Robert Graves, Lion Feuchtwanger, Ivo Victoria, Vladimir Majakovski

Dolce far niente

 

 
Spelende kinderen op het strand door Albert Edelfelt, 1884

 

The Beach

Louder than gulls the little children scream
Whom fathers haul into the jovial foam;
But others fearlessly rush in, breast high,
Laughing the salty water from their mouthes–
Heroes of the nursery.

The horny boatman, who has seen whales
And flying fishes, who has sailed as far
As Demerara and the Ivory Coast,
Will warn them, when they crowd to hear his tales,
That every ocean smells of tar.

 

 
Robert Graves (24 juli 1895 – 7 december 1985)
Londen, waar Robert Graves werd geboren.

 

De Duitse schrijver Lion Feuchtwanger werd geboren in München op 7 juli 1884. Zie ook alle tags voor Lion Feuchtwanger op dit blog.

Uit: Die Geschwister Oppermann

„Rektor Francois war benommen von dem Gedröhn. Sicherlichwar, was Donnerwölkchen sagte, maßlos übertrieben; aber dunkle Stunden stehen ihm bevor, viele und sehr dunkle. Armer Schüler Oppermann. Oppermann war ein Daktylus, gut im Hexameter zu gebrauchen, auch Francois war ein Daktylus, aber kein reiner, weniger gut zu gebrauchen. »Dulde auch dieses, mein Herz, du hast soviel schon geduldet.« Fernher umplatscherten ihn die Hexameter. Ach, sich ihnen hingeben dürfen.
Frau Emilie nahm sein Schweigen für Verstocktheit. Ihre Erbitterung stieg. In Wilden, endlosen Reden – langhinhaltenden, sagte sich der erdrückte Francois – entlud sich ihre Empörung.
Morgen, tobte sie, habe er diesem Lausejungen die Alternative zu stellen: Abbitte in aller Form oder mit Schande aus der Anstalt fortgejagt. Am liebsten ginge sie selber zu dem Vater des Früchtchens oder zu seinem Onkel, seinem saubern Freunde Gustav. Wo sie nur ihre fiinf Sinne gehabt habe, als sie ihn, diesen Waschlappen, diesen Schlappschwanz, heiratete. Francois duckte sich. Es hat keinen Sinn, sich gegen den Sturm aufzurichten. Man kann nur abwarten, bis Donnerwölkchen zu Ende ist. Einmal muß auch ihr die Lunge versagen. Wie gern würde er auf das Abendessen verzichten und sich ins Bett legen.
Frau Emilie hatte ihn so zerzaust, dais die Schlage des andem Tages ihm nicht mehr viel anhaben konnten. Pedell Mellenthin hatte die Zeitung groß und auffallend in der Tasche stecken, alle Lehrer und Schüler auf seinem Weg hatten sie, in mehreren Exemplaren lag sie auf seinem Schreibtisch. Da saß er zwischen Voltaire und Friedrich dem Großen. Eine Schmutzwelle war über seine Anstalt, war über das ganze Land hereingebrochen. Er war schon so überdeckt mit Schmutz, daß er ihn kaum mehr spürte.“

 
Lion Feuchtwanger (7 juli 1884 – 21 december 1958)

 

De Vlaamse schrijver Ivo Victoria (pseudoniem van Hans van Rompaey) werd op 7 juli 1971 geboren in Edegem (Antwerpen). Zie ook alle tags voor Ivo Victoria op dit blog.

Uit: Dieven van vuur

“Niet aan de straatkant, en ook niet aan de achterzijde van het huis maar aan de binnenzijde; ik weet nooit hoe ik dat moet uitleggen. Er loopt een schacht dwars door ons huis. Daar komt het op neer. Ik woon hier graag. Het is een smaakvolle woning, strak maar sierlijk en vrij van logica, als een jonge vrouw. Een ontwerp van Claus en Kaan. Twee gerenommeerde architecten, naar verluidt. Mochten zij dit lezen, dan zou ik willen zeggen: als je nog eens een huis ontwerpt, probeer dan aan voldoende opbergruimte te denken. Enkele jaren geleden hebben wij hun schacht op de benedenverdieping dicht laten bouwen en er een extra slaapkamer voor de kinderen van gemaakt. Wanneer ik op dat balkon sta te roken, met mijn rug naar de woonkamer, op de vlonderplanken, tussen de bloempotten, die gevuld zijn met verdorde planten, dan heb ik links van mij de moedige maar kansloze poging van een magere klimopplant om een smerige betonnen buitenmuur toe te dekken, en rechts een met hout betimmerde wand waarachter de gang ligt die de woonkamer met de keuken verbindt. Over de dakramen van onze slaapkamers heen kijk ik door het raam aan de overzijde onze keuken binnen. Vooral ’s avonds, wanneer de rest van het huis donker is en de ingebouwde halogeenlampen onder in de keukenkasten hun licht werpen op het espressoapparaat, het kruidenrekje, een half opgegeten boterham en andere zaken die natuurlijk deel uitmaken van de biotoop die wij het aanrecht noemen, kan deze aanblik mij intens gelukkig stemmen.”

 
Ivo Victoria (Edegem, 7 juli 1971)

 

De Russische dichter Vladimir Majakovski werd op 7 juli 1893 in Georgië geboren. Zie ook alle tags voor alle tags voor Vladimir Majakovski op dit blog.

The Fop’s Blouse

I will sew myself black trousers
from the velvet of my voice.
And from three yards of sunset, a yellow blouse.
Along the world’s main street, along its glossy lanes,
I will saunter with the gait of Don Juan, a fop.

Let the earth, overripe and placid, cry out:
‘You would rape the green Spring!’
I’ll yell at the sun with an impudent grin
‘I prefer to prance on smooth
asphalt!’

Isn’t it because the sky is blue,
And the earth is my lover in this spring
cleaning,
that I give you verses fun as bi-bah-boh
and sharp and useful as toothpicks!

Women who love my flesh, and you,
girl, looking at me like a brother,
toss your smiles to me, the poet –
and I’ll sew them like flowers onto my fop’s blouse!

 

Ich

1.
Über das Pflaster
meiner zerfahrenen Seele
hoppelt mit Wahnsinnssprüngen
die Ferse wilde Phrasen.
Wo die Städte
erhängt sind
und Wolkenschlingen
die krummen Hälse
der Türme erdrosseln –
gehe ich, um
alleine zu klagen,
weil man auf die Kreuzungen
Wachtmeister
nagelt.

 
Vladimir Majakovski (7 juli 1893 – 14 april 1930)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 7e juli ook mijn blog van 7 juli 2014 en ook mijn blog van 7 juli 2013 deel 2 en eveneens deel 3.