Hermann Lenz, Jean Teulé, Vercors, Pierre Mac Orlan, Antonín Sova, August Thieme, Johann Lauremberg

De Duitse schrijver Hermann Lenz werd op 26 februari 1913 in Stuttgart geboren. Zie ook mijn blog van 26 februari 2007 en ook mijn blog van 26 februari 2009 en ook mijn blog van 26 februari 2010.

 

Uit: Im stillen Haus Wo Hermann Lenz in München schrieb (door Norbert Hummelt)

 

„Die Fahrt zum stillen Haus des Schriftstellers Hermann Lenz ist unspektakulär. Gleich, ob man vom Flughafen oder vom Münchener Hauptbahnhof kommt: Am Marienplatz steigt man in die U-Bahn und vier Stationen später, an der Münchner Freiheit, wieder aus. Oberirdisch bietet sich ein eher ernüchternder Anblick. Die vierspurige Leopoldstraße ist vor allem laut, geschäftig, gesichtslos, ein Schwabing-Gefühl will sich nicht einstellen; doch findet sich zum Glück ein Blumenladen, denn ohne etwas in der Hand will der Besucher nicht vor der Tür stehen. Sobald er in die Karl-Theodor-Straße eingebogen ist, stellt sich eine Beruhigung ein, hier kehrt man dem Rummel den Rücken, und dieses Gefühl verstärkt sich schon ein paar Meter weiter, als die Mannheimer Straße erreicht ist. Eine kleine Stichstraße, die wie eine Sackgasse wirkt, nach vielleicht 200 Metern aber auf die ebenfalls kleine Sulzbacher Straße trifft. Auf halbem Wege, auf der linken Seite, steht das Haus Nr. 5, das sich in keiner Weise von den anderen Reihenhäusern abhebt. Die drei Stockwerke sieht man ihm nicht an, es scheint sich wegzuducken, macht so wenig Aufhebens von sich wie die Bücher, die in diesem Haus geschrieben wurden. Aber wenn man dann hineinschaut …

Wie die anderen Häuser der Umgebung wurde dieses Haus Mitte der dreißiger Jahre von der Firma Hartlaub & Eichbauer gebaut; damals war hier die Stadt zu Ende, dehnten sich Schrebergärten und Tennisplätze, und noch heute kann man aus den oberen Fenstern auf einen Sportplatz sehen. Die Vorderseite des Hauses ist mit wildem Wein bewachsen, schon auf einem Foto von 1940 rankt er sich empor: Ein rasch wucherndes Pioniergewächs, das dem erst wenige Jahre stehen- den Haus bereits die Würde des Alten verleiht. Auf diesem Foto sieht man Hermann Lenz im Alter von 27 Jahren, in der Uniform der deutschen Wehrmacht, die Hände an der Hosennaht, den Wäschebeutel in der Hand, finster schauend durch die Nickelbrille, auf Fronturlaub vom Frankreichfeldzug. Zu dieser Zeit war er hier polizeilich gemeldet, im elterlichen Haus der Freundin. Im kunsthistorischen Seminar hatten sie sich kennengelernt, am 9. Dezember 1937 wechselten sie erste Worte, Hermann und Hanne, zwei Jahre jünger, sprachen über das ferne Wien, ein Sehnsuchtsziel, zu jener Zeit noch außerhalb von Deutschland.“

 

 

Hermann Lenz (26 februari 1913 – 12 mei 1998)

Boekomslag

 

 

De Franse schrijver, scenarioschrijver en acteur Jean Teulé werd geboren op 26 februari 1953 in Saint-Lô, Manche. Zie ook mijn blog van 26 februari 2009 en ook mijn blog van 26 februari 2010. 

 

Uit: Le Montespan

 

„Un aristocrate conseille un autre : ‘Les caries sont dues à des vers dentaires qu’il faut tuer avec des emplâtres de poudre de corne de cerf mélangée à du miel.’ Et ils trinquent en buvant une eau-de-vie de fenouil, demandent à Montespan : ‘Qu’ en pensez-vous ?’ Cravate fatiguée en dentelle, justaucorps râpé et chausses à tuyaux d’orgues avachies, Louis-Henri, sous les lambris d’or, tourne sa veste sale. Il ne se sent pas à l’aise parmi ces gens avec qui il faut toujours avoir la bouche ouverte pour rire ou parler. Il reconnaît devant lui, tirée en arrière et maintenue par un cerceau, la coiffure caractéristique d’Athénaïs retombant de chaque côté de la nuque. Derrière son dos, il la prend par la taille et se penche à son oreille, elle se retourne. Ce n’est pas Athénaïs mais une inconnue coiffée comme elle. Il demande excuse : ‘Oh, veuillez me pardonner, je croyais que …’ et s’aperçoit que beaucoup de femmes de l’assemblée ont adopté la coiffure à la hurluberlu de son épouse.“

 


Jean Teulé (Saint-Lô, Manche, 26 februari 1953)

 

 

 

De Franse schrijver en karikaturist Jean Bruller alias Vercors werd geboren op 26 februari 1902 in Parijs. Zie ook mijn blog van 26 februari 2007 en ook mijn blog van 26 februari 2009 en ook mijn blog van 26 februari 2010.

