Dolce far niente
October door George Inness, 1886
October
O hushed October morning mild,
Thy leaves have ripened to the fall;
Tomorrow’s wind, if it be wild,
Should waste them all.
The crows above the forest call;
Tomorrow they may form and go.
O hushed October morning mild,
Begin the hours of this day slow.
Make the day seem to us less brief.
Hearts not averse to being beguiled,
Beguile us in the way you know.
Release one leaf at break of day;
At noon release another leaf;
One from our trees, one far away.
Retard the sun with gentle mist;
Enchant the land with amethyst.
Slow, slow!
For the grapes’ sake, if the were all,
Whose elaves already are burnt with frost,
Whose clustered fruit must else be lost—
For the grapes’ sake along the all.
Robert Frost (26 maart 1874 – 29 januari 1963)
Herfst in het Presidio park, San Francisco. Robert Frost werd geboren in San Francisco.
De Vlaamse schrijver Jan Van Loy werd op 30 oktober 1964 geboren te Herentals, in de Antwerpse Kempen. Zie ook alle tags voor Jan Van Loy op dit blog.
Uit: Ik, Hollywood
“Er was geen huis, geen poort, geen ankerplaats. Alleen een rij lage bomen, met daarachter meer van dezelfde bomen, allemaal in het gelid. Iedereen stapte uit.
‘Van wie is deze auto?’ vroeg Charlie.
‘Van mij,’ zei Mooney. ‘Van meneer Whitfield. Ik gebruik hem voor mijn werk.’
‘En wat moeten wij doen als we ergens naartoe willen?’
‘Daar rijdt een tram.’
Mooney wees naar het einde van de weg, waar niets bijzonders te zien was. Aan de overkant van de straat lag braakland, verderop stonden enkele bungalows.
‘Is er een drugstore?’
‘Dáár,’ zei Mooney weer. ‘In de hoofdstraat.’ Hij ging tussen de bomen door een pad op. De broers volgden hem maar.
‘Citroen,’ zei Mooney, wijzend naar een boom. ‘Tweehonderdvijftig stuks. Verwaarloosd.’ Hij wees naar de talrijke hoopjes aarde. ‘Zakratten.’
Ze kwamen bij een open ruimte rondom een donkere houten constructie.
‘Het huis,’ zei Mooney.
‘Dat is een schuur,’ zei Charlie.
‘Ja, een schuur,’ zei Louie, hoewel hij alleen in de filmpjes ooit een schuur had gezien.
‘Een schuur heeft geen binnenmuren,’ zei Mooney. ‘Dit heeft drie kamers.’
‘Het ziet eruit als een schuur,’ zei Charlie. ‘Iets voor vee.’
‘Vee gaat in een stal,’ zei Mooney. ‘Een schuur is voor opslag. En dit is een huis.’
Ze gingen naar binnen. De vloerplanken hikten onder elke stap. Er stonden een tafel met vier stoelen en een dun gestoffeerde bank; in een hoek een onversierde ladekast.
‘Drie maanden woon ik hier,’ zei Mooney. ‘Valt mee.’
‘Maar toch blij dat je nu kunt vertrekken?’ vroeg Louie.”
Jan Van Loy (Herentals, 30 oktober 1964)
De Amerikaanse dichter Ezra Pound werd geboren in Hailey, Idaho op 30 oktober 1885. Zie alle tags voor Ezra Pound op dit blog.
Uit: Canto II (Fragment)
The ship landed in Scios,
men wanting spring-water,
And by the rock-pool a young boy loggy with vine-must,
“To Naxos? Yes, we’ll take you to Naxos,
Cum’ along lad.” “Not that way!”
“Aye, that way is Naxos.”
And I said: “It’s a straight ship.”
And an ex-convict out of Italy
knocked me into the fore-stays,
(He was wanted for manslaughter in Tuscany)
And the whole twenty against me,
Mad for a little slave money.
And they took her out of Scios
And off her course…
And the boy came to, again, with the racket,
And looked out over the bows,
and to eastward, and to the Naxos passage.
God-sleight then, god-sleight:
Ship stock fast in sea-swirl,
Ivy upon the oars, King Pentheus,
grapes with no seed but sea-foam,
Ivy in scupper-hole.
Aye, I, Acœtes, stood there,
and the god stood by me,
Water cutting under the keel,
Sea-break from stern forrards,
wake running off from the bow,
And where was gunwale, there now was vine-trunk,
And tenthril where cordage had been,
grape-leaves on the rowlocks,
Heavy vine on the oarshafts,
And, out of nothing, a breathing,
hot breath on my ankles,
Beasts like shadows in glass,
a furred tail upon nothingness.
Lynx-purr, and heathery smell of beasts,
where tar smell had been,
Sniff and pad-foot of beasts,
eye-glitter out of black air.
