De Franse dichter en schrijver Michel Houellebecq werd geboren in Réunion op 26 februari 1956. Zie ook alle tags voor Michel Houellebecq op dit blog.
Uit: Platform (Vertaald door Martin de Haan)
“Midden in een dronkenschap, vlak voor de totale versuffing, beleef je soms momenten van intense helderheid. De teloorgang van de seksualiteit in het Westen was onmiskenbaar een sociologisch verschijnsel van enorme omvang, het had geen zin dat te willen verklaren aan de hand van individuele psychologische factoren; toen ik een blik op Jean-Yves wierp, besefte ik dat hij een perfecte illustratie van mijn stelling vormde, het was bijna gênant. Niet alleen neukte hij niet meer en had hij ook geen tijd meer om het te proberen, erger nog, hij had er niet eens echt zin meer in, hij voelde het leven uit zijn lichaam wegvloeien, hij begon de geur van de dood te ruiken. ‘Toch…’ wierp hij na een lange aarzeling tegen, ‘heb ik gehoord dat er vrij veel belangstelling voor parenclubs is.’
‘Nee, die lopen juist steeds slechter. Er gaan veel nieuwe tenten open, maar die moeten binnen de kortste keren weer sluiten omdat ze geen klanten hebben. In feite zijn er in Parijs maar twee die overeind kunnen blijven, Chris et Manu en de 2 + 2, en ook die zijn alleen op zaterdagavond vol; voor een agglomeratie van tien miljoen inwoners is dat weinig, en het is veel minder dan begin jaren negentig. Partnerruil is leuk, maar de formule begint steeds meer uit de mode te raken, want de mensen hebben geen zin om wat dan ook te ruilen, laat staan hun partner, dat past niet meer bij de moderne mentaliteit. Volgens mij heeft het nu net zoveel overlevingskansen als het liften in de jaren zeventig. De enige categorie die momenteel echt in een behoefte voorziet, is de SM…’ Op dat moment wierp Valérie me een wanhopige blik toe en gaf me zelfs een schop tegen mijn schenen. Ik keek haar verbaasd aan, het duurde even voordat ik het begreep: nee, natuurlijk ging ik het niet over Audrey hebben; ik gaf een geruststellend knikje. Jean-Yves had de onderbreking niet eens opgemerkt.
‘Dus,’ vervolgde ik, ‘aan de ene kant zie je honderdduizenden westerlingen die alles hebben wat ze willen, maar geen seksuele bevrediging meer kunnen vinden: ze zoeken, ze zoeken onophoudelijk verder, maar ze vinden niets, en daar worden ze doodongelukkig van. Aan de andere kant zie je miljarden individuen die niets hebben, die omkomen van de honger, jong sterven, in erbarmelijke omstandigheden leven en niets anders meer hebben om te verkopen dan hun lichaam en hun onbedorven seksualiteit. Het is zo klaar als een klontje: dit is een ideale ruilsituatie. De poen die daarmee te halen valt is haast onvoorstelbaar: meer dan in de informatica, meer dan in de biotechnologie, meer dan in de media-industrie; er is geen enkele economische sector die de vergelijking kan doorstaan.’
Michel Houellebecq (Réunion, 26 februari 1958)
De Franse dichter en schrijver Victor Hugo werd geboren in Besançon (Franche-Comté) op 26 februari 1802. Zie ook alle tags voor Victor Hugo op dit blog.
Uit: De klokkenluider van Parijs (De Arbeiderspers 200.000-serie)
“Vandaag is het driehonderd acht en veertig jaar, zes maanden en negentien dagen geleden, dat de Parijzenaars wakker werden van het luid beieren van alle klokken in de drie stadsgedeelten »- het Eiland (de Cité), de Hogeschool (l’Université) en de Stad (la Ville). Niet dat de geschiedenis aan deze zesde Januari 1482 een herinnering bewaard heeft.
Niets ongewoons was er in het voorval, dat reeds in de vroege morgen de klokken en de burgers van Parijs zo in beweging bracht. Het was noch een aanval van Picarden of van Bourgondiërs noch een plechtige ommegang met een reliquieënschrijn noch een studentenrelletje in de wijngaard van Lans noch een intocht van „onzen zeer geduchten Heer en Koning” noch ook maar een aardige opknoping van dieven en dieveggen op het stedelijke Galgenveld. Evenmin was er, zoals anders in de vijftiende eeuw toch zo vaak, een prachtig uitgedost gezantschap met wapperende pluimen op komst. Nog pas twee dagen geleden had de laatste stoet van deze aard, die der Vlaamse gezanten, gekomen om het huwelijk van den kroonprins met Margaretha van Vlaanderen te beklinken, zijn intocht gehouden in Parijs, tot groot ongerief van Monseigneur. den Kardinaal van Bourbon, die, om den Koning te believen, een vriendelijk gezicht had moeten zetten tegen die hele boerse bende van Vlaamse burgemeesters en die hen in zijn Paleis Bourbon had moeten vergasten op een „kostelijke moraliteit sotternij ende abel spel”, terwijl aan de poort een stortregen zijn prachtige tapijten overstroomde.
