Dolce far niente (Daan de Ligt, Jan Kal)

Dolce far niente

 


De “Zes min” van Bisschoppelijk College Schöndeln, Roermond

 

Reünie

de lange gangen met de vale tegels
-er hing nog steeds de geur van natte jassen-
leidden onveranderd naar de klassen
waar ik zuchtte onder strenge regels

ik had gezworen nooit terug te keren
tot ik die lijst zag met daarop jouw naam
het stille meisje bij het hoge raam
dat mij geduldig hielp Latijn te leren

je ogen glansden vurig als voorheen
dezelfde zachte stem, nog steeds verlegen
waarom gingen de wegen toch uiteen

ik voelde het werd tijd voor klare wijn
en zei wat ik die jaren had verzwegen:
we zijn nog niet aan ‘t eind van ons Latijn.

 

Daan de Ligt (Den Haag, 1953)

Lees verder “Dolce far niente (Daan de Ligt, Jan Kal)”

Tour de France 5 (Albert Megens, Jan Kal, Jan Zitman, Huisdichter Cornelis)

Uit: Requiem voor een Wielrenner

geboren te Bergen op Zoom 15 maart 1982
overleden te Maastricht 4 februari 2006

JOHN

‘Een trapje minder. Dat kan geen kwaad,’
zegt dokter Mathieu van Lotto Davitamon.
‘Jouw leven hangt niet aan een zijden draad.’
En ook de cardioloog kan jou overhalen om
niet te stoppen maar af te bouwen in de rangen
van het peloton voor een nieuw seizoen op de pedalen.
Binnenkort afgestudeerd als fysiotherapeut
en dan met jouw Suzanne gaan trouwen.
Maar als sneeuw neerdaalt in het Vijlenerbos
val jij temidden van vier kameraden.
Dinteloord rouwt. In Breda op school blijkt
iedereen verslagen. Ook Wim de Nijs en zijn
vriendenploeg uit Made. En in Tilburg smijt
Stef Clement zijn fiets over de balustrade.

 

Albert Megens (Boxtel, 23 augustus 1939)

Lees verder “Tour de France 5 (Albert Megens, Jan Kal, Jan Zitman, Huisdichter Cornelis)”

Dolce far niente 11, Anna Enquist, Remco Campert, Ted van Lieshout, Jan Kal, Henk Spaan

Dolce far niente (Voetbal)

 

 

In het gras

Een schema van het leven ligt
op het voetbalveld, een tekening
van de wereld, op zondagmiddag.

Hoe wij in wisselende bezetting
elkaar steunen, stuktrappen, vereren,
verlaten en kwijtraken, rennend.

Tussen de krijtlijnen een blauwdruk
van verlangen. Nooit krijgen wat wij
najagen, en als de buit binnenkomt

onthand zijn, leeggevreten door vreugde
van een dag, door elkaar bedolven.
En altijd die man, met die fluit.

 

Anna Enquist (Amsterdam, 19 juli 1945)

Lees verder “Dolce far niente 11, Anna Enquist, Remco Campert, Ted van Lieshout, Jan Kal, Henk Spaan”