Maand: mei 2011

Walt Whitman, Frank Goosen, Gabriel Barylli, Gerd Hergen Lübben, Serge Brussolo

De Amerikaanse dichter Walt Whitman werd geboren op 31 mei 1819 in Westhills, Long Island, New York. Zie ook mijn blog van 31 mei 2010 en eveneens alle tags voor Whalt Whitmanop dit blog.

 

Mannahatta

 

I was asking for something specific and perfect for my city,

Whereupon lo! upsprang the aboriginal name.

 

Now I see what there is in a name, a word, liquid, sane,

unruly, musical, self-sufficient,

I see that the word of my city is that word from of old,

Because I see that word nested in nests of water-bays,

superb,

Rich, hemm’d thick all around with sailships and

steamships, an island sixteen miles long, solid-founded,

Numberless crowded streets, high growths of iron, slender,

strong, light, splendidly uprising toward clear skies,

Tides swift and ample, well-loved by me, toward sundown,

The flowing sea-currents, the little islands, larger adjoining

islands, the heights, the villas,

The countless masts, the white shore-steamers, the lighters,

the ferry-boats, the black sea-steamers well-model’d,

The down-town streets, the jobbers’ houses of business, the

houses of business of the ship-merchants and money-

brokers, the river-streets,

Immigrants arriving, fifteen or twenty thousand in a week,

The carts hauling goods, the manly race of drivers of horses,

the brown-faced sailors,

The summer air, the bright sun shining, and the sailing

clouds aloft,

The winter snows, the sleigh-bells, the broken ice in the

river, passing along up or down with the flood-tide or

ebb-tide,

The mechanics of the city, the masters, well-form’d,

beautiful-faced, looking you straight in the eyes,

Trottoirs throng’d, vehicles, Broadway, the women, the

shops and shows,

A million people–manners free and superb–open voices–

hospitality–the most courageous and friendly young

men,

City of hurried and sparkling waters! city of spires and masts!

City nested in bays! my city!

 

 

Among The Multitude

 

Among the men and women the multitude,

I perceive one picking me out by secret and divine signs,

Acknowledging none else, not parent, wife, husband, brother, child, any nearer than I am,

Some are baffled, but that one is not–that one knows me.

Ah lover and perfect equal,

I meant that you should discover me so by faint indirections,

And I when I meet you mean to discover you by the like in you.

 

 

 

Uit:Calamus Poems

 

6.

 

Not heaving from my ribbed breast only,

Not in sighs at night, in rage, dissatisfied with myself,

Not in those lang-drawn, ill-suppressed sighs,

Not in many an oath and promise broken,

Not in my willful and salvage soul’s volition,

Not in the subtle nourishment of the air,

Not in this beating and pounding at my temples and wrists,

Not in the curious systole and diastole within, which will one day cease,

Not in many a hungry wish, told to the skies only,

Not in cries, laughter, defiances, thrown from me when alone, far in the wilds,

Not in husky pantings through clenched teeth,

Not in sounded and resounded words — chattering words, echoes, dead words,

Not in the murmers of my dreams while I sleep,

Nor in the limbs and senses of my body, that take you and dismiss you continually — Not there,

Not in any of all of them, O adhesiveness! O pulse of my life!

Need I that you exist and show yourself, any more than in these songs.

 

Walt Whitman (31 mei 1819 – 26 maart 1893)

 

 

Lees verder “Walt Whitman, Frank Goosen, Gabriel Barylli, Gerd Hergen Lübben, Serge Brussolo” →

Konstantin Paustovski, Saint-John Perse, Georg Herwegh, Ludwig Tieck

De Russische schrijver Konstantin Paustovski werd geboren op 31 mei 1892 in Moskou. Zie ook mijn blog van 31 mei 2009 en ook mijn blog van 31 mei 2010

 

Uit: Verre Jaren (Vertaald door Wim Hartog)

 

