Tag: Victoria Benedictsson

Cyrano de Bergerac, Elisabeth Castonier, Johan Bojer, Stanisław Jerzy Lec , Victoria Benedictsson, Luigi Alamanni

De Franse schrijver Savinien Cyrano de Bergerac werd geboren op 6 maart 1619 in Parijs. Zie ook alle tags voor Cyrano de Bergerac op dit blog.

Uit: Voyage dans la lune

“L’épouvantable horreur dont je fus consterné ne renversa point tellement les facultés de mon âme, que je ne me sois souvenu depuis de tout ce qui m’arriva dans cet instant. Vous saurez donc que la flamme ayant dévoré un rang de fusées (car on les avait disposées six à six, par le moyen d’une amorce qui bordait chaque demi-douzaine) un autre étage s’embrasait, puis un autre, en sorte que le salpêtre embrasé éloignait le péril en le croissant. La matière toutefois étant usée fit que l’artifice manqua ; et lorsque je ne songeais plus qu’à laisser ma tête sur celle de quelque montagne, je sentis (sans que je remuasse aucunement) mon élévation continuer, et ma machine prenant congé de moi, je la vis retomber vers la terre. Cette aventure extraordinaire me gonfla d’une joie si peu commune que, ravi de me voir délivré d’un danger assuré, j’eus l’impudence de philosopher dessus. Comme donc je cherchais des yeux et de la pensée ce qui pouvait être la cause de ce miracle, j’aperçus ma chair boursouflée, et grasse encore de la moelle dont je m’étais enduit pour les meurtrissures de mon trébuchement ; je connus qu’étant alors en décours, et la lune pendant ce quartier ayant accoutumé de sucer la moelle des animaux, elle buvait celle dont je m’étais enduit avec d’autant plus de force que son globe était plus proche de moi, et que l’interposition des nuées n’en affaiblissait point la vigueur.”

 

 
Cyrano de Bergerac (6 maart 1619 – 28 juli 1655)
Standbeeld in Bergerac

Lees verder “Cyrano de Bergerac, Elisabeth Castonier, Johan Bojer, Stanisław Jerzy Lec , Victoria Benedictsson, Luigi Alamanni” →

Jan Kjærstad, Michelangelo, Elisabeth Castonier, Johan Bojer, Stanisław Jerzy Lec , Victoria Benedictsson, Cyrano de Bergerac, Luigi Alamanni

De Noorse schrijver Jan Kjærstad werd geboren op 6 maart 1953 in Oslo. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007 en ook mijn blog van 6 maart 2009 en ook mijn blog van 6 maart 2010

 

Uit: The Conquerer (Vertaald door Barbara J. Haveland) 

 

„I—the Professor—do not know whether or not to call this the irony of fate. Jonas Wergeland escaped disaster that time, but nothing could save him from the media earthquake triggered by his arrest and later trial—not surprisingly perhaps, seeing that Wergeland himself was the instigating factor. The public hoped, of course, for as long as they could, hoped that something was wrong, that someone,

somewhere had made a terrible and most unfortunate mistake. Rumour had it that Jonas Wergeland remained silent—and, others added, unmoved—and he refused to make any sort of statement to the police. He had accepted the lawyer appointed to defend him without demur and would not hear of engaging one of the big-time lawyers whom Daniel was sure would be able to help him.

I think everyone, including myself, awaited the trial in such a state of suspened to occupy the highly respected post of consultant physician.

“Do you know what the most surprising thing of all is?” my guest asked on the fourth evening on which she visited me, clad in her usual elegant black and as earnest as always. “The most surprising part

of all this washing of dirty laundry in public was one question that was never asked.

Obviously because it had nothing to do with the case. And yet it gets to the very nub of the matter. Because, if it were true that Jonas Wergeland possessed all those failings and evil inclinations, how could a whole nation fall under his spell? And that being the case, does this not say everything

about Norway, the cultural level of this country in the last decade before the millennium? That such an individual could wangle his way to such enormous power and popularity, I mean?” pense that you would have thought the honour of Norway was at stake.“

 

jan-kjaerstad
Jan Kjærstad (Oslo,  6 maart 1953)

 

 

Lees verder “Jan Kjærstad, Michelangelo, Elisabeth Castonier, Johan Bojer, Stanisław Jerzy Lec , Victoria Benedictsson, Cyrano de Bergerac, Luigi Alamanni” →

Jan Kjærstad, Michelangelo, Elisabeth Castonier, Johan, Bojer, Stanisław Jerzy Lec , Victoria Benedictsson, Cyrano de Bergerac, Luigi Alamanni

De Noorse schrijver Jan Kjærstad werd geboren op 6 maart 1953 in Oslo. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007 en ook mijn blog van 6 maart 2009.

