De Chileense dichter Pablo Neruda (eig. Ricardo Eliecer Neftalí Reyes Basoalto) werd geboren in Parral op 12 juli 1904. Zie ook mijn blog van 12 juli 2007 en ook mijn blog van 12 juli 2008 en ook mijn blog van 12 juli 2009 en ook mijn blog van 12 juli 2010.
Uit: Honderd liefdessonnetten
XCIV
Als ik sterf, overleef me met zo’n zuivere kracht
dat je de woede wekt van de flauwte en de koude,
verhef naar wijd en zijd je onuitwisbare blikken,
speel met je gitaarmond van ’s ochtends tot ’s avonds.
Ik wil niet dat je lach en je stappen aarzelen,
ik wil niet dat mijn blije nalatenschap sterft,
klop niet aan mijn hart, ik zal er niet zijn.
Leef in mijn afwezigheid als in een huis.
De afwezigheid is een huis zo onmetelijk,
dat je er dwars door de muren zult binnenkomen
en de kaders in de lucht zult ophangen.
De afwezigheid is een huis zo transparant,
dat ik, zelf levenloos, jou zal zien leven
en als je lijdt, liefste, opnieuw zal sterven.
XX
Lelijk lief, je bent een verwaaide kastanje,
Mooi lief, je bent zo mooi als de wind,
Lelijk lief, je hebt een mond als twee monden,
Mooi lief, je zoenen zijn koel als watermeloenen.
Lelijk lief, waar heb je je borsten verborgen?
Ze zijn zo miniem als twee maatjes koren.
Ik had op je borst graag twee manen zien rijzen:
De reusachtige torens van je heerschappij
Lelijk lief, de zee biedt je nagels niet te koop,
Mooi lief, bloem na bloem, ster om ster,
Golf om golf, liefste, ik heb je lichaam geteld:
Lelijk lief, ik heb je lief om je gouden taille,
Mooi lief, ik heb je lief om een frons op je voorhoofd,
Liefste, ik heb je lief om donker en om licht.
Vertaald door Willy Spillebeen
Tie Your Heart at Night to Mine
Tie your heart at night to mine, love,
and both will defeat the darkness
like twin drums beating in the forest
against the heavy wall of wet leaves.
Night crossing: black coal of dream
that cuts the thread of earthly orbs
with the punctuality of a headlong train
that pulls cold stone and shadow endlessly.
Love, because of it, tie me to a purer movement,
to the grip on life that beats in your breast,
with the wings of a submerged swan,
So that our dream might reply
to the sky’s questioning stars
with one key, one door closed to shadow.
Vertaald door A. S. Kline
Pablo Neruda (12 juli 1904 – 23 september 1973)
Standbeeld in Valparaiso
De Nederlandse dichteres en schrijfster Carla Bogaards werd geboren in Voorburg op 12 juli 1947. Zie ook mijn blog van 12 juli 2007 en ook mijn blog van 12 juli 2008 en ook mijn blog van 12 juli 2009 en ook mijn blog van 12 juli 2010.
De Kermis
Liefste het water viel met een klap op de bodem van het kanaal,
de wolken werden zwart ingezwachteld,
kermislui zeiden, ja het is avond.
Ze gooiden draaimolens en schiettenten in de golven,
ze riepen me,
dat geboefte pakte me beet.
Ze rolden om van de lach,
eet van je suikerspin, zeiden ze,
drink uit een fles, word dronken.
Liefste ik bood geen weerstand,
gehuichelde liefste waarom spreid je je vingers niet over de draaikolken,
de opspattende kermisvissen in mijn armen.
De aarde en de wind
De wind begeerde de aarde en al haar nattige voorjaarsvreugdes
met grote heftigheid,
vooral het oranje hart dat de vorm heeft van een trompet
van de narcis
beloftevol geurend en lokkend op graslandjes
onder struiken en bosschages.
O de wind viel en ketste terug
rakelings langs de takken van de kale bomen,
van boven naar beneden, van de hemel naar de aarde
en dook in het gloeiende hart van de narcis en zoog.
Dans dans, gilde de wind tegen de kalkoenen,
waarom dans je niet, spring op, laat me onder je vleugels blazen,
dans eerbiedig voor haar,
was mijn suikertje, gilde de wind tegen de regen,
was haar, alsof ze een kind is,
was haar eerbiedig nat.
Carla Bogaards (Voorburg, 12 juli 1947)
De Duitse dichter en schrijver Stefan George werd geboren op 12 juli 1868 in Büdesheim. Zie ook mijn blog van 12 juli 2010.en eveneens alle tags voor Stefan George op dit blog.
Erwiderungen: Einführung
Ob du dich auch in finstrem tal verloren ·
Von höhen abgesunken:
Wie du hier stehst bist du erkoren
Ins neue land zu schaun.
Du hast vom quell getrunken:
Betritt die offnen aun!
Durch veilchenwiesen zieht die gelbe ähre ·
Im haine lodern die altäre
Bekränzt mit rosen .. zitternd warmer schein
Ist in den lüften und der stete
Gesang des engels tönt.. sein mund
Auf deinem brennt dich rein ·
Du weilst auf heiligem grund:
Knie hin und bete!
Auf das Leben und den Tod Maximins: Das Erste
Ihr hattet augen trüb durch ferne träume
Und sorgtet nicht mehr um das heilige lehn.
Ihr fühltet endes-hauch durch alle räume –
Nun hebt das haupt! denn euch ist heil geschehn.
In eurem schleppenden und kalten jahre
Brach nun ein frühling neuer wunder aus ·
Mit blumiger hand · mit schimmer um die haare
Erschien ein gott und trat zu euch ins haus.
Vereint euch froh da ihr nicht mehr beklommen
Vor lang verwichner pracht erröten müsst:
Auch ihr habt eines gottes ruf vernommen
Und eines gottes mund hat euch geküsst.
Nun klagt nicht mehr – denn auch ihr wart erkoren –
Dass eure tage unerfüllt entschwebt …
Preist eure stadt die einen gott geboren!
Preist eure zeit in der ein gott gelebt!
Trauer I
So wart bis ich dies dir noch künde:
Dass ich dich erbete – begehre.
Der tag ohne dich ist die sünde ·
Der tod um dich ist die ehre.
Wenn einen die Finstren erlasen:
So schreit ICH die traurige stufe.
Die nacht wirft mich hin auf den rasen.
Gib antwort dem flehenden rufe …
>Lass mich in die himmel entschweben!
Du heb dich vom grund als gesunder!
Bezeuge und preise mein wunder
Und harre noch unten im leben!<
Stefan George (12 juli 1868 – 4 december 1933)
Stefan George met Maximin Kronberger (rond 1903)
Zie voor nog meer schrijvers van de 12e juli ook mijn vorige blog van vandaag en eveneens mijn eerste blog van vandaag.