Inge Müller, Richard Zoozmann, Moritz Graf von Strachwitz, Oscar Blumenthal, Paul Morand

De Duitse dichteres en schrijfster Inge Müller werd geboren op 13 maart 1925 in Berlijn. Zie ook alle tags voor Inge Müller op dit blog. 

 

Unterm Schutt I

Unterm Gebell der Eisenrohre schlief ich
Schon im Griff der Erde
Das Kind Moses im Kästchen treibend
Zwischen Schilf und Brandung
Und wachte auf als irgendwo im Herz der Kontinente
Rauch aufstieg aus offenem Meer
Heißer als tausend Sonnen
Kälter als Marmorherz.
Auf sechzehn Füßen ging ich in die Mitte genommen
Den ersten Schritt gegen den Staub.

 

Unterm Schutt III

Als ich Wasser holte fiel ein Haus auf mich
Wir haben das Haus getragen
Der vergessene Hund und ich
Fragt mich nicht wie
Ich erinnere mich nicht
Fragt den Hund wie.

 

Hacks

Dir Lieber wär ich lieber
Wenn ich den Mund halten würde
Wo kein Mund ist
Und kein Halten
Den Alten tust du feind
Und bist älter noch als sie
Versteckst dich in den Falten.
Was weißt du
Und wie?

 

 
Inge Müller (13 maart 1926 – 1 juni 1966)
Cover

Lees verder “Inge Müller, Richard Zoozmann, Moritz Graf von Strachwitz, Oscar Blumenthal, Paul Morand”

Hugh Walpole, Paul Morand, Richard Zoozmann, Moritz Graf von Strachwitz, Oscar Blumenthal, Hermine de Graaf, W. O. Mitchell

De Britse schrijver Hugh Seymour Walpole werd geboren op 13 maart 1884 in Auckland, Nieuw Zeeland. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007 en ook mijn blog van 13 maart  2009 en ook mijn blog van 13 maart 2010.

 

Uit: Jeremy and Hamlet  (Come out of the Kitchen)

 

There was a certain window between the kitchen and the pantry that was Hamlet’s favourite. Thirty years ago–these chronicles are of the year 1894–the basements of houses in provincial English towns, even of large houses owned by rich people, were dark, chill, odourfull caverns hissing with ill-burning gas and smelling of ill-cooked cabbage. The basement of the Coles’ house in Polchester was as bad as any other, but this little window between the kitchen and

the pantry was higher in the wall than the other basement windows, almost on a level with the iron railings beyond it, and offering a view down over Orange Street and, obliquely, sharp to the right and

past the Polchester High School, a glimpse of the Cathedral Towers themselves.

Inside the window was a shelf, and on this shelf Hamlet would sit for hours, his peaked beard interrogatively a-tilt, his leg sticking out from his square body as though it were a joint-leg and worked like the limb of a wooden toy, his eyes, sad and mysterious, staring into Life.. ..

It was not, of course, of Life that he was thinking; only very high- bred and in-bred dogs are conscious philosophers. His ears were stretched for a sound of the movements of Mrs. Hounslow the cook, his nostrils distended for a whiff of the food that she was manipulating, but his eyes were fixed upon the passing show, the pageantry, the rough-and-tumble of the world, and every once and again the twitch of his Christmas-tree tail would show that something was occurring in this life beyond the window that could supervene, for a moment at any rate, over the lust of the stomach and the lure of the clattering pan.“

 

 

Hugh Walpole (13 maart 1884 – 1 juni 1941)

Portret door Stephen Bone

 

 

Lees verder “Hugh Walpole, Paul Morand, Richard Zoozmann, Moritz Graf von Strachwitz, Oscar Blumenthal, Hermine de Graaf, W. O. Mitchell”

Oskar Loerke, Paul Morand, W.O. Mitchell, Hugh Walpole, Richard Zoozmann, Oscar Blumenthal, Moritz Graf von Strachwitz

De Duitse dichter Oskar Loerke werd geboren op 13 maart 1884 in Jungen. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007 en ook mijn blog van 13 maart 2008 en ook mijn blog van 13 maart  2009.

Vollmond

 

Mein Arbeitsraum war Feuer, Glanz von solcher Macht,

Wie wenn ein Geist, erschüttert schaffend, ihn erdacht.

 

Im Inneren der Flammen schliefen stumm

Viel Schatten, hier aus Ebenholz ein Säulentrumm,

Hier eine Wand, gestürzte Minaretts,

Geläutert aus der Glut des Feuerbetts.

 

Und da schattete, schien bunter Traum,

Der aus den Schatten aufgestanden war,

Schien Sklave, der mit müdem Farbentand

Behängt, zu Füßen seines Herren stand.