’s Winters kwam tante Dozja altijd uit Gorodisjtsje een paar dagen bij ons op bezoek. Mama vond het heerlijk om haar mee te nemen naar het theater. De nacht ervoor sliep tante Dozja slecht. Al een paar uur voor het zover was, deed zij haar wijde bruinsatijnen jurk met ingeweven gele bloemen en bladeren aan, sloeg de bijpassende stola om haar schouders en verfrommelde zenuwachtig een klein kanten zakdoekje. Vervolgens ging zij, tien jaar jonger en een beetje angstig, in een huurkoetsje met mama op weg naar het theater. Zij knoopte een zwart hoofddoekje met roosjes om, net als de Oekraïense boerenvrouwen. In het theater waren alle ogen op tante Dozja gevestigd maar zij ging zo op in het stuk dat zij hier niets van merkte. Op een keer was tante Dozja midden onder het stuk opgesprongen en had in het Oekraïens tegen de verrader geschreeuwd: ‘Wat doe je daar, smeerlap? Je moest je ogen uit je hoofd schamen!’ Het publiek lachte zich halfdood. Het doek moest neergelaten worden. De hele volgende dag zat tante Dozja te huilen, zo schaamde ze zich; zij vroeg mijn vader om vergiffenis en wij wisten niet hoe we haar tot bedaren moesten brengen.’

 

Konstantin Paustovski (31 mei 1892 – 14 juli 1968)

Rond 1915

Lees verder “Konstantin Paustovski, Saint-John Perse, Georg Herwegh, Ludwig Tieck” →

Elizabeth Alexander, Countee Cullen, Alfred Austin, Emmanuel Hiel

De Amerikaanse dichteres en schrijfster Elizabeth Alexander werd geboren op 30 mei 1962 in New York. Zie ook mijn blog van 30 mei 2008 en ook mijn blog van 30 mei 2009 en ook mijn blog van 30 mei 2010.

 

Fugue

 

1. Walking (1963)

after the painting by Charles Alston

 

You tell me, knees are important, you kiss

your elders’ knees in utmost reverence.

 

The knees in the painting are what send the people forward.

 

Once progress felt real and inevitable,

as sure as the taste of licorice or lemons.

The painting was made after marching

in Birmingham, walking

 

into a light both brilliant and unseen.

 

 

2. 1964

 

In a beige silk sari

my mother danced the frug

to the Peter Duchin Band.


Earlier that day

at Maison Le Pelch

the French ladies twisted

 

her magnificent hair

into a fat chignon

while mademoiselle watched,

 

drank sugared, milky tea,

and counted bobby pins

disappearing in the thickness

 

as the ladies worked

in silence, adornment

so grave, the solemn toilette,

 

and later, the bath,

and later, red lipstick,

and later, L’Air de Temps.

 

My mother without glasses.

My mother in beige silk.

My mother with a chignon.

My mother in her youth.

 

Elizabeth Alexander (New York, 30 mei 1962)

Lees verder “Elizabeth Alexander, Countee Cullen, Alfred Austin, Emmanuel Hiel” →

Michail Bakoenin, Georg Schaumberg, Randolph Bourne, Jan Geerts, Henri François Rikken, Robert Prutz, Félix Arnaudin, Pita Amor, Eddy Bruma

De Russische schrijver en anarchist Michail Alexandrowitsj Bakoenin werd geboren in Prjamuchino op 30 mei 1814. Zie ook mijn blog van 30 mei 2010.

 

Uit: Statism and Anarchy

 

„The Russian people possess to a great extent two qualities which are in our opinion indispensable preconditions for the Social Revolution … Their sufferings are infinite, but they do not patiently resign themselves to their misery and they react with an intense savage despair which twice in history produced such popular explosions as the revolts of Stenka Razin and Pugachev, and which even today expresses itself in continuous peasant outbreaks.

What then prevents them from making a successful revolution? It is the absence of a conscious common ideal capable of inspiring a genuine popular revolution… . [Fortunately,] there is no need for a profound analysis of the historic conscience of our people in order to define the fundamental traits which characterize the ideal of our people.

The first of these traits is the conviction, held by all the people, that the land rightfully belongs to them. The second trait is the belief that the right to benefit from the soil belongs not to an individual but to the rural community as a whole, to the Mir which assigns the temporary use of the land to the members of the community. The third trait is that even the minimal limitations placed by the State on the Mir’s autonomy arouse hostility on the part of the latter toward the State.“

 

Michail Bakoenin (30 mei 1814 – 13 juni 1876)

Lees verder “Michail Bakoenin, Georg Schaumberg, Randolph Bourne, Jan Geerts, Henri François Rikken, Robert Prutz, Félix Arnaudin, Pita Amor, Eddy Bruma” →

André Brink, G. K. Chesterton, Eduard Escoffet, Leah Goldberg, Mohsen Makhmalbāf, Hans Weigel

De Zuid-Afrikaanse schrijver André Brink werd geboren op 29 mei 1935 in Vrede. Zie ook mijn blog van 29 mei 2007 en ook mijn blog van 29 mei 2008.en ook mijn blog van 29 mei 2009 en ook mijn blog van 29 mei 2010.