 

Uit: The Discoverer (Vertaald door Barbara Haveland)

 

„Behold this man. Behold this man, as he feels three tugs on the rope and slowly, after smiling uncertainly, proceeds to traverse, to edge out onto those dauntingly airy galleries. Behold this man as he inches across the rock face; see how with the caution of the novice he feels his way forward using all of his limbs, his whole body in fact, before shifting his weight from one foot to the other. I can sense how frightened, how truly terrified he is, and yet how full of the determination to do this, to see it through, make it to the top. And then, suddenly, as if something has ground to a halt, he freezes. He shuts his eyes. He looks as though he is listening to the wind, while at the same time concentrating hard, trying to place the scent emanating from the rock against which he is pressed. The bright sunlight glitters off the cliff face, sparkles in the runnels of meltwater. As far as I can see he is holding his breath. I have known it all along. This is the moment of truth. On a ledge, with a drop of hundreds of meters into the abyss only a step away. Here you live, or you die.

“This is a second I shall remember.”

Then he does the one thing I have begged him not to do. He half turns, while apparently hanging on tight with both hands. He looks out. Looks down. As if intent on defying something. Proving something. For a moment he seems to be completely dazzled by the Slingsby glacier far below. Or no, not dazzled, but stunned, panic-stricken. Psyched out, as they say. I refuse to believe it. That this man could be afraid of anything, a man who brought thousands of cars to a halt on Oslo’s Town Hall Square and who, by his mere presence, drew a cyclone to himself; a man who has been with three fair maids at once and who would not hesitate to dive to a depth of fifteen meters without an oxygen tank.“

 

Kjærstad

Jan Kjærstad (Oslo,  6 maard 1953)

 

De Italiaanse beeldhouwer, schilder, architect en dichter Michelangelo werd geboren op 6 maart 1475 in Caprese. Zie ook mijn blog van 6 maart 2009.

 

Celestial Love

 

No mortal thing enthralled these longing eyes

When perfect peace in thy fair face I found;

But far within, where all is holy ground,

My soul felt Love, her comrade of the skies:

For she was born with God in Paradise;

Nor all the shows of beauty shed around

This fair false world her wings to earth have bound:

Unto the Love of Loves aloft she flies.

Nay, things that suffer death, quench not the fire

Of deathless spirits; nor eternity

Serves sordid Time, that withers all things rare.

Not love but lawless impulse is desire:

That slays the soul; our love makes still more fair

Our friends on earth, fairer in death on high.

 

 

Vertaald door John Addington Symonds

 

michelangelo

Michelangelo (6 maart 1475 – 18 februari 1564)
Portret door Jacopino del Conte, na 1535

 

De Duitse schrijfster Elisabeth Castonier werd geboren op 6 maart 1894 in Dresden. Haar eerste roman Frau, Knecht, Magd verscheen in het Berliner Tageblatt. Tijdens het Derde Rijk ging zij in ballingschap, eerst naar Wenen, later naar Italië en tenslotte naar Engeland. Zij werkte voor de BBC en werd correspondente voor bladen als de News Chronicle, de New Statesman en emigrantenbladen als de Pariser Tageszeitung en het Wiener Tageblatt. Vanaf  1944 werkte zij als landbouwster. In 1955 kon zij om gezondheidsredenen dit werk niet langer doen. Zij trok naar een Cottage in Wiltshire en begon opnieuw te schrijven, vaak goedverkopende, vrolijke verhalen over het leven in Engeland.

 

Uit: Stürmisch bis heiter. Memoiren einer Außenseiterin

 

„Ich ging mit Ines zum Opernplatz, denn dergleichen sieht man nur einmal im Leben – und außerdem war es gut, Zeuge gewesen zu sein.

Menschenmassen strömten die Linden entlang, Musikkapellen spielten, es herrschte Feiertagsstimmung. Fackelzüge marschierten auf, Studenten umstanden den Scheiterhaufen, warfen ihre Fackeln in die Flammen, hochbeladene Lastwagen brachten das Brennmaterial, die deutsche Literatur. Zuerst kamen die Prominenten, später alles, was aus Verlagen und Buchhandlungen an verbotenen Schriftstellern abgeholt worden war.

Ines bemerkte: »Dies ist natürlich der größte Scheiterhaufen aller Zeiten, weil er vom größten Führer aller Zeiten und dem größten Schreier aller Zeiten befohlen worden ist.«

(…)

Nachdenklich stimmen die Einzelschicksale, die nur geschichtliche Randnotizen (wenn überhaupt) blieben, aber Existenzen und Familien zerstörten.

Beim Rundfunk arbeitete ich längst nicht mehr. Dort waren alle, die ich gekannt hatte, entlassen worden oder geflohen. Zu ihnen gehörte ein Mann, der sich später mit seiner Frau, seinem Bruder und seiner Schwägerin vor Capri mit Steinen beschwert ertränkte. Sie hinterließen einen Brief, in dem sie mitteilten, daß kein Land ihnen Einreisebewilligung erteilt hätte und ihre Aufenthaltsbewilligung in Italien befristet wäre. Sie hofften, daß sie in dem Land, in das sie sich jetzt flüchteten, freundlich aufgenommen würden.”

