De Russische schrijver Ivan Sergejevitsj Toergenjev werd geboren op 9 november 1818 in Orjol, in de Oekraïne. Zie ook mijn blog van 9 november 2010 en eveneens alle tags voor Ivan Toergenjev op dit blog.
Uit: Eerste liefde (Vertaald door Aleida G. Schot)
“De gasten waren reeds lang vertrokken.
De klok sloeg half een. In de kamer was alleen de heer des huizes achtergebleven met Sergej Nikolajewitsj en Wladimir Petrowitsj .
De heer des huizes belde en gaf opdracht de resten van het souper weg to ruimen.
`Dat is dus afgesproken’, zei hij, terwijl hij nog wat dieper in zijn leunstoel wegzonk en een sigaar aanstak, ‘ieder van ons moet de geschiedenis van zijn eerste liefde vertellen. U bent het eerst aan de beurt, Sergej Nikolajewitsj.’
Sergej Nikolajewitsj, een rond manneke met blond haar en een pafferig gezicht, keek eerst den
gastheer aan en sloeg toen zijn oogen op naar het plafond.
`Ik heb geen eerste liefde gehad’, zei hij ten slotte, `ik ben dadelijk met de tweede begonnen.’
`Hoe dat zoo?’
`Heel eenvoudig. Ik was achttien jaar toen ik voor het eerst een allerliefst meisje het hof maakte, maar ik deed het alsof het niets nieuws voor me was en precies zoo als ik later andere vrouwen het hof heb gemaakt. Eigenlijk gezegd ben ik op mijn zesde jaar voor het eerst en het laatst verliefd geweest, en wel op mijn njánja – dat is dus al een heele tijd geleden.
De bijzonderheden van onze verhouding tot elkaar herinner ik mij niet meer, en indien ik ze mij wel herinnerde, zou niemand er toch belang in stellen.’
`Hoe moet dat dan?’ merkte de gastheer op, `over mijn eerste liefde valt ook niets bijzonders te vertellen : ik ben nooit verliefd geweest voor ik Anna Iwanowna, mijn tegenwoordige vrouw, leerde kennen, en alles ging bij ons van een leien dakje: onze vaders hadden ons voor elkaar bestemd, we gingen al spoedig van elkaar houden en trouwden zonder lang te dralen. Mijn verhaal is in twee woorden verteld. Ik moet bekennen, mijne heeren, dat, toen ik het onderwerp van de eerste liefde aanroerde, ik mijn hoop had gevestigd op u – ik zal niet zeggen oude, maar dan toch ook niet meer jonge – vrijgezellen. Misschien hebt u ons wat interessants te verhalen, Wladimir Petrowitsj?’
Ivan Toergenjev (9 november 1818 – 3 september 1883)
Portret door Ilya Repin, 1874
De Duitse schrijfster Erika Mann werd geboren op 9 november 1905 in München als oudste dochter van de Duitse schrijver Thomas Mann. Zie ook mijn blog van 9 november 2010 en eveneens alle tags voor Erika Mann op dit blog.
Uit: Wenn die Lichter ausgehen
«Heil Hitler!» antwortete der Fremde, aber er hob nicht den Arm, denn eine plötzliche Befangenheit hielt ihn zurück.
«Erheben Sie sich gefälligst zum deutschen Gruß!» befahl einer der beiden.
Der Fremde stand gehorsam auf.
«Heil Hitler!» riefen die Uniformierten aufs neue und reckten die Arme nach vorn.
Diesmal erhob auch der Fremde seinen rechten Arm.
«Was machen Sie hier?» fragte derjenige, der ihn zuerst angesprochen hatte.
«Nichts», gab der Fremde zur Antwort.
«Nichts?» wiederholte der SA-Mann abfällig. «Stellen Sie sich nicht dümmer, als Sie sind. Sie wissen genau, was ich meine. Warum Sie nicht zuhören, will ich wissen.
Gibt’s etwa nicht genug Lautsprecher in der Stadt?»
Der Fremde zuckte verwirrt die Achseln.
«Zuhören? Lautsprecher?»
Erst jetzt bemerkten die SA-Männer seinen fremdländischen Akzent.
«Ich bitte um Verzeihung», sagte der erste. «Sie sind Ausländer, das haben wir nicht sofort erkannt. Wir haben heute nacht Dienst und sehen uns nach Passanten um, die nicht der Rede des Führers zuhören. Bei Ausländern ist das natürlich etwas anderes. Entschuldigen Sie.»
Erika Mann (9 november 1905 – 27 augustus 1969)
Thomas, Erika en Katia Mann in New York, 1939
De Duitse schrijver Jan Decker werd geboren op 9 november 1977 in Kassel. Zie ook mijn blog van 9 november 2010 en eveneens alle tags voor Jan Decker op dit blog.