Uit: A dry white season

 

„It all really began, as far as Ben was concerned, with the death of Gordon Ngubene. But from the notes he made subsequently, and from newspaper cuttings, it is obvious that the matter went back much further. At least as far as the death of Gordon’s son Jonathan at the height of the youth riots in Soweto. And even beyond that, to the day, two years earlier — represented in Ben’s papers by a receipt with a brief note scribbled on it when he’d started contributing to the schooling of the then fifteen year old Jonathan.

Gordon was the black cleaner in the school where Ben taught History and Geography to the senior classes. In the older journals there are occasional references to “Gordon N.” or just “Gordon”; and from time to time one finds, in Ben’s fastidious financial statements, entries like “Gordon — R5.oo”; or “Received from Gordon (repayment) — R5.00”, etc. Sometimes Ben gave him special instructions about notes on his blackboard; on other occasions he approached him for small personal jobs. Once, when some money disappeared from the classrooms and one or two of the teachers immediately blamed Gordon for it, it was Ben who took the cleaner under his wing and instituted inquiries which revealed a group of matric boys to be the culprits. From that day Gordon took it upon himself to wash Ben’s car once a week. And when, after Linda’s difficult birth, Susan was out ofaction for some time, it was Gordon’s wife Emily who helped them out with housework.

As they came to know each other better Ben discovered more about Gordon’s background. As a young boy he had arrived from the Transkei with his parents when his father had found employment in the City Deep Mine. And since he showed interest in reading and writing from an early age he was sent to school — no cheap or easy undertaking for a man in his father’s position. Gordon made steady progress until he’d passed Standard Two, but then his father died in a rockfall in the mine and Gordon had to leave school and start working to supplement his mother’s meagre income as a domestic servant.“

 

André Brink (Vrede, 29 mei 1935)

Lees verder “André Brink, G. K. Chesterton, Eduard Escoffet, Leah Goldberg, Mohsen Makhmalbāf, Hans Weigel” →

Bernard Clavel, T. H. White, Max Brand, Anne d’Orléans de Montpensier, Alfonsina Storni, Till Mairhofer

De Franse schrijver Bernard Charles Henri Clavel werd geboren op 29 mei 1923 in Lons-le-Saunier. Zie ook mijn blog van 29 mei 2009 en ook mijn blog van 29 mei 2010.

 

Uit:Le seigneur du fleuve

„Tandis qu’il bourrait le tabac, le vieux eut un ricanement.

– Toi aussi, tu as les mains qui tremblent, remarqua-t-il, mais ça n’est pas à cause de l’âge. C’est parce que tu es furieux… Et je vais te dire, parce que je te connais bien, c’est après toi que tu es furieux.

– Ecoutez, père…

– Non, laisse-moi dire. Tu es furieux. Et je te connais bien parce que j’ai été exactement comme tu es. L’âge m’a fait passer tout ça. Sinon, en entrant ici, je te calottais comme tu as calotté ce pauvre Adrien. Il ne pouvait rien faire parce que tu es plus fort que lui ! toi, tu ne pouvais rien faire parce que je suis ton père.

– Mais enfin, père…

Philibert essayait d’interrompre le vieux, et pourtant, si le vieux l’avait laissé parler, il n’aurait probablement rien dit de censé.

– Je te connais tellement bien que je vais dire ce que tu penses en ce moment. Tu penses : J’ai foutu le camp parce que tout le monde me mettait mal à l’aise. Après ce que j’avais fait, j’ai préféré foutre le camp. Mais j’ai fait une connerie de plus. Les autres me respectent. Ils m’auraient regardé de travers, mais ils m’auraient foutu la paix. Le vieux, c’est pas pareil. Il va m’emmerder pendant une heure d’horloge… Voilà ce que tu penses. En ce moment. Maintenant. Là. En bourrant ta pipe et en me reluquant par-dessous comme un sournois. Voilà ce que tu penses !… Je le sais. Et je sais que tu n’oseras pas prétendre le contraire… Allons, dis… dis si je me trompe ?