 

Uit: 21 recettes pratiques de mort violente

 

Du suicide par asphyxie carbonique

 

S’obtient en faisant brûler du charbon dans un poêle, dans une chambre parfaitement isolée de l’extérieur. La mort survient sitôt l’atmosphère suffisamment saturée d’oxyde de carbone. Poêle et charbon ne sont d’ailleurs pas indispensables. Les personnes économes et patientes pourront les remplacer avantageusement par leur propre respiration, substituant seulement, dans un temps un peu plus long, l’acide carbonique à l’oxyde de carbone, et réalisant ainsi une autoasphyxie qui fait de cette méthode un suicide absolu, de toute beauté. Dans le cas où l’on se servirait d’un poêle, employer de préférence des poêles de dimensions raisonnables.

 

Se méfier de ces poêles portatifs qu’emploient beaucoup de gens, dits “poêles dans la main”; ils ne réussissent guère qu’à conférer à leur propriétaire une langueur et une nonchalance qu’ils gardent toute leur vie, mais qui entraînent rarement une issue fatale.“

 

 

Vercors (26 februari 1902 – 10 juni 1991)

 

 

De Franse schrijver en songwriter Pierre Mac Orlan werd geboren op 26 februari 1882 in Peronne als Pierre Dumarchey. Zie ook mijn blog van 26 februari 2009 en ook mijn blog van 26 februari 2010.

 

Uit: Montmartre

 

Je suis allé a Roudon. J’ai titubé sur les planches mal assujetties qui franchissent les Mauves dans les prairies si fraîches et si jeunes. Jai vu danser les filles en coiffe a l’Assemblée de Meung. Couté, vêtu de sa courte blouse bleue écrivait: “Viens danser”, ses mains noueuses de paysan crispées sur le bois du porte-plume comme sur le mancheron d’une charrue. J’aimais ainsi les paysans de la Loire et c’est pourquoi je vis depuis trente années parmi les paysans de la Brie, entre le blé et le vin, comme c’était en 1900 entre les vignes de Tavers et les champs dorés au bord de la route de Vend6me. Couté, grand poète et cœur excellent, fut longtemps mon compagnon. Chez Bouscarat, nous habitions deux chambres voisines. Couté écrivait des poèmes révolutionnaires, car il fut toujours fidèle dans sa foi qui était celle de la justice pour les plus humbles. Souvent, très souvent, les souvenirs de Meung s’éparpillaient autour de lui pour se heurter aux tristes meubles de sa chambre. Mais, il gardait farouche la pudeur de ses émotions principales: celles qui lui inspiraient de si tendres chansons d’amour. Couté vivait en apparence sans amour. S’il y eut l’apparence d’une jeune fille dans sa brève existence, personne, sans doute, ne connut son nom. Ce n’était pas une fille de Paris, mais peut-être celle d’un souvenir charmant cueilli dans la chanson des conscrits de la Loire :

Ne pleure pas la belle, nous te le “renderons”

Le baiser qu’ on t’a pris sur les bords de la Louèère-re ,

Nous te le renderons, si t’ en fais une histouèère-re.”

 

 

Pierre Mac Orlan (26 februari 1882 – 27 juni 1970)

 

 

 

De Tsjechische schrijver en dichter Antonín Sova werd geboren op 26 februari 1864 in Pacov (Dt. Patzau). Zie ook mijn blog van 26 februari 2009. Zie ook mijn blog van 26 februari 2007 en ook mijn blog van 26 februari 2010.

Qui défrisa vos cheveux bruns?

Lorsqu’elle vint dans mon verger, précisément tout se fanait.
Sur l’horizon, morose et vagabond, le soleil sommeillait.

Pourquoi si tard? lui dis-je. Dans les brumes se sont tus les clochers.
Les derniers soleils ne sont que des oiseaux dans les herbes cachés,

mes prés languissent et les eaux se sont obscurcies,
les ombres passent dans les chenaux -jeu stéril que ceci-,

partir sur les îles vertes, je veux partir vers les lointains,
je hisse les drapeaux, les voiles blanches, je tire les filins.

Dans ce printemps je vous attendais. Le jour tintait à l’horizon.
Pour que l’écho de votre voix s’y prenne, j’ai tendu les rayons.

Où étiez-vous alors? Dites, en quels lieux, quels chemins?
De qui étiez-vous le printemps? Dîtes, qui défrisa vos cheveux bruns?

En quel lieu les nuits chaudes vous chantèrent jusqu’au matin?
Par ce silence effrayé mon âme soupirait du soir au matin.

