Neal Cassady, Elizabeth Bishop, Robin Block, Eva Strittmatter, Gert Jonke

De Amerikaanse schrijver Neal Cassady werd geboren op 8 februari 1926 in Salt Lake City. Zie ook mijn blog van 8 februari 2007 en ook mijn blog van 8 februari 2008 en ook mijn blog van 8 februari 2009.

 

Uit: Grace Beats Karma: Letters from Prison. 1958-1960 (Neal Cassady)

 

„10/31/1958

Dearest daft dove deliberately doubling deft devotion despite despair dripping dumbly down delicately dim decolletage deserving diametrically different dissectional dressing—drenched daily in daddy’s deepest dedication—to you, Lady of the Gardenias, Carolyn, wife dearest; Just as little as did the Druids in Gaul 22 Centuries ago suspect their annual late autumn blood & harvest gleaning sacrifice to Shaiman, God of the Dead, would eventually degenerate into tonites small fry trick or treating hollow culmination, did, I’ll wager, you guess when writing it that “Hallelujah, the Pope is dead” would nigh make you a byword here synonymous to the opposite of your true character by exciting, without excepting P. Donovan’s two negro friends, every convict who saw it to comment in admiration as misunderstood as it was genuine, “Jeez, what a tough (means great) broad”, “Man,what a swingin’ chick ya got”, & the topper, from an older felon absolutely bugeyed in disbelief, “Where’s she doin’ time?” Anyway, I, not having fully forgotten Cayce, knew how you meant that already almost classic final line—say, just this second, as I wrote “classic”, a faint recollection struck of some famous Prince or King in history dashing into the castle’s great hall proclaiming “Hallelujah, the Pope is dead”; no doubt the “cons”, you & I were all standing there thunderstricken—& was altogether proud of your performance, so amusingly mistaken by them, still it is true, as my initial letter this month stated, that I did feel a foolish twinge at Pius XII’s passing, somewhat, perhaps, because of two detailed biographies I read, but mostly, due, I think, to heightened sensitivity toward anything familiar that jailing always produces in one, because my priest Godfather had talked with him 3 times rather recently & this closeness by proxy had somehow helped impress on me his true saintliness—of course, at 82 practically anyone can assume that aura, note Churchill, now 84, or Elinor, 76.“

 

nealcovers

Neal Cassady (8 februari 1926 – 4 februari 1968)

 

De Amerikaanse dichteres en schrijfster Elizabeth Bishop werd geboren op 8 februari 1911 in Worcester, Massachusetts. Zie ook mijn blog van 8 februari 2008 en ook mijn blog van 8 februari 2009.

 

A Miracle for Breakfast 

 

At six o’clock we were waiting for coffee,

waiting for coffee and the charitable crumb

that was going to be served from a certain balcony

–like kings of old, or like a miracle.

It was still dark. One foot of the sun

steadied itself on a long ripple in the river.

 

The first ferry of the day had just crossed the river.

It was so cold we hoped that the coffee

would be very hot, seeing that the sun

was not going to warm us; and that the crumb

would be a loaf each, buttered, by a miracle.

At seven a man stepped out on the balcony.

 

He stood for a minute alone on the balcony

looking over our heads toward the river.

A servant handed him the makings of a miracle,

consisting of one lone cup of coffee

and one roll, which he proceeded to crumb,

his head, so to speak, in the clouds–along with the sun.

 

Was the man crazy? What under the sun

was he trying to do, up there on his balcony!

Each man received one rather hard crumb,

which some flicked scornfully into the river,

and, in a cup, one drop of the coffee.

Some of us stood around, waiting for the miracle.

 

I can tell what I saw next; it was not a miracle.

A beautiful villa stood in the sun

and from its doors came the smell of hot coffee.

In front, a baroque white plaster balcony

added by birds, who nest along the river,

–I saw it with one eye close to the crumb–

 

and galleries and marble chambers. My crumb

my mansion, made for me by a miracle,

through ages, by insects, birds, and the river

working the stone. Every day, in the sun,

at breakfast time I sit on my balcony

with my feet up, and drink gallons of coffee.

