De Duitse dichter en schrijver Rudolf Hagelstange werd geboren op 14 januari 1912 in Nordhausen. Zie ook alle tags voor Rudolf Hagelstange op dit blog.
Uit: Venezianisches Credo.
Sonett 1
Ich habe lange, lange wie ein Stein geschwiegen
und mehr noch als ein Stein, in dessen Schweigen
Vergangenes fortlebt wie an kahlen Zweigen,
die noch berührt sind von der Vögel Wiegen.
Denn noch ist Krieg, und Blut wird ausgegossen.
Wie aus der Wolke stürtzt es aus den Leibern
und wird nicht aufgefangen von den Weibern,
für die es süßer wallend einst geflossen.
Vergessen schießt wie Unkraut um die Kinder,
und Sorge wuchert üppig in den Seelen,
und die Zerstörung maßt sich an, Gericht
zu sein, und Urteil spricht der Überwinder.
Wie kann man singen, wenn aus allen Kehlen
der Angstschrei und die Klage bricht?
Sonett 3
Ihr sollt sie essen lernen wie der Wurm die Erde.
In ihr schwillt süß das Blut von all denen,
die Ihr erschlugt, und beißt das Salz der Tränen,
die Ihr vergießt, der bittere Schweiß der Herde,
der großen namenlosen, die geduldig
– und Ihr in ihr – zum großen Opfer drängte.
Ihr habr das Leben, das Euch neu geschenkte.
Ihr steht in der Schuld. Und Ihr seid schuldig.
Wohin Ihr geht, in Länder und auf Meere –
Euch wird die bittersüße Frucht begegnen.
Sie wird im Tau vom Frühlingshimmel regnen.
Sie gattet sich der reifen Sommerbeere.
Das Wasser, das Ihr trinkt, ja selbst der Kuß
birgt ihren Saft. An ihr ist Überfluß.
De Amerikaanse schrijfster Mary Robison werd geboren op 14 januari 1949 in Washington D.C. Zie ook alle tags voor Mary Robison op dit blog.
Uit: Yours
“Allison struggled away from her white Renault, limping with the weight of the last of the pumpkins. She found Clark in the twilight on the twig-and-leaf-littered porch behind the house.
He wore a wool shawl. He was moving up and back in a padded glider, pushed by the ball of his slippered foot.
Allison lowered a big pumpkin, let it rest on the wide floorboards.
Clark was much older-seventy-eight to Allison’s thirty-five. They were married. They were both quite tall and looked something alike in their facial features. Allison wore a natural-hair wig. It was a thick blonde hood around her face. She was dressed in bright-dyed denims today. She wore durable clothes, usually, for she volunteered afternoons at a children’s daycare center.
She put one of the smaller pumpkins on Clark’s long lap. “Now, nothing surreal,” she told him. “Carve just a regular face. These are for the kids.”
In the foyer, on the Hipplewhite desk, Allison found the maid’s chore list with its cross-offs, which included Clark’s supper. Allison went quickly through the daily mail: a garish coupon packet, a bill from Jamestown Liquors, November’s pay-TV program guide, and the worst thing, the funniest, an already opened, extremely unkind letter from Clark’s relations up North. “You’re an old fool,” Allison read, and, “You’re being cruelly deceived.” There was a gift check for Clark enclosed, but it was uncashable, signed as it was, “Jesus H. Christ.”
Late, late into this night, Allison and Clark gutted and carved the pumpkins together, at an old table set on the back porch, over newspaper after soggy newspaper, with paring knives and with spoons and with a Swiss Army knife Clark used for exact shaping of tooth and eye and nostril. Clark had been a doctor, an internist, but also a Sunday watercolorist. His four pumpkins were expressive and artful. Their carved features were suited to the sizes and shapes of the pumpkins. Two looked ferocious and jagged. One registered surprise. The last was serene and beaming.”
Mary Robison (Washington, 14 januari 1949)
De Oostenrijkse dichter en schrijver, musicus en cabaretier Martin Auer werd geboren op 14 januari 1951 in Wenen. Zie ook alle tags voor Martin Auer op dit blog.
Uit: 89 Haiku
Und zurasen auf
das Gold der Abendsonne.
Halt das Lenkrad fest!
*
Letztes Abendlicht
auf dem Fluss. Über der Stadt
leuchten Blitze auf.
*
Der Wald ist noch schwarz.
Aus blauem Nebel treten
zwei Stiere hervor.
*
Schwüle Augustnacht.
Kühl ist das Wasser des Teichs.
Fern ein Gewitter.
De Nederlandse dichter en schrijver Isaäc da Costa werd geboren in Amsterdam op 14 januari 1798. Zie ook alle tags voor Isaäc da Costa op dit blog.
Bidden
Des harten binnenst overleg,
gezegd, gezucht, gedacht!
Het trillen van een stille vlam
die naar de wolken tracht.
Het slaken van een ademtocht,
het vallen van een traan
de blik naar boven van een oog
door God-alléén verstaan.
De eenvoudigheid, het kunstloos waar
der kinderlijke taal,
maar aan wie plaats gegeven wordt
bij ’t Englenlofkoraal.
Des Christens kracht, des Christens lust
des Christens levenslucht
zijn levenskracht in ’t uur des doods,
bij dood en hel geducht.
Des zondaars eerste stemgeluid,
die Jesus valt te voet.
Bij aller heemlen vreugd-gejuich
door ’t “ziet hij bidt!” begroet.
Tot ’s Vaders eer, tot lof des Zoons,
in zin en wil en woord
het door de Heilge Geest gewrocht
volzalig zielsakkoord!
Want bidden doet geen hart alléén,
één Geest dringt ze allen door;
en op zijn Priesterlijke troon
gaat Jesus-zelf ze voor.
Gij-zelf, de Waarheid en de Weg!
ziet biddend op ons neer,
hebt biddend onze strijd volstreên, —
leer Gij ons bidden, Heer!
Zie ookvoor de schrijvers van de 14e januari ook mijn blog van 14 januari 2009 en ook mijn blog van 14 januari 2010 en eveneens mijn blog van 14 januari 2011 deel 2 en eveneens deel 3.