A mesure que le père parlait, sa voix avait changé . De la colère mal contenue, il avait viré sur la moquerie, et, en finissant, il donnait l’idée d’un homme qui a envie de rigoler un bon coup.“

 

Bernard Clavel (29 mei 1923 – 5 oktober 2010)

Lees verder “Bernard Clavel, T. H. White, Max Brand, Anne d’Orléans de Montpensier, Alfonsina Storni, Till Mairhofer” →

Leo Pleysier, Frank Schätzing, Maeve Binchy, K. Satchidanandan, Thomas Moore

De Belgische schrijver Leo Pleysier werd geboren in Rijkevorsel op 28 mei 1945. Zie ook mijn blog van 28 mei 2007en ook mijn blog van 28 mei 2008 en ook mijn blog van 28 mei 2009en ook mijn blog van 28 mei 2010

 

 

Uit: Dieperik

 

“En terwijl hij zit te smullen, strooit hij er geregeld nog een paar lepels witte suiker over uit. (Bruine suiker is voor op mijn boterham met plattekaas. Of anders voor op een bord koude rijstebrij, vaders lievelingsdessert.)
‘Er zit al suiker in hoor!’
‘Wat?’
‘Dat er al suiker in zit!’
En dus nog een lepel witte suiker. En nog een.
En nog een.

(…)

 

Razend kwaad en helemaal over zijn toeren was nonkel Wies. En dat bleef hij toen nog geruime tijd ja. Al stak hij me op het einde, en anders dan gewoonlijk, bij het afdrogen en terug aankleden een handje toe.
‘Gaat het?’
Ik knikte en snikte van ja. Waarop hij met zijn eigen zakdoek mijn tranen bette en mijn neus en mond nog eens afdroogde.”



Leo Pleysier (Rijkevorsel, 28 mei 1945)

Lees verder “Leo Pleysier, Frank Schätzing, Maeve Binchy, K. Satchidanandan, Thomas Moore” →

Ian Fleming, Walker Percy, Patrick White, Sjoerd Leiker, Fritz Hochwälder

De Britse schrijver Ian Fleming werd geboren op 28 mei 1908 in Londen. Zie ook mijn blog van 28 mei 2007 en ook mijn blog van 28 mei 2009en ook mijn blog van 28 mei 2010

 

Uit:Diamonds Are Forever

 

„With its two fighting claws held forward like a wrestler’s arms the big pandinus scorpion emerged with a dry rustle from the finger-sized hole under the rock.

There was a small patch of hard, flat earth outside the hole and the scorpion stood in the centre of this on the tips of its four pairs of legs, its nerves and muscles braced for a quick retreat and its senses questing for the minute vibrations which would decide its next move.

The moonlight, glittering down through the great thorn bush, threw sapphire highlights off the hard, black polish of the six-inch body and glinted palely on the moist white sting which protruded from the last segment of the tail, now curved over parallel with the scorpion’s flat back. Slowly the sting slid home into its sheath and the nerves in the poison sac at its base relaxed. The scorpion had decided. Greed had won over fear.

Twelve inches away, at the bottom of a sharp slope of sand, the small beetle was concerned only with trudging on towards better pastures than he had found under the thorn bush, and the swift rush of the scorpion down the slope gave him no time to open his wings. The beetle’s legs waved in protest as the sharp claw snapped round his body, and then the sting lanced into him from over the scorpion’s head and immediately he was dead.

After it had killed the beetle the scorpion stood motionless for nearly five minutes. During this time it identified the nature of its prey and again tested the ground and the air for hostile vibrations. Reassured, its fighting claw withdrew from the half-severed beetle and its two small feeding pincers reached out and into the beetle’s flesh. Then for an hour, and with extreme fastidiousness, the scorpion ate its victim.“

 

Ian Fleming (28 mei 1908 – 12 augustus 1964)

 

Lees verder “Ian Fleming, Walker Percy, Patrick White, Sjoerd Leiker, Fritz Hochwälder” →

Henri-Pierre Roché, Maximilian Voloshin, Xin Qiji, J. D. Wyss, Maria Müller-Gögler, B. S. Ingemann, C. H. von Ayrenhoff

De Franse schrijver, journalist en verzamelaar Henri-Pierre Roché werd op 28 mei 1879 geboren te Parijs. Zie ook mijn blog van 28 mei 2009en ook mijn blog van 28 mei 2010

 

Uit: Victor

 

„Patricia – Cette chambre m’amuse. Ça manque de sièges ici. Foutons-nous sur votre lit comme divan, c’est-à-dire vous dedans et moi dessus. C’est sans danger puisque nous l’aimons tous les deux. Et parlons de lui.