 

Auch ich stand meinem Herrn zu Füßen diese Nacht.

Mein Herz schlug laut. Fast wäre es vom Tod erwacht.

 

loerke

Oskar Loerke (13 maart 1884 – 24 februari 1941)

 

De Franse dichter, schrijver en diplomaat Paul Morand werd geboren op 13 maart 1888 in Parijs. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007 en ook mijn blog van 13 maart 2008 en ook mijn blog van 13 maart  2009.

 

Baisers

 

« Un baiser

abrège la vie humaine de 3 minutes,

affirme le Département de Psychologie

de Western State College,

Gunnison (Col).

Le baiser

provoque de telles palpitations

que le cœur travaille en 4 secondes

plus qu’en 3 minutes.

Les statistiques prouvent

que 480 baisers

raccourcissent la vie d’un jour,

que 2360 baisers

vous privent d’une semaine

et que 148 071 baisers,

c’est tout simplement une année de perdue. »

 

 

 

Dépression sur l’Atlantique

 

Qu’elle est douce la route d’Amérique,

même défoncée,

avec ses cavités de dix-huit mètres,

et ses édredons par où sort la plume des vagues.

.   .   .   .   .   .

Notre sillage fait derrière nous une rue étrange

sur une eau gonflée de toutes parts

par la crue de fleuves invisibles.

Trajet éclair

entre la petite église du Havre, enluminée

par un gaz gothique,

et le magnésium juif de Broadway.

Entre l’une et l’autre,.   .   .   .

.   .   .  moins de six jours,

les yeux sur le manomètre, à

enfourner du charbon dans cette locomotive.

 

morandportr

Paul Morand (13 maart 1888 – 23 juli 1976)

 

De Canadese schrijver W.O. Mitchell werd geboren op 13 maart 1914 in Weyburn, Saskatchewan. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007 en ook mijn blog van 13 maart  2009.

 

Uit: Mitchell:The Life Of W.O. Mitchell

 

„Once whe
n my father was showing me and my brother how to dive, he told us about the horse diving act he and his partner devised for the Drumheller gala.  My father was the front-end of the horse and his partner was the rear.  The “horse” would come out from the dressing room neighing and prancing, climb up the ladder to the three-metre board, strut out and rear up on the end of the board, and do a double dive.  The timing of the two halves of the horse had to be perfect.  At one of the performances in Carbon, the audience roared with laughter even more than usual as soon as the “horse” stepped out onto the board and then again as it went through the preparatory motions for the first dive.  His partner was hamming up this part of the act and getting tremendous laughs but my father could not figure out what was was going on.  Every time he tried to look back or between his legs the audience laughed louder.  When the act was over and they went back to the change room, which was also used for the hockey rink in the winter, my father asked, “What the hell were you doing back there?”  His partner, who had had a bit to drink before going on that night, grinned and pulled a red and white striped hockey sock stuffed with toilet paper from the hind-end of the horse costume.  During the act when the “horse” pranced and reared on the board he had dropped the hockey sock out of the costume between the “horse’s” hind legs.  Whenever my father tried to see what was going on, he pulled the sock back in.  So during this Carbon performance “Metitia” was a studhorse.“

 

mitchell1

W.O. Mitchell (13 maart 1914 – 25 februari 1998)

 

De Britse schrijver Hugh Seymour Walpole werd geboren op 13 maart 1884 in Auckland, Nieuw Zeeland. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007 en ook mijn blog van 13 maart  2009.

 

Uit: The Golden Scarecrow

 

Barbara Flint was a little girl, aged seven, who lived with her parents at No. 36 March Square. Her brother and sister, Master Anthony and Miss Misabel Flint, were years and years older, so you must understand that she led rather a solitary life. She was a child with very pale flaxen hair, very pale blue eyes, very pale cheeks — she looked like a china doll who had been left by a careless mistress out in the rain. She was a very sensitive child, cried at the least provocation, very affectionate, too, and ready to imagine that people didn’t like her. Mr. Flint was a stout, elderly gentleman, whose favourite pursuit was to read the newspapers in his club, and to inveigh against the Liberals. He was pale and pasty, and sufferedfrom indigestion. Mrs. Flint was tall, thin and severe, and a great helper at St. Matthew’s, the church round the corner. She gave up all her time to church work and the care of the poor, and it wasn’t her fault that the poor hated her. Between the Scylla of politics and the Charybdis of religion there was very little left for poor Barbara; she faded away under the care of an elderly governess who suffered from a perfect cascade of ill-fated love affairs; it seemed that gentlemen were always “playing with her feelings.” But in all probability a too vivid imagination led her astray in this matter; at any rate, she cried so often during Barbara’s lessons that the title of the lesson-book, “Reading without Tears,” was sadly belied.“

Hugh_walpole_1909

Hugh Walpole (13 maart 1884 – 1 juni 1941)

 

De Duitse dichter, schrijver en vertaler Richard Zoozmann werd geboren op 13 maart 1863 in Berlijn. Zie ook mijn blog van 13 maart  2009.