 

Castonier

Elisabeth Castonier (6 maart 1894 – 24 september 1975)

 

De Noorse schrijver Johan Bojer werd geboren op 6 maart 1872 in Orkdal. Hij was een buitenechtelijk kind van een dienstmeisje en een handelsreiziger. Hij groeide op als pleegking van de familie Fætten in Rissa. Hij werkte o.a. als visser, boer, vertegenwoordiger en boekhouder. In 1893 publiceerde Bojer zijn eerste literaire werk Unge tanker, onder het pseudoniem Johan K. Hansson. Een kleine erfenis van zijn vader stelde hem in 1895 in staat naar Parijs te gaan, waar hij tot 1915 bleef en kennis maakte met de schrijvers Knut Hamsun en August Strindberg. Ook Victor Hugo had invloed op zijn werk. Zijn belangrijkste werk is wellicht Den siste viking (De laatste Viking) uit 1921.

 

Uit: The Great Hunger (Vertaald door W. J. Alexander Worster en C. Archer)

 

“For sheer havoc, there is no gale like a good northwester, when it roarsin, through the long winter evenings, driving the spindrift before itbetween the rocky walls of the fjord. It churns the water to a frothof
rushing wave crests, while the boats along the beach are flung insomersaults up to the doors of the grey fisher huts, and solid old barngangways are lifted and sent flying like unwieldy birds over the fields.

“Mercy on us!” cry the maids, for it is milking-time, and they haveto fight their way on hands and knees across the yard to the cowshed, dragging a lantern that WILL go out and a milk-pail that WON’T be held. And “Lord preserve us!” mutter the old wives seated round the stove within doors–and their thoughts are far away in the north with the Lofoten fishermen, out at sea, maybe, this very night.

But on a calm spring day, the fjord just steals in smooth and shining by ness and bay. And at low water there is a whole wonderland of strange little islands, sand-banks, and weed-fringed rocks left high and dry, with clear pools between, where bare-legged urchins splash about, and tiny flat-fish as big as a halfpenny dart away to every side. The air is filled with a smell of salt sea-water and warm, wet beach-waste, and the sea-pie, see-sawing about on a big stone in the water, lifts his red beak cheerily sunwards and pipes: “Kluip, kluip! the spring has come!”

On just such a day, two boys of fourteen or thereabouts came hurrying out from one of the fishermen’s huts down towards the beach. Boys are never so busy as when they are up to some piece of mischief, and evidently the pair had business of this sort in hand. Peer Troen, fair-haired and sallow-faced, was pushing a wheelbarrow; his companion, Martin Bruvold, a dark youth with freckles, carried a tub. And both talked mysteriously in whispers, casting anxious glances out over the water.”

 

bojerjohan

Johan Bojer (6 maart 1872 – 3 juli 1959)

 

De Poolse dichter en aforist Stanisław Jerzy Lec werd geboren op 6 maart 1909 in Lemberg. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007 en ook mijn blog van 6 maart 2009.

 

Uit: Die Tinte ist ein Zündstoff (Biografie door Marta Kijowska)

 

»Fasse dich kurz. Die Welt ist mit Worten übervölkert«, lautet einer von Lec’ meistzitierten Aphorismen. Was er von anderen verlangte, galt auch für ihn selbst. So schrieb oder besser kritzelte

er mit zitternder Hand im Frühjahr 1966, wenige Wochen vor seinem Tode, seine Letzte Autobiographie. Sie war wie die meisten seiner literarischen und satirischen Werke: kurz, prägnant

und voller Fragen.

War ich denn wirklich am 6. März 1909, wie es aus meinem Lemberger Geburtsschein hervorgeht, geboren? Oder vielmehr erst im Jahre 1933, als ich nach der Wiener und der Lemberger Schule und der Universität die Stätte der Rechtswissenschaft verließ, um meine erste Bekanntschaft mit dem Unrecht zu machen? Oder vielleicht wurde ich erst existent, als im selben Jahr mein Lyrikbändchen Farben aus der Druckmaschine herausfiel? Oder vielleicht erst im Jahre 1935 mit dem Erscheinen der Satirensammlung Zoo? Nun, später kam ich mehrmals auf die Welt, lyrisch und satirisch – mit jedem

Buch, mit jedem Gedicht, ja mit dem kleinsten Epigramm.

Womö
glich wurde ich aber erst im Krieg geboren? Im Konzentrationslager? Oder erst nach der Flucht vor der Hinrichtung im Jahre 1943? Oder als ich die Wälder der Partisanen im Jahre 1944 verließ? Wie viele Gelegenheiten auch danach, geboren zu werden!