Elle sauta sur son lit. Ils s’installèrent comme elle avait dit, à distance.

Pierre – Aimez-vous Victor ?

Patricia – Oui.

Pierre – D’amitié ou d’amour ?

Patricia – Des deux. D’amour surtout.

Pierre – D’amour chaste ?

Patricia – Hélas ! Moi d’amour en plein et sans espoir. Je ne sais quel nom donner à ça. Tout le monde l’aime. Il est à tous et à personne. Il a raison sans doute. J’ai tort de le vouloir pour moi. Mais je ne veux que lui. Victor pourrait choisir parmi des héritières. Pas question. Pourrait avoir un gros contrat pour ses tableaux. Pas question. Il les donne presque tous à ses amis. Il donne aussi des leçons de français, fameuses et drôles, à deux dollars l’heure. Il s’amuse tout le temps. Son sourire est aimable, mais c’est un dictateur. il fait que ce qu’il veut, au moment où il veut. Où qu’il arrive, il devient le centre, il est le chef. il a une fantaisie à jet continu. Il a sûrement des aventures, avec des femmes faites, pas avec des jeunes filles. Il est discret, on ne sait rien.”

 

Henri-Pierre Roché (28 mei 1879 – 9 april 1959)

Manuel Ortiz de Zarate, Henri-Pierre Roché [in uniform], Marie Vassilieff, Max Jacob and Picasso, Blvd. Montparnasse, Parijs, 12 Aug. 1916 – door Jean Cocteau

Lees verder “Henri-Pierre Roché, Maximilian Voloshin, Xin Qiji, J. D. Wyss, Maria Müller-Gögler, B. S. Ingemann, C. H. von Ayrenhoff” →

Adriaan Bontebal

 

De Nederlandse dichter en schrijver Adriaan Bontebal werd als Aad van Rijn op 28 mei 1952 in Leidschendamgeboren. Bontebal debuteerde officieel in 1988 met de verhalenbundel „Een goot met uitzicht“. Daarvoor had hij al „De vuilnisman komt in elke straat. Gedichten van de waanzin“ (1983), „Vijf voor vierentachtig. Verhalen“ (1984), „Alleen in bad, gedichten“ (1984) en „Hannah : een tragisch gedicht in een bedrijf of vijf“ (1986) uitgebracht. Na zijn debuut volgden de prozawerken „De ark“ (1990) en „Charmante jongen, sportief tiep“ (1995), de dichtbundel „Overleven met het oorsmeer in de ketting“ (1996), het prozawerk „Katten vlooien“ (2005) en „Adrenaline“ (2010). Gedichten van Adriaan Bontebal zijn te vinden in Komrij’s „Nederlandse poëzie van de 19de t/m de 21ste eeuw in 2000 en enige gedichten“ en in „25 Jaar Nederlandstalige poëzie 1980-2005 in 666 en een stuk of wat gedichten“.

 

 

Uit: De Ark

 

‘Het is Oosters toneel uit de tweede helft van de derde eeuw voor Christus, Indiaas, Pakistaans of Mongools, daar wil ik van af zijn. Gek hè? De culturele belangstelling van mensen gaat in golven, net als de economie. We beleven nu voor het eerst sinds Herman Hesse, Sidharta weet je wel, weer een opleving in de belangstelling voor alles dat ten oosten van de Bosporus komt.
Ik moet, terwijl ik de monoloog uitspreek, de Dans van de Zes Sluiers uitvoeren. Met de laatste zin moet de laatste sluier vallen.’
‘Het is toch de Dans van de Zéven sluiers?’
‘Oorspronkelijk wel. Maar dit is een ideetje van onze regisseur, een oude geile bok. Het is een variant voor vrouwen die niet zo zwaar geschapen zijn.’
‘Neem me niet kwalijk,’ flapte ik eruit. ‘Jij hebt niets te klagen, dacht ik zo. Jij hebt voldoende vlees onder de tepel om topveertig-zangeres te zijn.’
‘Hè hè. Dit is juist de grap. Die ene sluier minder maakt het volgens hem in de uitvoering van een vrouw met een figuur als ik een stuk sexy-er. De regisseur komt daar op klaar.’

 


Adriaan Bontebal (Leidschendam, 28 mei 1952)