 

 

Die Vorsehung

 

Der Pfarrer will’s den Kindern klar

an einem Beispiel machen,

wie Gottes Vorsehung fürwahr

sich zeigt in allen Sachen.

 

Er spricht: “Es fällt ein Mauersmann

vom Kirchendach herunter,

kommt unten mit Gepolter an,

doch unverletzt und munter.

 

Kann man aus solchem Vorgang nicht

ein göttlich Wirken lesen?

Sprich, Heinz, wie nennst du dies?” –

Heinz spricht: “Das ist Zufall gewesen.”

 

“Pass besser auf! Nach einer Weil

fällt unser Maurer wieder

vom Dach herab, und gleichfalls heil

kommt er zu Boden nieder.

 

Wie heißt solch gütiges Geschick?

Das Wort liegt auf der Zunge

dir gewiss?” – “Das nenn ich Glück!”,

erwidert drauf der Junge.

 

Der Pfarrer kraus die Stirne zieht,

doch spricht er ohne Galle:

“Nimm an, ein drittes Mal geschieht

dies Wunder mit dem Falle.

 

Nicht wahr, nun siehst du dich schon frei

von deiner Geistestrübung?

Sprich: was jetzt wirksam war hierbei?”

Heinz spricht: “Jetzt war es Übung!”

 

Zoozmann

Richard Zoozmann (13 maart 1863 – 15 februari 1934)

 

De Duitse dichter, schrijver en criticus Oskar Blumenthal werd geboren op 13 maart 1852 in Berlijn. Zie ook mijn blog van 13 maart  2009.

 

Der satte Reichtum hat’s ausgemacht,

dass Armut niemandem Schande macht.

Die Schlemmer lehren am vollen Tisch,

wie Salz und Brot hält die Wangen frisch.

Die Tauben gurren vom Dachesrand:

„Nehmt lieber den Sperling in die Hand!“ …

Und die Dummen fassten den Mehrheitsbeschluss,

dass stets der Klügere nachgeben muss.

 

blumenthal

Oscar Blumenthal (13 maart 1852 – 24 april 1917)

 

De Duitse dichter Moritz Graf von Strachwitz werd geboren op 13 maart 1822 in Peterwitz nabij Frankenstein. Hij stamde uit een adelijke familie en studeerde rechten in Breslau en Berlijn. Ook maakte hij diverse reizen naar Denemarken, Noorwegen en Zweden. Veel van zijn gedichten zijn op muziek gezet door Robert Schumann, Carl Loewe en Johannes Brahms.

 

Ein Wort für den Zweikampf

 

Wem je im Grimm, wem je im Groll
Die blaue Stirnenader schwoll,
Wem je das Aug’ in Wut geflammt,
Wem je den Arm der Mut gestrammt;

 

Wer je ein Schwert mit Händen griff,
Wem je ein Schwert im Hiebe pfiff,
Wer je der Klinge fest und traut
Ins zornige blaue Aug’ geschaut:

 

Der nimmt den Streich und rächt ihn gleich,
Und gält’ es Erd’ und Himmelreich;
Für scharfes Wort den scharfen Stahl,
Und gält’ es Fluch und Höllenqual.

 

strachwitz

Moritz Graf von Strachwitz (13 maart 1822 – 11 december 1847)

Mahmoud Darwish, Yeghishe Charents, Melih Cevdet, Oskar Loerke, Paul Morand, Yuri Andrukhovych, W.O. Mitchell, Hermine de Graaf, Didier Decoin, Hugh Walpole, Inge Müller, Richard Zoozmann, Oscar Blumenthal