 

We licked up the crumb and swallowed the coffee.

A window across the river caught the sun

as if the miracle were working, on the wrong balcony.

 

bishop583

Elizabeth Bishop (8 februari 1911 – 6 oktober 1979)

 

De Nederlandse dichter, songwriter en musicus Robin Block werd geboren op 8 februari 1980 in Heemskerk. Zie ook mijn blog van 8 februari 2007 en mijn blog van 30 maart 2006 en ook mijn blog van 8 februari 2008 en ook mijn blog van 8 februari 2009.

 

One Night Ouija

laat dat glas staan, tel de ledematen

 

wat blijft…dat wat het zwijgen niet kapot krijgt…denk aan het geweld waarmee de grond moest wijken…scherven van ont-innering…adem die verstomde in een grotere storm…

droomwaker…fiebertraumatisch… storyboard in polaroid…letter die haar naam verbasterde…stotterende mond was ik, geboren uit de handgebaren…

haar lichaam vroeg om warmte…hoe ze het ook weigerde, wijkend voor de vingertoppen…wie kan die naaktheid wel verdragen…aanraking maakt zwak en wat breekbaar is verweert zich slecht…

stampte wildwiekend de lakens uiteen
de zoektocht van verbaasde ogen
boven alle stemmen uit
heb ik haar opgetild
de hals gekust
een lied lang vastgehouden

ze zong voorzichtig in de hoorn…zweerde dat ik niet meer luisterde…bedekte een orgaan waarvan ze het bestaan herinnerde…

ik lag schokkend hoofd in randslaap…trilling van de halfgeleiders…
leden strak ineengeregen…

vanmorgen werd ik wakker met haar adem in mijn oor en
spelde zuiver op de tast haar naam uit

RobinBlock
Robin Block (Heemskerk, 8 februari 1980)

 

De Duitse schrijfster en dichteres Eva Strittmatter werd als Eva Braun geboren op 8 februari 1930 in Neuruppin.  Zie ook mijn blog van 8 februari 2007 en ook mijn blog van 8 februari 2008 en ook mijn blog van 8 februari 2009.

Beichte

 

Immer die gleiche Rose.

Immer das gleiche Gesicht.

Unter wechselndem Monde.

Unter wechselndem Licht.

Immer die gleiche Tollheit.

Immer der gleiche Traum.

Immer noch keine Weisheit.

Immer noch nicht: wie ein Baum.

 

 

Freiheit

 

Ich kann dich lieben oder hassen-

ganz wie du willst. (Kann dich auch lassen.)

Und du kannst schweigen oder sprechen.

Ganz wie du willst. Daran zerbrechen

werd ich nicht mehr. (Ich kann auch gehn.)

Ganz wie ich will, wird es geschehen.

 

strittmatter

Eva Strittmatter (Neuruppin, 8 februari 1930)

 

De Oostenrijkse schrijver Gert Jonke werd geboren op 8 februari 1946 in Klagenfurt. Zie ook mijn blog van 8 februari 2007  en ook mijn blog van 8 februari 2008 en ook mijn blog van 8 februari 2009.

 

Uit: Der ferne Klang

 