Wat die zesde Januari „de hele Parijse bevolking in beroering bracht”, zoals Jehan van Troyes zegt, was het dubbele feest van Driekoningendag en het Feest der Zotten, die sedert onheugelijke tijden op één datum vielen.”
Victor Hugo (26 februari 1802 – 22 mei 1885)
Anthony Hopkins als Quasimodo in de film “The Hunchback of Notre Dame” uit 1982
De Nederlandse dichter Carel Steven Adama van Scheltema werd geboren in Amsterdam op 26 februari 1877. Zie ook alle tags voor Adama van Scheltema op dit blog.
Mijmering
‘t Wordt stil – en als een stille droom
Komt de avond om mij heen, –
En zachtjes ga ik dromend aan
De weefstoel van ’t verleên.
En zachtjes tel ‘k de dagen weer,
Die door mijn vingers gleên –
En dromend zie ‘k het dampend dal
Door de’ avondschemering heen: –
Daar is dezelfde heuvel waar
De zon vroeger verdween –
Daar zijn dezelfde dingen nog
Waarop zij vroeger scheen.
Dezelfde bome’ en pade’, – iets is
Toch anders dan voorheen –
Zij waren stiller – vreemder – of
Veranderde ik alleen?
Daar liep ik – en daar lag ik toen –
Daar klom ik overheen, –
Het lijkt zolang – zolang al – en
’t Is toch niet lang geleên.
En langzaam om mijn dromend hoofd,
Komen twee armen heen –
En ‘k droom – en waak – en ach, ik weet
Niet of ik lach of ween.
En peinzend zie ik haar gelaat,
Dat buigt over mij heen –
En ‘k zie haar aan, en weifel nog –
Ben ik niet meer alleen -?
Adama van Scheltema (26 februari 1877 – 6 mei 1924)
Portret door A.M. Broeckman, z.j.
De Engelse dichter George Granville Barker werd geboren op 26 februari 1913 in Loughton, Essex. Zie ook alle tags voor George Barker op dit blog.
Turn On Your Side And Bear The Day To Me
Turn on your side and bear the day to me
Beloved, sceptre-struck, immured
In the glass wall of sleep. Slowly
Uncloud the borealis of your eye
And show your iceberg secrets, your midnight prizes
To the green-eyed world and to me. Sin
Coils upward into thin air when you awaken
And again morning announces amnesty over
The serpent-kingdomed bed. Your mother
Watched with as dove an eye the unforgivable night
Sigh backward into innocence when you
Set a bright monument in her amorous sea.
Look down, Undine, on the trident that struck
Sons from the rock of vanity. Turn in the world
Sceptre-struck, spellbound, beloved,
Turn in the world and bear the day to me.
George Barker (26 februari 1913 – 27 oktober 1991)
Portret door Geoff Stevens, 1991
De Duitse dichter en schrijver Hermann Lenz werd op 26 februari 1913 in Stuttgart geboren. Zie ook alle tags voor Hermann Lenz op dit blog
Das Blatt
In ein gerolltes Einblatt möcht’ ich kriechen,
Sein mürbes Sterben knistern hören, um
In Spinnenfasern lässig hinzusiechen
Bei einer Wespe brüchigem Gebrumm.
Der rote Schimmer dieser dünnen Hülle
Erglühte im Oktober tierfellwarm.
Es flüsterte der Wind wie späte Grille,
Verwirrte launisch einen Mückenschwarm.
Ich summte dort und schaute auf das Rechte:
Wie zittrig und verstört die Spinne näht
Und wie im zart verästeten Geflechte
Der Blätteradern schon kein Saft mehr geht.
Rückblick
Kein Haus gebaut.
Keinen Sohn gezeugt,
Nur Bücher geschrieben.
Genügt es?
Nein. es genügt nicht.
Auch das mit dem Besitz
Ist bei dir so eine Sache.
Eine fragwürdige, wie sich versteht.
In Dachstuben hast du gewohnt
Mit Möbeln von früher.
Die hast du lange gekannt
Was die andern so .Leben‘ nennen,
War für dich mühsam.
Geschafft hast du es nie.
Wenn du nur durchkommst.