De Palestijnse dichter Mahmoud Darwish werd geboren in Al-Birwa, Palestina, op 13 maart 1941. Hij was het tweede kind van Salim en Houreyyah Darwish. Zijn vader, moslim, was landeigenaar. Zijn moeder was analfabete, zijn grootvader leerde hem lezen. Tijdens de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 werd hun dorp vernietigd en vluchtte de familie naar Libanon. Een jaar later keerden ze terug naar de omgeving van Akko, dat nu in Israël lag, en vestigden ze zich in Deir Al Asad. Darwish bezocht de middelbare school in Kafr Yasif. Daarna verhuisde hij naar Haifa. Hij publiceerde zijn eerste gedichtenbundel Asafir Bila Ajniha op negentienjarige leeftijd. In 1970 vertrok hij naar de Sovjet-Unie. Hij studeerde daar een jaar aan de Universiteit van Moskou, waarna hij naar Egypte en Libanon verhuisde. Toen Darwish in 1973 lid werd van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie PLO, werd hem de toegang tot Israël ontzegd. In 1995 kreeg hij toestemming om er de begrafenis bij te wonen van zijn vriend Emile Habibi. Daarna kreeg hij van de Israëlische overheid de toestemming om te blijven. Hij ging toen in Ramallah op de Westelijke Jordaanoever wonen. Darwish is tweemaal gehuwd en gescheiden. Zijn eerste echtgenote was de schrijfster Rana Kabbani. In 1985 trouwde hij met de Egyptische tolk Hayat Heeni. Darwish publiceerde meer dan dertig gedichtenbundels en acht prozawerken. Hij was uitgever van de bladen Al Jadid, Al Fajr, Shu’un Filistiniyya en Al Karmel (1981). Hij kreeg internationale erkenning voor zijn poëzie, waarin zijn affectie voor Palestina en zijn misprijzen voor de staat Israël centraal stond.In 2004 ontving Darwish de Prins Claus Prijs voor zijn oeuvre. Zijn werk werd in meer dan twintig talen vertaald.

 

Identity Card

 

Record !
I am an Arab
And my identity card is number fifty thousand
I have eight children
And the nineth is coming after a summer
Will you be angry?

 

Record !
I am an Arab
Employed with fellow workers at a quarry
I have eight children
I get them bread
Garments and books
from the rocks…
I do not supplicate charity at your doors
Nor do I belittle myself
at the footsteps of your chamber
So will you be angry?

 

Record !
I am an Arab
I have a name without a title
Patient in a country
Where people are enraged
My roots
Were entrenched before the birth of time
And before the opening of the eras
Before the pines, and the olive trees
And before the grass grew.

 

My father..
descends from the family of the plow
Not from a privileged class
And my grandfather..was a farmer
Neither well-bred, nor well-born!
Teaches me the pride of the sun
Before teaching me how to read
And my house
is like a watchman’s hut
Made of branches and cane
Are you satisfied with my status?
I have a name without a title !

 

Record !
I am an Arab
You have stolen the orchards
of my ancestors
And the land
which I cultivated
Along with my children
And you left nothing for us
Except for these rocks..
So will the State take them
As it has been said?!

 

Therefore !
Record on the top of the first page:
I do not hate people
Nor do I encroach
But if I become hungry
The usurper’s flesh will be my food
Beware..
Beware..
Of my hunger
And my anger !

 

 

Psalm 9

O rose beyond the reach of time and of the senses
O kiss enveloped in the scarves of all the winds
surprise me with one dream
that my madness will recoil from you
Recoiling from you
In order to approach you
I discovered time
Approaching you
in order to recoil form you
I discovered my senses
Between approach and recoil
there is a stone the size of a dream
It does not approach
It does not recoil
You are my country
A stone is not what I am
therefor I do not like to face the sky
not do I die level with the ground
but I am a stranger, always a stranger

Mahmoud_Darwish

Mahmoud Darwish (13 maart 1941 – 9 augustus 2008)

 

De Armeense dichter Yeghishe Charents werd geboren op 13 maart 1897 in Kars (toen Rusland, nu Turkije). In 1915 trok hij naar Moskou om zijn opleiding aan de universiteit verder te vervolgen. Hij werd getuige van de revolutie en werd door de ideologie ervan beïnvloed. In 1918 sloot hij zich aan bij het Rode Leger. In 1919 keerde hij terug naar Jerevan en werkte hij een tijd als leraar. Toen de communisten in 1922 Armenië bezetten ging hij opnieuw naar Moskou, maar keerde al snel weer terug om zich aan literatuur en cultuur te wijden. Hij publiceerde zes dichtbundels en een roman.

 

Uit: Poem For Everone (Fragment)

 

Part four

 

Yerevan.

That is to say – Nairi.

            . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Crossroads of continents

Where East and West meet

Stands ancient Nairi –

 A blood-stained

Question mark

 Erect

 Like a dream

Driven deep into past –

 Is that not Nairi? . . . . .

The days are flying

Days of fire –

Flying fast . . . .

Shall I grasp your soul

And hurl it like an iron disk –

Hurl it into the future . . . .

They are now

Re-building the world –

Re-building it

Street by street –

A Muscovite workman

By the name of  Ivan,

A Chung-Fu,

A Hans,

A Boghos –

            . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

 

 

EPILOGUE

Now –

Everywhere – Can you hear?