Laut Geburtsschein wurde Stanisław Jerzy Lec also am 6. März 1909 in Lemberg geboren. Sein Vater, Baron Benno de Tusch-Letz, war – entgegen der Familientradition, nach der die männlichen Nachkommen den Arztberuf wählten – Bankier und Großgrundbesitzer. Er besaß Güter in Podolien und in der Bukowina und auch zwei Wohnsitze: in Lemberg und in Wien, wo seine Vorfahren in den Adelsstand erhoben worden waren.“

 

lec2

Stanisław Jerzy Lec  (6 maart 1909 – 7 mei 1966)

 

De Zweedese schrijfster Victoria Maria Benedictsson werd geboren op 6 maart 1850 in Schonen. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007 en ook mijn blog van 6 maart 2009.

 

Uit: Money (Vertaald door Verne Moberg)

 

„It was an uncommonly beautiful autumn day, and Axel Möller had put up the doors to the street to bring air and light into the dark shop. On a sugar barrel in its farthest corner he sat down with his back up against the wall and his violin beneath his chin. He was fantasizing.

There was a strange contrast between the inspired facial expression and the wretched potpourri that he was rendering. A painter who had only seen him would have been delighted; a musician who had heard would have been driven to despair. One could hear nothing more miserable than this helpless groping for something he never could reach; the striking up of well-known melodies that were not allowed to emerge as, muddling through them, he tried to make believe he was composing; then lastly these random runs, constituting the total outcome of his concert appearances. But there was no

doubt that he believed himself to be producing something beautiful, and that he drew pleasure from this.

There was a darkening in the doorway. He looked up and could see Selma. Her contours appeared sharp against the sunny background; she was dressed in a close-fitting dark-blue dress that made her look even slimmer.

“I would like to hear you play but don’t dare on your mother’s account,” she said laughing as she grabbed hold onto each door post and let her body balance forward as far as her arms reached.

His face shone with joy when he saw her, but before he could answer she was gone.

Even when she had gone he thought he heard a subdued laugh and saw a white row of teeth appear over there in the shadow. He laid the violin on the counter and thought for a moment. It was probable that she turned off at the gate and was walking home along the railway embankment. And in that case. . . It was a blessing that the overgrown current bushes were standing in the way of Mother’s window!“

 

Benedictsson

Victoria Benedictsson (6 maart 1850 – 21 juni 1888)

 

De Franse schrijver Savinien Cyrano de Bergerac werd geboren op 6 maart 1619 in Parijs. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007 en ook mijn blog van 6 maart 2009.

 

Uit: Voyage dans la lune

 

“… J’avais attaché autour de moi quantité de fioles pleines de rosée, sur lesquelles le soleil dardait ses rayons si violemment, que la chaleur qui les attirait, comme elle fait les plus grosses nuées, m’éleva si haut, qu’enfin je me trouvai au-dessus de la moyenne région. Mais comme cette attraction me faisait monter avec trop de rapidité, et qu’au lieu de m’approcher de la lune comme je le prétendais, elle me paraissait plus éloignée qu’à mon partement, je cassai plusieurs de mes fioles, jusqu’à ce que je sentis que ma pesanteur surmontait l’attraction, et que

je redescendaisvers la terre.”

“… J’avais fait une machine que je m’imaginais capable de m’élever autant que je voudrais en sorte que de tout ce que j’y croyais nécessaire n’y manquant, je m’assis dedans et me précipitai en l’air du haut d’une roche. Mais parce que je n’avais pas bien pris mes mesures, je culbutai rapidement vers la vallée.”

“… quand on eut découvert l’invention du ressort, quelques uns dirent qu’il fallait y attacher quantité de fusées volantes… à peine y eus-je mis les deux pieds que me voilà enlevé dans la nue…”

 

vraicyrano

Cyrano de Bergerac (6 maart 1619 – 28 juli 1655)

 

Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 6 maart 2009.

 De Italiaanse dichter Luigi Alamanni werd geboren op 6 maart 1495 in Florence.

Gabriel García Márquez, Elizabeth Barrett Browning, Stéphane Hoffmann, Teru Miyamoto, Nicolas Bouvier, Günter Kunert, Michelangelo, Jan Kjærstad, Stanisław Jerzy Lec , Victoria Benedictsson, Cyrano de Bergerac, Luigi Alamanni

De Colombiaanse schrijver Gabriel García Márquez werd op 6 maart 1928 in de kustplaats Aracataca geboren. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007 en ook mijn blog van 6 maart 2008.