Maintenant que j’ai tout oublié, prêt à tout abandonner,
prêt à prendre la mer, pourquoi venir faner dans mon verger?

Les soleils flambent et les montagnes crient de joie, mais ce n’est pas pour nous.
L’odeur des prairies, le chant de l’air passent très loin de nous.

Je vais m’embarquer seul et j’écoute de l’automne le chant divin,
à la recherche du Nouveau royaume.

Qui défrisa vos cheveux bruns?

 

Antonín Sova (26 februari 1864 – 16 augustus 1928)

 

 

 

De Duitse dichter August Thieme werd geboren op 26 februari 1780 in Allstedt. Zie ook mijn blog van 26 februari 2009 en ook mijn blog van 26 februari 2010.

 

Vier Blumen

(An die Familie Schinkels)

 

Schon sah ich die Wälder herbstlich brau’n

Und den Fels um sich wickeln den Nebelshawl,

Da zog ich noch – mit vier edlen Frau’n

Empor im romantischen Bodethal;

Und als es nun kam zum Heimwärtsgeh’n

Zum Zaudern und Fragen nach Wiederseh’n,

Da dachte ich, daß unvergessen ich sei

Lege ich Jeder ein Blümchen noch bei!

 

Und da hatte ein Körnchen den Felsen gesprengt,

Und drängte ein Blümchen auf  rosenroth,

Da sprach die eine, wie herzbeengt:

„Das Blümchen gleiche dem Kind in der Noth,

„Und es käme doch fast grausam ‘raus,

„Machte man’s todt für einen Strauß“!

Der Einen die gesprochen so M u t t e r mild –

War ich, die H a i d e  zu schenken gewillt –

 

Und wie schön auch Susanne die Flöte sang,

Und Elisabeth das weiche Fagot,

M a r i e  mir doch nach dem Herzen rang,

Weil sie leidend folgte der Liebe Gebot,

Und am Flügel diente zum Piedestal, –

Den Schwestern bei dem schönen Choral:

Ihr hab ich, weil’s trägt so verborgene Frucht,

Vom E n g e ls ü ß  um ein Blättchen gesucht.

 

Doch hoch aus der Trapp‘ in der Schluchten Thor

Da kukte ein nußbraun Auge so fein

Wie aus den Kesseln der Tiefe empor

Und fing die Hörner der Firsten sich ein.

An allem Schönen dies Auge sich übt,

Und durch Hand und Griffel es wiedergiebt!

Daß es bleibe, was ach! so schön mir schien

Sucht’ ich für S u s a n n e  das  I m m e r g r ün

 

Doch noch ein Auge mit brauner Nacht

Hat Zauberkräfte in seinem Schein,

Daß es den Fehlenden besser macht,

Und erschüttert, je tiefer er blickt hinein!

Dies Auge kann beugen, wer Wildes denkt

Und trösten die Herzen, die sich gekränkt!

Da habe ich unter den Blumen geloost

Und auf die E l i s a b e t h  fiel – der A u g e n t  r o st.

 

 

August Thieme (26 februari 1780 – 13 juni 1860)

Allstedt

 

De Duitse dichter en schrijver Johann Lauremberg werd geboren op 26 februari 1590 in Rostock,. Zie ook mijn blog van 26 februari 2009 en ook mijn blog van 26 februari 2010.

 

Dat Erste Schertz-Gedichte (Fragment)

Vom itzigen Wandel und Maneeren der Minschen

 

Darna word ick Euphorb, und mit vör Troja toech,
Dar ick ock mangen Held mit minem Sweerd ersloeg.
Als ick im sülven Krieg min levend müste laten,
In einen Paweluen ward mine Seel gegaten:
Ick ward ein Vagel schon, offtmahls heb ick gepraelt
Mit minem bunten Schwantz, mit Golde dörch gemahlt.

Endlick bin ick ein Minsch als junck und nie gebahren:
Herna wenn mine Seel uth dissem Lyff werd fahren,
Wor se werd inloseern, steit in der Götter Knee,
Off ick ein ander Minsch schal werden edder Veh.
Darüm seet juw woll vör, dat gy van keinen dingen
De levend hebbn gehat, in juwen Bueck verschlingen:
Woll solckes würde dohn, de müste twifflen sehr,
Off nicht dat Flesch ein stück van sinem Vader wehr.
Wen disse opinion itzund würd angenahmen,
Würd ick woll offtermahls in sware dancken kamen,
Vnd twifelhafftig syn, wat ick doch wünschen wold,
In welck ein ander Lyff min Geest infahren schold.
Denn dat ick scholde syn ein Storck edr ander Vagel,
Dat mach ick nicht, darna steit mi ock nicht de Kagel.

 


Johann Lauremberg (26 februari 1590 – 28 februari 1658)

Rostock (Geen portret beschikbaar)