De Amerikaanse schrijver Bernard Malamud werd op 26 april 1914 in Brooklyn, New York, geboren. Zie ook alle tags voor Bernard Malamud op dit blog.
Uit: The Natural
“The Natural PRE-GAME Roy Hobbs pawed at the glass before thinking to prick a match with his thumbnail and hold the spurting flame in his cupped palm close to the lower berth window, but by then he had figured it was a tunnel they were passing through and was no longer surprised at the bright sight of himself holding a yellow light over his head, peering back in. As the train yanked its long tail out of the thundering tunnel, the kneeling reflection dissolved and he felt a splurge of freedom at the view of the moon-hazed Western hills bulked against night broken by sprays of summer lightning, although the season was early spring. Lying back, elbowed up on his long side, sleepless still despite the lulling train, he watched the land flowing and waited with suppressed expectancy for a sight of the Mississippi, a thousand miles away. Having no timepiece he appraised the night and decided it was moving toward dawn. As he was looking, there flowed along this bone-white farmhouse with sagging skeletal porch, alone in untold miles of moonlight, and before it this white-faced, long-boned boy whipped with train-whistle yowl a glowing ball to someone hidden under a dark oak, who shot it back without thought, and the kid once more wound and returned. Roy shut his eyes to the sight because if it wasn’t real it was a way he sometimes had of observing himself, just as in this dream he could never shake off–that had hours ago waked him out of sound sleep–of him standing at night in a strange field with a golden baseball in his palm that all the time grew heavier as he sweated to settle whether to hold onor fling it away. But when he had made his decision it was too heavy to lift or let fall (who wanted a hole that deep?) so he changed his mind to keep it and the thing grew fluffy light, a white rose breaking out of its hide, and all but soared off by itself, but he had already sworn to hang on forever.As dawn tilted the night, a gust of windblown rain blinded him–no, there was a window–but the sliding drops made him thirsty and from thirst sprang hunger. He reached into the hammock for his underwear to be first at breakfast in the dining car and make his blunders of ordering and eating more or less in private, since it was doubtful Sam would be up to tell him what to do.”
Bernard Malamud (26 april 1914 – 18 maart 1986)
Cover met Robert Redford (Het boek werd in 1984 verfilmd)
De Spaanse dichter Vincente Aleixandre (eig. Vicente Pío Marcelino Cirilo Aleixandre y Merlo) werd geboren op 26 april 1898 in Sevilla. Zie ook alle tags voor Vincente Aleixandre op dit blog.
The Body and the Soul
But it is sadder than that, much, much sadder.
Sad as a branch letting its fruit fall for no one.
Sadder, much sadder. Like the mist
the dead fruit breathes out from the ground.
Like that hand that rises from the corpse lying in state
and merely wants to touch the lamps,
grieving smile, the night speechless and velvet.
Luminous night above the corpse stretched out without its soul.
The soul outside, soul outside the body, swooping
with such delicacy over the shape sad and abandoned.
Soul of soft mist, held floating
above its former lover, the defenseless and pale
body, which grows colder as the night goes on,
it remains silent, alone, empty in a gentle way.
Soul of love that watches and hesitates
to free itself, but finally leaves, gentle and cold.
Vertaald door Robert Bly
No Star
Who said that a body
carved from kisses shines
resplendently, an orb
of happiness? Oh star of mine,
descend! May your light finally
be flesh, be body, here upon
the grass. May I at last
possess you, throbbing in the reeds,
star fallen to the earth,
who for my love would sacrifice
your blood or gleam. No, never,
heavenly one! Here, humble
and tangible, the earth awaits you.
Here, a man loves you.
Vertaald door Hugh A. Harter
Vicente Aleixandre (26 april 1898 – 14 december 1984)
Een heel jonge Vicente Aleixandre
De Nederlandse dichter Leo Stilma werd geboren op 26 april 1953 in Hilversum. Zie ook alle tags voor Leo Stilma op dit blog.
