De Amerikaanse dichteres en schrijfster Elizabeth Bishop werd geboren op 8 februari 1911 in Worcester, Massachusetts. Haar vader stierf toen zij pas acht maanden was. Daarop stortte haar moeder geestelijk in. Zij werd in 1916 opgenomen en leefde tot haar dood in 1934 in een inrichting. Praktisch was Bishop op haar vijfde dus een wees. Zij ging wonen bij haar grootouders in Nova Scotia, een periode in haar leven die ze later in haar werk zou idealiseren. Zij bezocht Vassar College vanaf 1929. Daar richtte zij samen met de schrijfster Mary McCarthy in 1933 een rebels literair tijdschrift op: Con Spirito. Bischop onderging de invloed van de dicteres Marianne Moore die zij in 1934 via de bibliothecaris van Vassar leerde kennen. In 1956 won zij de Pulitzer Prize voor haar bundel , North & South — A Cold Spring. Later ontving zij ook nog de National Book Award en de National Book Critics Circle Award, alsmede diverse Guggenheim fellowships. Elizabeth Bishop groeide ook uit tot een icoon van de lesbische beweging. Zij was open over haar geaardheid en had, na talloze avontuurtjes, twee langdurige relaties in haar leven. Met de architecte Lota de Macedo Soares en met Alice Methfessel, die zij in 1971 leerde kennen en met wie ze tot aan haar dood samen bleef.
Sandpiper
The roaring alongside he takes for granted,
and that every so often the world is bound to shake.
He runs, he runs to the south, finical, awkward,
in a state of controlled panic, a student of Blake.
The beach hisses like fat. On his left, a sheet
of interrupting water comes and goes
and glazes over his dark and brittle feet.
He runs, he runs straight through it, watching his toes.
– Watching, rather, the spaces of sand between them
where (no detail too small) the Atlantic drains
rapidly backwards and downwards. As he runs,
he stares at the dragging grains.
The world is a mist. And then the world is
minute and vast and clear. The tide
is higher or lower. He couldn’t tell you which.
His beak is focussed; he is preoccupied,
looking for something, something, something.
Poor bird, he is obsessed!
The millions of grains are black, white, tan, and gray
mixed with quartz grains, rose and amethyst.
The Unbeliever
He sleeps on the top of a mast. – Bunyan
He sleeps on the top of a mast
with his eyes fast closed.
The sails fall away below him
like the sheets of his bed,
leaving out in the air of the night the sleeper’s head.
Asleep he was transported there,
asleep he curled
in a gilded ball on the mast’s top,
or climbed inside
a gilded bird, or blindly seated himself astride.
“I am founded on marble pillars,”
said a cloud. “I never move.
See the pillars there in the sea?”
Secure in introspection
he peers at the watery pillars of his reflection.
A gull had wings under his
and remarked that the air
was “like marble.” He said: “Up here
I tower through the sky
for the marble wings on my tower-top fly.”
But he sleeps on the top of his mast
with his eyes closed tight.
The gull inquired into his dream,
which was, “I must not fall.
The spangled sea below wants me to fall.
It is hard as diamonds; it wants to destroy us all.”
Elizabeth Bishop (8 februari 1911 – 6 oktober 1979)
De Amerikaanse schrijver John Grisham werd geboren in Jonesboro, Arkansas, op 8 februari 1955. Zie ook mijn blog van 8 februari 2007.
Uit: The Runaway Jury
“He had to be lying. Their intelligence was too good. If the kid was a student, they’d know where, for how long, what field of study, how good were the grades, or how bad. They’d know. He was a clerk in a Computer Hut in a mall. Nothing more or less. Maybe he planned to enroll somewhere. Maybe he’d dropped out but still liked the notion of referring to himself as a part-time student. Maybe it made him feel better, gave him a sense of purpose, sounded good.
But he was not, at this moment nor at any time in the recent past, a student of any sort. So, could he be trusted? This had been thrashed about the room twice already, each time they came to Easter’s name on the master list and his face hit the screen. It was a harmless lie, they’d almost decided.
He didn’t smoke. The store had a strict nonsmoking rule, but he’d been seen (not photographed) eating a taco in the Food Garden with a co-worker who smoked two cigarettes with her lemonade. Easter didn’t seem to mind the smoke. At least he wasn’t an antismoking zealot.
The face in the photo was lean and tanned and smiling slightly with lips closed. The white shirt under the red store jacket had a buttonless collar and a tasteful striped tie. He appeared neat, in shape, and the man who took the photo actually spoke with Nicholas as he pretended to shop for an obsolete gadget; said he was articulate, helpful, knowledgeable, a nice young man. His name tag labeled Easter as a Co-Manager, but two others with the same title were spotted in the store at the same time.”
