De Nederlandse schrijver Anton Haakman werd geboren op 7 september 1933 in Bussum. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Anton Haakman op dit blog.
Uit: Herfsttaferelen
“Het seizoen is geopend. Sint Maarten hebben we gehad, Sint Nicolaas werpt dreigend zijn schaduw vooruit, en dan krijgen we ook nog het kerstfeest en Oud en Nieuw, dagen van Jamin en wild en gevogelte en bezinning.
Het jachtseizoen is open. De man die in de altijd gure Sint Maartensavond eerst bijna onhoorbaar gezang heeft gehoord en ver weg wiebelende lichtjes heeft gezien, betreedt een huiskamer vol kinderen en hoort het kraken onder zijn lompe, nu al winterse laarzen. Met een schok komt hij tot het besef dat hij op een kinderziel trapt. Pepernoten zijn het die daar kraken – nu al, en een koetjesreep, een bounty. Want de kinderen hebben op kranten op de vloer tableau gemaakt, na de grote jacht op snoep.
Tableau: gerangschikte groep van het op een jachtpartij geschoten wild. Tableau maken, het is altijd een schilderachtige gebeurtenis geweest waarvan het resultaat doorgaans niet werd geschilderd en ook niet noodzakelijk hoeft te worden gefotografeerd.
Het schouwspel heeft iets van een tableau vivant: een groep mensen beeldt, onbeweeglijk als een wassenbeeldengroep, een historisch tafereel uit. Napoleon zet zichzelf de keizerskroon op het hoofd. Yje Wijkstra schiet vier veldwachters neer; roerloos, en toch niet voor de eeuwigheid bedoeld. Wanneer het doek valt maken de spelers snel een paar kniebuigingen om uit hun verstijving te geraken.
Het tableau is een ongeschilderd stilleven, en tegelijk een groepsfoto waar geen camera aan te pas komt. Nature morte, tableau vivant. Leven en dood te zamen niet-vereeuwigd. Herfst. “
Anton Haakman (Bussum, 7 september 1933)
De Engelse dichteres en schrijfster Edith Sitwell werd geboren op 7 september 1887 in Scarborough. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Edith Sitwell op dit blog.
Scotch Rhapsody
Do not take a bath in Jordan, Gordon,
On the holy Sabbath, on the peaceful day! ‘
Said the huntsman, playing on his old bagpipe,
Boring to death the pheasant and the snipe —
Boring the ptarmigan and grouse for fun —
Boring them worse than a nine-bore gun.
Till the flaxen leaves where the prunes are ripe,
Heard the tartan wind a-droning in the pipe,
And they heard Macpherson say:
‘Where do the waves go? What hotels
Hide their bustles and their gay ombrelles?
And would there be room? —
Would there be room?
Would there be room
for
me?
There is a hotel at Ostend
Cold as the wind, without an end,
Haunted by ghostly poor relations
Of Bostonian conversations
(Like bagpipes rotting through the walls.)
And there the pearl-ropes fall like shawls
With a noise like marine waterfalls.
And ‘Another little drink wouldn’t do us any harm! ‘
Pierces through the Sabbatical calm.
And that is the place for me!
So do not take a bath in Jordan, Gordon,
On the holy Sabbath, on the peaceful day —
Or you’ll never go to heaven, Gordon Macpherson,
And speaking purely as a private person
That is the place
— that is the place
— that is the
place
for
me!
Edith Sitwell (7 september 1887 – 9 december 1964)
In 1928
De Nederlandse dichter en schrijver Willem Bilderdijk werd geboren op 7 september 1756 in Amsterdam. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Willem Bilderdijk op dit blog.
Oranje
Vlecht Oranje om de hoed!
Holland rijst met nieuwe moed
Uit de schoot der waat’ren!
Huppel vrolijk in het rond!
Daver Hollands vruchtbre grond!
Laat de vreugde schaat’ren!
Holland grijpt de wapens aan,
Om de vijand af te slaan;
Plant de leger vanen,
En het uitgetogen zwaard
Zal de fiere Leeuwstandaard
’t Spoor der zege banen.
Holland blinkt in ’t krijgsgeweer;
Holland vlamt op krijgsmans eer;
’t Zal zijn haard bevrijden.
En de God, die wond’ren doet,
Zegent aller brave moed:
Hij zal met ons strijden.
