De Engelse schrijver Kingsley Amis werd geboren op 16 april 1922 in Londen. Zie ook alle tags voor Kingsley Amis op dit blog.
Uit: Lucky Jim
“He and Welch might well be talking about history, and in the way history might be talked about in Oxford and Cambridge quadrangles. At moments like this Dixon came near to wishing that they really were. He held on to this thought until animation abruptly gathered again and burst in the older man, so that he began speaking almost in a shout, with a tremolo imparted by unshared laughter:
‘There was the most marvellous mix-up in the piece they did just before the interval. The young fellow playing the viola had the misfortune to turn over two pages at once, and the resulting confusion … my word …’
Quickly deciding on his own word, Dixon said it to himself and then tried to flail his features into some sort of response to humour. Mentally, however, he was making a different face and promising himself he’d make it actually when next alone. He’d draw his lower lip in under his top teeth and by degrees retract his chin as far as possible, all this while dilating his eyes and nostrils. By these means he would, he was confident, cause a deep dangerous flush to suffuse his face.
Welch was talking yet again about his concert. How had he become Professor of History, even at a place like this? By published work? No. By extra good teaching? No in italics. Then how? As usual, Dixon shelved this question, telling himself that what mattered was that this man had decisive power over his future, at any rate until the next four or five weeks were up. Until then he must try to make Welch like him, and one way of doing that was, he supposed, to be present and conscious while Welch talked about concerts. But did Welch notice who else was there while he talked, and if he noticed did he remember, and if he remembered would it affect such thoughts as he had already? Then, abruptly, with no warning, the second of Dixon’s two predicaments flapped up into consciousness. Shuddering in his efforts to repress a yawn of nervousness, he asked in his flat northern voice: ‘How’s Margaret these days ?’
Kingsley Amis (16 april 1922 – 22 oktober 1995)
Kingsley en zijn zoon Martin Amis in 1992
De Vlaamse schrijfster, filosofe, hoogleraar en essayiste Patricia De Martelaere werd geboren in Zottegem op 16 april 1957. Zie ook alle tags voor Patricia de Martelaere op dit blog.
Uit: Een verlangen naar ontroostbaarheid
“Zelfmoord is ‘in’. Meer en meer mensen denken erover, meer en meer mensen doen het, meer en meer mensen proberen het ook eens een keertje. Maar meest van al nog wordt er over zelfmoord gesproken – door psychologen, sociologen en filosofen, door dokters en priesters, door critici, moralisten en sympathisanten, door sekteleiders, begeleiders en weifelende vertwijfelden.
Bij dit alles is reeds vaak gewezen, vanuit diverse hoeken, op een merkwaardige band die zou bestaan tussen de zelfmoord en het kunstenaarschap, meer in het bijzonder het schrijverschap. Tal van studies zijn gewijd aan het suïcidaal gedrag van schrijvers als Sylvia Plath, Cesare Pavese en Fernando Pessoa, aan het bestendige gevecht tegen de verlokking van zelfmoord dat het leven van een onnoemelijk aantal andere schrijvers karakteriseerde, en aan de uitgesproken cultus van het literaire zelfmoordideaal in de romantische – en later de dadaïstische – kunstconceptie. Ondanks dit alles is de band tussen het schrijven en de zelfmoord relatief onopgehelderd gebleven. Want niettegenstaande hun manifeste, latente of onbewuste zelfmoordobsessies blijft het een feit dat de meeste schrijvers het hebben volgehouden tot ze een natuurlijke dood stierven, vaak zelfs op onbetamelijk hoge leeftijd, en dat ze zich intussen vrij succesvol en comfortabel met hun schrijverschap hebben weten te verzoenen. Weliswaar zijn er kunstenaars, uit heden en verleden, die te kennen geven dat ‘de kunst en zij alleen’ hen van de zelfmoord heeft weerhouden. Maar waarom de kunst, en niet bijvoorbeeld het pottenbakken, het kleiduifschieten of het postzegelverzamelen? Wat is er in het schrijven dat een mens, in plaats van hem tot zelfmoord te drijven – wat aannemelijker zou zijn -, juist van de zelfmoord doet afzien?”
Patricia De Martelaere (16 april 1957 – 4 maart 2009)
De Duitse schrijfster en dichteres Sarah Kirsch (eig. Ingrid Hella Irmelinde Kirsch) werd geboren op 16 april 1935 in Limlingerode. Zie ook alle tags voor Sarah Kirsch op dit blog.
THE LAST OF NOVEMBER
Erst in die Wechselstuben am Zoo
die letzten silbernen Pferdchen aus allen
Manteltaschen
Umtausch – ein toller Kurs
es blieb noch was übrig
Der Wind, der Wind, unhimmlisches Kind
blies uns im schönen Kabriolett an den Reichstag
Schneebeeren rieselten
kleines Getier raschelte an dem furchtbaren Ort
stellenweis grüner Kalk
das ist die Mauer
Türmchen und Aussichtspodeste hüben und drüben
alles registrieren sagt er
wie Hemingway auf dem Rückzug in Spanien
das stinkende Pferd
wir fuhren und flogen dreimal um den frisch
vergoldeten Engel
trafen unsere töten Dichter in ihren Wagen
die flogen schneller und schöner als wir.
