De Nederlandse dichter en schilder Lucebert werd in Amsterdam geboren op 15 september 1924 onder de naam Lubertus Swaanswijk. Zie ook alle tags voor Lucebert op dit blog.
de schoonheid van een meisje
of de kracht van water en aarde
zo onopvallend mogelijk beschrijven
dat doen de zwanen
maar ik spel van de naam a
en van de namen a z
de analphabetische naam
daarom mij mag men in een lichaam
niet doen verdwijnen
dat vermogen de engelen
met hun ijlere stemmen
maar mij het is blijkbaar is wanhopig
zo woordenloos geboren slechts
in een stem te sterven
het gelijk – een chanson
het gelijk van vissen vingers
het kwintet van de complicaties en braille
het gelijk van de ogen op borsten
het aanraken van de taille der vertedering
het gelijk van honderd tegelijk zingende bossen
het gelijk van het gelijken
op een grote gek die door drinken denkt
– in de rivieren drijft de hemel
mee met de aarde en de werelddelen
stomen naar elkaar op door de zeven
wereldzeeën – een processie van de progressie
– wind gelijk honing stroop tussen de
personen de meest frivole tronie van de
adem het meest idolate gelaat van de
eenzaat – mimicry als leitmotiv
het gelijk van twee bokkingen op een bord
in een kamer te huur
twee geheime schaduwen aan de muur
spuwen een wachtwoord naar elkaar
het gelijk oversteken
is een geluid in de lekke goot
twee eendere handen zitten samen in het haar
de eenzame honden zoeken hun brood
oorlog & oorlog
zij komen glanzend overgevlogen
onder de bloedende moeder
smelt de eerste sneeuw
onder wuivende palmen
monstert hij de nieuwe limousine van zijn schoonzoon
Lucebert – Pythia 1960
De Nederlandse dichter en schrijver Jan Jacob Slauerhoff werd geboren in Leeuwarden op 15 september 1898. Zie ook alle tags voor Jan Slauerhoff op dit blog.
Dialogue Mystique
‘O marinero
en esta fonda’.
‘O lichtmatroos,
Wat zoek je toch
In deze kroeg?’
‘k Zit in mijn hoek
En drink een glas,
Ik lig niet graag
Des nachts in ’t gras.
– Neen, neen, matroos,
Je hebt toch drank
Aan boord genoeg.
‘k Was derdhalfjaar
Ter walvisvangst.
En voor de stilte
Heb ik angst.
– Maar in het dok
Begint ’t lawaai,
Al ’s morgens vroeg!
Neen, ik hoor graag
Valse muziek.
’t Geknars van winches
Maakt mij ziek.
– Neen, neen, matroos,
Je luistert niet.
Je bloed zingt jou
Een ander lied.
Nu ja, ’t is waar,
Ik kwam om jou.
‘k Zag in drie jaar
Geen blanke vrouw.
‘k Zoek jou met huid,
Haar en de rest,
In deze kroeg.
– Matroos, dat ’s best.
Verbras je buit.
Ik ben genoeg.
– Je hebt plezier,
Betast mijn been.
Boy, come here,
One bottle champaign.
– Buig je maar over
Mijn boezem heen.
Steek je hand erin;
Two bottle champaign.
– Wil je nog meer,
Kom dan boven,
Ik doe meer
Dan alleen beloven.
Neen, Dolly, neen,
Dat zoek ik niet –
Van kroeg tot kroeg.
Dat wil ik niet –
– Maar wat dan wel?
Ik weet het niet.
– Matroos, matroos,
Je bent geen man.
Geen drank geen vrouw,
Wat zoek je dan?
Ik weet het niet,
Het is ook niet
In deze kroeg.
Ik heb nooit wat
En heb ik wat,
Dan is ’t niet dat.
– Je bent een held,
Maar niet bij de hoeren
Geef mij mijn geld,
‘k Heb tijd verloren,
Hier, alles, neem,
‘k Ga weer op zee.
Mijn hart barst nog
Van woede en wee.
Cover
De Colombiaanse dichter, schrijver, hoogleraar en journalist Sergio Esteban Vélez werd geboren op 15 september 1983 in Medellín. Zie ook alle tags voor Sergio Esteban Vélez op dit blog.
EL ALMA PESA VEINTIÚN GRAMOS
El alma pesa veintiún gramos,
afirman los filósofos
esotéricos.
La energía suprema
encadenada a un cuerpo
y sólo dos postigos
trémulos
le muestran un rincón
desierto
del universo.
La pseudovida
sometida al tiempo;
los sueños,
a unos huesos,
y el amor,
a unos átomos de humo.
Todo en un cenicero.
Son sólo veintiún gramos
eternos.
De Nigeriaanse schrijfster Chimamanda Ngozi Adichie werd geboren op 15 september 1977 in Enugu. Zie ook alle tags voor Chimamanda Ngozi Adichie op dit blog.
Uit: Half of a Yellow Sun
“Ugwu tried to read the titles, but most were too long, too difficult. Non-Parametric Methods. An African Survey. The Great Chain of Being. The Norman Impact Upon England. He walked on tiptoe from room to room, because his feet felt dirty, and as he did so he grew increasingly determined to please Master, to stay in this house of meat and cool floors. He was examining the toilet, running his hand over the black plastic seat, when he heard Master’s voice.