Bells ringing . . . .

Ringing with defiance!

I tell you the world has become

A street of universal joy

And a Chung-Fu from Peking

Drinks and shouts

To your health, Boghos!

And if my bright hopes

Were to turn to ashes

 I shall continue to sing

Hosannas to you

Mighty iron-brother!

And if these days of f
ire

Were to end in disaster

I shall continue to sing –

Sing your glorious deeds

 I – a feeble

 Final voice . . . .

 

 

Vertaald door Ara Baliozian

 

charenc
Yeghishe Charents (13 maart 1897 – 29 november 1937)
Portret door Martiros Saryan

 

 

 

De Turkse dichter Melih Cevdet (eig. Melih Cevdet Anday) werd geboren op 13 maart 1915 in Istanboel. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007 en ook mijn blog van 13 maart 2008.

 

 

Deur

Ik loop langs de boom.
Hij staat waar hij hoort,
Maar als ik nu plotseling omkijk?

Ik loop over de koude stenen.
Mijn hele lichaam wordt warm,
Wat is dit voor hellevuur?

Ik neem de zon aan mijn zij,
Leg de zee voor mij open.
Boom, steen, zon, zee,
Stuk voor stuk arm en ellendig.

Ik ben een van jullie.
Ik sta waar ik hoor – als de boom,
Ben koud als de steen,
Warm als de zon,
Kalm als de zee.

Op een dag zei ik tegen mezelf-
‘Ik heb dus ook ogen
Net als handen en voeten.’
Dat bedacht ik met mijn verstand.
Eerst kregen mijn handen en voeten verstand
Toen kreeg mijn verstand handen en voeten.
Alle werkverdeling verdween.

Deze deur heb ik zelf ingetrapt,
Als een gek, als een wild beest.
Ineens stond ik oog in oog
Met dat gelukkige, trouwe, natuurlijke,
Dat eerlijke, heldere, oorspronkelijke,
Verloren heelal.

 

 

Vertaald door Erik Jan Zürcher

 

 

 

The Battle Of Kadesj

On one of the banks of River Orontes
Mutawallis stood among his soldiers
And stared without stirring.
On the opposite bank, the Pharaoh
Ramses had mounted his chariot:
He stared straight ahead.
This is all we know about it.

Even though history tells it at length
This look is all that remains or can remain.
Engelse vertaling door Talat Sait Halman

Cevdet

Melih Cevdet (13 maart 1915 – 28 november 2002)

 

De Duitse dichter Oskar Loerke werd geboren op 13 maart 1884 in Jungen. Zie ook mijn blog van 12 maart 2007 en ook mijn blog van 12 maart 2008.

Der Silberdistelwald

Mein Haus, es steht nun mitten
im Silberdistelwald.
Pan ist vorbeigeschritten.
Was stritt, hat ausgestritten
in seiner Nachtgestalt.

Die bleichen Disteln starren
im Schwarz, ein wilder Putz.
Verborgne Wurzeln knarren:
Wenn wir Pans Schlaf verscharren,
nimmt niemand ihn in Schutz.

Vielleicht, daß eine Blüte
zu tiefer Kommunion
ihm nachfiel und verglühte:
mein Vater du, ich hüte,
ich hüte dich, mein Sohn.

Der Ort liegt waldinmitten,
von stillstem Licht gefleckt.
Mein Herz – nichts kam geritten,
kein Einhorn kam geschritten –
mein Herz nur schlug erweckt.

Loerke
Oskar Loerke (13 maart 1884 – 24 februari 1941)

 

De Franse schrijver en diplomaat Paul Morand werd geboren op 13 maart 1888 in Parijs. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007 en ook mijn blog van 13 maart 2008.

Uit: Les gratte-ciel

“Les gratte-ciel ! Il y en a qui sont des femmes et d’autres des hommes ; les unssemblent des temples au Soleil, les autres rappellent la pyramide aztèque de laLune. Toute la folie de croissance qui aplatit sur les plaines de l’Ouest les villesaméricaines et fait bourgeonner à l’infini les banlieues vivipares s’exprime ici parune poussée verticale. Ces in-folios donnent à New-York sa grandeur, sa force, sonaspect de demain. Sans toits, couronnés de terrasses, ils semblent attendre desballons rigides, des hélicoptères, les hommes ailés de l’avenir. Ils s’affirmentverticalement, comme des nombres, et leurs fenêtres les suivent horizontalementcomme des zéros carrés, et les multiplient. Ancrés dans la chair vive du roc,descendant sous terre de quatre ou cinq étages, portant au plus profond d’eux-mêmes leurs organes essentiels, dynamos, chauffage central, rivetés au fer rouge,amarrés par des câbles souterrains, des poutrelles à grande hauteur d’âme, despylônes d’acier, il s’élèvent, tout vibrants du ballant formidable des étagessupérieurs ; la rage des tempêtes atlantiques en tord souvent le cadre d’acier, mais,par la flexibilité de leur armature, par leur maigreur ascétique, ils résistent. Lesmurs ont disparu, ne jouant plus aucun rôle de soutien ; ces briques creuses dont laconstruction est si rapide qu’on peut monter d’un étage par jour, ne sont qu’un abricontre le vent et ces granits, ces marbres qui garnissent la base des édifices n’ontque quelques millimètres d’épaisseur et ne constituent plus qu’un ornement ; lesplafonds en lattis sont simplement agrafés aux charpentes, le toit est fait de feuillesd’acier. »

