De Nederlandse dichter en vertaler Paul Johann Gellings werd geboren in Amsterdam op 16 mei 1953. Zie ook alle tags voor Paul Gellings op dit blog.
De lucht was blauw, witte barsten erin
als op een gekreukte ansichtkaart
die je dagen bij je gedragen hebt.
De zoveelste tropische nacht:
de stad trilde wat na in de verte;
het geluid van mijn ventilator
en ijsblokjes in een glas cola.
Ik liep maar met kaarten van dit land
in mijn zak waar ik ’s avonds
lang naar kon staren.
Soms wordt de stad weer het bos
dat zij was. Opgejaagd lig ik in bed
en weet niet dat ik slaap.
Een man loopt op straat, met een boodschap
voor mij: ik moet weg uit mijn huis.
Zijn stap en zijn stem zijn er echt,
ik mompel een antwoord.
Maar horen kan hij mij niet en kon hij dat toch
geen woord bracht herkenning.
Een vrachtwagen remt met een kreet,
een groot dier vult de nacht
met zijn angst voor het slachthuis.
Dit kan alleen ’s nachts. Geheim
leven trekt over straten en pleinen
en je weet niet dat je droomt.
Hazelied
Wie is hij toch? De lente brengt hem terug
in tuinen, versluierd licht, stofregen
van de zon, vandaag een groenbestikte
Pasen die naar verloren zomers geurt.
Zo gaat zijn tijd niet voor- maar
achteruit. Hij slaapt bij ijle goden,
misschien wel bij geliefde doden, want
wie heeft ooit zijn huis gezien?
Zo ligt hij in de morgen half vergaan in gras
en in de middag is hij kind, haast zich dan
door schemerdonker naar de dag dat je
hoe je zoekt hem niet meer vindt.
De Amerikaanse dichteres Adrienne Rich werd 16 mei 1929 geboren te Baltimore. Zie ook alle tags voor Adrienne Rich op dit blog.
Bijvoorbeeld
23 november 1963
Soms ontmoet je een oude man
wiens vuist niet blauw-wit gebald is.
Iemand zoals die oude dichter
wiens korrelige palm ooit reisde
over de lichamen van zieke kinderen.
Terug in de getypte regel
was ruimte voor alles: het blauw
druif hyacint tuintje,
de vrijwillige aanraking
van wang op de borst, het oor
alert op een veranderde hartslag
en ook voor andere geluiden
die in een getypte regel leven:
de adem van dieren, het stoppen
en het starten van bussen,
vuilnisbakken op een lege plaats.
Aandacht eenmaal gegeven
keerde weer terug als kracht.
De laatste avonden van een oude man
mogen misschien bewoond zijn
niet door een publiek —
fonteinen van applaus uit
auditorium banken,
eerbetuigingen gelezen bij hotelbanketten —
maar door weerkaatsingen
die het oor lang had verlangd,
geaccepteerd en opgenomen.
Het late gedicht kan worden geschreven
in een nacht plotseling wakker
met stille nieuwe geluiden
zoals wanneer een zoeklicht speelt
tegen het donkere struikgewas
en vogels spreken als antwoord.
Vertaald door Frans Roumen
Zie voor nog meer schrijvers van de 16e mei ook mijn blog van 16 mei 2019 en ook mijn blog van 16 mei 2018.