“Where are you, my good man?” He said my good man in English.
Ugwu dashed out to the living room. “Yes, sah!”
“What’s your name again?”
“Ugwu, sah.”
“Yes, Ugwu. Look here, nee anya, do you know what that is?” Master pointed, and Ugwu looked at the metal box studded with dangerous–looking knobs.
“No, sah,” Ugwu said.
“It’s a radiogram. It’s new and very good. It’s not like those old gramophones that you have to wind and wind. You have to be very careful around it, very careful. You must never let water touch it.”
“Yes, sah.”
“I’m off to play tennis, and then I’ll go on to the staff club.” Master picked up a few books from the table. “I may be back late. So get settled and have a rest.”
“Yes, sah.”
After Ugwu watched Master drive out of the compound, he went and stood beside the radiogram and looked at it carefully, without touching it. Then he walked around the house, up and down, touching books and curtains and furniture and plates, and when it got dark he turned the light on and marveled at how bright the bulb that dangled from the ceiling was, how it did not cast long shadows on the wall like the palm oil lamps back home. His mother would be preparing the evening meal now, pounding akpu in the mortar, the pestle grasped tight with both hands. Chioke, the junior wife, would be tending the pot of watery soup balanced on three stones over the fire. The children would have come back from the stream and would be taunting and chasing one another under the breadfruit tree. Perhaps Anulika would be watching them. She was the oldest child in the household now, and as they all sat around the fire to eat, she would break up the fights when the younger ones struggled over the strips of dried fish in the soup. She would wait until all the akpu was eaten and then divide the fish so that each child had a piece, and she would keep the biggest for herself, as he had always done.”
*************************
In de tweede helft van de jaren negentig werkte Frans Roumen aan een roman die de titel “Vriendschappelijke brieven” had moeten krijgen. Het manuscript gold na een verhuizing jarenlang als zoekgeraakt. Onlangs werden er echter toch flinke delen van bij een grote opruimactie ontdekt in een oude doos in de kelder. Romenu heeft de toestemming gekregen om er regelmatig fragmenten uit te publiceren. Vandaag volgt het tweede van een nog nader te bepalen aantal
Uit: Vriendschappelijke brieven
« Arnhem, 4 mei 1996
Lieve Stefan,
Love is the same old situation… Hoe zijn jouw de eerste werkdagen in de regen bevallen? Is our romance to continue? My love is mellow and my hopes are strong…
Dit wordt voor mij een heel relaxte dag om thuis wat op mijn dooie gemak te klungelen. Het is zo’n dag om uit te slapen, maar in dit jaargetijde gaat mij dat nu eenmaal slecht af. Gisteren was ik in Entre Nous en ik was pas om 4.00 uur thuis en dan vanmorgen toch weer om 8.00 uur op. Eerder zelfs.
(Rob heeft er ook meteen werk van gemaakt bij Ravage. Nog iets op de harde schijf gevonden ? Wat nemen ze het hoog op, Kenan, snap jij dat nou ? Omdat het vlak bij mij is? Ja, Toronto is ook vlabij, Kenan.)
Je kunt wel stellen dat de dag om 8.11 uur is begonnen te werken.
Weet je, Stefan, dat ik gisteren een fiat heb gekregen van de coordinator van Paradox ? Of was het een Fiat Jeffrey ? Als jij me kust, Stefan, kan de rest van de wereld kapotvallen, wist je dat al?
Captain Jack. Op Volkel starten een paar F 16’s, Yarci. De piloten denken dat hun opdracht strikt vertrouwelijk is, want ze weten niet meer dan : Maastricht. “Spanje heeft Nederland de oorlog verklaart”, zegt Yarci tegen Raphaël.
Villa Franca. De boordcomputer.
Rihad : Nederland wil binnenkort meer olie importeren.
Den Haag : Mimnister Zalm heeft aangekondigd dat een verhoging van de gasprijs noodzakelijk is.
Bette Midler : To deserve you, Arie, moet nog een hit worden. Trendy Arie. Charmant, nietwaar?
Psalm 149:5, Bart.
Tot zover deze lezing.
Dat was net een variant van Jurriaan met Arie en Pim, Bart. Die zaken moeten toch wel iets met viriliteit te maken hebben.
Fokker had gewoon aan een overname van Antonov moeten denken in plaats van aan een overname dóór DASA. Laten wij de les leren die deze ervaring ons biedt en overgaan tot de orde van de dag misschien kan DASA alsnog zelf Antonov overnemen ).
Çiller tegen haar minister van cultuur : “Wat lees jij tegen-woordig ?” – “Verveel je je, Tansu?” –
Amsterdam : Nordholt vindt dat politie voorbeeld kan nemen aan Colombiaanse collega’s.
Bill tegen Hilary : “Dat proberen ze al te analyseren, dear. Dat proberen ze al.”
Wij moeten naar de Aldi, Kenan. 11.32 uur. Daar waren ze alert: LB SF 93. Wij moeten naar het park, Kenan. Eendjes voeren.
Vorige week om deze tijd was ik net van Cor terug…gesprek met Lies over Raphaël.”
Zie voor nog meer schrijvers van de 15e september ook mijn blog van 15 september 2018 deel 1 en ook deel 2.