 

Uit: Over de liefde en andere duivels (Vertaald door Adri Boon)

Zij denkt dat u edelen in een val van Satan zijn gelopen,’ zei de onderkoning.
Niet alleen wij, maar heel Spanje zei de bisschop. ‘We zijn de oceaan overgestoken om de leer van Christus te verbreiden, en daar zijn we in geslaagd voor zover het missen, processies en patroonsfeesten betreft, maar niet waar de ziel in het geding is’.
Hij sprak over Yucatán. waar weelderige karhedralen waren verrezen om de heidense piramiden aan het oog te onttrekken, zonder dat men er bij stil stond dat de inheemse bevolking naar de mis ging omdat hun heiligdommen onder de zilveren altaren bleven voortleven. Hij sprak over de rassenvermenging die ze hadden veroorzaakt sinds de verovering: Spaans bloed met indiaans bloed, Spaans en indiaans bloed met dat van allerlei soorten negers, tot aan West-Soedanese mohammedanen aan toe, en hij vroeg zich af of er wil plaats was in Gods riik Voor, een dergelijk allegaartje. Ondanks zijn moeizame ademhaling en zijn ouderdomskuchje eindigde hij zonder de onderkoning een pauze te gunnen. `Wat kan dat alles anders zijn dan een streek van de Vijand?’

GARCIA-MARQUEZ

Gabriel García Márquez (Aracataca,  6 maart 1928)

 

De Engelse dichteres Elizabeth Barrett Browning werd op 6 maart 1806 geboren in Durham, Engeland. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007 en ook mijn blog van 6 maart 2008.

 

Sonnetten van de Portugese  XLIII

 

Hoe ik je liefheb? Geef het woord aan mij.

Ik bemin je zo diep en hoog en wijd,

waar mijn ziel blindelings in slaagt, als zij

de kern van Zijn ervaart in Zaligheid.

 

Ik bemin je als ik dagelijks moet vechten

en zorgen heb bij kaarslicht en zonneschijn.

Ik bemin je open, met plichten en rechten.

Ik bemin je zuiver, zonder ijdel te zijn.

 

Ik bemin je met een hartstocht die niet week

en met kinderlijk geloof streed tegen oud verdriet.

Ik bemin je met een liefde die verloren leek

 

zoals mijn idolen, — Ik bemin je met de nood

en lach en adem van mijn leven! — Als God gebiedt,

zal ik je nog beter beminnen na de dood.

 

 

Vertaald door Lepus

 

 

Consolation

   

All are not taken; there are left behind

Living Belovèds, tender looks to bring

And make the daylight still a happy thing,

And tender voices, to make soft the wind:

But if it were not so—if I could find

No love in all this world for comforting,

Nor any path but hollowly did ring

Where ‘dust to dust’ the love from life disjoin’d;

And if, before those sepulchres unmoving

I stood alone (as some forsaken lamb

Goes bleating up the moors in weary dearth)

Crying ‘Where are ye, O my loved and loving?’—

I know a voice would sound, ‘Daughter, I AM.

Can I suffice for Heaven and not for earth?’

 

 

browning

Elizabeth Barrett Browning (6 maart 1806 – 29 juni 1861)
Portret door Thomas Buchanan Read

 

De Franse schrijver Stéphane Hoffmann werd geboren op 6 maart 1958 in Saint-Nazaire. Hoffmann kreeg zijn opleiding aan de colleges Saint-François-Xavier (Vannes) en Saint-Louis (Saint-Nazaire) en studeerde vervolgens aan de Sorbonne, Paris II Assas en aan de universiteit van Nantes geschiedenis en rechten. Na zijn studie richtte hij zich eerst op public relations en op de journalistiek. Hij is o.a. redacteur van La Baule Privilèges en sinds 1996 van Nantes Métropole Magazine.

Uit: Journal d’un crétin

“Je m’appelle Guy Lacroix. J’ai 40 ans. Depuis quinze ans, je suis marié à Sylvie, qui en a 37. Sylvie est ma lumière. Nous nous sommes rencontrés lors d’un pèlerinage à Chartres. Nous habitons le XVe arrondissement de Paris. Rue de la Convention. Juste face à l’hôpital Boucicaut. C’est un quartier que j’aime, à taille humaine, avec une bonne équipe paroissiale. Je suis sous-directeur d’un établissement bancaire. Dans mon métier même, je peux agir. Je veux être une lumière, une force qui va. Un témoin des valeurs auxquelles je crois. Je suis Guy Lacroix. Je suis quelqu’un, même avec un petit “q”. Mais si chacun agit dans son petit coin, nous y
arriverons. “

 

HoffmannHD

Stéphane Hoffmann (Saint-Nazaire, 6 maart 1958)

 

De Japanse schrijver Teru Miyamoto werd geboren op 6 maart 1947 in Kobe. Hij studeerde af in letteren aan de Otemon Gakuin Universiteit en begon te werken als copywriter. In 1970 schreef hij zijn eerste roman en gaf zijn baan op om te schrijven.

 

Uit: The Swallows’ Nest (Vertaald door Anthony Hood Chambers)

 

„Yoshitake Kenji, president of the Dream Street Shopping Arcade Merchants’ Association, abruptly slid open the little glass window, pointed to the eaves, and said, “We want to get rid of this swallows’ nest.” Tomi opened her sunken eyes in surprise. How long did a swallow live? The question had preoccupied her recently, and just then she’d been absorbed in thoughts about swallows.

