De Vlaamse schrijver Pol Hoste werd geboren in Lokeren op 25 maart 1947. Zie ook alle tags voor Pol Hoste op dit blog.
Uit: Vier Scabreuze
“De volgende
‘Ik houd mij,’ deelde mij een dame mee, ‘maar even vast aan uw geslacht.’ We stonden op de tram. ‘Het is hier zo druk.’
‘Het weze mij een aangename plicht, mevrouw,’ sprak ik, gehecht aan openbaar vervoer, ‘reizigers als u voor onvoorziene schokken te behoeden.’
‘Hoe zwelt uw lid! Bedrieg ik mij?’ wilde ze weten.
‘Ik haak,’ sprak ik, ‘mij ook maar even vast in uw geslacht.’
‘Het subtiele past bij u,’ zei zij. ‘Ik merk het aan uw duim en mond.’
‘Althans tenminste het tactiele,’ zei ik. ‘Het verbale ligt mij minder. Wat dat betreft verkies ik snijbranders.’
‘En zo,’ vroeg zij, ‘mijn andere hand zich aan uw tong vasthouden wilde?’
‘Daarvoor heeft u twee handen,’ zei ik, ‘en ik waar u om vraagt.’
‘Laat dit uw laatste woord zijn!’ klonk haar stem.
Ze bracht vier vingers in, ik hijgde.
‘Geen halte, ik ben nat,’ riep ze. Mijn taal bleef stokken. Ik beet. Zij sloot.
Als men zich stevig vastklampt aan elkaar hoeft het leven niet slechts onaangenaam te zijn. Een witte vloed! Ballonnen! Men komt behouden thuis.“
Pol Hoste (Lokeren, 25 maart 1947)
De Franse dichter en schrijver Jacques Audiberti werd geboren op 25 maart 1899 in Antibes. Zie ook alle tags voor Jacques Audiberti op dit blog.
Uit: Le mal court
„F… : Les bateaux anglais viendront prendre le blé dans le port moscovite le plus proche de nous. L’impératrice Catherine nous en louera un,
Le Maréchal : Prodigieux ! Totalement prodigieux !
F… : Elle nous en louera un. C’est obligé. D’abord elle palpe le bail. Ensuite, à mesure que d’argent et de crédit nous nous enflons, elle se met, la brave Catherine, elle se met à nous vendre du cuir, des fourrures, du thé. À notre tour, avec l’argent de notre blé, nous achetons, en Angleterre, des machines…
Célestincic : Messieurs, le roi de Courtelande vous enjoint de l’assister à mettre fin à ces extravagances.
Le Maréchal : Attention. La violette rejoint le phosphore…
Alarica : Messieurs, la reine de Courtelande vous délie du serment prêté entre les mains de ce béquillard pastilleux. La reine de Courtelande vous conseille de jurer fidélité à moi-même et, par-dessus le marché, à ce beau garçon que, désormais, je promeus mon cheval, mon danseur, mon tuteur, mon filleul et mon cavalier. Les blés seront hauts, désormais, là-bas, sur notre contrée mal notée. Nous aurons des hôpitaux, des casernements, des instituts. Je m’en moque. Je ne recherche pas la puissance pour la puissance mais il se trouve que je suis la fille d’un souverain et que le renversement de mon âme du côté du mal qui est le bien, du mal qui est le roi, je ne puis l’accomplir de plus mémorable, de plus exemplaire manière qu’en revendiquant la puissance, par l’assassinat si c’est nécessaire.“
De Vlaamse schrijver Filip De Pillecyn werd te Hamme aan de Durme geboren op 25 maart 1891. Zie ook alle tags voor Filip De Pillecyn op dit blog.
Uit: Stijn Streuvels en zijn werk
„Op het Lijsternest te Ingoygem woont Stijn Streuvels. Van op de bergwei heeft hij het uitzicht over de ongemeten hemelen waaronder het land zich heft en daalt in de kleuren van elk seizoen. Het trage leven gaat er voorbij langs de landstraat die te volgen is tot ze verloopt in den wasem van de verte.
Stijn Streuvels leeft daar in het geluk van het werk-in-eenzaamheid en de rust van een schoon gezin. Zijn oog, zoo scherp van kleur, neemt licht en schaduw in vanachter het venster dat over de heele breedte van zijn werkkamer strekt. Land en hemel, wolken en aarde, zon en groen, vlammende oogsten, zachte nevels aan de grenzen van dag en avond. Koninklijke rust en vreugde van eenzaamheid.