 

morand

Paul Morand (13 maart 1888 – 23 juli 1976)

 

De Oekraïense dichter en schrijver Yuri Andrukhovych werd geboren op 13 maart 1960 in Iwano-Frankiwsk. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007 en ook mijn blog van 13 maart 2008.

 

Guess Who Was My Guest

From Songs For the Dead Rooster

 

Having hung on the door the triangular sign

with the words Do not disturb please

the hotel thief

locks himself in my room.

He is interested in money and valuables.

So am I, actually.

 

It turns out in this country they also

have thieves.

One of them at this very moment is perusing the drawers,

my photographs, address books

(why do I have two of them – why the hell

didn’t I file all the addresses together?),

delicately sifts through the contents of the suitcase,

delicately leaves in peace the most intimate things,

for example, a toy Chrysler car –

a silly gift from festival sponsors.

 

Later he grabs from the
bar a diet coke,

drinks it mechanically,

looks at Cyrillic letters in my books,

and concludes that I am Russian.

 

I can’t give you anything but love.

 

But here too I overshoot.

I can’t even give you love –

except for the brotherly one

which doesn’t count.

Such are the times.

 

At the last moment he does find

his four hundred plus bucks,

and doesn’t neglect the twenty hryvnias either,

probably taking them for some Algerian dinars,

as well as the return railway ticket

from Kyiv to Lviv.

 

A lot of use it will be for him in this Sweden of his,

where there’s no Kyiv, no Lviv,

where there’s nothing but a foreign land!

 

I’m already in the elevator

when he leaves for the hallway,

when he closes the door behind himself,

when he flips the triangular sign

to the now appropriate side saying

Please make up.

 

We meet by the elevator.

Sorry I was unable to give you love.

Buy some heroin for yourself for all the four hundred.

 

Vertaald door Vitaly Chernetsky

 

Yuri_Andrukhovyc

Yuri Andrukhovych (Iwano-Frankiwsk, 13 maart 1960)

 

De Canadese schrijver W.O. Mitchell werd geboren op 13 maart 1914 in Weyburn, Saskatchewan. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007.

 

Uit: Who Has Seen the Wind

 

„Forbsie’s fat face shone. “Do we have to line up?” he said to Artie.

“Everybody does,” Artie answered, his face contorting at the offending glasses. “The girls go in the girls’ door an’ the boys go in the boys’ door. You better not let ‘em catch you going in the girls’ door.”

“Why not?” asked Brian.

“You’re not s’posed to. There’s two toilets. There’s the girls’ toilet on the girls’ side — an’ the boys’ on the boys’ side — in the basement.”

“Is there!” said Forbsie.

“That’s where old Tinhead is.” Artie referred to Mr. Briggs, the school janitor, said to have a silver plate in his head ever since he had served with the Princess Pats in the war.

Ahead of them and behind them small groups of children made their way to the school on the eastern edge of the town. “There’s the China Kids,” said Artie.

Brian saw them, the Wongs, Tang and Vooie. It was Vooie’s first day at school, and his sister, Tang, with the protectiveness of an older sister, had the collar of his coat clenched tight in her hand. Brian had seen the Wong children often, for they had grown up on that section of gray cement that ran before their father’s Bluebird Café. Now that the mother, a small amber woman brought from China by Wong to bear him Tang and Vooie, had died, the father had left Vooie to his sister’s care. He cooked meals for the children, and that was all. Brian knew Wong too, a small, stooped Chinese with a white mustache, who wore summer and winter a rooster-comb-toque. Brian had seen him often behind the café counter with its welter of cigarette and tobacco packets, its jaw breakers, licorice plugs, whips, pipes, and staring fried-egg candies.