Indachtig Kopland
Vannacht in mijn droom met Kopland
gewandeld langs beken en weilanden
We spraken niet want de woorden
waren oud en leeg aan het worden
oud als het brood dat we braken
en leeg als de glazen
waaruit we dronken
We dachten aan die wonderlijke wereld
van het vergeten
hoe je altijd vergeet
wat je je herinnert
en hoe je je herinnert
wat je vergeten was
Toch,wat je je herinnert
is niet altijd wat er was en misschien
was het er wel niet of alleen
op die plek waar wij nooit waren
maar altijd al zijn geweest
in onze vergeten herinnering
Leo Stilma (Hilversum, 26 april 1953)
De Duitse dichteres en schrijfster Hannelies Taschau werd geboren op 26 april 1937 in Hamburg. Zie ook alle tags voor Hannelies Taschau op dit blog.
Aus diesem Sommer
I
Als ein sich vergrößerndes
sich festigendes ins
Unermeßliche wachsendes
Hochdruckgebiet
entstand uns alle berührend
II
Frauen schattenlos enthaart
Sorglos bis auf die Knochen
Mittelmäßig geschützt mit
Faktor drei
Ungenießbar
Sich stündlich verschönernd
bei so viel eigener Zuwendung
Seide statt Haut
lag überall herum weit entfernt
vom Ursprungsort weit entfernt
Äußerungen der Liebe
Komm nicht überraschend
und nicht so oft
und nicht wann du willst
und nicht ohne Tasche für deine Bücher
und mach den Kindern nicht so große
Geschenke
und mir bring gar nichts mit
und nimm endlich deine Bücher
und deine Schallplatten
und deinen Wintermantel
Die Vorstellung dir deine Sachen
nachzuschmeißen habe ich manchmal
aber sie vergeht
Ich habe nicht genug gegen dich
ich habe überhaupt nichts gegen dich
Unter dem Druck deiner guten
Eigenschaften läßt sich überhaupt nichts
gegen dich entscheiden
Hannelies Taschau (Hamburg, 26 april 1937)
Cover
De Nederlandse dichter en schrijver Theun de Vries werd geboren in Veenwouden op 26 april 1907. Zie ook alle tags voor Theun de Vries op dit blog.
Heelal
Van het heelal de dochteren en zonen,
vlam en rook en hunne wisselingen,
water van stroom en kreek, en ook de schoone
gestalten, die zich met een wolk omringen,
de winden, jonge helpers en demonen,
de vuurgeworden droom der sterrekringen,
nacht en verheldring, die de zee bewonen,
en ’t leven dat ik door mijn hart hoor zingen, –
ik heb ’t in één verbroedering herkend,
toen, mond aan mond met haar die ik beminde,
de zin van alle dingen naar mij riep.
Een stem, die diep verholen in mij sliep,
noemt nu de naam van wat voorheen verblindde.
En ‘k wéét, alsof ik altijd had gekend.
Nachtwandeling
Sterhelder waakt de nacht met glans en schaduw
en vreemde bloemen van het licht der maan. –
Een vrouw zingt voor haar kind. – Ik wandel doelloos
de verten tegen. Witte boomen gaan
sidderend en slank voorbij. Nachtelijk murmelt
een donker water en vergaat in woud.
De trage vogels van het najaar vliegen.
De wind spreekt in geheimen, eeuwenoud.
Nog geuren geel verbloeid de late hoven,
verwilderd half. Ik laat ze achter mij.
Onder vergrijsde zerken slapen dooden
den laatsten zwarten slaap. Ik ga voorbij,
en weet niet meer voor welk visioen ik vlucht,
van welk verlangen ik word aangedreven –
Het najaar ritselt en de dood begint
dieper te zingen door mijn doelloos leven.
Theun de Vries (26 april 1907 – 21 januari 2005)
Zie voor nog meer schrijvers van de 26e april ook mijn vorige blog van vandaag.