Te Heule werd hij geboren in 1871. Zijn moeder was Guido Gezelle’s zuster, zijn vader heette Camiel Lateur. En hij die in Vlaanderen en daarbuiten Stijn Streuvels heet, staat op den burgerlijken stand ingeschreven onder den naam van Franciscus, Petrus, Maria Lateur.
Zijn eerste lessen kreeg de kleine Frank te Heule, in de nonnekensschool. Hugo Verriest was er toen bestuurder ten gevolge van den grooten kuisch in het klein Seminarie te Roeselare. De fijne en vriendelijke man bleef er echter niet langer dan negen maanden, tot groote verslagenheid van de nonnekens. Zijn heengaan moest onvergetelijk blijven: al de schoolkinderen kregen bevel te weenen bij het afscheid. Wat aan den vijfjarigen Frank Lateur de gelegenheid gaf voor de eerste maal een openbaar exempel te geven van koppige eerlijkheid: hij voelde zich niet aangedaan genoeg om te weenen en weende niet.“
De Turkse schrijver Evliya Çelebi werd geboren op 25 maart 1611 in Istanbul. Zie ook alle tags voor Evliya Çelebi op dit blog.
Uit: Im Reiche des Goldenen Apfels (Vertaald door Richard F. Kreutel)
„Im Gegensatz zu den jungfräulichen Mädchen gehen dort die verheirateten Frauenzimmer alle mit bloßem Busen, der weiß wie Schnee leuchtet. …
Auf den Köpfen tragen sie mit hübschen Spitzen und Stickereien geschmückte Hauben aus weißem Musslin, und darüber wieder Kappen mit lauter Juwelen und Perlen und Diademen.
Durch Gottes Fügung sind aber die Brüste der Frauenzimmer in diesem Lande nicht – wie die Zitzen der Weiber in der Türkei – so groß wie Wasserschläuche, sondern klein wie Apfelsinen. Trotzdem stillen sie aber zum größten Teil ihre Kinder mit ihrer eigenen Milch.
Die Mädchen gehen dort allesamt barhaupt; damit aber ihre schwarzen Flechten nicht in Unordnung geraten, bedecken diese jungfräulichen Maiden ihre moschusduftenden Locken mit einem kunstvollen Geflecht aus Ringen, die je nach dem Reichtum der Trägerin mit Perlen oder mit deutschen Glaskügelchen verziert sind und die haare von der Stirne bis zu den Ohren umfassen. Diese Mädchen tragen aber den Busen nicht entblößt, wie das die Frauen tun, und als Oberkleidung ziehen sie keine Rockjacken an, sondern einfache Frauenröcke aus goldgewirkten Stoffen.
Und da in diesem Lande das Wasser und die Luft so bekömmlich sind, sind dort alle Frauenzimmer von schöner Statur und hübscher Figur und mit Gesichtern wie die Feen wahrlich reizend anzusehen. Und allüberall, in unendlicher Zahl, gibt es dort Mädchen gar lieblich und hold und schön wie er Sonne gleißendes Gold, die einen entzücken mit jeder Gebärde und jeder Regung, mit jedem Worte und jeder Bewegung.“
De Engelse schrijfster Lady Anne Fanshawe werd geboren op 25 maart 1625 in Balls Park, bij Hertford. Zie ook alle tags voor Anne Fanshawe op dit blog.
Uit:The Memoirs of Lady Fanshawe
„He would never be drawn to the fashion of any party, saying he found it sufficient honestly to perform that employment he was in: he loved and used cheerfulness in all his actions, and professed his religion in his life and conversation. He was a true Protestant of the Church of England, so born, so brought up, and so died; his conversation was so honest that I never heard him speak a word in my life that tended to God’s dishonour, or encouragement of any kind of debauchery or sin. He was ever much esteemed by his two masters, Charles the First and Charles the Second, both for great parts and honesty, as for his conversation, in which they took great delight, he being so free from passion, that made him beloved of all that knew him, nor did I ever see him moved but with his master’s concerns, in which he would hotly pursue his interest through the greatest difficulties.
He was the tenderest father imaginable, the carefullest and most generous master I ever knew; he loved hospitality, and would often say, it was wholly essential for the constitution of England: he loved and kept order with the greatest decency possible; and though he would say I managed his domestics wholly, yet I ever governed them and myself by his commands; in the managing of which, I thank God, I found his approbation and content.“
