Dolce far niente – Bij de Tour de France
Mark Cavendish
Uit: Mark Cavendish, een tijdbom op twee wielen
“Cavendish is, naast de beste sprinter van het afgelopen decennium, een onhandelbaar klein kind dat niet tegen zijn verlies kan. Als hij een keer niet wint, schreeuwt en scheldt hij iedereen verrot – en smijt hij met alles wat hij in zijn handen krijgt.
Hij riskeert alles in de laatste kilometers van de koers. Hij duikt in gaatjes die alleen hij ziet, hij stuurt onderdoor in blinde bochten en hij rijdt renners van de fiets; eerder in deze Tour veegde hij Bauke Mollema ook al van een rotonde. In de Ronde van Zwitserland van drie jaar terug waren zijn collega’s zó klaar met zijn kamikazeacties, dat ze twee minuten staakten om de jury ervan te overtuigen dat er moest worden opgetreden tegen het Engelse testosteronbommetje. En o wee als een andere renner een gevaarlijke actie uithaalt waarvan hijzelf het slachtoffer is. De klassementsrenners moeten van hem opzouten uit de voorposten van het peloton in de aanloop naar een sprint en hij bestempelde een legertje jonge sprinters als brokkenpiloten. Vorig jaar riep hij in de Giro dat Roberto Ferrari naar huis moest toen die van links naar rechts zwiepte en daarmee het halve peloton op zijn muil legde.
Daar was ik het destijds mee eens, overigens. Wie lijf en leden van zijn collega’s riskeert door bodychecks, kopstoten of zwiepers verdient het niet om in het peloton te rijden. Daarom had de jury van de Tour Cavendish van mij ook naar huis mogen sturen na zijn actie van gisteren.
Cavendish kreeg uiteindelijk geen enkele sanctie. Hij werd niet teruggezet naar de laatste plaats, hij werd niet uit de koers gezet, hij hoefde geen boete te betalen. Het is een schoolvoorbeeld van klassenjustitie. Als Veelers of een onbekende Kazak hetzelfde had gedaan, was de beslissing van de jury heel anders uitgevallen.
Dat Cavendish er zonder straf vanaf kwam, was maar aan één ding te danken: zijn status.”
Thijs Zonneveld (Leiden, 28 september 1980)
De Vlaamse schrijver Gerard Walschap werd geboren op 9 juli 1898 in Londerzeel. Zie ook mijn blog van 9 juli 2010 en eveneens alle tags voor Gerard Walschap op dit blog
Uit: Op vrijersvoeten in Limburg
“Overal in Limburg voel ik me thuis en als hier niemand van Romen en Zonen van Remúng aanwezig is, niemand van mijn talrijke aangetrouwde familieleden van Hasselt of Maaseik, ook gouverneur Roppe van Tongeren niet en als niemand het hun voortvertelt, wil ik er direct aan toevoegen dat Maastricht voor mij de karakteristiekste schoonste, aangenaamste en meest Limburgse stad is van de beide Limburgen van Benelux. Ik weet dat van in de tijd toen ik als jonge man, alleen of met twee kleine jongens van Maaseik tot hier kwam gefietst.
Ik heb deze Limburgen niet voor het eerst ontdekt, de Romeinen waren mij tweeduizend jaar vóór. Zij bouwden hier een prachtige brug. Zij legden hun grote heerbanen kruislings op de waterlopen aan. Zo vlochten zij een verkeersnet waarvan de waterwegen de schering waren en de landstraten de inslag. Zo brachten zij hier beschaving toen wij in Brabant nog wild waren. Wat ook niet onaangenaam is.
Met de hunne vergeleken zijn mijn prestaties in Limburg vrij gering. Ik ben hier acht en dertig jaar geleden een vrouw komen halen en daar ik ze niet direct mee kreeg ben ik er dikwijls voor moeten terugkomen.
Ik was toen redacteur, secretaris, beheerder, adresbandenschrijver, boekhouder en loopjongen van een katholiek cultureel weekblad en in deze veelvoudige kwaliteit ontving ik, het zal zeker op een vrijdag en de dertiende van de maand zijn geweest, enkele meisjesachtige gedichten van een zekere Marie-Antoinette, regentes in het pensionaat der Ursulinen te Maaseik, dochter van het hotel du chemin de fer in de Bosstraat. Ik heb later dikwijls aan die Engelsman gedacht die gezegd heeft dat een gedicht gelijk staat met een veldslag. Ik heb hem dikwijls op een postkaart met groeten uit Antwerpen willen schrijven dat een gedicht zelfs een dertigjarige oorlog kan ontketenen.
Marie-Antoinette was een boezemvriendin van Alice Nahon. De gedichten die zij mij ter opname aanbood waren geschreven in concurrentie met Alice en gekozen door de toenmaals reeds sinds lang grijze, maar toch nog levenslustige dichter Pol de Mont, die haar de eer had aangedaan haar te zijnen huize te ontvangen. Deze zanger van ‘Lentezotternijen’ bewees die eer voor zeer weinig. Als het talent dat hem raadpleegde van het vrouwelijk geslacht was en van jaren jong, konden de gedichten al moeilijk zo slecht zijn dat zij niet het verlangen in hem wekten de dichteres zelf te zien.”