John Grisham (Jonesboro, 8 februari 1955)
De Amerikaanse schrijver Neal Cassady werd geboren op 8 februari 1926 in Salt Lake City. Zie ook mijn blog van 8 februari 2007.
Uit: “The Great Sex Letter”
(Letter from Neal Cassady to Jack Kerouac, March 7, 1947)
“Dear Jack: I am sitting in a bar on Market St. I’m drunk, well, not quite, but I soon will be. I am here for 2 reasons; I must wait 5 hours for the bus to Denver & lastly but, most importantly, I’m here (drinking) because, of course, because of a woman & what a woman!
To be chronological about it : I was sitting on the bus when it took on more passengers at Indianapolis, Indiana — a perfectly proportioned beautiful, drunk) gargled & stammered NO! (Paradox of expression, after all, how can one stammer No!!?)
She sat — I sweated — She started to speak, I knew it would be generalities, so to tempt her I remained silent. She (her name Patricia) got on the bus at 8 PM (Dark!) I didn’t speak until 10 PM — in the intervening 2 hours I not only of course, determined to make her, but, how to DO IT.
I naturally can’t quote the conversation verbally, however, I shall attempt to give you the gist of it from 10 PM to 2 AM. Without the slightest preliminaries of objective remarks (what’s your name? where are you going? etc.) I plunged into a completely knowing, completely subjective, personal & so to speak “penetrating her core” way of speech; to be shorter (since I’m getting unable to write) by 2 AM I had her swearing eternal love, complete subjectivity to me & immediate satisfaction. I, anticipating even more pleasure, wouldn’t allow her to blow me on the bus, instead we played, as they say, with each other.
Knowing her supremely perfect being was completely mine (when I’m more coherent, I’ll tell you her complete history & psychological reason for loving me) I could concieve of no obstacle to my satisfaction, well “the best laid plans of mice & men go astray” and my nemesis was her sister, the bitch. Pat had told me her reason for going to St. Louis was to see her sister; she had wired her to meet her at the depot.
So, to get rid of the sister, we peeked around the depot when we arrived at St. Louis at 4 AM to see if she (her sister) was present. If not, Pat would claim her suitcase, change clothes in the rest room & she and I proceed to a hotel room for a night (years?) of perfect bliss. The sister was not in sight, so She (not the capital) cla
imed her bag & retired to the toilet to change —- long dash —- “
Neal Cassady (8 februari 1926 – 4 februari 1968)
De Duitse schrijfster en dichteres Eva Strittmatter werd als Eva Braun geboren op 8 februari 1930 in Neuruppin. Zie ook mijn blog van 8 februari 2007.
MARK
Mich rühren die sandigen Wege
Im alten sandigen Land.
Die Heckenrosengehege.
Die Holderbüsche am Rand
Der alten Felderraine.
Die Gräser reden mir da
Von Zeiten, die warn noch nicht meine,
Als ich das Früheste sah:
Die Gräser. Und hörte die Lerche.
Und roch dieser Sande Geruch.
Seither schlepp ich diese Erde
Mit mir als Segen und Fluch.
Ich muß diesen Sand verwandeln,
Bis er schmilzt und Wort wird in mir.
Diese Erde lässt nicht mit sich handeln.
Ich komm nicht umsonst aus ihr.
VOR EINEM WINTER
Ich mach ein Lied aus Stille
und aus Septemberlicht.
Das Schweigen einer Grille
Geht ein in mein Gedicht.
Der See und die Libelle.
Das Vogelbeerenrot.
Die Arbeit einer Quelle.
Der Herbstgeruch von Brot.
Der Bäume Tod und Träne.
Der schwarze Rabenschrei.
Der Orgelflug der Schwäne.
Was es auch immer sei,
Das über uns die Räume
Aufreisst und riesig macht
Und fällt in unsre Träume
In einer finstren Nacht.
Ich mach ein Lied aus Stille.
Ich mach ein Lied aus Licht.
So geh ich in den Winter.
Und so vergeh ich nicht.
Eva Strittmatter (Neuruppin, 8 februari 1930)
De Oostenrijkse schrijver Gert Jonke werd geboren op 8 februari 1946 in Klagenfurt. Zie ook mijn blog van 8 februari 2007.
Uit: Chorphantasie
“Kein Problem, daß das Orchester noch nicht da ist.
Sie sind ja da, obwohl von draußen eine Überschwemmung droht. So. Und jetzt alle gemeinsam einatmen – ja, ja, den Atem anhalten – und jetzt alle gleichzeitig ausatmen, gleichzeitig habe ich gesagt, nicht derart verstottert hintereinander. Ab jetzt wird gezählt. Mitgezählt. Einatmen und Ausatmen. Eins, zwei, drei, vier. Eins, zwei drei, vier. Und jetzt wieder ausatmen. Auf eins, Achtung jetzt, jawohl: drei, vier und noch immer atmen wir aus, bis wir alle ganz leer sind.