„Vorhin haben auf einmal sämtliche Schornsteine des Hauses dort weiter vorne eine ergreifende M
usik zu blasen begonnen, und zwar zunächst in vereinzelt ganz tiefen aus den Rauchfängen hervorgekeucht ungeordnet aus allen Kaminen durcheinander hervorbrechend heftig auch spuckend manchmal durchaus ebenso leicht rülpsähnlich kräftig hinweggepreßten Gebläsestößen, waren aber erstaunlich bald schon nach und nach zum Anfang einer ganz diszipliniert dunkel herbeiposaunten Fanfare versammelt, durchaus auch trauermarschmäßig fehlerfrei fast einstimmig geordnet gewesen, ganz so, als hätten sich sämtliche Baßtubaspieler und Kontrafagottisten unserer Stadt und der sie umliegenden Landstriche im Dachstuhl dieses einen Gebäudes verborgen, vielleicht zu einer geheim zusammengekommenen ausnehmend mysteriösen Kontrabaßbläserversammlung, deren vorbildlich gemeinsames Musizieren durch die Schornsteinrohre aus dem Dachboden aus allen Schloten noch sehr lange in die Ebene hinausgeblasen worden ist.
Als du dann dem Gebäude immer näher gekommen warst, ist es dir aber nach und nach immer deutlicher als ein in dem vom Sommer geschmolzen zerflossenen Horizont herumschwimmendes Ozeanschiff erschienen, dessen Nebelhörner dich aus so weiter Ferne schon deine nun endliche Rückkehr zu dir herüber entgegen freundlich willkommenheißend herbeigrüßten.“

 

Jonke

Gert Jonke (8 februari 1946 – 4 januari 2009)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 8e februari ook mijn vorige blog van vandaag.

 

John Grisham, Henry Roth, Jules Verne, Kate Chopin, Gabriele Reuter

De Amerikaanse schrijver John Grisham werd geboren in Jonesboro, Arkansas, op 8 februari 1955. Zie ook mijn blog van 8 februari 2007 en ook mijn blog van 8 februari 2008 en ook mijn blog van 8 februari 2009.

 

Uit:  The Runaway Jury

 

„The face of Nicholas Easter was slightly hidden by a display rack filled with slim cordless phones, and he was looking not directly at the hidden camera but somewhere off to the left, perhaps at a customer, or perhaps at a counter where a group of kids hovered over the latest electronic games from Asia. Though taken from a distance of forty yards by a man dodging rather heavy mall foot traffic, the photo was clear and revealed a nice face, clean-shaven with strong features and boyish good looks. Easter was twenty-seven, they knew that for a fact. No eyeglasses. No nose ring or weird haircut. Nothing to indicate he was one of the usual computer nerds who worked in the store at five bucks an hour. His questionnaire said he’d been there for four months, said also that he was a part-time student, though no record of enrollment had been found at any college within three hundred miles. He was lying about this, they were certain.

He had to be lying. Their intelligence was too good. If the kid was a student, they’d know where, for how long, what field of study, how good were the grades, or how bad. They’d know. He was a clerk in a Computer Hut in a mall. Nothing more or less. Maybe he planned to enroll somewhere. Maybe he’d dropped out but still liked the notion of referring to himself as a part-time student. Maybe it made him feel better, gave him a sense of purpose, sounded good.“

 

John_Grisham

John Grisham (Jonesboro, 8 februari 1955)

 

De Amerikaanse schrijver Henry Roth werd geboren op 8 februari 1906 in Galicië in het toenmalige Oostenrijk-Hongarije. Zie ook mijn blog van 8 februari 2007 en ook mijn blog van 8 februari 2009.

Uit: Nenn es Schlaf (Vertaald door Eike Schönfeldt)

 

“Die Häuser, die Fahrbahnen, Gespanne, die Menschen auf der Straße besaßen nicht mehr ihre Einzigartigkeit und Gewißheit wie zuvor. Festumrissene Formen verwirrten ihn jetzt, entzogen sich ihm durch eine verschwommene Verschiebung der Konturen. Nicht einmal den Rhythmus und das Klappern der Hufe vermochte er richtig zu erkennen; etwas Fremdes und Böses hatte sich mit all den vertrauten Geräuschen und Erscheinungen der Welt verbunden. Die Sonne, die ihn zuvor noch so geblendet hatte, war nun auf rätselhafte Weise trübe,
wie von einem unsichtbaren Film gefiltert, Stein war etwas von seiner Gewißheit genommen, Eisen etwas von der unbeugsamen Präzision. Flächen waren ein wenig hohl geworden, waren eingesackt, Ränder verwischt. Die festen Züge der Maske der Welt überschnitten einander, hatten ihre Anordnung so heimlich und unmerklich verändert wie Uhrzeiger, so plötzlich wie ein Augenzwinkern.”

