De Vlaamse schrijver Jan Van Loy werd op 30 oktober 1964 geboren te Herentals, in de Antwerpse Kempen. Zie ook alle tags voor Jan Van Loy op dit blog.
Uit: Bankvlees
‘Er is te weinig vlees om het in brokken te snijden. In de ene beker zou een brok terechtkomen, in sommige bekers twee brokken, en in andere dan weer geen enkele.’
‘Dus we geloven in de goedheid van de mens,’ zeg ik, ‘maar ook in zijn onvermijdelijke jaloezie als hij denkt dat een ander een brokje meer in zijn soep heeft.’
Erik kijkt mij aan. Zijn mond is een beetje vertrokken, bijna een glimlach. ‘Die kleine stukjes geven een betere distributie,’ zegt hij.
Tot elke prijs zal vermeden worden dat de een meer geluk heeft dan een ander. Moedeloos word ik van dat soort egalitarisme, want zelf zou ik graag meer geluk hebben dan een ander.
‘Daklozen hebben hun portie pech al gehad,’ zegt de coördinator, zelf nooit dakloos geweest.
‘Het kan ook hun eigen schuld zijn,’ zeg ik, evenmin ooit dakloos geweest.
‘Maar dat is niet onze instelling,’ zegt de glimlachende coördinator, en hij laat me zowaar zijn wijsvingertje zien, terwijl ik en niet hij sta te tranen boven de uien.
Toen ik Anja zag, had ik er geen spijt van dat ik me hier had opgegeven als vrijwilliger.
‘Waarom heb je je hier als vrijwilliger opgegeven?’ was een van haar eerste vragen.
‘Om iets te doen te hebben.”
Jan Van Loy (Herentals, 30 oktober 1964)
De Russische schrijver Fjodor Michajlovitsj Dostojevski werd geboren ergens tussen 30 oktober en 11 november 1821 in Sint Petersburg. Zie ook mijn blog van 30 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Fjodor Dostojevski op dit blog.
Uit: De Gebroeders Karamazow
“Zij blijft hem smeken en als God op de handen en voeten van zijn, aan het kruis geslagen zoon, wijst en vraagt “Hoe kan ik zijn folteraars vergeven?” gebiedt zij alle heiligen, alle martelaren, alle engelen en aartsengelen neer te vallen en samen met haar om genade te smeken voor iedereen zonder uitzondering. Het eindigt ermee, dat zij van God gedaan krijgt, dat hij elk jaar van Goede Vrijdag tot Pinksteren een pauze in het lijden inlast en meteen laten de zondaars een schreeuw van dankbaarheid uit de hel opstijgen en zingen: “O Heer, U bent rechtvaardig in Uw oordeel.” Zoiets zou mijn gedicht zijn geworden als het toen was verschenen. Hij treedt in mijn gedicht op, maar Hij zegt niets, Hij verschijnt alleen en verdwijnt weer. Vijftien eeuwen zijn, sinds Hij beloofd heeft in al zijn heerlijkheid te verschijnen, voorbijgegaan, vijftien eeuwen sinds zijn profeet heeft geschreven: “Zie, ik zal spoedig terugkomen;” “Maar die dag of dat uur kent niemand, ook de Zoon niet, alleen de Vader (Marc. 13:32),“ zoals hijzelf op aarde heeft gepredikt. Maar de mensheid verwacht hem nog steeds met hetzelfde geloof en met dezelfde liefde. Zelfs met een groter geloof, want er zijn vijftien eeuwen voorbijgegaan sinds de mens geen tekenen uit de hemel meer ziet.
De hemel geeft geen tekenen meer
Die de stem van je hart bevestigen
Alleen het geloof in de stem van het hart was nog overgebleven. Het is waar, dat er in die tijd veel wonderen gebeurden. Er waren heiligen, die wonderbaarlijke genezingen verrichtten; volgens hun levensbeschrijvingen was de Hemelse Koningin zelf aan een aantal heiligen verschenen. Maar de duivel sliep niet en onder het volk rees twijfel aan de echtheid van deze wonderen.”
Fjodor Dostojevski (30 oktober 1821 – 9 februari 1881)
Portret door Pavlovic Velibor
De Amerikaanse dichter Ezra Pound werd geboren in Hailey, Idaho op 30 oktober 1885. Zie ook mijn blog van 30 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Ezra Pound op dit blog.
Opdracht
Ga, mijn liederen, naar de eenzamen en de onvoldanen,
Ga ook naar de zenuwzieken, ga naar de slaven van de conventie,
Draag naar hen mijn verachting voor hun onderdrukkers.
Ga als een grote golf van koel water,
Draag mijn verachting voor onderdrukkers.