Brian’s confidence ebbed as they neared the schoolyard on the prairie edge and as Artie regaled the other boys with stories of the terrible Miss MacDonald. She was cranky; she hated kids; it was she, he told Forbsie and Brian, who would be their teacher.“

 

Mitchell

W.O. Mitchell (13 maart 1914 – 25 februari 1998)

 

De Nederlands schrijfster Hermine de Graaf werd geboren in Winschoten op 13 maart 1951. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007.

 

Uit: Een kaart, niet het gebied

“Het stadje waarin ze woonde was niet interessant voor kinderen, een groep huizen, straten erdoorheen die stervormig naar het middelpunt, een marktplein liepen. Op dat plein stonden parkeermeters bij rechthoekige vakken, er midden op verhief zich de kerk. Net een begraafplaats met grafzerken die hongerig riepen om kwartjes… dat was zo’n beetje alles wat er over het plaatje te vertellen viel”.

 

(…)

Als wij winkelruiten of spiegels voorbij liepen, volgde ik zijn ogen die het niet na konden laten er blikken in te werpen, waren de ruiten vuil of de spiegels verweerd dan zag ik ogen die boos spatten….’, ‘Spiegels kunnen mensen rechtstreeks met hun beeltenis confronteren, als er niets in de wereld zou zijn dat je beeltenis kon weerkaatsen, dan zou je op grond van andere tekens een beeld van jezelf moeten vormen, meer gebaseerd op je innerlijk en gericht op wat anderen over je zeiden. Het zou voor Simon beter geweest zijn…’

 

DeGraaf

Hermine de Graaf (Winschoten, 13 maart 1951)

 

De Franse schrijver Didier Decoin werd geboren op 13 maart 1945 in Boulogne-Billancourt (Seine). Hij is de zoon van de cineast Henri Decoin. Decoin begon zijn loopbaan als journalist bij France Soir, Le Figaro en bij de radio. In 1977 ontving hij voor zijn roman John l’Enfer de Prix Goncourt. Decoin schrijft ook scenario’s voor film en televisie.

 

Uit: Avec vue sur la mer (2005)

 

„Durant la Première Guerre mondiale, mon père pilotait, dans la prestigieuse escadrille de Guynemer, une extravagante libellule de toile et de bois dont on lui avait juré qu’il s’agissait d’un avion de chasse. Et de fait, l’insecte volait Du moins quand il faisait beau et que les mitrailleurs ennemis ne s’acharnaient pas trop sur lui.
Un jour qu’il avait essuyé les feux conjugués d’une batterie antiaérienne et d’un biplan à croix noires embusqué sous l’ourlet d’un nuage rose, mon père, bien que blessé, avait tout de même réussi à ramener dans les lignes françaises son aéroplane transformé en passoire.
En s’extrayant de la carcasse, il avait recensé soixante-seize impacts. Avec l’éclat que lui-même avait reçu dans le dos, cela faisait soixante-dix-sept raisons de mourir. Et donc soixante-dix-sept miracles puisqu’il était toujours là pour les compter.
H en avait déduit que ce nombre était pour lui celui de la chance, et il me l’avait en quelque sorte légué, me prédisant que 1977 serait le millésime de ma vie.
Il ne s’était pas trompé puisque cette année-là j’épousai Chantai en septembre, mon roman John l’Enfer obtint le prix Goncourt en novembre et, en décembre, nous apprîmes que nous allions avoir notre premier enfant
.“

 

Decoin

Didier Decoin (Boulogne-Billancourt 13 maart 1945)

 

De Britse schrijver Hugh Seymour Walpole werd geboren op 13 maart 1884 in Auckland, Nieuw Zeeland. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007.

Uit: The Captives

 

They must escape from that figure, now decent, clean, and solemn, lying upon the bed upstairs. Mathew took his niece by the hand and said:

“My dear, a little fresh air is the thing for both of us. It will cheer you up.”

So they went out for a walk together. Maggie knew, with a deep and intimate experience, every lane and road within twenty miles’ radius of St. Dreot’s, There was the high-road that went through Gator Hill to Clinton and then to Polwint; here were the paths across the fields to Lucent, the lanes that led to the valley of the Lisp, all the paths like spiders’ webs through Rothin Wood, from whose curve you could see Polchester, grey and white, with its red-brown roofs and the spires of the Cathedral thrusting like pointing fingers into the heaven. It was the Polchester View that she chose to-day, but as they started through the deep lanes down the St. Dreot’s hill she was startled and disturbed by the strange aspect which everything wore to her.“

 

walpole_photo

Hugh Walpole (13 maart 1884 – 1 juni 1941)

 

De Duitse dichteres en schrijfster Inge Müller werd geboren op 13 maart 1925 in Berlijn. Na WO II werkte zij als secretaresse, journaliste, werkster, „Trümmerfrau“ en correspondente. Vanaf 1953 was zij zelfstandig schrijfster. Vaak werkte zij samen met haar man, de schrijver Heiner Müller aan toneelstukken en hoorspelen. Zij had ongetwijfeld zelf een groot talent, maar bleef toch lange tijd in de schaduw van haar man.