(…)

“Auf der Straße, zu tief unter dem Fenster, als daß man sie hätte sehen können, hatte sich mit dem Morgen die tumulthafte Flut erhoben, und ein wildes Durcheinander von Geräuschen und Stimmen ergoß sich über den Sims wie über einen Deich. Die Luft war außergewöhnlich kühl. Zwischen den aufgezogenen Vorhängen eines offenen Fensters auf der anderen Straßenseite kämmte eine Frau einem kleinem Mädchen mit einem viereckigen Kamm die Haare. Letzteres zuckte jedesmal, wenn der Kamm niederging, zusammen; sein dünnes Greinen tanzte auf den verschlungenen Wellen des brausenden Getöses der Straße.”

 

Henry_Roth

Henry Roth (8 februari 1906 – 13 oktober 1995)

 

De Franse schrijver Jules Verne werd geboren in Nantes op 8 februari 1828. Zie ook mijn blog van 8 februari 2007 en ook mijn blog van 8 februari 2009.

 

Uit: De reis om de wereld in tachtig dagen (Vertaald door Gerard Keller)

 

In het jaar 1872 werd het huis no. 7 in Saville Row, Burlington Gardens, waarin Sheridan in 1814 overleed, bewoond door Phileas Fogg esq., een der zonderlingste en meest bekende leden van de Reform-club te Londen, al deed hij ook al wat in zijn vermogen was om de aandacht niet op zich te vestigen.

Een der welsprekendste redenaars, waarop Engeland zich verheffen mag, had dus tot opvolger Phileas Fogg, een raadselachtig persoon, van wien men niets wist, dan dat hij een hoogst wellevend man was en een der schoonste gentlemen uit de aanzienlijkste kringen.

Men zeide dat hij op Byron geleek–wat zijn hoofd aangaat, want zijne voeten waren onberispelijk–maar een Byron met baard en knevel, een kalme Byron die duizend jaar had kunnen leven zonder oud te worden.

Ofschoon zonder eenigen twijfel Engelschman van geboorte, was hij misschien geen Londener. Men had hem nooit aan de beurs of aan de bank gezien, noch in eenig kantoor der City. Noch de bassins, noch de dokken te Londen hadden ooit eenig schip bevat, dat Phileas Fogg tot reeder had. Hij was lid van geen enkele administratieve commissie. Zijn naam was nog nooit genoemd in een gezelschap van advocaten, noch in Temple-bar, noch in Lincolns-inn. Nooit had hij gepleit voor de Court of Chancery, of voor Queens-bench, of voor de Rekenkamer of voor het kerkelijk Hooggerechtshof. Hij was noch fabrikant, noch grossier, noch winkelier, noch landbouwer. Hij was geen lid van het Koninklijk Britsch Instituut, noch van het Londensch Instituut, noch van de Maatschappij van Werklieden, noch van het Russels Instituut, noch van het Westersch Genootschap van Letterkunde, noch van de Vereeniging voor Rechtsgeleerdheid, noch van het Vereenigd Genootschap van Kunsten en Wetenschappen, dat onder rechtstreeksche bescherming staat der Koningin. Hij behoorde ook tot geen dier tallooze andere vereenigingen en genootschappen, waaraan Engelands hoofdstad zoo rijk is: van de maatschappij Armonica af tot het Entomologisch Genootschap, dat voornamelijk werd opgericht om schadelijke insecten uit te roeien.“

jules_verne_musee

Jules Verne (8 februari 1828 – 24 maart 1905)

 

De Amerikaanse schrijfster Kate Chopin (pseudoniem van Katherine O’Flaherty) werd geboren op 8 februari 1851 in St. Louis. Zie ook mijn blog van 8 februari 2007en ook mijn blog van 8 februari 2009.

