De Nederlandse dichter en prozaïst Ed Hoornik werd geboren in Den Haag op 9 maart 1910. Zie ook mijn blog van 9 maart 2007 en ook mijn blog van 9 maart 2008. en ook mijn blog van 9 maart 2009.
Tweespalt
Ik kan wel knielen en mijn schedel breken,
kluizenaar worden of wellicht cipier,
het kruis vereren, met gevangnen spreken,
in regen lopen om een nachtkwartier,
of, als Van Gogh, voor de berooiden preken,
mijn hemd verscheuren, arm zijn als een mier,
en met een scheermes mij het oor afsteken,
krankzinnig sterven; maar het helpt geen zier.
Onmachtig ben ik, God, U te belijden.
Poolstilte waart Gij, toen ik om u schreide,
wanhopig wachtend het gestelde uur.
Gij laat mij hongren zonder rust of duur;
Gij hebt mij lief achter een blinde muur.
Hoe haat ik U, hoe blijf ik U verbeiden.
Een vrouw beminnen
Een vrouw beminnen is de dood ontkomen,
weggerukt worden uit dit aards bestaan,
als bliksems in elkanders zielen slaan,
te zamen liggen, luisteren en dromen,
meewiegen met de nachtelijke bomen,
elkander kussen en elkander slaan,
elkaar een oogwenk naar het leven staan,
ondergaan en verwonderd bovenkomen.
‘Slaap je al?’ vraag ik, maar zij antwoordt niet;
woordeloos liggen we aan elkaar te denken:
twee zielen tot de rand toe vol verdriet.
Ver weg de wereld, die ons niet kan krenken,
vlakbij de sterren, die betoovrend wenken.
’t Is of ik dood ben en haar achterliet.
Ed Hoornik (9 maart 1910 – 1 maart 1970)
De Nederlandse schrijver en dichter Heere Heeresma werd geboren in Amsterdam op 9 maart 1932. Zie ook mijn blog van 9 maart 2007 en ook mijn blog van 9 maart 2008. en ook mijn blog van 9 maart 2009.
Uit: Hoe die twee elkaar ontmoetten
“De zon scheen reeds rose en vermiljoen door de wolkeloze lucht en kleurde de toppen der bomen toen de man zijn boot naar de oever stuurde en aanlegde op een aangeslibde zandplaat in een bocht van de rivier. Nog voor de boeg van de boot goed vast was gelopen sprong de hond overboord, beet een paar maal in de lucht, en bevochtigde langdurig de grond waarna ze zich langdurig begon uit te rekken. De man volgde haar, trager, en zuchtend. Om te beginnen nam hij het touw dat vastzat aan een ijzeren ring in de boeg, wikkelde het af en bevestigde dit stevig aan enig struikgewas. Daarna begon hij de boot uit te laden. Een kleine stevige vrij nieuwe boot, breed, met hoge boorden, open van boeg tot spiegel al stond er een lichtmetalen staketsel op voor een linnen afdak zoals alle schepen in deze streken hebben. Het zonnescherm had de man echter op de bodem gelegd zodat hij een vers bed had gewonnen waar het in de ruime plooien goed toeven was. Aan de alluminiumkleurige stangen hingen allerlei voorwerpen. Een kijker, kapmes, een kort dubbelloops geweer, een witte medicijnkist met een vrijwel uitgewist rood kruis, veldflessen, een bos gedroogde bloemen of kruiden en meer van die zaken die hem van pas konden komen. Dit alles liet de man hangen. Ze waren niet direkt nodig en hij had niet de begeerte zijn bezittingen te voelen, uit te stallen en om zich heen te hebben. Ook de tussen twee houtblokken hangende buitenboordmotor liet hij ongemoeid. Het ding was in het gebruik nutteloos gebleken. De schroef was niet beschermd en liep voortdurend vast in de waterpest die in het water elegant meewuifde met de stroom.”
Heere Heeresma (Amsterdam, 9 maart 1932)
De Oostenrijkse schrijver Peter Altenberg werd geboren op 9 maart 1859 in Wenen. Zie ook mijn blog van 9 maart 2007 en ook mijn blog van 9 maart 2008 en ook mijn blog van 9 maart 2009.
Uit: Das Buch der Bücher von Peter Altenberg
„THEATER-ABEND.
Sie konnte den Pudel nicht mit in das Theater nehmen. So blieb der Pudel bei mir im Café und wir erwarteten die Herrin.
Er setzte sich so, dass er die Eingangsthüre im Auge behalten konnte und ich hielt es für sehr zweckmässig, wenn auch ein wenig übertrieben, denn, bitte, es war ½ 8 Uhr und wir hatten bis ¼ 12 Uhr zu warten.
Wir sassen da und warteten.
Jeder vorüberrauschende Wagen erweckte in ihm Hoffnungen und ich sagte jedesmal zu ihm: »Es ist nicht möglich, sie kann es noch nicht sein, bedenke doch, es ist nicht möglich!«
Manchesmal sagte ich zu ihm: »Unsere schöne gute Herrin — — —!«
Er war direct krank vor Sehnsucht, wandte den Kopf nach mir um:
»Kommt sie oder kommt sie nicht?!«
»Sie kommt, sie kommt — — —« erwiderte ich.