Zeg neen tegen onbewuste onderdrukking,
Zeg neen tegen de tirannie van de fantasielozen,
Zeg neen tegen alle banden.
Ga naar de bourgeoisie die sterft aan haar ennui,
Ga naar de vrouwen in de voorsteden.
Ga naar de afschuwelijk getrouwden,
Ga naar hen wier mislukking niet te zien is,
Ga naar de ongelukkige paren,
Ga naar de gekochte echtgenote,
Ga naar de geknechte vrouw.
Ga tot hen die verfijnde lusten hebben,
Ga tot hen wier verfijnde begeerten gefnuikt worden,
Ga als een vloek over de verveling van de wereld;
Ga met uw scherpte ertegen in,
Maak de fijne snaren sterk,
Breng vertrouwen aan de wieren en de voelarmen van de ziel.
Ga met een vriendelijk gebaar,
Ga met een openhartig woord.
Ga ijverig op zoek naar nieuwe kwalen en nieuw goed,
Verzet u tegen alle vormen van onderdrukking.
Ga tot hen die de middelbare leeftijd log maakt,
Tot hen die hun belangstelling hebben verloren.
Ga tot de jongeren die stikken in hun familie –
O hoe afschuwelijk is het
De drie generaties van één huis bij elkaar te zien zitten!
Het is als een oude boom met scheuten,
En met takken die rotten en afvallen.
Ga uit en tart de publieke opinie,
Ga in tegen die plantaardige banden van het bloed,
Wees tegen elke hypotheek van het verleden.
Ezra Pound (30 oktober 1885 – 1 november 1972)
Cover
De Franse dichter en schrijver Paul Valéry werd geboren op 30 oktober 1871 in Sète Zie ook mijn blog van 30 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Paul Valéry op dit blog.
Der verlorene Wein
Einmal hab ich (ich weiß nicht mehr unter
welchen Himmeln), als Opferung
an das Nichts, in das Weltmeer hinunter
Wein geschleudert in einem Schwung …
Wer verlangte deinen Verlust,
Tropfen? Hieß es ein Seher gut?
Oder hat nur mein Herz so gemußt,
meint ich, den Wein vergießend, Blut?
Gleich und schon wieder wie immer
klärte durchscheinender Schimmer
vor mir das Meer, drin es rötlich verrinnt…
Weg der Wein, doch die Wellen sind trunken!…
Und da sah ich den herberen Wind
von Gestalten der Tiefe durchwunken…
Der Gürtel
Wenn der Himmel, wangenrot,
endlich dem liebenden Blick sich gewährte,
und das Licht, das golden zu schwinden droht,
die Zeit in den Rosen verklärte,
dann tanzt vor mir, der verstummt vor Glück
an solchen Gemäldes Rande,
ein Schatten mit offenem Gürtelbande,
und der Abend hält fast es zurück.
Dieser Gürtel flattert so eigen,
er schauert im Lufthauch genau wie das Band,
das sich als letzte Bindung spannt
von der Welt zu meinem Schweigen…
Was hilft mirs, da oder fort zu sein,
du Lindes, Loses … ich bin allein !
Vertaald door Rainer Maria Rilke
Paul Valéry (30 oktober 1871 – 20 juli 1945)
Portret door Jacques-Emile Blanche, 1923
De Duitse dichter Georg Heym werd geboren op 30 oktober 1887 in Hirschberg. Zie ook mijn blog van 30 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Georg Heym op dit blog.
Alles ist eitel
Ach, ich kann dich nicht verwinden.
Ach, nicht kann der Dichtergriffel
Dich aus meiner Seele merzen.
Ach, ich seh auf Buchenrinden
Glänzen eingeschnittne Herzen.
Ach, der laue Mondenschein
Glänzt so bräutlich durch den Hain.
Ach, kämst du doch heut gegangen,
Ach, wie wollt ich dich umfangen,
Heute in der Sommernacht.
Doch die Träume sind zerstoben,
Eine schwere Wetterwolke
Hat sich vor den Mond geschoben.
Nun ich geh weit zu wandern,
Weit von unsren alten Buchen.
Sieh ich werd in allen andern
Ewig rastlos dich nur suchen.
Mag dann einst in manchem Jahr,
Wenn wir beide schon verwehn,
Unterm Mond ein stilles Paar
Aus bemoosten Herzen sehn,
Daß hier einer glücklich war.
Georg Heym (30 oktober 1887 – 16 januari 1912)
Podium van de Duitse band Schwarzbrenner: bluesrock op teksten van Heym.
Zie voor nog meer schrijvers van de 30e oktober ook mijn blog van 30 oktober 2011 deel 2.