Albert Camus, Albert Helman, Pierre Bourgeade, W. S. Rendra

De Franse schrijver en filosoof Albert Camus werd geboren op 7 november 1913 in Mondovi, Algerije. Zie ook mijn blog van 7 november 2010 en eveneens alle tags voor Albert Camus op dit blog.

 

Uit: The Stranger (Vertaald dooor Matthew Ward)

“MOTHER died today. Or, maybe, yesterday; I can’t be sure. The telegram from the Home says: YOUR MOTHER PASSED AWAY. FUNERAL TOMORROW. DEEP SYMPATHY. Which leaves the matter doubtful; it could have been yesterday.

The Home for Aged Persons is at Marengo, some fifty miles from Algiers. With the two o’clock bus I should get there well before nightfall. Then I can spend the night there, keeping the usual vigil beside the body, and be back here by tomorrow evening. I have fixed up with my employer for two days’ leave; obviously, under the circumstances, he couldn’t refuse. Still, I had an idea he looked annoyed, and I said, without thinking: “Sorry, sir, but it’s not my fault, you know.”

Afterwards it struck me I needn’t have said that. I had no reason to excuse myself; it was up to him to express his sympathy and so forth. Probably he will do so the day after tomorrow, when he sees me in black. For the present, it’s almost as if Mother weren’t really dead. The funeral will bring it home to me, put an official seal on it, so to speak. …

I took the two-o’clock bus. It was a blazing hot afternoon. I’d lunched, as usual, at Céleste’s restaurant. Everyone was most kind, and Céleste said to me, “There’s no one like a mother.” When I left they came with me to the door. It was something of a rush, getting away, as at the last moment I had to call in at Emmanuel’s place to borrow his black tie and mourning band. He lost his uncle a few months ago.

I had to run to catch the bus. I suppose it was my hurrying like that, what with the glare off the road and from the sky, the reek of gasoline, and the jolts, that made me feel so drowsy. Anyhow, I slept most of the way. When I woke I was leaning against a soldier; he grinned and asked me if I’d come from a long way off, and I just nodded, to cut things short. I wasn’t in a mood for talking.

The Home is a little over a mile from the village. I went there on foot. I asked to be allowed to see Mother at once, but the doorkeeper told me I must see the warden first. He wasn’t free, and I had to wait a bit. The doorkeeper chatted with me while I waited; then he led me to the office. The warden was a very small man, with gray hair, and a Legion of Honor rosette in his buttonhole. He gave me a long look with his watery blue eyes. Then we shook hands, and he held mine so long that I began to feel embarrassed. After that he consulted a register on his table, and said:

“Madame Meursault entered the Home three years ago. She had no private means and depended entirely on you.”

 

Albert Camus (7 november 1913 – 4 januari 1960)

Lees verder “Albert Camus, Albert Helman, Pierre Bourgeade, W. S. Rendra”

In Memoriam Hetty Blok

In Memoriam Hetty Blok

De cabaretière, actrice en zangeres Hetty Blok is op 92-jarige leeftijd na een kort ziekbed overleden. Ze was bij het grote publiek het meest bekend door haar rol van zuster Klivia in de tv-serie Ja Zuster, Nee Zuster van Annie M.G. Schmidt. Hetty Blok werd geboren in Arnhem op 6 januari 1920.

 

De kat van ome Willem is op reis geweest

De kat van ome Willem is op reis geweest
Op reis geweest, op reis geweest
De kat van ome Willem is op reis geweest
Waar ging die dan naar toe
Hoi

Hij is voor zeven maanden naar Parijs geweest
Parijs geweest, Parijs geweest
Zodat ie nou alleen maar Franse kranten leest
Bonjour en voulez-vouz

Hij heeft zoiets elegants
Hij geeft kopjes op z’n Frans
Hij gaat met de rozenkrans
Naar de Franse kathedraal
Allemaal
Allemaal
Allemaal
Allemaal
Ja, de kat van ome Willem is brutaal
Oh la la


Leen Jongewaard als Gerrit en Hetty Blok als zuster Klivia

Die kat is op een echte Franse school geweest
Op school geweest, op school geweest
Die kat is op een echte Franse school geweest
En zegt nou “Oh, pardon”

Hij is ook op visite bij De Gaulle geweest
De Gaulle geweest, De Gaulle geweest
Hij is ook op visite bij De Gaulle geweest
En zegt voortdurend “Non”

Zingt een liedje op z’n Frans
Over de maagd van Orléans
Hij lust enkel jus d’orange
En af en toe cognac
Op ’t dak
Op ’t dak
Op ’t dak
Op ’t dak
En hij wil alleen maar op een Franse bak
Kouwe kak

De kat van ome Willem is op reis geweest
Op reis geweest, op reis geweest
De kat van ome Willem is op reis geweest
Waar ging die dan naar toe
Hoi

Hij is voor zeven maanden naar Parijs geweest
Parijs geweest, Parijs geweest
De kat van ome Willem is op reis geweest
Bonjour en voulez-vouz
Hoi

Tekst: Annie M.G. Schmidt / Muziek: Harry Bannink

Hetty Blok (6 januari 1920 – 6 november 2012)

Jan Vercammen

De Vlaamse dichter en schrijver Jan Vercammen werd geboren in Temse op 7 november 1906. Zie ook alle tags voor Jan Vercammen op dit blog.

 

Nog een dag met Eric

Na nog een nacht met overzeese dromen

en nog een morgen met een moe maar gaaf gebed

is met wat licht de stille man gekomen

en heeft het kistje naast uw wieg gezet.

Het meisje kwam uw blauwe peluw dragen,

uw bed van witte watten was gespreid,

toen aarzelde de man en wilde nog iets vragen:

– zijn handen waren weigerig en zwaar van spijt

toen zij u namen en u óvergleden:

een trage boog als een zeer lichte brug.

En toen gij eenzaam haar hebt overschreden,

uw moeder en uw vader riepen schrijnend u terug.

 

Voor-Herfst

Reeds weet ik, waar de najaarsvuren zullen branden:

over de helling staan de boeren in de schuine zon.

Ik voel de kille nacht al aan mijn stramme handen,

waarmede ik zelfs mijn oogst niet winnen kon.

De misten slieren onder de gezonken luchten,

(de herfst is ons zo onwaarschijnlijk dicht)

in het versterkte geuren van de rijpe vruchten

verging de ganse zomer: o! zijn warmte en zijn licht.

En toch (ze zeggen: hij is in de herfst geboren)

zal ik mijn hete voorhoofd betten aan zijn koele goud,

dan zal ik weer verschrikt de knal der schoten horen,

en trouw de dieren volgen in het kreupelhout.

En zo zal weer de jagersknaap me vinden

mijn klamme handen op een warme vacht

van of een vogel of een haas, – wellicht een hinde,

die van mijn handen ’t dauwen drinkt der natte nacht.

’t Is enkel maar een droom, die aan mijn oog zal sterven

tussen wat rulle sneeuw en wat bevroren zand;

het is een wild en vruchteloos verwerven

en slechts een groeve meer in mijn gereikte hand.

 

Jan Vercammen (7 november 1906 – 5 augustus 1984)