Einmal gab er den Posten auf, kam zu mir heran, legte seine Pfoten auf meine Kniee und ich küsste ihn.
Wie wenn er zu mir sagte: »Sage mir doch die Wahrheit, ich kann alles hören!«
Um 10 Uhr begann er zu jammern.
Da sagte ich zu ihm: »Ja, glaubst du, mein Lieber, dass mir nicht bange ist?! Man muss sich beherrschen!«
Er hielt aber nichts auf Beherrschung und jammerte.
Dann begann er leise zu weinen.
»Kommt sie oder kommt sie nicht?!«
»Sie kommt, sie kommt — — —.«
Er legte sich nun ganz platt auf den Boden hin und ich sass ziemlich zusammengebückt auf meinem Sessel.
Er jammerte nicht mehr, blickte zur Eingangsthüre, während ich vor mich hinsah.”
Peter Altenberg (9 maart 1859 – 8 januari 1919)
De dichteres en schrijfster Vita Sackville-West werd geboren op 9 maart 1892 in Kent. Zie ook mijn blog van 9 maart 2007 en ook mijn blog van 9 maart 2008 en ook mijn blog van 9 maart 2009.
The Great Cats
The greater cats with golden eyes
Stare out between the bars.
Deserts are there, and the different skies,
And night with different stars.
They prowl the aromatic hill,
And mate as fiercely as they kill,
To roam, to live, to drink their fill;
But this beyond their wit know I:
Man loves a little, and for long shall die.
Their kind across the desert range
Where tulips spring from stones,
Not knowing they will suffer change
Or vultures pick their bones.
Their strength’s eternal in their sight,
They overtake the deer in flight,
And in their arrogance they smite;
But I am sage, if they are strong:
Man’s love is transient as his death is long.
Yet oh what powers to deceive!
My wit is turned to faith,
And at this moment I believe
In love, and scout at death.
I came from nowhere, and shall be
Strong, steadfast, swift, eternally:
I am a lion, a stone, a tree,
And as the Polar star in me
Is fixed my constant heart on thee.
Ah, may I stay forever blind
With lions, tigers, leopards, and their kind.
Vita Sackville-West (9 maart 1892 – 2 juni 1962)
Portret door Shoshana Kertesz
De Nieuw-Zeelandse (Maori) schrijfster Keri Hulme werd geboren op 9 maart 1947 in Christchurch. Zie ook mijn blog van 9 maart 2009.
Uit: Unter dem Tagmond (The Bone People)
„Eine Stunde später ist das Gespräch in Mäandern beim Fischen angelangt: Fischen im Meer, Kerewins Vorliebe und Spezialität, gegen Fischen in Flüssen und Seen, worin Joe, wie er bescheiden zugibt, Experte ist.
“Nicht wirklich”, sagt er kläglich. “Ich weiß eben nur, wo man die Fische findet. Sie auf orthodoxe Weise herauszuholen, das macht mir Schwierigkeiten.”
“Die vom Ministerium für Öffentliche Anlagen ausgesetzten Elritzen”, sagt Kerewin lachend, aber er gibt sich schockiert. Simon ist beinahe eingeschlafen, aber er rührt sich jedesmal, wenn sich einer von ihnen bewegt, um das Feuer zu schüren, oder Zigaretten hinüberzureichen.
“Entschuldigen Sie mich eine Minute”, sagt Joe schließlich und geht in die Küche. Er kehrt kurz darauf mit einer runden Flasche zurück.
“Komm, Tama, Zeit, schlafen zu gehen.”
Zwei Teelöffel von etwas, was wie Himbeersirup aussieht.
Sie liest das Etikett.
“Tricloryl!” Ihre Stimme überschlägt sich, als sie dieses Wort ausspricht. “Zum Teufel, er ist doch wohl noch ein bißchen zu klein für diese Art von Medizin?”
“Ich habe Ihnen gestern abend erzählt, wie es ihm mit dem Schlafen geht”, sagt Joe sanft. “Auf diese Weise haben wir wenigstens beide unsere Nachtruhe. Sonst hat er Alpträume um zwei Uhr morgens, und ich brauche drei Stunden, um ihn wieder zu beruhigen. Nacht für Nacht ist das kein Spaß.”
“Das kann ich mir vorstellen.”
Er hält Simon wie ein Baby, und das bringt ihr wieder zum Bewusstsein, wie schmächtig der Junge ist.
“E moe koe”, sagt der Mann zärtlich und küßt das Kind, dunkles Haar fällt über blondes.
“Sieh zu, ob du morgen etwas ganz Ungewöhnliches tun kannst”, er stellt ihn auf die Füße. “ZumBeispiel zur Abwechslung einmal ein guter Junge sein.”
Keri Hulme (Christchurch, 9 maart 1947)
Zie voor nog meer schrijvers van de 9e maart ook mijn vorige blog van vandaag.