 

Uit: The Story of an Hour

 

Knowing that Mrs. Mallard was afflicted with a heart trouble, great care was taken to break to her as gently as possible the news of her husband’s death.

It was her sister Josephine who told her, in broken sentences; veiled hints that revealed in half concealing. Her husband’s friend Richards was there, too, near her. It was he who had been in the newspaper office when intelligence of the railroad disaster was received, with Brently Mallard’s name leading the list of “killed.” He had only taken the time to assure himself of its truth by a second telegram, and had hastened to forestall any less careful, less tender friend in bearing the sad message.

She did not hear the story as many women have heard the same, with a paralyzed inability to accept its significance. She wept at once, with sudden, wild abandonment, in her sister’s arms. When the storm of grief had spent itself she went away to her room alone. She would have no one follow her.

There stood, facing the open window, a comfortable, roomy armchair. Into this she sank, pressed down by a physical exhaustion that haunted her body and seemed to reach into her soul.

She could see in the open square before her house the tops of trees that were all aquiver with the new spring life. The delicious breath of rain was in the air. In the street below a peddler was crying his wares. The notes of a distant song which some one was singing reached her faintly, and countless sparrows were twittering in the eaves.

There were patches of blue sky showing here and there through the clouds that had met and piled one above the other in the west facing her window.

She sat with her head thrown back upon the cushion of the chair, quite motionless, except when a sob came up into her throat and shook her, as a child who has cried itself to sleep continues to sob in its dreams.“

 

Kate_Chopin

Kate Chopin (8 februari 1851 – 22 augustus 1904)

 

 De Duitse schrijfster Gabriele Reuter werd geboren op 8 februari 1859 in Alexandrië. Zie ook mijn blog van 8 februari 2007 en ook mijn blog van 8 februari 2009.

 

Uit: Ins neue Land

 

Die Schwester stand mit dem Arzt auf dem kleinen Flur vor dem Parterresaal der Verwundetenbaracke.

»Wie geht’s unserm Finsteren?« fragte der junge Doktor im weißen Operationsmantel, mit der unpersönlichen Heiterkeit, die Ärzten und Pflegerinnen im Verkehr untereinander und mit den Patienten zur Gewohnheit geworden ist.

»Wieder etwas Temperatur, der geistige Zustand derselbe, schwere Depression. Antwortet kaum auf eine teilnehmende Frage. Reden Sie doch mal mit ihm, Herr Doktor …«

»Ja, das will ich, Schwester … Sonderbar, gerade den Gebildeten unter den Verwundeten geht es oft so besonders hart an, 6 sich mit ihrem Schicksal abzufinden. Man sollte meinen …«

»Sie haben eben die größere Denkfähigkeit, um sich alle Schwierigkeiten der gehemmten Zukunft deutlich vorzustellen,« antwortete die Schwester. »Haben Sie mal auf die ausgearbeitete Stirn unseres Finsteren geachtet?«

»Was Ihnen noch alles auffällt bei Ihrer Arbeitslast, Schwester … Na, werde mir unsern Mann mal vornehmen.«

Der junge Arzt öffnete die Glastür. Aus langen Reihen weißer Eisenbetten grüßten ihn die Augen von bärtigen und unbärtigen, jungen und alten Männerköpfen. Feine wie stumpfe, törichte wie kluge Gesichter wendeten sich ihm erwartungsvoll zu. Sie alle, diese Krieger, welche ihr Leben rücksichtslos dem Tode entgegengeworfen hatten, waren nun in qualvollen Tagen und schlaflosen Nächten so mürbe geworden, daß sie von einem blonden 7 fröhlich blickenden jungen Manne im weißen Kittel sehnsüchtig irgendeine Linderung ihrer Leiden, irgendeinen Trost für unerträgliche Pein des Körpers oder der Seele erwarteten.“

 

Reuter

Gabriele Reuter (8 februari 1859 – 18 november 1941)