De Canadese toneelschrijver Michel Marc Bouchard werd geboren op 2 februari 1958 in Saint Coeur-de-Marie, Quebec. Zie ook ook alle tags voor Michel Marc Bouchard op dit blog.
Uit: Les feluettes
“Tu es mon premier amour et le demeurera. Je te compose, je te crée, je te fais vivre, je te tue, te ressuscite depuis notre si amère séparation. Tes yeux d’onyx, ton sourire d’ivoire, ton corps de marbre, tout me manque.
Mon souffle se précipite, ayant oublié le rythme du tien. Mes lèvres bafouillent ton nom d’avoir perdu l’habitude de le prononcer. Mes mains se tendent dans l’espoir de ton retour, et seules mes larmes les arrosent. Ô aimé, si jamais vous m’aimâtes, que votre amour je connaisse. Je t’aime et t’attendrai toujours.”
(…)
Scene uit de verfilming “Lilies/Les feluettes” door John Greyson uit 1996
« BILODEAU : Ta maladie Simon, c’est que tu fais à faire des affaires avec Vallier comme si y était une fille? Pis le plus grave, c’est que lui, y est tellement malade qu’y appelle ça de l’amour. (Il rit.)
SIMON : Tu penses pas que t’en inventes, Bilodeau?
BILODEAU : Demandes-y, au Feluette, c’qu’y m’a dit quand t’es sorti du grenier.
SIMON : Y’a une maudite grande différence entre c’qu’on peut faire dans l’grenier pis…
BILODEAU : Demande-le au Feluette.
VALLIER : Je vais te frapper, Bilodeau. Je vais te frapper! »
Michel Marc Bouchard (Saint Coeur-de-Marie, 2 februari 1958)
De Nederlandse dichter, tekstschrijver en cabaretier Kees Torn werd geboren in Oostburg op 2 februari 1967. Zie ook alle tags voor Kees Torn op dit blog.
Streepjescode
dat je sinds de scheiding min of meer bent doodgezwegen
en de familie al mijn vragen steeds ontweek
heb ik wat jou betreft zowat geen informatie losgekregen
behalve dat ik sprekend op mijn vader leek
maar toen ik jou wou leren kennen werkte niemand tegen
en dat ik veel van jouw gedachten deelde bleek
ik had een geestverwant ontdekt dus kwam het uiterst ongelegen
dat jij werd weggeteerd door kanker en bezweek
en alles wat je naliet was een stapel oude boeken
en daarmee zit ik nu al jaren opgescheept
ik sla er af en toe een open om er sporen in te zoeken
soms is een zin door jou met potlood onderstreept
het is toch niet ondenkbaar dat ik via die methode
alsnog iets over wie je was te weten kom
je hebt per ongeluk een zelfportret geschetst in streepjescode
al staat daar wat je onderstreepte nooit waarom
had wat je las voor jou een zekere bekoring?
was er een tekst die iets te weeg bracht in je geest?
was het om aan te halen bij een overhoring?
of zou het boek eerst van een ander zijn geweest?
Kees Torn (Oostburg, 2 februari 1967)
De Vlaamse dichter en schrijver Eriek Verpale werd geboren op 2 februari 1952 te Zelzate. Zie ook ook alle tags voor Eriek Verpale op dit blog.
Uit: Olivetti 82
„Zelzate, 20 januari 1993
Lieve Marlène,
de mens wikt, maar God beschikt: vertel mij wat. Ik zou daar al een roman fleuve over kunnen schrijven, maar laat ik me voorlopig beperken tot deze brief, want daarover gaat het hem nu juist: iedere keer wanneer ik jou (jullie) wilde schrijven, dan gebeurde er altijd wel iets waardoor ik grommend en snuivend door mijn beide neusgaten mijn vertrouwde plek aan de schrijftafel moest verlaten. Om te beginnen, l’histoire se répète, heb ik hier met een waterlek gezeten, in de keuken dan nog wel. Wat nu weer, dacht ik. (Kijk, ik ben niet speciaal gewonnen voor de idee van de reïncarnatie, maar als het dan toch moet, dan wil ik onder geen beding ooit nog onder het teken van de Waterman geboren worden, want de ellende die ik in mijn verwoeste leven al heb meegemaakt, waarvan gesprongen leidingen, lekkende daken en verstopte afvoerpijpen de oorzaak waren, is nauwelijks nog te overzien.) Enfin, nog diezelfde avond is de huisbaas gekomen om de boel te repareren. Maar toen! Toen beliefde mijn huisgenote, poes Madonna, ziek te worden: iets aan haar blaas. (Zie je wel: water!). Dierenarts laten komen, vierhonderd ballen kwijt, plus een cognac, en vermoedelijk is het allemaal gewoonweg aanstellerij – een beetje te weinig aandacht van ’t baasje gekregen zeker, en daarom dan maar tot drie keer toe in huis op de mat geplast. Ze is nu beter, poes bedoel ik. En ja, hoe raad je het! +Na die NCR-toestand heb ik natuurlijk veel gekken aan de deur gekregen, niet te geloven. Vooral veel dames en heren die me in naam van hun bank- of kredietinstelling ‘nen gelukkigen nieuwjaar’ en ‘nen dikken proficiat’ kwamen wensen, en offekik soms geen zin had om kijk: zij hadden nu een schoon en uiterst voordelig pakket van kasbonnen aan te bieden want ja, mijnheer Verpale, tegenwoordig weet de mens toch niet meer wat de frank zal doen nietwaar? Neen, natuurlijk niet: ik weet eigenlijk nooit van iets.“
Eriek Verpale (Zelzate, 2 februari 1952)
De Zwitserse schrijfster Monica Camuglia werd geboren op 2 februari 1960 in St. Gallen. Zie ook ook alle tags voor Monica Camuglia op dit blog.
Uit: Irrtum 2012
“Auch jetzt im Winter, und vor allem in der Weihnachtszeit, ist die Insel traumhaft schön. Hier können wir der weihnächtlichen Hektik, den Feuerwerken und knallenden Korken ausweichen. Hier ist es still. Unten am Meer riecht es nach Salz, hier oben nach Kräutern und Gräsern, intensiv der Geruch
von Fenchel. Als ich das erste Mal mit Vincenzo in Sizilien war, blühten die Orangen- und Zitronenbäume; nie vergesse ich dieses schwere, erotisierende Parfüm; jederzeit kann ich es
in meinem Erinnerungen abrufen – und riechen – jetzt auch. Gerade in diesem Augenblick schiebt der Wind eine Duftwolke dieser sinnlichen Süße in meine Nase.
Sowohl Nathans wie auch mein Zimmer hat Rosalia mit einem Luftentfeuchter ausgestattet. Der diesjährige Winter ist zum Glück ausgesprochen trocken und mild, und wir verzichten gerne auf das lästige Nebengeräusch. Schließlich benutzen die Insulaner diese Stromfresser auch nicht und ich kann weder Schimmel in den Haaren noch krumme Rücken entdecken.
Rosalia ist das Herz der Pension, eine wirklich liebens – würdige Gastgeberin, etwa in meinem Alter, dunkle Augen, dunkle Haut und ursprünglich kastanienbraune Haare. Ihr Vater hat sich hier vor 60 Jahren niedergelassen; damals gab es hier rein gar nichts. Er eröffnete das erste Gästehaus”.
Monica Camuglia (St. Gallen, 2 februari 1960)