Bij 4 mei
Dag van de doden
Het is weer voorjaar, dag van de doden
maar het sneeuwde toen deze woorden zich schreven
zij schreven vandaag, maar nu zij zich spreken
sneeuwt het nog steeds op een doodstille stad
vandaag hoort de woorden de stilte bezweren
alsof de tijd ooit te stillen was
zij noemen zich bij onteigende namen
zij willen wat doodzwijgt verstaanbaar maken
en roepen omlaag en omhoog in een gat
en spellen de sneeuw die maar niet wil smelten
op voorjaarsbloemen en monumenten
op vuilnisbelten en vazen met as
de witte stilte wordt gaandeweg grijzer
en wat de woorden ook willen ontzwijgen
de doden zijn dood, de bladzij is zwart –
De Duitse dichter, schrijver en essayist Paul Heyse werd geboren in Berlijn op 15 maart 1830. Zie ook alle tags voor Paul Heyse op dit blog.
Laatste wil
Op de dag dat het leven zal verdwijnen
en ik niet wakker worden kan,
in welke plaats of welke stad doet er voor mij niet toe,
ze zullen het bed voor me willen opmaken.
Een rustig graf zou ik hier graag willen,
onder deze cipressen,
waar ik met mijn zoete dromen rustte
en waarheen ik mijn schreden richtte.
Aan de oever van mijn meer, waar aan de randen
de vrede wappert met zijn vleugels,
zou ik met de mompelende golven
luisteren naar een cicadengetjilp,
zou ik vanaf de hoge Monte Baldo begroeten
de in slaap gevallen top,
zwartglanzend op het meer,
en trots en onveranderlijk, bekroond met sterren.
Vertaald door Frans Roumen
Portret door Adolph Menzel, 1853
Zie voor de schrijvers van de 4e mei ook mijn blogs van 4 mei 2019.