“Get rid of it?” Like Yoshitake, she spoke the language of southern Osaka.

“That’s right. There was a meeting of the Association last night. A majority vote. People said the swallows’ nest under the eaves of this tobacco stand impedes the future development of the Dream Street Shopping Arcade.”

“Why is that?”

Yoshitake cleared his throat, leaned forward, and glanced around the interior of Tomi’s shop as he groped for words. “Well, you see, well…” In fact, it was not the swallows’ nest he wanted to dislodge, but Tomi, who held the rights to a one-mat space in the Furukawa Stationery Shop. Trying to look both stern and gentle at the same time, he knitted his brows and smiled. The demands that this attempt made on his facial muscles gave rise to faint twitches all over. Rattled, he rubbed his face with both hands.“

 

MiyamotoTeru

Teru Miyamoto (Kobe, 6 maart 1947)

 

De Zwitserse schrijver, fotograaf en journalist Nicolas Bouvier werd geboren op 6 maart 1929 in Lancy. Met zijn reisbeschrijvingen groeide hij uit tot een cultauteur in dit genre. Bouvier studeerde geesteswetenschappen en recht in Genève. In 1959 brak hij zijn studie af en maakte hij met de bevriende schilder Thierry Vernet in een Fiat een reis via Joegoslavië en Turkije naar Afghanistan. Daarna reisde hij alleen verder naar Sri Lanka en Japan. Terug in Zwitserland schreef hij L’usage du monde.

Uit: L’Usage du Monde

“Travnik, Bosnie, le 4 juillet.

 

“Ce matin, soleil éclatant, chaleur ; je suis monté dessiner dans les collines. Marguerites, blés frais, calmes ombrages. Au retour, croisé un paysan monté sur un poney. Il en descend et me roule une cigarette qu’on fume accroupis au bord du chemin. Avec mes quelques mots de serbe je parviens à comprendre qu’il ramène des pains chez lui, qu’il a dépensé mille dinars pour aller trouver une fille qui a de gros bras et de gros seins, qu’il a cinq enfants et trois vaches, qu’il faut se méfier de la foudre qui a tué sept personnes l’an dernier.

“Ensuite je suis allé au marché. C’est le jour : des sacs faits avec la peau entière d’une chèvre, des faucilles à vous donner envie d’abattre des hectares de seigle, des peaux de renard, des paprikas, des sifflets, des godasses, du fromage, des bijoux de fer-blanc, des tamis de jonc encore vert auxquels des moustachus mettent la dernière main, et régnant sur tout cela, la galerie des unijambistes, des manchots, des trachomeux, des trembleurs et des béquillards.

“Ce soir, été boire un coup sous les acacias pour écouter les Tziganes qui se surpassaient. Sur le chemin du retour, j’ai acheté une grosse pâte d’amande, rose et huileuse. L’Orient, quoi!”

J’examinai la carte. C’était une petite ville dans un cirque de montagnes, au coeur du pays bosniaque. De là, il comptait remonter vers Belgrade où l'”Association des peintres serbes l’invitait à exposer. Je devais l’y rejoindre dans les derniers jours de juillet avec le bagage et la vieille Fiat que nous avions retapée, pour continuer vers la Turquie, l’Iran, l’Inde, plus loin peut-être… Nous avions deux ans devant nous et de l’argent pour quatre mois. Le programme était vague, mais dans de pareilles affaires, l’essentiel est de partir ».

 

Bouvier

Nicolas Bouvier (6 maart 1929 – 17 februari 1998)
Thierry Vernet et Nicolas Bouvier in 1953

 

De Duitse dichter en schrijver Günter Kunert werd geboren op 6 maart 1929 in Berlijn. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007 en ook mijn blog van 6 maart 2008.

 

Leute  

 

Kleine Leute, große Leute

gab es gestern, gibt es heute,

wird es sicher immer geben,

über, unter, hinter, neben

 

dir und mit und ihm und ihr:

Kleine, Große sind wie wir.

Größer als ein Großer kann

aber sein ein kleiner Mann.

 

Klein und groß sagt gar nichts aus,

sondern nur, was einer draus

für sich selbst und alle macht.

Darum habe darauf acht:

 

Wer den andren hilft und stützt

und sich nicht nur selber nützt,

hat das richtige Format –

ob ein Zwerg er oder grad

 

lang wie eine Latte ist

oder einen Meter mißt.

Kleine Leute, große Leute

gab es gestern, gibt es heute.

 

 

Der alte Mann

 

Der alte Mann

studiert die Todesanzeigen

mit Befriedigung:

Generaldirektor Sowieso

verstarb im sechzigsten Lebensjahr.

Da fühlt man sich gleich besser

und gesünder und fast

glücklich. Wie im Krieg, wo

die Granaten links und rechts

einschlugen. Es trifft

immer die anderen. Gott sei Dank,

daß ich kein anderer bin.

