De Vlaamse dichter, essayist, journalist en tijdschriftuitgever Herman de Coninck werd geboren in Mechelen op 21 februari 1944. Zie ook alle tags voor Herman de Coninck op dit blog.
O, ik weet het niet
O ,ik weet het niet,
maar besta, wees mooi.
zeg: kijk, een vogel
en leer me de vogel zien
zeg: het leven is een brood
om in te bijten en de appels zien rood
van plezier, en nog, en nog, zeg iets.
leer me huilen, en als ik huil
leer me zeggen: het is niets.
Les in levenskunst
dromen realiseren is niet zo moeilijk:
je hoeft slechts uit te kijken
wat je droomt.
en een levensbeschouwing hebben.
en het leven niet meer beschouwen.
en gelukkig zijn onder het motto:
als je het leven wil goedvinden,
begin met jezelf.
en later misschien met een tweede
– dat is genoeg.
en dan sticht je een gezin
ongeveer zoals je een vereniging sticht.
je bent tenslotte bij de scouts geweest.
Voor mekaar
Vroeger hield ik alleen van je ogen.
Nu ook van de kraaienpootjes ernaast.
Zoals er in een oud woord als meedoen
meer gaat dan in een nieuw. Vroeger was er alleen haast
om te hebben wat je had, elke keer weer.
Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen.
Er is meer om van te houden.
Er zijn meer manieren om dat te doen.
Zelfs niets doen is er daar één van.
Gewoon bij mekaar zitten met een boek.
Of niet bij mekaar, in ’t café om de hoek.
Of mekaar een paar dagen niet zien
en mekaar missen. Maar altijd mekaar,
nu toch al bijna zeven jaar.
Herman de Coninck (21 februari 1944 – 22 mei 1997)
Standbeeld in Antwerpen Zoo, onthuld in 2016
De Nederlandse dichter en literatuurcriticus Tom van Deel werd geboren in Apeldoorn op 21 februari 1945. Zie ook alle tags voor Tom van Deel op dit blog.
De papegaai
Ik ben Charlottes papegaai
en zit hier in gouache gekooid
voor iedereen die mij al jaren
kent van de fietsenmakerij
achter haar atelier. Ik heb
een naam, die doet er nu niet toe,
ik buig mij voor mijn kooi en denk
aan wat ik heb gehoord, de pech
van lekke band of remdefect,
wat mensen overkomt.
Mijn baas doet ’s nachts de doek
om mij wat rust te gunnen, dat ik
niet aldoor het heelal voel wegen
op mijn gevleugeld schouderpaar.
Dit ben ik, een verfstreek in de
eeuwigheid, een opmaat voor het al.
Bosvijver
Soms zie ik de Bosweg voor me, vijvers
bruine bladeren, als ’s avonds in de boom
voor huis houtduiven zitten en met veel
geraas verspringen door het groen.
Verband bestaat er niet. Toch loop ik dan
als toen naar donker water toe. het ruikt.
Op de bodem aan de kant weerspiegelt tak
en blad. Wat dreef ligt onder, hangt
erboven. Dekt wat geweest is af.
Tom van Deel (Apeldoorn, 21 februari 1945)
De Amerikaanse schrijver Jonathan Safran Foer werd geboren in Washington D.C. op 21 februari 1977. Zie ook alle tags voor Jonathan Safran Foer op dit blog.
Uit: Extremely Loud and Incredibly Close
“What The?
What about a teakettle? What if the spout opened and closed when the steam came out, so it would become a mouth, and it could whistle pretty melodies, or do Shakespeare, or just crack up with me? I could invent a teakettle that reads in Dad’s voice, so I could fall asleep, or maybe a set of kettles that sings the chorus of “Yellow Submarine,” which is a song by the Beatles, who I love, because entomology is one of my raisons d’être, which is a French expression that I know. Another good thing is that I could train my anus to talk when I farted. If I wanted to be extremely hilarious, I’d train it to say, “Wasn’t me!” every time I made an incredibly bad fart. And if I ever made an incredibly bad fart in the Hall of Mirrors, which is in Versailles, which is outside of Paris, which is in France, obviously, my anus would say, “Ce n’étais pas moi!”
What about little microphones? What if everyone swallowed them, and they played the sounds of our hearts through little speakers, which could be in the pouches of our overalls? When you skateboarded down the street at night you could hear everyone’s heartbeat, and they could hear yours, sort of like sonar. One weird thing is, I wonder if everyone’s hearts would start to beat at the same time, like how women who live together have their menstrual periods at the same time, which I know about, but don’t really want to know about. That would be so weird, except that the place in the hospital where babies are born would sound like a crystal chandelier in a houseboat, because the babies wouldn’t have had time to match up their heartbeats yet. And at the finish line at the end of the New York City Marathon it would sound like war.
And also, there are so many times when you need to make a quick escape, but humans don’t have their own wings, or not yet, anyway, so what about a birdseed shirt?
