De Noorse schrijfster en scenariste Maja Lunde werd geboren in Oslo op 30 juli 1975. Zie ook alle tags voor Maja Lunde op dit blog. Zie ook alle tags voor Maja Lunde op dit blog.
Uit: Het einde van de oceaan (Vertaald door Lammie Post-Oostenbrink)
“Ringfjorden, Sogn en Fjordane, Noorwegen, 2017
Niets hield het water tegen, je kon het vanaf de berg tot aan de fjord volgen; van de sneeuw die uit de wolken viel en zich op de top neervlijde tot de mist die boven de zee zweefde en weer in wolken veranderde.
Elke winter groeide de gletsjer, verzamelde hij sneeuw, elke winter groeide de gletsjer zoals het hoorde en elke zomer smolt hij weer, werd kleiner, stond water af, water dat in beken veranderde, het zocht zich een weg naar beneden, voortgestuwd door de zwaartekracht, de beken kwamen samen, werden watervallen, rivieren.
Er waren twee dorpen die een berg en een gletsjer deelden, we deelden de berg en de gletsjer al zolang we ons konden herinneren. De ene zijde van de berg was loodrecht, daar viel het water van Søsterfossene naar beneden, het stortte 711 meter recht omlaag, naar het Eidemeer, een diepgroen water dat de naam aan het dorp gaf, Eidesdalen, en dat de omgeving vruchtbaar maakte voor mens en dier.
Eidesdalen, het dorp van Magnus.
In Eidesdalen kon je de fjord niet zien, de zilte smaak niet op je lippen proeven, het zout werd niet door de wind meegevoerd, het bereikte het dorp nooit, ze roken de zee daarboven niet. Zo groeide hij op. Maar ze hadden water, smakeloos water, water dat alles liet groeien, en hij had de zee nooit gemist, zei hij later.
De andere kant van de berg was milder, zachter, hier verzamelde het water zich in de rivier Breio, de zalmrivier, de rivier van de Fossegrim, de rivier van de zoetwatermosselen, die zich via een breuk een weg baande door het landschap, die deze breuk ook gevormd had, met miljoenen druppels per seconde, op hellingen, in stroomversnellingen en in rustige, gladde stukken. Als de zon scheen, veranderde de rivier in een lichtgevend lint.
Breio liep helemaal tot aan Ringfjorden en daar, in het dorp op zeeniveau, kwam de rivier in contact met het zoute water. Daar werd het gletsjerwater één met de zee.
Ringfjorden, mijn dorp.
Zo werden ze verenigd, het water van de gletsjer en het water uit de zee, voor de zon de druppels weer opnam, ze de lucht in zoog als waterdamp, verder omhoog, tot de wolken waar ze zich onttrokken aan de zwaartekracht.”
De Duitse dichter en schrijver Thomas Rosenlöcher werd geboren op 29 juli 1947 in Dresden. Zie ook alle tags voor Thomas Rosenlöcher op dit blog.
De Freischütz-finale
Een orgelbromtoon vermengd met lelies,
toen ze de kist de gang in duwden.
Vouwkarton op leeuwenpoten.
De ene sierstrip half afgescheurd.
Ik kon niet huilen, opa.
Je had immers willen sterven. –
Was expres voor ons huis gevallen
om niet meer weg te hoeven gaan.
Je hebt iedereen die je te pakken kreeg
en bij de knie kon grijpen,
als voormalig hoofdkassier van
de Dresden Opera de Freischütz uitgelegd.
Om je , gaandeweg zwaaiend en spugend,
»Samiel erscheine!« gipsbeen gestamp,
Hoger en hoger de – “Waar ben ik?” –
Hemel van de Freischütz-finale in te futselen.
Toen moest je terug in het bejaardenhuisbed
en wilde je de rode gort niet eten.
En soms droeg een esdoorn buiten
zijn gouden takken voorbij.
Maar als je één oog opende
Viel het andere dicht.
En kleiner en kleiner je witte gezicht.
En groter je oren.
‘Opa, ik heb wat muziek voor je meegebracht.
De Opera van Dresden, de Freischütz-finale.«
Ken ik niet,’ zei je.
En spuugde de rode gort op het bed.
En soms droeg een esdoorn buiten
zijn donkere takken voorbij
Maar als je één oog sloot
ging het andere open.
En zachter en zachter jouw: “Oh, jullie zijn het.”
En luider je rammelende adem.
Toen zetten we voor jou een kaarsje voor het raam.
Maar je riep: “Jullie willen me verbranden.”
‘Opa, wat denk je wel?
Je komt in het familiegraf.”
Ze lieten de kist zakken. ik kon niet huilen
ik kon niet huilen – opa, vergeef me.
Laat de ogen sluiten. Om voor altijd in de hemel
van de Freischütz-finale geborgen te zijn.
Vertaald door Frans Roumen
Zie voor nog meer schrijvers van de 30e juli ook mijn blog van 30 juli 2020 en eveneens mijn blog van 30 juli 2019 en ook mijn blog van 30 juli 2017 en ook mijn blog van 30 juli 2016 deel 1 en eveneens deel 2.