 

kunert_lesung

Günter Kunert (Berlijn, 6 maart 1929)

 

De Italiaanse beeldhouwer, schilder, architect en dichter Michelangelo werd geboren op 6 maart 1475 in Caprese. Michelangelo was een leerling van de schilder Domenico Ghirlandaio en van de beeldhouwer Bertoldo di Giovanni. In Florence leerde hij de klassieke oudheid kennen, die van grote invloed is geweest op zijn werk, en kwam hij via Lorenzo de’ Medici in contact met enkele van de grote wetenschappers van zijn tijd. In 1496 trok hij naar Rome, waar hij in 1498/99 de bekende Pietà in de St.-Pieter maakte. Na terugkeer in Florence kreeg hij de opdracht voor de eveneens bekende David.

Paus Julius II gaf de opdracht tot de fresco’s op het plafond van de Sixtijnse Kapel (1508-12): taferelen uit Genesis, omrand met afbeeldingen van profeten en naakte jongeren. Michelangelo werkte vier jaar aan het plafond, liggend op zijn rug. Hij schilderde daarna niet meer, tot hij in 1536 begon aan Het Laatste Oordeel, op de achterwand van de Sixtijnse Kapel. Dat was in 1541 gereed. Onder de titel Rimes verscheen van Michelangelo ook een verzameling gedichten en epigrammen.

 

 

Rime 290

Verlost van een ondragelijk gewicht
en van de waan der aarde, o Heer, ontbonden
koerst nu mijn schip geteisterd naar de gronden
waar gij ver van de storm voor anker ligt.

Uw liefde, uw kruis, uw smartelijk gezicht,
uw doornenkroon, uw nagels en uw wonden
geven mijn ziel, die zucht onder haar zonden,
uitzicht en hoop op uw vertroostend licht.

En nu ik in diepe deemoed wil verzaken,
o Heer, aan ’t leven dat ik heb geleid,
bespaar mij nu de strengheid uwer wrake!

O help mij nu ik oud ben en bereid
om door Uw bloed mijn fouten goed te maken!
Ik bid u, Heer, scheld mij mijn zonden kwijt!

 

 

Vertaald door Frans van Dooren

 

 

 

Sonett an Tommaso Cavalieri

 

Du weißt, Herr, daß ich weiß, wie sehr du weißt,

daß ich, um dich zu fühlen, dich erreiche,

und weißt, ich weiß, du weißt, ich bin der Gleiche:

was ists, das uns im Gruße zögern heißt?

Ist wahr die Hoffnung, die du mir gebracht,

und wahr der Wunsch und sicher, daß er gelte,

so bricht die Wand, die zwischen uns gestellte,

verhehltes Wehe hat nun doppelt Macht.

Wenn ich an dir nur liebe, was auch du

am meisten an dir liebst, Herz, zürne nicht.

Das sind die Geister, die sich so umwerben.

Was ich begehr in deinem Angesicht,

dem sehn die Menschen unverständig zu,

und wer es wissen will, der muß erst sterben.

 

 

Vertaald door Rainer Maria Rilke

 

Michelangelo_Buonarotti

Michelangelo (6 maart 1475 – 18 februari 1564)
Standbeeld, Uffizi, Florence

 

De Noorse schrijver Jan Kjærstad werd geboren op 6 maart 1953 in Oslo. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007.

 

Uit: Der Honigkrug (Vertaald door Andrea Dobrowolski)

 

„Da stimmte etwas ganz und gar nicht. Das Unterholz wurde immer dichter, er watete bis zu den Knien im Farnkraut. Der Pfad, er musste den Pfad wiederfinden. Plötzlich erblickte er etwas Gelbes, das links von ihm an einem Ast hing und hin und her baumelte. Ein Stofffetzen? Neugierig bahnte Fredric sich einen Weg durch das Gebüsch auf dieses auffallende gelbe Ding zu. Da verschwand der Boden unter seinen Füßen. Er fiel einfach durch das Farnkraut hindurch, hinab in ein Loch, und spürte einen gewaltigen Druck gegen die Brust. Er saß völlig fest in einem tunnelförmigen Spalt, unter ihm war nur Leere. Er musste da in der Öffnung zu einem unterirdischen Raum hängen, einer Höhle, einem Abgrund. Sein Kopf ragte gerade noch über den Boden, einige Farnwedel kitzelten ihn im Gesicht, und er nieste“.

 

kjerstad
Jan Kjærstad (Oslo,  6 maard 1953)

 

 

De Poolse dichter en aforist Stanisław Jerzy Lec werd geboren op 6 maart 1909 in Lemberg. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007.

 

Aforismen:

 

“Dikke mensen leven korter, maar ze zitten langer aan tafel.”

 

“Domheid is de moeder van de misdaad. Maar de vaders zijn vaak genieën.”

 

“De kunst eist van de kunstenaar geen talent, maar werken.”