My first jujitsu class was three and a half months ago. Self-defense was something that I was extremely curious about, for obvious reasons, and Mom thought it would be good for me to have a physical activity besides tambourine, so my first jujitsu class was three and a half months ago.“
Jonathan Safran Foer (Washington, 21 februari 1977)
De Nederlandse dichter en prozaschrijver Hans Andreus werd geboren in Amsterdam op 21 februari 1926. Zie ook alle tags voor Hans Andreus op dit blog.
Credo
De dichters weten wat zij niet weten.
Zij spreken in hun vreemde taal;
zij gaan de dood in tot het begin;
zij ontdekken leven –
en zien de wereld aan met hun
hartstochtelijke onschuld
en veranderen de aarde
in de werkelijke aarde.
Ik wou vandaag ik was
Ik wou vandaag ik was
een sprietje mooi groen gras,
maar da’s natuurlijk onzin.
Ik had er ook maar weinig aan,
ik zou alleen maar ergens staan
op ’n weiland of tussen stenen
en geen mens zou naar me omzien
als ie daar toevallig voorbij zou gaan
op hele lange benen
en dan wou ik als sprietjes gras
weer dat ik een mens was,
dus wat ik nu al ben –
en zo kwam alles min of meer
op hetzelfde neer.
Liedje
Alle roekoemeisjes
van vanavond
alle toedoemeisjes
van vannacht
wat zeggen we daar nu wel van?
Niets.
We laten ze maar zitten
maar zitten maar liggen maar slapen
maar dromen van jajaja.
Hans Andreus (21 februari 1926 – 9 juni 1977)
De Amerikaanse schrijver en journalist Chuck Palahniuk werd geboren op 21 februari 1962 in Pasco, Washington. Zie ook alle tags voor Chuck Palahniuk op dit blog.
Uit: Fight Club
“This is our world, now, our world,” Tyler says, “and those ancient people are dead.”
If I knew how this would all turn out, I’d be more than happy to be dead and in Heaven right now.
Seven minutes.
Up on top of the Parker-Morris Building with Tyler’s gun in my mouth. While desks and filing cabinets and computers meteor down on the crowd around the building and smoke funnels up from the broken windows and three blocks down the street the demolition team watches the clock, I know all of this: the gun, the anarchy, the explosion is really about Marla Singer.
Six minutes.
We have sort of a triangle thing going here. I want Tyler. Tyler wants Marla. Marla wants me.
“I don’t want Marla, and Tyler doesn’t want me around, not anymore. This isn’t about love as in caring. This is about property as in ownership.
Without Marla, Tyler would have nothing.
Five minutes.
Maybe we would become a legend, maybe not. No, I say, but wait. Where would Jesus be if no one had written the gospels? Four minutes.
I tongue the gun barrel into my cheek and say, you want to be a legend, Tyler, man, I’ll make you a legend. I’ve been here from the beginning.
I remember everything.
Three minutes.”
Chuck Palahniuk (Pasco, 21 februari 1962)
Brad Pitt als Taylor Durden in de film “Fight Club” uit 1999
De Engelse dichter, essayist en criticus Wystan Hugh Auden werd geboren in York op 21 februari 1907. Zie ook alle tags voor Wystan Hugh Auden op dit blog.
Uit: The Quest
VII. The Second Temptation
His library annoyed him with its look
Of calm belief in being really there;
He threw away a rival’s boring book,
And clattered panting up the spiral stair.
Swaying upon the parapet he cried:
“O Uncreated Nothing, set me free,
Now let Thy perfect be identified,
Unending passion of the Night, with Thee.”
And his long-suffering flesh, that all the time
Had felt the simple cravings of the stone
And hoped to be rewarded for her climb,
Took it to be a promise when he spoke
That now at last she would be left alone,
And plunged into the college quad, and broke.
VIII. The Third Temptation
He watched with all his organs of concern
How princes walk, what wives and children say,
Re-opened old graves in his heart to learn
What laws the dead had died to disobey,
And came reluctantly to his conclusion:
“All the arm-chair philosophies are false;
To love another adds to the confusion;
The song of mercy is the Devil’s Waltz.”
All that he put his hand to prospered so
That soon he was the very King of creatures,
Yet, in an autumn nightmare trembled, for,
Approaching down a ruined corridor,
Strode someone with his own distorted features
Who wept, and grew enormous, and cried Woe.
W. H. Auden (21 februari 1907 – 29 september 1973)
De Franse dichteres en schrijfster Laure Limongi werd geboren op 21 februari 1976 in Bastia (Corsica). Zie ook alle tags voor Laure Limongi op dit blog.
Uit: Fonction Elvis
« Il était une fois. Le 8 janvier 1935 à Tupelo, États-Unis. Vernon Presley attend que sa femme, Gladys, mette au monde leur enfant. Les temps sont durs et l’accouchement a lieu dans leur bicoque du quartier Est. Dans le petit matin clair. Limpide, misérable. Les planches de bois laissent passer. Le jour, quelques insectes. De quoi respirer, en courant d’air. Une vie d’interstices. Les fenêtres sont souvent closes. À 4 h du matin naît un enfant mort-né qui aurait dû s’appeler Jessie Garon. Le texte dit. Le drame d’un ange errant parmi les limbes, perdu, lassé, malgré lui. On commence à se lamenter. On pose des questions à Dieu, à la vie. On demande pourquoi, pourquoi, pourquoi.