De rozen
Ik heb ze zien bloeien
Bij ’t ochtendontgloeien;
Nu hangen de bladen en storten in ’t stof
Tot speeltuig der stormen,
Tot aas van de wormen,
Tot schaamte van d’op haar zo pralende Hof.
Toen zogen haar knopjens
De lavende dropjens,
Tot parels geronnen uit hemelse dauw;
Nu missen zij kleuren,
En spreiden geen geuren,
Eer de avond de velden nog wikkelt in ’t grauw.
Zo zag ik geslachten,
Zo schoonheid en krachten
Ontluiken en bloeien, maar luttel bestaan,
Zo lach en verblijden
In jammer en lijden
Voor ’t schemerend Westen des levens vergaan.
Zo ’t zingen en springen
Voor ’t handenverwringen
Verwisseld in min dan een vluchtige wenk.
’t Zijn alles slechts bloemen
Waarop wij hier roemen,
t Is alles een dauwdrop, een morgengeschenk.
De luister der ogen
Met nevels betogen,
Ja, zenuw- en voeding- en spierkracht verkwijnt.
Ook oordeel en reden
Bezwijkt met de leden,
En ’t leven verwaassemt, vervliegt, en verdwijnt.
Willem Bilderdijk (7 september 1756 – 18 december 1831)
De Duits – Israëlische dichteres en schrijfster Jenny Aloni (eig. Jenny Rosenbaum werd geboren op 7 september 1917 in Paderborn. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Jenny Aloni op dit blog.
Uit: Jenny Aloni – Heinrich Böll. Briefwechsel
“Gane Jehuda, den 25.5.1960
Lieber Herr Böll,
gerade gestern schrieb ich Ihnen und bat Sie, die Manuskripte vor Ihrer Irlandreise an Frl. Zander zu senden, denn, um die Wahrheit zu gestehen, ich hatte die Hoffnung aufgegeben, je von Ihnen zu hören, und es war mir unangenehm, aufdringlich zu scheinen.
Auch dachte ich nicht, dass Sie in Irland, (Frl. Zander schrieb mir von Ihren Reiseplänen) Zeit zum Durchlesen finden würden. Natürlich können Sie die verschiedenen Sachen noch bei sich behalten. Für Ihre Bemühungen um mich danke ich Ihnen sehr. Ich schreibe jetzt an einer Erzählung, soweit die Hitze hier, unter der ich immer sehr leide, es mir ermöglicht. Ich hoffe, Sie sind nun ganz wieder gesund. Frl. Zander sandte mir Ihr „irisches Tagebuch“. Es hat mir gefallen, aber nicht so gut wie die Erzählungen, welche Sie mir in Köln gaben und „Wo warst du, Adam“. (Das ist leider vorläufig alles, was ich von Ihnen kenne.) Vielleicht deshalb
weil man aus den beiden letzten das aufwühlende Erleben herausspürt. Ich könnte mir denken, dass das „I. T.“ guten Erfolg hat, weil es sich so glatt dahinliest (manchmal für mein Empfinden, vielleicht ist diese Kritik unberechtigt, zu glatt, zu poliert) und keinerlei Ansprüche an den Leser stellt. Es erinnert mich an manche Bücher über Israel, die (zum Teil mit viel weniger schriftstellerischem Können geschrieben) das gleiche kritiklose Wohlwollen
enthalten, welches in einer Reisebeschreibung mir genau so gefährlich scheint wie jene andere von Ihnen mit Recht verurteilte Einstellung, die alles mit zuhause vergleicht und das Zuhause über alles schätzt. Übrigens sprach ich vor kurzem mit dem Lektor eines hiesigen Verlages, der, so glaube ich, im allgemeinen nicht sehr Deutschen freundlich eingestellt ist. Er hält Ihre Bücher für sehr interessant. Darf ich etwas ganz Offenes schreiben? Einen Wunsch für Sie, zu dem ich im Grunde keine Berechtigung habe? Ich tue es und hoffe, Sie verstehen es so gut und so ehrlich wie es gemeint ist.”
Jenny Aloni (7 september 1917 – 30 september 1993)
Cover
De Oostenrijkse dichter en schrijver Michael Guttenbrunner werd geboren op 7 september 1919 in Altenhofen. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Michael Guttenbrunner op dit blog.