Gerard Walschap (9 juli 1898 – 25 oktober 1989)
Beeld van de schrijvende Walschap in Antwerpen
De Duitse dichter Hans Arnfrid Astel werd geboren in München op 9 juli 1933. Zie ook mijn blog van 9 juli 2010 en eveneens alle tags voor Hans Arnfrid Astel op dit blog.
DER Fluss, ein Bogen
hält die Flut zurück.
Die Schiffe müssen
durch die Schleuse fahren.
Die Wasser fließen
zärtlich übers Wehr.
Die Welle bleibt,
verweilt vor meinem Blick.
DER Hohlweg
ist zugewachsen.
Zweige ritzen die Haut,
verscheuchen die Fliegen
wie Pferdeschwänze.
Der Schlips etwa
Diese Herren haben keine Kultur,
außer beim Essen. Der Schlips etwa,
der dort mit seiner Gattin
in den Shakespeare rennt,
der wird von allen lebenden
Schriftstellern seiner Zeit verachtet.
Hans Arnfrid Astel (München, 9 juli 1933)
De Afro-Amerikaanse schrijfster, dichteres en politiek activiste June Jordan werd geboren op 9 juli 1936 in New York. Zie ook mijn blog van 9 juli 2010 en eveneens alle tags voor June Jordan op dit blog.
Jim Crow: The Sequel (Fragment)
And neither the Emancipation Proclamation
nor the Civil War nor one constitutional
amendment after another nor one Civil Rights
legislation after another could bring about a
yielding of the followers of that gospel
to the beauty of our human face.
Justice don’t mean nothin’ to a
hateful heart!
And so we needed affirmative action. We
needed a way into the big house
besides the back door. We needed a chance at
the classroom and jobs and open housing
in okay neighborhoods.
We needed a way around the hateful hearts of
America. We needed more than freedom
because a piece of paper ain’t the
same as opportunity
or education.
And some thirty years ago we agitated
and we agitated until the President said,
“We seek…
not just equality
as a right and a theory
but equality as a fact
and as a result.”
And a great rejoicing rose like a spirit
dancing
fresh and happy on the soon-to-be-the-
integrated-and-most-uppity ballroom floor
of these United
States.
And Black folks everywhere dressed up in
African-American pride
and optimism.
From the littlest to the elders
we shined our shoes and brushed our hair
and got good and ready for
“equality as a fact.” But
three decades later, and come to find out
we never got invited to the party
we never got included in “the people”
we never got no kind of affirmative action
worth more than a spit in the wind.
June Jordan (9 juli 1936 – 14 juni 2002)
De Engelse dichter John Heath-Stubbs werd geboren op 9 juli 1918 in Londen. Zie ook alle tags voor John Heath-Stubbs op dit blog.
The Unpredicted
The goddess Fortune be praised (on her toothed wheel
I have been mincemeat these several years)
Last night, for a whole night, the unpredictable
Lay in my arms, in a tender and unquiet rest –
(I perceived the irrelevance of my former fears)
Lay, and then departed. I rose and walked the streets
Where a whitsuntide wind blew fresh, and blackbirds
Incontestably sang, and the people were beautiful.
John Heath-Stubbs (9 juli 1918 – 26 december 2006)
De Engelse dichteres en schrijfster Ann Radcliffe werd geboren op 9 juli 1764 in Londen. Zie ook alle tags voor Ann Radcliffe op dit blog.
Morning
Darkness! thro thy chilling glooms,
Weakly trembles twilight grey;
Twilight fades-and Morning comes,
And melts thy shadows swift away!
She comes in her Aetherial car,
Involv’d in many a varying hue;
And thro’ the azure shoots afar,
Spirit-light-and life anew!
Her breath revives the drooping flowers,
Her ray dissolves the dews of night;
Recalls the sprightly-moving hours,
And the green scene unveils in light!
Her’s the fresh gale that wanders wild
O’er mountain top, and woodland glade;
And fondly steals the breath, beguil’d,
Of ev’ry flow’r in ev’ry shade.
Mother of Roses!-bright Aurora!-hail!
Thee shall the chorus of the hours salute,
And song of early birds from ev’ry vale,
And blithsome horn, and fragrant zephyr mute!
And oft as rising o’er the plain,
Thou and thy roseate Nymphs appear,
This simple song in choral strain,
From rapturing Bards shall meet thine ear.
CHORUS.
Dance ye lightly-lightly on!
‘Tis the bold lark thro’ the air,
Hails your beauties with his song;
Lightly-lightly fleeting air!’
Ann Radcliffe (9 juli 1764 – 7 februari 1823)
Cover
Zie voor nog meer schrijvers van de 9e juli ook mijn blog van 9 juli 2015 en ook mijn blog van 9 juli 2014 en ook mijn blog van 9 juli 2011 deel 2 en eveneens deel 3.