Hermann Lenz (26 februari 1913 – 12 mei 1998)
De Tsjechische schrijver en dichter Antonín Sova werd geboren op 26 februari 1864 in Pacov (Dt. Patzau). Zie ook alle tags voor Antonín Sova op dit blog.
Promenade
In the coppice, where leaves are decaying,
The hind would gently repose;
On the country-side, ash-trees are swaying
O’er the long, dim meadow in rows.
O’er the meadow with long, dim hedges,
Wheie the yellowish waters plash,
There falls on the avenue’s edges
The fruit of the mountain-ash.
‘Tis as though the autumn divided
The girdle that decked her with gems,
And earthward the corals glided
On the faded grasses and stems.
Let fall, too, the flood of my dreaming,
Though ’tis but as a leaf that is dead!
What once as my spring I was deeming,
I would cull now from dreams that are shed.
Vertaald door P. Selver
Antonín Sova (26 februari 1864 – 16 augustus 1928)
Portret door Jan Vochoč, 1914
De Franse schrijver, scenarioschrijver en acteur Jean Teulé werd geboren op 26 februari 1953 in Saint-Lô, Manche. Zie ook alle tags voor Jean Teulé op dit blog.
Uit: Charly 9
“Catherine de Médicis reprend : “Ton jeune frère Henri – Mes Chers Yeux -…” Charles a un tic à la mâchoire tandis que sa mère poursuit : “… ainsi que ton Conseil qui est ici, les Guise à la tête du parti catholique et moi, ne voulons pas de cette guerre.”
– Mère, si des protestants sont maltraités quelque part, il faut sans doute aller les défendre.
– Eh bien non, il ne faut pas !
Elle s’explique :
– Lutter en Flandre contre la très dévote Espagne reviendrait à engager la France du côté des huguenots et à s’attirer la colère du pape.
L’imposante Italienne secoue un éventail à girouette – bâton au bout duquel est collé un petit drapeau fixe décoré de fleurs de lys et qui fait du vent :
– Ma ! Quelle chaleur encore à bientôt dix heures du soir… En tout cas, avant-hier jeudi, au chef protestant, tu as chuchoté que tu prendrais ta décision d’ici lundi.
– Vos espionnes ont l’ouïe fine… reconnaît le roi Charles.
– Tu allais céder à ce Coligny. J’en suis certaine. Alors oui, on a tenté de l’abattre afin qu’il ne te soit plus de mauvais conseil. Mais ça a raté alors on vient te demander l’autorisation de recommencer cette nuit même.”
Jean Teulé (Saint-Lô, Manche, 26 februari 1953)
De Nederlandse dichter, schrijver, letterkundige en theoloog Elias Annes Borger werd geboren in Joure op 26 februari 1784. Zie ook alle tags voor Elias Annes Borger op dit blog.
Aan de Rijn, in de lente van het jaar 1820 (Fragment)
Te Katwijk, waar de zoute golven,
o Rijn! u wachten in hun schoot,
daar ligt in ’t schrale zand bedolven
mijn kostbaar offer aan de dood.
‘k Wil tranen met uw waatren mengen;
belast u met die zilte vloed:
de droeve zanger heeft geen moed
die tranen op het graf te plengen
der gade, nooit genoeg beschreid.-
Gij, oude Rijn! wees gij mijn bode,
en voer ter rustplaats mijner dode
de tolken mijner menslijkheid.
Groet ook het kind, welks lijkje de aarde
reeds had ontvangen in haar schoot,
eer zij die mij dat lijkje baarde
voor ’t levenslicht haar ogen sloot.
Ik heb mijn dochtertje opgegraven
toen ’t pleit der moeder was beslist
en lei het in de grote kist
en aan de borst die ’t wicht moest laven
dat nimmer laafnis nodig had.
Ik dacht: één huis behoort aan beiden;
wat God vereent, zal ik niet scheiden
en sloot in de urn de dubble schat.
Noem hij deze aarde een hof van Eden
die altijd mocht op rozen gaan:
ik wens geen stap terug te treden
op de afgelegde levensbaan.
Ik reken iedre dag gewonnen,
met moeite en tranen doorgesloofd.
Goddank, mij draaiden boven ’t hoofd
reeds meer dan vijfendertig zonnen!
De tijd rolt als deez’ bergstroom voort.
Druk zacht mijn doden, lijkgesteente!
en dek ook eerlang mijn gebeente
bij ’t overschot dat mij behoort.
Elias Annes Borger (26 februari 1784 – 12 oktober 1820)
Borgers portret als hoogleraar in Leiden, rond 1815
Zie voor nog meer schrijvers van de 26e februari ook mijn twee blogs van 26 februari 2012.