De Libanese dichter en romanschrijver Khalil Gibran werd geboren op 6 januari 1883 in Bischarri. Zie ook alle tags voor Khalil Gibran op dit blog.
Over het Huwelijk
Toen sprak Almitra opnieuw en zei:
En wat kun je ons zeggen over het huwelijk?
En hij antwoordde:
Tezamen werd je geboren, en tezamen zul je voor immer zijn.
Jij zult tezamen zijn, als de witte vleugelen van de dood je dagen verstrooien.
Ja, je zult zelfs tezamen zijn in Gods stille herinnering.
Maar laten er tussenruimten zijn in je tezamenzijn.
Laat de winden des hemels tussen je dansen.
Hebt elkander lief, maar maakt van de liefde geen band:
laat zij veeleer zijn een golvende zee tussen de kusten van je zielen.
Vult elkanders bekers, maar drinkt niet uit dezelfde beker.
Geeft elkander van je brood, maar eet niet van hetzelfde stuk.
Zingt en danst tezamen en weest blijde, maar bent ieder alleen,
zoals de snaren van een luit op zichzelf zijn, al doortrilt hen dezelfde muziek.
Geef je harten, maar geef ze niet aan elkander in bewaring.
Want alleen de hand des levens kan je harten bevatten.
En staat tezamen, maar niet te dicht bijeen:
want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf,
en de eik en de cypres groeien niet in elkanders schaduw.
Khalil Gibran (6 januari 1883– 10 april 1931)
Zelfportet, rond 1911
De Nederlandse dichteres Hester Knibbe werd geboren op 6 januari 1946 in Harderwijk. Zie ook alle tags voor Hester Knibbe op dit blog.
Badjongen van Yiannaki
Wat hij ook twintig winters is geweest,
nu is hij heer en meester van het bad,
schoont tafels, zet de stoelen recht, veegt
blad. Maar dat is nog het minst.
Zijn werkelijke taak ligt hogerop: hij jaagt
de vogels naar het zwerk, wijst met gestrekte
arm de berg terug, de zon terecht, terwijl
een rilling door zijn lijf heen trekt.
Zo nu en dan stampt hij de aarde aan
die onder tegels is gelegd, strijkt vloeiend
alle water pas of trekt het bij de hoeken
strak. Zo blijft de wereld hier intact en vlak.
Vannacht
Vannacht twee kinderen gered.
Ze lagen onder dun zwart ijs;
de een zag grijs, de ander blauw.
Ik heb ze op het gras gelegd,
dat hard onder mijn voeten brak,
hun lijfjes droog en warm gewreven
en ze mijn adem ingeblazen.
Daarna de ochtend ingekeken,
die lauw over het water lag,
een mouwloos T-shirt aangedaan,
wat grassen in een vaas geschikt,
twee kinderen uit hun slaap gevist.
Hester Knibbe (Harderwijk, 6 januari 1946)
De Franse schrijver Romain Sardou werd geboren op 6 januari 1974 in Boulogne-Billancourt. Zie ook alle tags voor Romain Sardou op dit blog.
Uit: Délivrez-nous du mal
“En ce 12 décembre 1287, cela ferait bientôt neuf mois que le trône du pape était vacant ; les cardinaux électeurs réunis en conclave ne parvenaient pas à s’entendre sur le nom du successeur d’Honorius IV, mort au mois d’avril.
Cette absence prolongée de souverain pontife à Rome n’était pas un phénomène rare. Dans le passé, des “interrègnes” de ce type avaient parfois duré trois années et plus. Les destinées de l’Église tombaient alors aux mains d’un collège restreint de membres de la curie qui expédiaient les affaires courantes dans l’attente de l’élection.
Ce collège était régi par le grand chancelier et maître du sacré palais, Artémidore de Broca. Connu dans sa jeunesse sous le nom d’Aures de Brayac, soldat émérite de la septième croisade, aujourd’hui âgé de plus de quatre-vingts ans, le vieux cardinal appartenait à la chancellerie du Latran depuis 1249. Dans l’intervalle, il s’était plu à devenir le confidentissime de onze papes, sans que jamais son empire sur la curie soit remis en question.
Ce fils de boucher, fou d’orgueil, pétri de ruse et de patience, se fiant uniquement à son propre génie, était reconnu pour être l’« homme fort » des interrègnes, il cumulait six années complètes où Rome, publiquement privée de chef, s’était trouvée sous sa seule domination.
Tous prétendaient qu’il avait maintes fois refusé de ceindre la tiare papale ; cela en disait long sur le poids qu’il accordait à son titre de chancelier et à sa conviction éprouvée de détenir le véritable pouvoir à Rome.”
Romain Sardou (Boulogne-Billancourt, 6 januari 1974)
De Amerikaanse dichter Carl Sandburg werd geboren op 6 januari 1878 in Galesburg, Illinois. Zie ook alle tags voor Carl Sandburg op dit blog.
