De Italiaanse filmregisseur, dichter en schrijver Pier Paolo Pasolini werd geboren in Bologna op 5 maart 1922. Zie ook alle tags voor Pier Paolo Pasolini op dit blog.
Uit: Seven Poems for Ninetto
3/
That Freud that you enjoy reading doesn’t
clarify what I desire. You came here,
and I repeat –Nothing binds you to me.
Yet you decide to stay.
The man who prays and does not feel shame, who desires
his mother’s nest for comfort, will lead a false life.
A desolate life. You will deny this.
But remember his cry is not for you.
It is for his own ass.
You came to teach me things I had not known before
but the angel appears and you are silent again.
He is soon gone. And still you are anxious.
Pleasure suspends my anguish.
But I know afterwards regret will shatter our fragile peace.
4/
There existed in this world a thing without price.
It was unique. Few were aware of it.
No code of the Church could classify it.
I confronted it midway on life’s journey
with no guide to lead me through this hell.
In the end there was no sense in it
tho it consumed the whole of my reality.
You wanted to destroy any good that came from it,
slowly, slowly, with your delicate hands.
You were not devoted and yet I cannot understand
why there was so much fury in your soul
against a love that was so chaste.
Pier Paolo Pasolini (5 maart 1922 – 2 november 1975
Ninetto Davoli, Franco Citti en Pier Paolo Pasolini
De Nederlandse schrijver, columnist en dichter Koos van Zomeren werd geboren in Velp op 5 maart 1946. Zie ook alle tags voor Koos van Zomeren op dit blog.
Vertrek uit Tirol
We waren in de bergen, waar
je je kunt bezeren aan
gedachteloos gesteente, tot
bloedens toe geschaafde schenen
jongensachtig.
’s Morgens in de vroegte
in het ene dal of het andere
zag ik tegen de muur van een
boerenbedoening vier stoelen
staan, vier lege keukenstoelen op
een rijtje wachtend op de zon,
stoelen die verzadigd waren van
het zitten, het zitten
te bidden
het zitten te eten
het zitten te kaarten
het zitten te zwijgen.
En hier, in dit voorbijgaan, de ene
moeder net gestorven, teruggeroepen
voor het sterven van de andere – hier
dacht ik voor het eerst: want alles
op de aarde is als hout begonnen.
Koos van Zomeren (Velp, 5 maart 1946)
De Nederlandse dichter Jurre van den Berg werd geboren in Thesinge op 5 maart 1986. Zie ook alle tags voor Jurre van den Berg op dit blog.
Toevoeging
We scheppen orde uit wanorde
bouwen kastelen van korrels zand
herkennen dieren aan hun sporen.
Het evenbeeld van afwezigheid
is dat er niets aan ons voorbij gaat.
Ik zie de dingen scherper nu:
koffiekringen op de tafel
een slot bungelt aan een hek.
Wat blijft is dit
bewaarde licht
met uitgestelde sluitertijd
de twijfel aan het einde
van de regel (er slaapt lucht
tussen de haakjes). Dit dus
is een toevoeging aan dat
wat niet kwam, aan dat
wat er niet is, aan dat
wat niet gaat komen
en er gaat niets aan mij voorbij.
Jurre van den Berg (Thesinge, 5 maart 1986)
De Nederlandse schrijver Arthur van Schendel werd geboren op 5 maart 1874 in Batavia. Zie ook alle tags voor Arthur van Schendel op dit blog.
Uit: Jan Compagnie
“De klokken hadden al van den vroegen morgen over de stad geklonken, de vlaggen hingen uit aan vele huizen en ginds bij de werven knalde het geschut. Uit de straten die naar Dam en Damrak leidden trokken drommen menschen haastig naar den IJkant, tezamen dringend op de Oude en op de Nieuwe Brug, en wie terugkeerden konden nauwelijks op tegen den sterken stroom. Het water schitterde onder de zomerwolken wijd en ver tot den anderen oever waar de weilanden achter het verschiet verdwenen. Voor den Schreierstoren raakte de menigte herhaaldelijk vastgestuwd, omdat er bootslieden aan het vechten waren of omdat er eenigen te water lagen, maar jonge gezellen begonnen dan te joelen en met de ellebogen te werken tot er plotseling weer voortgang kwam. Hier verrees het mastenbosch van schip naast schip gemeerd in rijen, alle met de wimpels aan den top, de groote vlaggen aan den steven, en vele bootjes voeren er rond, maar op de schuiten die de goederen binnen moesten brengen was geen man te zien. De zeilen hingen te luchten, de zomerkoelte rook frisch van teer. Hier reikhalsde een ieder en wilde haastig voort als ginder weer een zwaar schot viel en een wolk van kruitdamp ging. Gejuich klonk er gedurig van den wal naar het water, de schuitjes met heeren vol geladen voeren of en aan.