Le texte dit. Rebondissement. Le médecin de campagne appelé fait remarquer qu’il y a un second bébé. Les contes de fée ont des hoquets, parfois. Le jour pointe. La délivrance, enfin. L’enfant s’appelle Elvis Aaron. En écho strict. Il crie, il respire, il vit. Il était une fois Elvis Aaron Presley. Gladys était sûre d’être enceinte de jumeaux. Elle en avait la prémonition, la conviction intime malgré le scepticisme de son entourage. Gladys et ses lubies. Sa chair. Toujours des idées, des histoires. Elle se plaisait à le répéter. Les contes de fée ont des hoquets. Elvis crie, il vit. 4 h 30, dans le petit matin clair. Les fenêtres sont closes mais le jour passe. Des insectes, un peu d’air. L’hiver est doux. Nous sommes dans le Sud. Vernon observe la scène, bras croisés, spectateur intemporel des mythes. Gladys se plaît à répéter et berce.”
Laure Limongi (Bastia 21, februari 1976)
Cover
De Russische schrijver en dichter Aleksej Jelisejevitsj Kroetsjonych werd geboren op 21 februari 1886 in Olevsk. Zie ook alle tags voor Aleksej Kroetsjonych op dit blog.
Dir bul shchyl
three poems written
in my own language
deferring from others’,
their words have no
definite meaning
1. Dir bul shchyl
ubeshshchur
skum
vy so bu
r l ez
2
Frot fron yt
I don’t argue I’m in love
black language
the wild tribe had it
too
3
Ta sa mae
kha ra bau
saem siyu oke
rainoke mola
al
The flowing moon
Now looks out
Now hides
A quarrel – shhh!
Lustra’s tearing the
stormclouds apart
that one’s dressed flowing-cloudlike
bread’s out on the table
cabbage soup
They say a nude woman’s
beautiful in the moonlight
The voice is deaf faces are red
Snacking mushrooms drinking
Spattering saliva scurrying
Ah where can I skedaddle to get away from you
The sky cleverly covering
with dove-blue grey rags
the whole night Busy with caviar
the sky’s choking and smelling of
the color of dove and udders
O love me pity
me
Eitherway I’m bleeding
me and you
Eitherway I’m already crucified
by the steppe and the willows
Vertaald door Alexander Kohav en Jack Hirschman
Aleksej Kroetsjonych (21 februari 1886 – 17 juni 1968)
De Nederlandse schrijver Justus van Effen werd geboren in Utrecht op 21 februari 1684. Zie ook alle tags voor Justus van Effen op dit blog.
Uit: No. 9. Den 15. October 1731. De Hollandsche Spectator.
“Hoewel ik in ’t gemeen een liefhebber van eene stille gerustheid ben, en alle geraas en gewoel altyd uit de Natuur, en zelfs in myne eerste jeugd gehaat hebbe, moet ik nochtans bekennen, dat ik zomtyds met vermaak, het gekrioel van onze Beurs bywoon; Men denke niet dat het zy, om van de hoogte van myne Philosophy de winzugt die aldaar op haren throon schynt te zitten, met verachting aan te zien, en ’t weinige, ’t welk tot ’s menschen nooddruft volstrekt word vereischt, overdenkende, alle die ieverige pogingen als des Ziels ingeschapene verhevenheid onwaardig, te veroordeelen. Zulks is ganschelyk myne beweegreden niet, ik kittel my in geene Stoïsche wysheid, ik zie met medelyden aan een soort van zogenaamde Philosophen, die als Vaderlanders van een Platonisch Gemeenebest redeneeren, en met hunne gedachten buiten de mogelykheid, en, om zo te zeggen, buiten het beryk der menschelykheid herwaarts en derwaarts dwaalen. Wat my aangaat, ik vermeen, dat om van menschelyke zaaken recht te oordeelen, men dezelve niet met een afgetrokkene bespiegeling, maar in haar verband, aaneenschakeling, en omstandigheden moet onderzoeken. Volgens dit welgegrond denkbeeld en de gestalte, waar in zich de waereld, en voornamentlyk ons Nederland bevind, en dewelke door geen boven natuurlyke redeneeringen verzet kan worden, oordeel ik niets nutter en pryzelyker, als door ’t oefenen van eene eerlyke en edelmoedige Koophandel zich zelve te verryken, en met een zyn gansch Vaderland tot een weldoender te strekken.”
Justus van Effen (21 februari 1684 – 18 september 1735)
De Oude Beurs te Amsterdam door Job Adriaansz. Berckheyde, ca 1670
Zie voor nog meer schrijvers van de 21e februari ook mijn blog van 21 februari 2016 deel 2.