Uit: Überproduktion ist unsexy
„Ich höre ein fertig produziertes Hörspiel über Brian Wilson, den Mastermind der Beach Boys, ab. Nachdem mein Kollaborateur bei dieser freien Produktion die letzten Schnitte angelegt hat, erreicht mich die fünfte Endfassung. Wir haben es geschafft, es gibt nichts zu meckern. Nur das Windspiel am Anfang, das sich mit den Schritten von kalifornischen Badetouristen im Sand vermischt, stört mich. Da ist ein Knistern, denke ich. Und halte mein Ohr zum 20. Mal dicht an den Lautsprecher, einen Hörsturz riskierend. Ich höre weiße Mäuse, sagt mein Kollaborateur. Da ist nichts, kein Knistern, kein Rauschen, nur das Windspiel.
Goethe sagt: „Das höchste zu begreifen wäre, dass alles Faktische schon Theorie ist.“ Recht hat er. Von meinen weißen Mäusen kann mich niemand erlösen. Ich muss praktisch darüber nachdenken, warum Kunstwerke heute auf den Punkt produziert sein müssen. Eine Theorie der Überproduktion ist gefragt, und warum sie unsexy ist und Hörstürze riskiert, damit ich unsere freie Produktion über Brian Wilson abnehmen kann. Ein besonders schillerndes Beispiel der
Überproduktion fällt mir ein. Das Riesen-Rundbild des Künstlers Yadegar Asisi, das den Amazonas auf einer Leinwand in einem Leipziger Gasometer zeigt, und bereits 900.000 Besucher anlockte. Nun will Yadegar Asisi sein Riesen-Rundbild im Amazonas aufhängen, meldet die Bild-Zeitung. Und damit fängt die Überproduktion, meine ich, an.
Waren schon die Hetären, jene Geliebten bedeutender Männer im alten Griechenland, Meisterinnen der Überproduktion? Und wurde der Hang zur Überproduktion, also dem Überschuss formaler vor inhaltlichen Mitteln, von den überschminkten Kurtisanen am Hof des französischen Sonnenkönigs weitergereicht?”
Jan Decker (Kassel, 9 november 1977)
De Engelse dichteres en schrijfster Anne Sexton werd geboren op 9 november 1928 in Newton, Massachusetts. Zie ook mijn blog van 9 november 2010 en eveneens alle tags voor Anne Sexton op dit blog.
The Addict
Sleepmonger,
deathmonger,
with capsules in my palms each night,
eight at a time from sweet pharmaceutical bottles
I make arrangements for a pint-sized journey.
I’m the queen of this condition.
I’m an expert on making the trip
and now they say I’m an addict.
Now they ask why.
WHY!
Don’t they know that I promised to die!
I’m keping in practice.
I’m merely staying in shape.
The pills are a mother, but better,
every color and as good as sour balls.
I’m on a diet from death.
Yes, I admit
it has gotten to be a bit of a habit-
blows eight at a time, socked in the eye,
hauled away by the pink, the orange,
the green and the white goodnights.
I’m becoming something of a chemical
mixture.
that’s it!
My supply
of tablets
has got to last for years and years.
I like them more than I like me.
It’s a kind of marriage.
It’s a kind of war where I plant bombs inside
of myself.
Yes
I try
to kill myself in small amounts,
an innocuous occupatin.
Actually I’m hung up on it.
But remember I don’t make too much noise.
And frankly no one has to lug me out
and I don’t stand there in my winding sheet.
I’m a little buttercup in my yellow nightie
eating my eight loaves in a row
and in a certain order as in
the laying on of hands
or the black sacrament.
It’s a ceremony
but like any other sport
it’s full of rules.
It’s like a musical tennis match where
my mouth keeps catching the ball.
Then I lie on; my altar
elevated by the eight chemical kisses.
What a lay me down this is
with two pink, two orange,
two green, two white goodnights.
Fee-fi-fo-fum-
Now I’m borrowed.
Now I’m numb.
Anne Sexton (9 november 1928 – 4 oktober 1974)
De Russische dichter en schrijver Velemir Chlebnikov werd geboren op 9 november 1885 in Tundotovo.Zie ook mijn blog van 9 november 2010 en eveneens alle tags voor Velemir Chlebnikov op dit blog.
Rus’ You Are But A Kiss In The Frost
Rus’, you are but a kiss in the frost!
The midnight roads are blueing.
Lips joined in a blue lightning bolt,
Clasped, he and she are blueing.
Sometimes at night lightning would spark
From the caress of two mouths.
And a bluing, languished lightning bolt
Would swiftly outline two coats.
And the night would shine intelligent and dark.
Invocation Of Laughter
O, laugh, laughers!
O, laugh out, laughers!
You who laugh with laughs, you who laugh it up laughishly
O, laugh out laugheringly
O, belaughable laughterhood – the laughter of laughering laughers!
O, unlaugh it outlaughingly, belaughering laughists!
Laughily, laughily,
Uplaugh, enlaugh, laughlings, laughlings
Laughlets, laughlets.
O, laugh, laughers!
O, laugh out, laughers!
Velemir Chlebnikov (9 november 1885 – 28 juni 1922)
In 1913
Zie voor nog meer schrijvers van de 9e november ook mijn vorige blog van vandaag.