Young Sea
The sea is never still.
It pounds on the shore
Restless as a young heart,
Hunting.
The sea speaks
And only the stormy hearts
Know what it says:
It is the face
of a rough mother speaking.
The sea is young.
One storm cleans all the hoar
And loosens the age of it.
I hear it laughing, reckless.
They love the sea,
Men who ride on it
And know they will die
Under the salt of it
Let only the young come,
Says the sea.
Let them kiss my face
And hear me.
I am the last word
And I tell
Where storms and stars come from.
Two Neighbors
Faces of two eternities keep looking at me.
One is Omar Khayam and the red stuff
wherein men forget yesterday and to-morrow
and remember only the voices and songs,
the stories, newspapers and fights of today.
One is Louis Cornaro and a slim trick
of slow, short meals across slow, short years,
letting Death open the door only in slow, short inches.
I have a neighbor who swears by Omar.
I have a neighbor who swears by Cornaro.
Both are happy.
Faces of two eternities keep looking at me.
Let them look.
Carl Sandburg (6 januari 1878 – 22 juli 1967)
Met zijn kleinzoon, ca. 1945
De Duitse schrijver Jens Johler werd geboren op 6 januari 1944 in Neumünster. Zie ook alle tags voor Jens Johler op dit blog.
Uit: Gottes Gehirn
“Der reinste Dschungel”, sagte Jane, als sie am nächsten Morgen in den schmalen, asphaltierten Waldweg einbogen, den Behrman ihnen beschrieben hatte. Ein Lieferwagen kam ihnen entgegen, offenbar von einer Installationsfirma. Dahinter fuhr ein schwarzer Dodge mit verdunkelten Scheiben. “Ziemlich viel Verkehr hier”, sagte Jane, “findest du nicht?”
Die asphaltierte Strecke mündete nach einer Weile in einen löchrigen Feldweg. Links und rechts des Weges standen alte Bäume, deren Zwischenräume von Gestrüpp überwuchert waren.
“Walden Two”, sagte Troller.
“Walden who?”
“Thoreau. Der Urvater der amerikanischen Zurück-zur-Natur-Freaks. Er hat in einer ähnlichen Umgebung ein spektakuläres Experiment versucht, das er in seinem berühmten Tagebuch mit dem Titel Walden Two beschrieben hat. Millionen Amerikaner träumen noch heute von so einem einfachen Leben. Und das, obwohl die Sache schon im vorletzten Jahrhundert stattfand.”
“Also ein Selbstversuch.”
“Ja. Thoreau hat ein Jahr lang auf einem kleinen Stück Land ohne Hilfe von außen gelebt und versucht, sich fast vollständig selbst zu versorgen. Er wollte beweisen, dass der Weg der Zivilisation nicht zwangsläufig ist, dass man sich der industriellen Lebensweise auch verweigern kann. Die wahre Freiheit bestand für ihn darin, im Einklang mit der Natur zu leben.”
“Klingt ziemlich anstrengend und unbequem”, sagte Jane.
“Behrman liebt das Experiment” sagte Troller. Er erinnerte sich an sein Gespräch mit ihm auf dem Einstein-Forum und die anschließende Session. Auf seine Art war er auch ein merkwürdiger Kauz, aber ein origineller, der immer gut war für überraschende Ideen.
Am Ende des Weges, der in eine Lichtung einbog, stand ein Blockhaus, das aus rohen Baumstämmen zusammengefügt war und zu dem eine Stromleitung hinführte.
“Von wegen Walden Two”, sagte Jane.”
Jens Johler (Neumünster, 6 januari 1944)
De Britse dichter Idris Davies werd geboren op 6 januari 1905 in Rhymney, Monmouthshire. Zie ookalle tags voor Idris Davies op dit blog.
Morning Comes Again
Morning comes again to wake the valleys
And hooters shriek and waggons move again,
And on the hills the heavy clouds hang low,
And warm unwilling thighs crawl slowly
Out of half a million ruffled beds.
Mrs Jones’ little shop will soon be open
To catch the kiddies on the way to school,
And the cemetery gates will chuckle to the cemetery-keeper,
And the Labour Exchange will meet the servant with a frown.
Morning comes again, the inevitable morning
Full of the threadbare jokes, the conventional crimes,
Morning comes again, a grey-eyed enemy of glamour,
With the sparrows twittering and gossips full of malice,
With the colourless backyards and the morning papers,
The unemployed scratching for coal on the tips,
The fat little grocer and his praise for Mr Chamberlain,
The vicar and his sharp short cough for Bernard Shaw,
And the colliery-manager’s wife behind her pet geranium
Snubbing the whole damn lot!
Idris Davies (6 januari 1905 – 6 april 1953)
Zie voor nog meer schrijvers van de 6e januari mijn vorige blog van vandaag.