The sky overshot, dry, with no tempest,
Sniff and pad-foot of beasts,
fur brushing my knee-skin,
Rustle of airy sheaths,
dry forms in the æther.
And the ship like a keel in ship-yard,
slung like an ox in smith’s sling,
Ribs stuck fast in the ways,
grape-cluster over pin-rack,
void air taking pelt.
Lifeless air become sinewed,
feline leisure of panthers,
Leopards sniffing the grape shoots by scupper-hole,
Crouched panthers by fore-hatch,
And the sea blue-deep about us,
green-ruddy in shadows,
And Lyæus: “From now, Acœtes, my altars,
Fearing no bondage,
fearing no cat of the wood,
Safe with my lynxes,
feeding grapes to my leopards,
Olibanum is my incense,
the vines grow in my homage.”
Ezra Pound (30 oktober 1885 – 1 november 1972)
Portret door Rickie Dickerson, 2000
De Franse dichter en schrijver Paul Valéry werd geboren op 30 oktober 1871 in Sète. Zie ook alle tags voor Paul Valéry op dit blog.
Baignée
Un fruit de chair se baigne en quelque jeune vasque,
(Azur dans les jardins tremblants) mais hors de l’eau,
Isolant la torsade aux puissances de casque,
Luit le chef d’or que tranche à la nuque un tombeau.
Éclose la beauté par la rose et l’épingle!
Du miroir même issue où trempent ses bijoux,
Bizarres feux brisés dont le bouquet dur cingle
L’oreille abandonnée aux mots nus des flots doux.
Un bras vague inondé dans le néant limpide
Pour une ombre de fleur à cueillir vainement
S’effile, ondule, dort par le délice vide,
Si l’autre, courbé pur sous le beau firmament,
Parmi la chevelure immense qu’il humecte,
Capture dans l’or simple un vol ivre d’insecte.
L’abeille
A Francis De Miomandre
Quelle, et si fine, et si mortelle,
Que soit ta pointe, blonde abeille,
Je n’ai, sur ma tendre corbeille,
Jeté qu’un songe de dentelle.
Pique du sein la gourde belle,
Sur qui l’Amour meurt ou sommeille,
Qu’un peu de moi-même vermeille,
Vienne à la chair ronde et rebelle!
J’ai grand besoin d’un prompt tourment:
Un mal vif et bien terminé
Vaut mieux qu’un supplice dormant!
Soit donc mon sens illuminé
Par cette infime alerte d’or
Sans qui l’Amour meurt ou s’endort!
Paul Valéry (30 oktober 1871 – 20 juli 1945)
Zelfportret, 1924
De Amerikaanse schrijver, psychiater en journalist Andrew Solomon werd geboren op 30 oktober 1963 in New York. Zie ook alle tags voor Andrew Solomon op dit blo
Uit: The Noonday Demon
“Depression is the flaw in love. To be creatures who love. we must be creatures who can despair at what we lose. and depression is the mechanism of that despair. When it comes. it degrades one’s self and ultimately eclipses the capacity to give or receive affection. It is the aloneness within us made manifest. and it destroys not only connection to others but also the ability to be peacefully alone with oneself. Love. though it is no prophylactic against depression. is what cushions the mind and protects it from itself. Medications and psychotherapy can renew that protection. making it easier to love and be loved. and that is why they work. In good spirits. some love themselves and some love others and some love work and some love God: any of these passions can furnish that vital sense of purpose that is the opposite of depression. Love forsakes us from time to time. and we forsake love. In depression. The meaninglessness of every enterprise and every emotion. the meaninglessness of life itself. becomes self-evident. The only feeling left in this loveless state is insignificance.
Life is fraught with sorrows: no matter what we do. we will in the end die; we are, each of us, held in the solitude of an autonomous body; time passes. and what has been will never be again. Pain is the first experience of world-helplessness, and it never leaves us. We are angry about being ripped from the comfortable womb. and as soon as that anger fades. distress comes to take its place. Even those people whose faith promises them that this will all be different in the next world cannot help experiencing anguish in this one; Christ himself was the man of sorrows. We live. however. in a time of increasing palliatives; it is easier than ever to decide what to feel and what not to feel. There is less and less unpleasantness that is unavoidable in life. for those with the means to avoid. But despite the enthusiastic claims of pharmaceutical science. depression cannot be wiped out so long as we are creatures conscious of our own selves. It can at best be contained-and containing is all that current treatments for depression aim to do. »
Andrew Solomon (New York, 30 oktober 1963)
Zie voor nog meer schrijvers van de 30e oktober ook mijn blog van 30 oktober 2015 en ook mijn blog van 30 oktober 2011 deel 2.