Jetzt sind wir ganz leer. So leer, daß Ihnen die Lungenflügel deutlich fühlbar durch die Brustkästen baumeln wie zwei Wischfetzen, die ein Stiegenhaus gewischt haben und jetzt in der Dunkelheit der Besenkammer davon träumen, Lungenflügel in Ihrem Brustkasten zu sein.
Und jetzt wieder einatmen, zugleich im Takt, im Schritt, Marsch: drei, vier, eins, zwei, drei, vier, eins, zwei. Jetzt wieder einatmen und die Luft kurz anhalten.
Und jetzt beginnen wir damit, auch die Augen atmen zu lassen: Augen atmen eher Licht als Luft, wie Sie ja wissen. Ihre Augen saugen also das Licht in sich hinein. Kopfeinwärts schauend Licht einsaugen und wieder ausstoßen – das Licht wieder ausatmen. Falls Ihnen das lieber ist, verflüssigen Sie meinetwegen das Licht, bevor es von Ihren Augen eingeatmet wird, und geben Sie es Ihren Augenäpfeln zu trinken, um den Durst Ihres Schauens zu stillen. Eins, zwei, drei, vier. Und jetzt werden Sie auch zusätzlich mit den Ohren atmen.
Natürlich werden Ihre Ohren keine Luft einatmen, sondern den Schall, das ist doch ganz klar. Und natürlich im Takt – zwei, drei, vier – atmen alle Ohren gleichzeitig, einhorchen und aushorchen, und alle Ohren beginnen Schall zu saugen, als würde man mit der Lunge Luft abpumpen, stattdessen Schall absaugen mit den Ohren. Alles Hörbare tief einhorchen und wieder aushorchen. Aus der Tiefe des Raumes mit den Ohren das Schweigen aus dem Konzertsaal pumpen, bis der Kopf ganz voll davon ist. Und kopfauswärts wieder hinauspumpen. Und genau im Takt, bitte! Genau herhorchen und herhören bitteschön! Daß alle hier anwesenden Ohren wirklich so horchen und nur das hören, was genau von meinem Taktstock dirigiert wird! Achtung, fertig, jetz
t geht’s gleich los: Allegro ma non troppo.”
Gert Jonke (Klagenfurt, 8 februari 1946)
De Nederlandse dichter Robin Block werd geboren op 8 februari 1980 in Heemskerk. Hij was de winnaar van Poëzieslag 2004. Sindsdien heeft hij op diverse podia in het land voorgedragen, vaak ondersteund door muzikanten. Zo mocht hij een gastoptreden verzorgen tijdens het Poetry International Festival in Rotterdam. In datzelfde Rotterdam won hij de Poetry Slam 2004. Ook droeg hij voor op festivals als Wintertuin en Onbederf’lijk Vers. Zijn gedichten verschenen in ‘Krakatau’ en ‘Mens en Gevoelens’. In september 2005 verscheen zijn debuutbundel Bestialen in de Windroosreeks van uitgeverij Holland. Zie ook mijn blog van 8 februari 2007 en mijn blog van 30 maart 2006.
JIJ EN IK
Huil je rilling uit
breek niet
het is
een mes dat v i
e
l
oog dat stolt
de lucht nog schudddend aan je lippen
huil je rilling uit
breek niet
alles in de bottenzak wil dansen
alles in de huidcel smeekt om adem
pelt de blaker van dit weke vel
fontanel fontanel
de koepel is gebarsten en
wat weerloos lag versteend
hoe wijds eens ons speelplein
hoe glad nu de dansvloer
hoe naakt en broos dit houtrot schavot
we moeten ons warmen
we moeten ons klampen
de schokken in ons lichaam
de stuurloze handen
de polsen koppig weigerend
zo argeloos weggeloodst
de droom
uit
de straat
op
de koude oorlog
in
Robin Block (Heemskerk, 8 februari 1980)
Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 8 februari 2007.
De Franse schrijver Jules Verne werd geboren in Nantes op 8 februari 1828.
De Amerikaanse schrijfster Kate Chopin (pseudoniem van Katherine O’Flaherty) werd geboren op 8 februari 1851 in St. Louis.
De Duitse schrijfster Gabriele Reuter werd geboren op 8 februari 1859 in Alexandrië.
De Amerikaanse schrijver Henry Roth werd geboren op 8 februari 1906 in Galicië in het toenmalige Oostenrijk-Hongarije.