 

Stanislaw_Lec

Stanisław Jerzy Lec  (6 maart 1909 – 7 mei 1966)

 

De Zweedese schrijfster Victoria Maria Benedictsson werd geboren op 6 maart 1850 in Schonen. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007.

 

Uit: The Big Book (Vertaald door Verne Moberg)

 

„Hörby, the 23rd of August, 1886

Yesterday we were in Sextorp. We walked up the slope behind the house. It was just as the sun had sunk down behind a light, hazy wall of cloud. The lake was still, in gray-blue gauze. All the contours were drawn together as with a wide, soft brush. Ellen Key1 and I were sitting alone on the bench, and on another farther away, Hilda, Hilma, Matti,

and Karl. Ellen sat talking about the intensity that the sense of external details can have during exceptionally strong psychic movements….

While we talked about this, the others sat making small talk off on the bench. “Aren’t you Schultz in Erik Grane?”2 said Hilda, impudently unabashed, as usual. “Not completely, but there probably are certain features.” And with this he cast such a strange glance at Mathilda. This abrupt utterance must clearly have broken the mood, and Matti felt a need to dismiss it.

“Look, there’s a single round window up there; what a lovely view they must have from there,” she said.

“Come on, let’s see if there’s one like it on the other side,” he replied, and they walked alone to the top of the hill, where they stopped and looked out on the lake. And then it came:

“Buddy, do you think you can care for me?”3

On our way home, we all sat very quietly. I sat thinking how lovely Matti had grown — more beautiful for each day since he’d come….“

 

Victoria_Benedictsson

Victoria Benedictsson (6 maart 1850 – 21 juni 1888)
Buste in Hörby

 

De Franse schrijver Savinien Cyrano de Bergerac werd geboren op 6 maart 1619 in Parijs. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007.

Uit: Voyage dans la Lune & Histoire comique des etats et empires du Soleil

„Quelques-uns de la compagnie me régalèrent d’un grand éclat de rire. « Ainsi peut-être, leur dis-je, se moque-t-on maintenant dans la lune, de quelque autre, qui soutient que ce globe-ci est un monde. » Mais j’eus beau leur alléguer que Pythagore, Epicure, Démocrite et, de nôtre âge, Copernic et Kepler, avaient été de cette opinion, je ne les obligeai qu’à rire de plus belle. Cette pensée cependant, dont la hardiesse biaisait à mon humeur, affermie par la contradiction, se plongea si profondément chez moi, que, pendant tout le reste du chemin, je demeurai gros de mille définitions de lune, dont je ne pouvais accoucher ; de sorte qu’à force d’appuyer cette croyance burlesque par des raisonnements presque sérieux, il s’en fallait peu que je n’y déférasse déjà, quand le miracle ou l’accident, la Providence, la fortune, ou peut-être ce qu’on nommera vision, fiction, chimère, ou folie si on veut, me fournit l’occasion qui m’engagea à ce discours : Étant arrivé chez moi, je montai dans mon cabinet, où je trouvai sur la table un livre ouvert que je n’y avais point mis. C’était celui de Cardan ; et quoique je n’eusse pas dessin d’y lire, je tombai de la vue, comme par force, justement sur une histoire de ce philosophe, qui dit qu’étudiant un soir à la chandelle, il aperçut entrer, au travers des portes fermées, deux grands vieillards, lesquels après beaucoup d’interrogations qu’il leur fit, répondirent qu’ils étaient habitants de la lune, et, en même temps, disparurent.“

 

Sannois_-_Buste_de_Cyrano_de_Bergerac

Cyrano de Bergerac (6 maart 1619 – 28 juli 1655)
Buste in Sannois (Val-d’Oise).

 

De Italiaanse dichter Luigi Alamanni werd geboren op 6 maart 1495 in Florence. Hij was betrokken bij een complot tegen Giulio de’ Medici, de latere paus Clement VII en vluchtte naar Frankrijk waar hij een vertrouweling werd van Frans I. Zijn faam als dichter dankt hij vooral aan La Coltivazione dei Campi, een gedicht geïnspireerd door de Georgica van vergilius.

 

Sonnet

 

THEREFORE, proud Italy, I, by God’s grace,

After six years come back to gaze on thee,

This only, for barbarians fill the place

Where I once lay upon they breast, ah me!

With tearful eyes and drooping head I greet

The country of my birth, to her I yearn

With pain and fear and anger, stripped of sweet

Delight and every hope. Then I return

   Again beyond the Alps, all wreathed with snow,

To honest Gallic earth, a better friend

To strangers than thou art unto thine own!

There, in a sheltered haven till the end

I will abide, mid those cool valleys lone,

Since Heaven agrees and thou hast willed it so.

 

 

Vertaald door Lorna de’ Lucchi

 

Alamanni_Luigi_1495-1556

Luigi Alamanni (6 maart 1495 – 18 april 1556)