Waar de palen een bocht maakten tot voor de nieuwe werf lagen de schepen die aangekomen waren, de twee kleine nog niet ten anker. Statig verhief zich het middelste op het water, met zijn spiegel, deftig geschilderd en verguld, meer dan twaalf ellen hoog, zijn vlag en lantaarns op de schans, weerkaatst in het flikkerend nat. Een zeeschip zoo machtig als de Gouden Leeuw, met zijn acht stukken aan ieder boord, was op het IJ niet te zien. De korenvaarders en de zouthalers waren maar krotten bij dit kasteel en het talloos grut van kagen en jollen, schouwen en pramen was zooals musschen bij een arend. Hun werk was van dagen of weken, gauw weer bij moeder thuis, maar de Gouden Leeuw had met zijn maats stoerder werk verricht op de nieuwe oceanen en droeg in zijn breeden buik zeldzamer goed dan visch of hout. De sloepen, zich verdringend aan beide boorden, reikten nauwelijks boven de witte kiel, er was aan den valreep meer te klauteren dan tegen den ouden muur. Rustig lag het schip na de lange reis, blinkend in het teer.”
Arthur van Schendel (5 maart 1874 – 11 september 1946)
Portret door Jan Toorop, 1912
De Canadese (Franstalige) schrijfster Nelly Arcan – pseudoniem van Isabelle Fortier – werd geboren in Lac-Mégantic op 5 maart 1973. Zie ook alle tags voor Nelly Arcan op dit blog.
Uit: Putain
“Je me souviens de la forme de son corps sous les draps et de la tête qui ne sortait qu’à moitié comme un chat en boule sur l’oreiller, un débris de mère qui s’aplanissait lentement, il n’y avait là que ses cheveux pour indiquer sa présence, pour la différencier des draps qui la recouvraient, et cette période de cheveux a duré des années, trois ou quatre ans peut-être, enfin il me semble, ce fut pour moi la période de la Belle au bois dormant, ma mère s’offrait là une vieillesse souterraine alors que je n’étais plus tout à fait une enfant ni encore une adolescente, alors que j’étais suspendue dans cette zone intermédiaire où les cheveux commencent à changer de couleur, où poussent sans prévenir deux ou trois polis noirs dans le duvet doré du pubis, et je savais qu’elle ne dormait pas complètement, qu’à moitié, on le voyait dans sa façon d’être raide sous les draps trop bleus, trop carrés dans sa chambre trop ensoleillée, les quatre grandes fenêtres qui entouraient son lit et qui jetaient sur la tête des faisceaux lumineux, rectilignes, et dites-moi, comment peut-on dormir avec des rais de lumière sur la tête et à quoi ça sert d’avoir tant de soleil dans sa chambre lorsqu’on dort ?”
Nelly Arcan (5 maart 1973 –24 september 2009)
De Britse schrijver Danny King werd geboren op 5 maart 1969 in Slough, Berkshire. Zie ook alle tags voor Danny King op dit blog.
Uit: The Hitman Diaries
“Firstly, being a local councillor, he was probably a cunt! A real ‘book-waving-starch-underpants-wearing-precedent – quoting-sub-section-paragraph-thee-looking-up’ sort of arsehole who lived his life by the numbers and reported his neighbours if they so much as tried to put up a bird-table without planning permission.”
(…)
“I love cats, they’re great; intelligent, affectionate, lovable, and this one was particularly nice, so picking it up and giving it a few slaps and a bit of a rough time was galling, even though it was unfortunately necessary. See, if you’re hiding in someone’s spare bedroom waiting for them to turn in for the night, the last thing you need is a cat meowing at the door trying to get in to see you because you’ve been stroking it all day. A bit of a shake and a growl in the cat’s face and that’s all that’s usually needed for it to give the spare room and the horrible bastard inside a wide berth for the rest of the night.”
Danny King (Slough, 5 maart 1969)
Cover DVD
De Franse dichter en schrijver Jean Orizet werd geboren in Marseille op 5 maart 1937. Zie ook alle tags voor Jean Orizet op dit blog.
L’angleterre est une Ile
Midi qui roule à gauche entraîne le voyageur sur des océans d’ale ou de bitter, et toute cette bière en parapluies, prisonnière des gentlemen, monte, sans baisser la
tête, dans les taxis noirs, les autobus rouges, les métros argentés, descend avec majesté la Tamise, jusqu’à l’heure du whisky pur malt et du sherry.
L’aube. Remontant Queen’s Gâte au petit trot, crépitent les chevaux de la Reine. Dans les hôtels à colonnes, les vieilles Anglaises vont bientôt prendre leur porridge
arrosé de thé.
Elles se déplacent difficilement, presque mortes déjà, leurs visages plissés-poudres disent tout le regret d’avoir perdu leurs canaris et puis l’Empire. De sa gloire
passée, tous les témoins sont là, sous turbans et keffiehs, à se faire soigner les dents, les yeux, le cœur, tapis au fond des limousines. Le long des trottoirs,
l’ordure sous plastique ourle les murs de brique: la fin de semaine a commencé.
Dix heures; quai numéro huit en gare de Victoria. Une Française rousse pleure sur l’épaule de l’amant qu’elle va quitter.
Douze heures trente ; la brume efface la craie sur les falaises de Folkestone.
L’Angleterre est une île.
Jean Orizet (Marseille, 5 maart 1937)
Zie voor nog meer schrijvers van de 5e maart ook mijn vorige blog van vandaag.