßen und Flügeln das Wasser peitschend,
Facht an den Wind. Sie fliegen auf,
Die winterbösen Majestäten.
Es pfeift metallen.
Duck dich ins Röhricht.
Schneidende Degen
Sind ihre Federn.
Keine Antwort
Aufs schwimmende Nebelhaupt
der Eiche
setzt sich die Krähe.
Der Katzenbalken ist leer.
Schatten von dürrem
Weingerank
an der Zimmerdecke.
Zeichen,
von eines Mandarinen Hand
Das Alphabet,
das du besitzt,
reicht nicht aus,
Antwort zu geben
der wehrlosen Schrift.
Peter Huchel (3 april 1903 – 30 april 1981)
De Canadese schrijfster Arlette Cousture werd geboren in Saint-Lambert op 3 april 1948. Zie ook alle tags voor Arlette Cousture op dit blog.
Uit: Ces enfants d’ailleurs
« À douze ans, on commence à travailler à la ferme. Mon père veut que nos mains soient aussi habiles que notre tête.
Jan ferma très fort et Mme Grabska entendit Mme Pawulska, leur mère, interrompre un morceau de piano, certainement pour réprimander son fils.
Élisabeth posa sa serviette et alla embrasser sa mère.
– Vous avez eu une belle journée ?
– Comme toutes les dernières journées de classe. Les ursulines riaient plus que d’habitude et les filles parlaient de leurs projets de vacances.
Zofia regarda sa fille. Elle serra les lèvres, incrédule devant les onze ans qu’Élisabeth portait avec une maturité et une élégance que ses jeunes amies lui enviaient. Elle et Tomasz, son mari, ne cessaient de remercier le ciel de leur avoir donné trois enfants aussi attachants. Zofia passa une main sur le front d’Élisabeth pour repousser une mèche blonde accrochée aux sourcils et tenta de la faire tenir derrière l’oreille. Elle lui demanda ensuite de vider son cartable et de jeter tous les papiers inutiles.
– Peux-tu demander à ton frère de venir me saluer? J’ai l’impression qu’il a oublié.
Élisabeth frappa à la porte de la chambre de Jan et entra sans attendre sa permission. Son frère était installé sur son lit, occupé à regarder les pages d’un herbier. Élisabeth s’assit à ses côtés. “
Arlette Cousture (Saint-Lambert, 3 april 1948)
De Vlaamse schrijver Pieter Aspe (pseudoniem van Pierre Aspeslag) werd geboren in Brugge op 3 april 1953. Zie ook alle tags voor Pieter Aspe op dit blog.
Uit: Grof wild
‘Morituri te salutant. De pathetische gladiatorengroet schoot hem toevallig te binnen. Hij zag flikkerende beelden uit een ouderwetse film. Kirk Douglas vertolkte de rol van Spartacus, de vrijheidsstrijder die zijn dwaze opstand tegen het machtige Rome met een eerloze kruisdood had moeten bekopen. De geschiedenis leerde immers dat de meeste rebellen gewelddadig aan hun einde waren gekomen en Victor had geen zin om hier te sterven.’
(…)
‘Welke straf hadden die kerels voor hem in petto? Een beeld uit de film Deliverance plantte zich als een brandende pijl in zijn geheugen. Het was de scène waarin twee gedegenereerde bosbewoners hun slachtoffer dreigden te verkrachten.’
(…)
‘Jeroen was een fervent aanhanger van Epicurus. Echt genot was een kwestie van discipline. Genieten kostte tijd. Hij begreep zijn leeftijdsgenoten niet die met woorden als snelle wip of hete teef de geneugten van het samenzijn omschreven.’
Pieter Aspe (Brugge, 3 april 1953)
Zie voor nog meer schrijvers van de 3e april ook mijn blog van 3 april 2012 deel 2.