De Nederlandse dichter en schrijver Nachoem Mesoelam Wijnberg werd geboren in Amsterdam op 13 april 1961. Zie ook alle tags voor Nachoem Wijnberg op dit blog.
Parijsliedje
Het is koud en oud,
als een park in Parijs,
de hoofdstad van Frankrijk.
Ik wil in bed liggen
met iemand die lange tijd
over hetzelfde na kan denken.
Wat er bijna is,
de maan boven een veld,
een liedje ver weg.
Tegenovergesteld
aan wat beloftes terugneemt
die niet gedaan zijn.
Waarom ik vraag,
wat te veel is laten zijn
alsof het er bijna is.
Vogelmeisje
Vroeg in de ochtend
ontmoette ik het vogelmeisje.
‘Waarom ben je zo bedroefd?’
vroeg ik aan haar of zij aan mij.
‘Omdat wie mij zoekt
komt als ik er niet ben
en schreeuwt en huilt
omdat ik niet te vinden ben;
ik kan het niet horen
en het maakt mij bedroefd.’
Neergelegd
staat het meisje op
(laat mij maar eerst
opstaan, ik ken de weg).
Nachoem Wijnberg (Amsterdam, 13 april 1961)
Met kamervoorzitter Gerdi Verbeet bij de uitreiking van de VSB Poezieprijs 2009
De Nederlandse schrijfster, freelance journaliste en columniste Saskia Noort werd geboren in Bergen op 13 april 1967. Zie ook alle tags voor Saskia Noort op dit blog.
Uit: De eetclub
“Bevend probeerde ik de sleutel in het slot te steken, en toen dat niet lukte, nam Simon het over. We grinnikten om ons gestuntel en gewaggel en ik stamelde wat over Michel, hoe zat hij was, terwijl Simon mijn haren begon te strelen, zijn wijsvinger onder mijn kin legde en me kuste”
Dit fragment heb ik gekozen, omdat ik vind dat dit heel goed het aspect van de emoties weergeeft. Door de gedetailleerde schrijfstijl, kan je de spanning en romantiek tussen de twee echt voelen.
(…)
“Mijn bijdrage bestond uit zalmmousse en twee appeltaarten, die nu op tafel stonden naast de schalen met knapperig stokbrood, brokken roquefort en boerenbrie, rivier kreeftjessalade, een mand vol hotdogs voor de kinderen en een hele verzameling knijpkanjers curry, mayo, mosterd, ketchup én Americain fritessaus. We konden zo in de ‘Living’, constateerde Angela trots.”
In dit fragment wordt naar mijn mening door Noort iets teveel haar best gedaan om de welvaart en oppervlakkigheid te benadrukken van de stellen. Met een beknoptere omschrijving, kan ze het ook allang af. Uit het gehele verhaal vallen deze twee factoren namelijk ook al heel goed op te maken.”
Saskia Noort (Bergen, 13 april 1967)
De Franse schrijver Jean-Marie Gustave Le Clézio werd geboren op 13 april 1940 in Nice. Zie ook alle tags voor Jean-Marie Gustave Le Clézio op dit blog.
Uit: Der Afrikaner (Vertaald door Uli Wittmann)
„Wenn man den Garten (der durch einen Wall aus dichtem Buschwerkund nicht durch eine beschnittene Hecke begrenzt war) vor dem Hausin Ogoja hinter sich ließ, begann die weite Grasebene, die bis an dieAiya reichte. Die kindliche Erinnerung übertreibt Entfernungen und
Höhen. Mir kommt es vor, als sei diese Ebene weit wie ein Meergewesen. Ich habe stundenlang auf dem Rand des Zementsockelsgesessen, der dem Haus als Terrasse diente, und den Blick über diese
Weite schweifen lassen, den Wellen des Winds im Gras folgend,habe ihn ab und zu auf staubigen Windhosen, die über der trockenenErde tanzten, verweilen lassen und die dunklen Schatten am Fuß derIrokobäume gemustert. In solchen Augenblicken fühlte ich michwirklich so, als befände ich mich an Deck eines Schiffs. Das Schiffwar das Haus, nicht nur die Mauern aus Zementsteinen und das
Wellblechdach, sondern alles, was die Spuren des britischen Empirestrug – ähnlich wie die George Shotton, von der ich gehört hatte, dergepanzerte, mit Kanonen und einem Palmendach ausgerüstete
Dampfer, auf dem die Engländer ihr Konsulat eingerichtet hatten undder zu Lord Lugards Zeiten den Niger und den Benue hinauffuhr.
Ich war nur ein Kind, und die Macht des Empires war mir ziemlichegal. Aber mein Vater beugte sich dessen Regeln, als könnten nur sieseinem Leben einen Sinn geben. Er bestand auf Disziplin bei jedertäglichen Geste: Wir mußten früh aufstehen, sofort das Bett machen,uns mit kaltem Wasser in der Zinkwanne waschen und dieSeifenlauge stehenlassen, um darin Socken und Unterhosen
einzuweichen. Meine Mutter erteilte uns jeden Morgen Unterricht inRechtschreibung, Englisch und Rechnen. Jeden Abend wurde einGebet gesprochen, und um neun Uhr war Ausgangssperre. Das waretwas völlig anderes als die französische Erziehung, die Fangspiele,das Plumpsackspiel und die fröhlichen Mahlzeiten, bei denen alledurcheinanderredeten. Und schließlich die Gutenachtgeschichtenmeiner Großmutter, die sie mir abends erzählte, die Träumereien imBett, während ich dem Knarren der Wetterfahne lauschte, und dieLektüre (in der Kinderbuchreihe La joie de lire) der Abenteuer einerWanderelster, die über die normannischen Dörfer fliegt. Mit Afrika
begann für uns eine andere Welt.“
Jean-Marie Gustave Le Clézio (Nice, 13 april 1940)
De Ierse (toneel)schrijver en dichter Samuel Barclay Beckett werd geboren in Foxrock, Dublin op 13 april 1906. Zie ook alle tags voor Samuel Beckett op dit blog.
Uit: Waiting for Godot
„VLADIMIR:
And they didn’t beat you?
ESTRAGON:
Beat me? Certainly they beat me.
VLADIMIR:
The same lot as usual?
ESTRAGON:
The same? I don’t know.
VLADIMIR:
When I think of it . . . all these years . . . but for me . . . where would you be . . . (Decisively.) You’d be nothing more than a little heap of bones at the present minute, no doubt about it.
ESTRAGON:
And what of it?
VLADIMIR:
(gloomily). It’s too much for one man. (Pause. Cheerfully.) On the other hand what’s the good of losing heart now, that’s what I say. We should have thought of it a million years ago, in the nineties.
ESTRAGON:
Ah stop blathering and help me off with this bloody thing.
VLADIMIR:
Hand in hand from the top of the Eiffel Tower, among the first. We were respectable in those days. Now it’s too late. They wouldn’t even let us up. (Estragon tears at his boot.) What are you doing?
ESTRAGON:
Taking off my boot. Did that never happen to you?“
Samuel Beckett (13 april 1906 – 22 december 1989)
Zie voor nog meer schrijvers van vandaag ook mijn vorige blog van vandaag.