De Italiaanse dichter en schrijver Francesco Petrarca werd geboren in Arezzo op 20 juli 1304. Zie ook alle tags voor Francesco Petrarca op dit blog.
Erhabne Flamme, mehr als schöne, schön
Erhabne Flamme, mehr als schöne, schön,
zu der der Himmel neigte so unstreitig,
daß er beschloß, sie, ach für mich zu zeitig,
zu dem ihr gleichen Sterne zu erhöhn.
Jetzt erst erwach ich und gewahr, wie sie
zu meinem Besten jenen Wünschen wehrte,
da sie der Glut, die Jugend noch vermehrte,
ihr Antlitz süß zugleich und trügend lieh.
Ihr dank ich, ihrem Rat und Augenmerk;
wie machte sie mit sanftestem Verachten
in meinem Brand das eigne Heil mir dringend.
Durch Künste, welche würdge Früchte brachten,
war Zunge hier und Braue dort am Werk,
ich Ruhm auf sie, sie in mich Tugend bringend.
Vertaald door Rainer Maria Rilke
Am Tag’, als rings die Strahlen sich der Sonnen
Am Tag’, als rings die Strahlen sich der Sonnen,
Dem Schöpfer trauernd, trübten in den Höhen,
Ward ich umgarnt, und eh’ ich mich’s versehen,
Hielt euer Auge, Donna, mich umsponnen;
Und weil ich nicht in solcher Zeit gesonnen,
Den Kampf mit Amors Pfeilen zu bestehen,
Ging arglos ich; so haben meine Wehen
Im allgemeinen Trauern bald begonnen.
Es fand mich Amor gänzlich sonder Wehre,
Den Weg zum Herzen durch die Augen offen,
Durch deren Pforten Thränen viel gezogen;
Drum bringt es ihm auch, dünkt mich, wenig Ehre,
Daß er mich Nackten mit dem Pfeil getroffen,
Euch, der Bewehrten, kaum gezeigt den Bogen.
Vertaald door Carl Förster
Francesco Petrarca (20 juli 1304 – 19 juli 1374)
Casa di Francesco Petrarca, Laura en de Dichter
De Vlaamse dichter en schrijver Maurice Gilliams werd geboren in Antwerpen op 20 juli 1900. Zie ook alle tags voor Maurice Gilliams op dit blog.
Wolvin en wolf in ‘t winters ledikant
Wolvin en wolf in ‘t winters ledikant
als het gehuil des harten krimpt tot fluistren:
uit de angsten ranken namen op in ‘t duister
met in hun wijn de bloedsmaak van het lam.
Als in de tijd van de ouders zijn de nachten,
op ‘t huis gestapeld drukt het tempelpuin;
en waar een lichtstraat door een schaduw suist
bederft de waan tot schimmel op de wanden.
‘t Gedroomde kinderhandje slaapt in ons;
zijn polsje klopt gelijk in nood de borst
der vogels die men treurig vrij moet laten.
Samen, onder de vlag van ‘t beddelaken,
als na een veldslag zijn wij opgebaard.
Maria’s hand rust op mijn grauwend haar.
Het bruidje
De bruiloftgasten lieten hen alleen.
Hij heeft haar blonde hand
in zijn donkre hand genomen.
De kamer in het schemerlicht der maan,
het ordeloze maal, de bekers en de bloemen,
de stoelen rond de dis verspreid;
en buiten, waar de weeldrigheid der bomen
ruist en vol sidderende vogels is
– alle schatten die de feestelijke weemoed toebehoren
schenken deze nacht zijn onvergankelijke faam.
Hij beeft van innigheid en zucht haar naam
terwijl zijn armen om haar schouders komen.
Zij draagt de rijkdom die haar zwaar beklemt,
denkt aan de maan die op het bed
haar ranke straal reeds heeft geschoten.
En lang, terwijl haar lijf van tederheid ontstelt,
heeft zij haar man aanschouwd;
en uit vervaarlijkheid in het geluk gekomen,
schuilt haar maagdelijke onnozelheid
bij zijn ontfermen en zijn mededogen.
Maurice Gilliams (20 juli 1900 – 18 oktober 1982)
De Zweedse dichter Erik Axel Karlfeldt werd geboren op 20 juli 1864 in Folkärna. Zie ook alle tags voor Erik Axel Karlfeldt op dit blog.
The rhyme smith
Now, coarsely wrought iron from my thoughts’ own smithy,
my sledge shall test the utmost you can bear.
I know your chain’s links snap, that this is risky,
but likewise know there’s honest steel in there.
From my home mine and slash-burnt acres’ clamour
I gained my iron and charcoal for the fire,
I gripped – as once each sweetheart’s waist – my hammer
and fanned my forge’s flames with keen desire.
How bright the anvil’s song when dusk was swelling,
in evening coolness when my youth’s sun set!
The clanging, how it spread! From farm and dwelling
with chiming youthful voices it was met.
But out of sight, alone, hard iron unfurling,
toiled with great zest the half-apprenticed bard
and smiled at all the hot flakes round him whirling,
though many a spark his pitted skin still scarred.
Vertaald door John Irons
Komm, singen wir…
Komm, singen wir, an mir soll es nicht fehlen,
auch du hast was auf Lager, wie ich sehe-
tönt es auch falsch aus rostig alten Kehlen,
Ein Frühlingslied klingt schön selbst von der Krähe.
Und streift hier über mittagheißes Land
ein Mädchen, übermütig, rank und rund,
so lächeln wir über der Hecke Rand,
wir trieben´s früher beide ziemlich bunt.
Erik Axel Karlfeldt (20 juli 1864 – 8 april 1931)
De Amerikaanse schrijver Cormac McCarthy werd geboren op 20 juli 1933 in Providence, Rhode Island. Zie ook alle tags voor Cormac McCarthy op dit blog.
Uit: Cities of The Plain
“Can I ask you somethin? said John Grady.
Ask it.
How old were you when you got married?
I was never married. Never found anybody that’d have me.
He looked at John Grady.
Margaret was my brother’s girl. Him and his wife both was carried off in the influenza epidemic in nineteen and eighteen.
I didnt know that.
She never really knowed her parents. She was just a baby. Well, five. Where’s your coat at?
I’m all right.
I was in Fort Collins Colorado at the time. They sent for me. I shipped my horses and come back on the train with em. Dont catch cold out here now.
No sir. I wont. I aint cold.
I had ever motivation in the world but I never could find one I thought would suit Margaret.
One what?
Wife. One wife. We finally just give it up. Probably a mistake. I dont know. Socorro pretty much raised her. She spoke better spanish than Socorro did. It’s just awful hard. It liked to of killed Socorro. She still aint right. I dont expect she ever will be.
Yessir.
We tried ever way in the world to spoil her rotten but it didnt take. I dont know why she turned out the way she did. It’s just a miracle I guess you could say. I dont take no credit for it, I’ll tell you that.
Yessir.
Look yonder. The old man nodded toward the moon.
What?
You cant see em now. Wait a minute. No. They’re gone.”
Cormac McCarthy (Providence, 20 juli 1933)