Mit einem Baum beginnt´s und das ist recht
Mit einem Baum beginnt´s und das ist recht.
Ein Baum hat Weisheit, Wohlgestalt, Geschlecht.
Er, überlebend unseren Bestand,
sei frisch, fromm, fröhlich, frei genannt.
Wenn dann der Baum noch gar ein Wunschbaum ist
und du deutschstämmig und in Ordnung bist,
dann siehst du schon, wie es gemeint sein kann:
Hier schaut dich mütterlich der Vater an.
Ein Baum bewährt es, kahl und winkelrecht:
Er trägt das untermenschliche Geschlecht.
Er, sichernd unsern völkischen Bestand,
sei so als Denkmal anerkannt.
Michael Guttenbrunner (7 september 1919 – 12 mei 2004)
De Amerikaanse schrijfster Margaret Landon werd geboren op 7 september 1903 in Somers, Wisconsin. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Margaret Landon op dit blog.
Uit: Anna et le roi (Vertaald door Germaine Tonnac-Villeneuve en Eléonore Mazel)
“Bangkok, 1862
Le Chow Phya, le plus moderne des bateaux à vapeur faisant la navette entre Singapour et Bangkok, jetait l’ancre devant la barre, à l’embouchure du fleuve dont il portait le nom. Penchés sur le bastingage, les artistes d’un cirque s’efforçaient d’apercevoir ce pays dont le souverain avait prié leur troupe de venir distraire sa vaste famille. Les chiens savants aboyaient et montraient les dents à ceux du capitaine George Orton ; mais Jip et Trumpet, hautains, ne leur témoignaient que mépris.
Une jeune Anglaise, mince et gracieuse, se tenait à l’écart de ce groupe bruyant et rieur. Elle portait une modeste robe couleur lavande à manches longues et à col montant. Des boucles brunes encadraient son joli visage, dont le nez trop grand n’atténuait pas le charme. Ses yeux sombres étaient fixés sur la ligne de terre, à l’horizon. Debout, presque immobile, elle jouait avec un curieux bijou épingle sur sa poitrine : une broche en or faite de deux griffes de tigre. Une chienne terre-neuve était assise à côté d’elle, paisible. Les chiens de cirque s’approchèrent, la flairèrent et aboyèrent, mais elle ne leur rendit pas la politesse. Calme et digne, elle ne se laissait point séduire par les familiarités d’inconnus. Elle contemplait le visage de sa maîtresse qui regardait, au-delà des flots, le lointain rivage.”
Margaret Landon (7 september 1903 – 4 december 1993)
Jody Forster en Yun-Fat Chow in de film “Anna and the King uit 1999
De Amerikaanse schrijver Henry Morton Robinsonwerd op 7 September 1898 in Boston, Massachusetts. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Henry Morton Robinson op dit blog.
Uit: The Cardinal
“Neri hostesses, inevitably titled, mingled with wives and daughters of ambassadors to the Vatican. Invited musicians entertained the company after dinner. Because Romans “love a voice” Stephen heard a great many arias in the best bel canto manner that spring. He was surprised to discover that not all Italian women were brunettes; frequently he encountered blondes, exquisitely pink and gold in colouring. To sit beside some gorgeous woman in décolletage while a soprano poured forth Isolde’s passion was something of a trial to Stephen. He mentioned it to Roberto, and Braggiotti’s answer was “sensible” in both the English and French meaning of the word.
“Bothers you, does it? Well, my friend, one of the advantages of clerical life in Rome is the immunity you develop to malaria—and beautiful women.”
Stephen found himself particularly at home in the Palazzo Lontana, a baroque seventeenth-century structure on the Corso. Its convex façade of pinkish-yellow travertine made the palazzo resemble a private Coliseum. One entered the palace by a side gate opening into a walled courtyard, then took a modern elevator to the piano nobile, and walked through a series of coldly superb chambers—each a museum of murals, marbles, and tapestries—to the warmer but equally spacious salon of the Princess Lontana. The Princess, born Loretta Kenney of Steubenville, Ohio, had brought to her titled husband (one of the four chamberlains a numeri to the Pope) several millions of anthracite money, a head of natural red hair that forty years had not faded, and a talent for collecting cosmopolitans.”
Henry Morton Robinson (7 september 1898 – 13 januari 1961)
Scene uit de film „The Cardinal“ van Otto Preminger uit 1963