Die Luft riecht schon nach Schnee
Die Luft riecht schon nach Schnee, mein Geliebter
Trägt langes Haar, ach der Winter, der Winter der uns
Eng zusammenwirft steht vor der Tür, kommt
Mit dem Windhundgespann. Eisblumen
Streut er ans Fenster, die Kohlen glühen im Herd, und
Du Schönster Schneeweißer legst mir deinen Kopf in den Schoß
Ich sage das ist
Der Schlitten der nicht mehr hält, Schnee fällt uns
Mitten ins Herz, er glüht
Auf den Aschekübeln im Hof Darling flüstert die Amsel
Sarah Kirsch (Limlingerode, 16 april 1935)
De Franse dichter, dadaïst en surrealist Tristan Tzara werd op 16 april 1896 in de Roemeense plaats Moinesti geboren als Samuel Rosenstock. Zie ook alle tags voor Tristan Tzara op dit blog.
(DADAist eine jungfräuliche Mikrobe)
DADAist eine jungfräuliche Mikrobe
Dada ist gegen das teure Leben
Dada
Aktiengesellschaft für die Ausbeutung von Ideen
Dada hat 391 verschiedene Haltungen und Farben je nach
dem
Geschlecht des Vorsitzenden
Es wandelt sich um – behauptet – sagt zugleich das
Gegenteil –
ohne Bedeutung – brüllt – angelt.
Dada ist das Chamäleon der schnellen und interessierten
Veränderung.
Dada ist gegen die Zukunft. Dada ist tot. Dada ist idiotisch.
Es lebe Dada. Dada ist keine literarische Schule, brüllt
Tristan Tzara (16 april 1896 – 24 december 1963)
Cartoon door David Baldinger
De Nederlandse schrijver Ewald Vanvugt werd geboren op 16 april 1943 in ‘s-Hertogenbosch. Zie ook alle tags voor Ewald Vanvugt op dit blog.
Uit: Roofgoed
“Bijna de hele golvende buitenwand is van glas: de hoge zalen en hallen kijken uit op de polder waar ’s zomers vette koeien in het groen grazen en ’s winters soms de lokale bevolking door de sneeuw voorbij schaatst. De negen ranke witte palen van de windmolens die de energie voor het gebouw opwekken, staan in drie rijen van drie achter de parkeerplaatsen. Binnen durven de ruime vitrines de zwevende vormen van het gebouw te herhalen.
Het silhouet van het Europees Museum van het Wereldgeheugen is nu al een internationaal bekend beeldmerk van Amsterdam. En sinds de opening blijft het nieuwe schouwpaleis hoge aantallen bezoekers naar de stad trekken, de positiefste voorspellingen nog overtreffend.
Net als in elk mammoetmuseum – het Louvre, de Hermitage, de Uffizi, het British Museum, het Museum van het Vaticaan – kan een bezoeker in het Europees Museum in veel galerijen temidden van het massale aanbod vaak niet kiezen welke verbazingwekkende schepping het eerst nauwkeuriger te bekijken. Hij of zij dreigt te verdrinken of is al ondergegaan in de overvloed aan beelden, voorwerpen, schilderingen, documenten. Overweldigd door de veelheid glijdt de aandacht vluchtig over de meeste spullen en deze onderdompeling in de cultuurgoederen geeft een geweldig plezier omdat we delen in de scheppingskracht van de vele vaklui en kunstenaars.”
Ewald Vanvugt (’s-Hertogenbosch, 16 april 1943)
De Nederlandse dichter en etser Jan Luyken werd geboren in Amsterdam op 16 april 1649. Zie ook alle tags voor Jan Luyken op dit blog.
Het Kind Gewaarschouwd
Die Oog, en Ooren heeft gemaakt,
Denkt, dat hy hoord, en dat hy waakt.
Het Kind en moet het niet vergeeten,
Dat alles wat van hem geschied,
Schoon zyne Oud’ren dat niet weeten,
Dat Onzen Lieven Heer dat ziet;
Die ’t al kan zien, en al kan hooren,
Van alle die’er zyn gebooren.
De Boog
Schiet niet in ’t wild; maar, doeld op ’t wit.
Daar Eeuwig voordeel achter zit.
Elk rekt (als ’t Kind) zyn spanning uit,
En schiet, na ’t geen, dat niet beduid:
Maar and’ren, die wat meer beoogen,
Die schieten (om een groote vrucht)
Na God, met eene scherpe zucht,
Van haar gespannen herte Boogen.
Jan Luyken (16 april 1649 – 5 april 1712)
Illustratie bij De Boog
Zie voor nog meer schrijvers van de 16e april ook mijn blog van 16 april 2012 deel 2 en ook mijn blog van 16 april 2011 deel 3.