De Nederlandse presentator, blogger, journalist, dichter en columnist Tim Hofman werd geboren in Vlaardingen op 9 juli 1988. In 2011 werd Hofman toegelaten tot BNN University. Na BNN University afgerond te hebben begon hij bij 101 TV als verslaggever voor TimTV en 101 Timeline. Van 2011 – 2012 trad hij in het BNN- en VARA-programma 24/7 op als verslaggever, panellid en internetdeskundige. Vervolgens maakte hij in de zomer van 2012 voor BNN het programma FC Gay. In de week voor kerst was Hofman te zien als verslaggever bij het Glazen Huis waar hij regelmatig korte nieuwsrubrieken versloeg tijdens de Serious Request Update. In 2013 was hij te zien als verslaggever voor het BNN-programma Spuiten en Slikken, waar hij onder andere Tim’s Tuintje voor maakte, een tiendelige serie over het wietbeleid in Nederland, waarin hij zijn eigen wietplantage had. Daarnaast begon hij zijn schrijfcarrière met een artikel in het blad ‘Foxy’, waarin hij een Belgische dame uit de kleren liet gaan in een wasruimte. In 2014 werd Hofman presentator voor het dagelijkse programma De Social Club, Je zal het maar hebben, de studio van Spuiten en Slikken, Spuiten en Slikken op reis en Mijn 5000 Vrienden. Hofman won het zestiende seizoen van het spelprogramma Wie is de Mol? In 2016 begon Hofman een Youtube-kanaal, getiteld #BOOS, waar hij mensen die boos zijn helpt met hun problemen. Later werd het programma uitgebreid met #BOOS Polertiek. Samen met presentator presentator Jan Versteegh stond hij op de cover van de L’HOMO . De presentators probeerden hiermee het onderwerp meer bespreekbaar te maken. Hiervoor werden ze genomineerd voor de OUTtv Media Award 2016, een prijs die elk jaar wordt uitgereikt aan een persoon die homoseksualiteit positief onder de aandacht wist te brengen.
Mijn ex-vriendin had anorexia en ik
had daar last van (fictie)
Terwijl jij calorieën telt
en weer prevelt van te veel,
raakt je geest verder bekneld
in watje lichaam niet meer wil.
Werpt een holle blik naar mij,
voelt voor beiden veel te vol
van honger of verdriet, gezicht
uit zicht, zo eist de tol.
Ik heb mijn heil in jou geteld,
het was niet meer genoeg
en heb je het gebrek verteld,
waarop je mij toen vroeg:
‘Ga je bij me weg?’ Ik zei:
‘Ik kan niet meer, ben leeg.
t Is niet zozeer jouw gewicht,
maar wat je ziekte weegt.’