 

Uit: Daß ich nicht ersticke am Leisesein

“Du sollst zu deinem Großvater kommen”, sagte die Nachbarin, als ich auf ihr Klingeln öffnete.”Nein”, sagte ich und schob die Tür zu.”Sags deiner Mutter”, rief die Nachbarin.”Was ist?” fragte Mutter hinter meinem Rücken und schob die Tür wieder auf.”Ihr Schwiegervater ist unten auf der Straße. Die Kleine soll ihm helfen, sagt er. Er hat sein Fahrrad verloren.””Danke”, sagte meine Mutter und schlug die Tür zu. “Der versoffene Kerl. Es ist eine Schande.” Sie redete weiter, aber ich hörte es nicht mehr. Ich rannte die Treppe hinunter. Ich wußte jetzt, daß es nicht Großvater war, der auf mich wartete. Auf der kleinen Mauer vorm Haus saß Opa Meier.”Ich war gleich gekommen”, sagte ich, “aber sie sagte, es war Großvater. Sie weiß nicht Bescheid.”Opa Meier starrte auf einen Käfer, der auf den Steinen zu seinen Füßen herumkrabbelte. “Ich bin nicht dein Großvater, was?” Er hob den Käfer auf und setzte ihn auf die Hecke neben der Mauer.”Nein”, sagte ich. “Du bist mein Opa Meier.””Nach der Schrift bin ich dein Großvater. Dein Vater ist mein Sohn. Stimmt doch, was?” sagte Opa Meier und sah noch immer auf den Käfer. “Flieg”, sagte er und stieß ihn mit einem Finger an. “Wer fliegen kann, wird nicht zertreten.””Nein”, schrie ich. “Du bist nicht mein Großvater. Ich hab nur einen. Du bist mein Opa Meier.””Schrei nicht”, sagte er. “Du hast recht. Zum Teufel mit dem Großvater.”Ich war zufrieden. “Wo hast du dein Rad verloren?” fragte ich. Opa Meier sah mit einem schnellen Blick zur Haustür. “Ist sie oben?”Ich wußte, daß er meine Mutter meinte. Ich nickte und setzte mich zu ihm auf die Mauer. “Leise”, sagte er und zog mich näher zu sich heran. “Sonst holt sie dich weg.“

mueller

Inge Müller (13 maart 1926 – 1 juni 1966)

 

De Duitse dichter, schrijver en vertaler Richard Zoozmann werd geboren op 13 maart 1863 in Berlijn. Daar bezocht hij het gymnasium en werkte hij later bij een bank. Zoozmann is nog vooral bekend als verzamelaar en uitgever van citaten uit de wereldliteratuur.

Das Glück

Es huscht das Glück von Tür zu Tür,
Klopft zaghaft an: – wer öffnet mir?
Der Frohe lärmt im frohen Kreis
Und hört nicht, wie es klopft so leis.
Der Trübe seufzt: Ich laß nicht ein,
Nur neue Trübsal wird es sein.

Der Reiche wähnt, es pocht die Not,
Der Kranke bangt, es sei der Tod.
Schon will das Glück enteilen sacht;
Denn nirgends wird ihm aufgemacht.
Der Dümmste öffnet just die Tür –
Da lacht das Glück: “Ich bleib bei dir!

zoozmann

Richard Zoozmann (13 maart 1863 – 15 februari 1934)

 

De Duitse dichter, schrijver en criticus Oskar Blumenthal werd geboren op 13 maart 1852 in Berlijn. Als letterkundige werd hij bekend door zijn uitgave van het verzameld werk van Christian Dietrich Grabbe. Hij was een gevreesd criticus bij het Berliner Tageblatt van 1875 tot 1887. Zijn blijspel Im weißen Rößl diende als uitgangspunt voor de latere gelijknamige operette.

 

 

Bei Opern macht oft gleichen Kummer
Das Tonwerk wie das Textgedicht:
Die Dichtung reizt die Lust zum Schlummer,
Doch die Musik erlaubt ihn nicht.
 

 

                      ***

 

 Das ist ein häßliches Gebrechen,
wenn Menschen wie die Bücher sprechen.
Doch reich und fruchtbar sind für jeden
die Bücher, die wie Menschen reden!

 

blumenthal

Oscar Blumenthal (13 maart 1852 – 24 april 1917)